Fleur Agema heeft een pagina met factchecks over haar uitspraken uit de zoekresultaten van Google laten verwijderen. De verwijdering legt een breder probleem bloot op internet, waarbij de belangen van het individu het soms onterecht winnen van de belangen van de samenleving. Zo af en toe komt er een mailtje binnen met het onheilspellende onderwerp ‘Kennisgeving van verwijdering uit Google Zoeken wegens Europese gegevensbescherming’. Het is een mailtje dat me vertelt dat er weer eens een pagina op een van de sites die ik beheer uit de zoekresultaten van Google wordt gehaald. Meestal is dat Sargasso, maar deze keer ging het over StellingChecker en het onderwerp was PVV-er Fleur Agema. Zij wil blijkbaar niet dat mensen deze pagina met verzamelde factchecks over haar kunnen vinden op het internet.
Hoge ambtenaren op het ministerie van Justitie en Veiligheid zouden bij het OM hebben aangedrongen op vervolging, en het requisitoir zo sterk mogelijk hebben willen maken. Dit blijkt uit documenten die in handen zijn van RTL Nieuws.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
COLUMN - Het blijft lastig, als het om de uitingsvrijheid gaat.
Ian Buruma, de onfortuinlijke hoofdredacteur van de The New York Review of Books, zag zich al na korte tijd gedwongen ontslag te nemen nadat hij een artikel had geplaatst van een man die beschreef hoe hij door een #MeToo affaire plots als paria werd behandeld. Voor veel lezers bleek het een brug te ver om deze paria een podium te geven. Bij zijn aftreden schreef Buruma een commentaar en daarin maakte hij het onderscheid tussen insult (belediging) en offense (aanstoot).
Het eerste is bewust, het tweede afhankelijk van de ontvanger. ‘Aanstoot wordt genomen, belediging uitgedeeld.’ Aanstoot geven moet kunnen, beledigen is een moedwillige poging om iemand kwaad te doen en dat gaat volgens Buruma over de grens. Coen van de Ven schrijft er over in De Groene. Hij levert terecht kritiek op het besluit van de The New York Times om, na alle ophef over een spotprent van Trump met een keppeltje achter een blindengeleidehond met davidster die de Israëlische premier Netanyahu moet voorstellen, nu maar helemaal geen cartoons meer te plaatsen. Redactionele luiheid, vindt hij. Cartoons moeten het hebben van scherpte, ze zullen altijd wel bij iemand voor aanstoot zorgen. En hij citeert cartoonist Joep Bertrams: ‘Door volledig te stoppen met het genre zeg je eigenlijk: ik heb geen zin in dat gehannes’.
Bezorgde burgers in Pakistan zouden graag een klopjacht op Geert Wilders en Hollanders in het algemeen organiseren, omdat ze zich in de kern van hun identiteit aangetast voelen en de regering weigert naar hen te luisteren. Ik vind dat een verwerpelijk plan, maar er is ook een stemmetje in mijn achterhoofd dat zegt: kom uit je bubbel, bezorgde burgers hebben recht op hun gelijk.
Ik ging dus piekeren: wie ben ik dat ik anderen de maat neem? Het piekeren sloeg om in een lichte nervositeit, die weer uitgroeide tot een stevige bezorgdheid. Waarmee ik zelf een bezorgde burger was geworden en het probleem uit de wereld had geholpen. Burgers met andere zorgen dan de mijne zijn geen echte bezorgde burgers. Ze kunnen in de stront zakken.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
In hun eigen huis nota bene. De moeder van het gezin werd stevig toegetakeld. Politie uit omliggende gemeenten moest de meute (van naar verluid 70 tot 100 man) uiteendrijven.
ACHTERGROND - Wie online een beetje bekend is, is het vast opgevallen dat Tommy Robinson op 25 mei jongstleden gearresteerd is. Alweer? Ja, alweer. Maar wel serieus: niet langs start en rechtstreeks naar de gevangenis om een straf van 13 maanden uit te zitten.
Al snel werd de hashtag #FreeTommyRobinson trending en er kwamen zelfs mensen op de been, niet alleen in Groot-Brittanië, maar ook elders in de wereld, zoals Texas en Tel Aviv. Het kwam zelfs zo ver, dat onze eigen Geert Wilders er Kamervragen over stelde en een korte speech hield voor de Britse ambassade. Er was een aanval op de vrije pers, op de vrijheid van meningsuiting gepleegd! Dat verdient ophef!
Voor sommigen verdient Robinson misschien wat introductie. De echte naam van Tommy Robinson is Stephen Yaxley, hij is op 20-jarige leeftijd een jaartje lid geweest van de British National Party (BNP), een extreemrechtse en fascistische politieke partij. De BNP was openlijk antisemitisch en richt haar pijlen inmiddels ook op islam en moslims. Eigenlijk tegen iedereen die niet blank is.
Later richtte Robinson de English Defence League (EDL) op, een groep die niet bepaald bekend stond om haar vreedzame demonstraties tegen de islam. Volgens eigen zeggen is de EDL niet racistisch, het Britse publiek denkt daar anders over. Er zijn verschillende individuele leden gearresteerd wegens geweld tegen moslims en ook de pers en politie moeten het regelmatig ontgelden. In 2014 moest Robinson de gevangenis is wegens hypotheekfraude, zijn vervroegde vrijlating had onder andere als voorwaarde dat hij geen contact mocht zoeken met de EDL. Robinson heeft een behoorlijke historie van vechten, arrestaties en gevangenisstraf.
In Den Haag woont een imam die ‘ga eens deaud’ gezegd heeft tegen Theo van Gogh en Ayaan Hirsi Ali. Aan zijn repertoire voegde hij onlangs toe ‘uw partij verkracht kinderen’ – o wacht, nee, dat was iemand anders, ik bedoelde: – ‘uw partij bestrijdt moslims’. Dat zei hij tegen de burgemeester van Rotterdam. Die haalde zijn schouders op. Hij wordt aan de lopende band door schertsfiguren beledigd en bedreigd, dus het zal allemaal wel.
De Tweede Kamer voerde er een debat over. Het zal eens een keer niet. Het hoogste woord werd gevoerd door een advocaat-parlementariër die onlangs nog alle vormen van haatzaaien wilde toestaan. Een partijgenoot van de kinderverkrachthitser haalde zijn lijfwoord ‘knettergek’ van stal. De minister had heel veel woorden nodig om ‘fuck you’ te zeggen. En toen had iedereen zijn moslimmomentje weer gepakt en ging verheugd uitkijken naar het volgende.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
PVV-leider Geert Wilders ziet Rusland ook als bondgenoot, verwijt anderen ‘valse vijandbeelden’, maar weigert geld. ‘Er rollen geen roebels.’
In een interview in Elsevier geeft Geert Wilders aan dat hij tegenwicht bieden aan de hysterische russofobie die her en der heerst. Rusland is volgens hem geen vijand.
Want een echte bondgenoot mag gewoon jouw burgervliegtuig uit de lucht schieten, journalisten om zeep laten helpen, de mediavrijheid sterk beperken, delen van buurlanden inlijven en discriminatie van de LGBHT gemeenschap aanmoedigen.
COLUMN - Misschien was het niet de insteek van de interviewers. Misschien wilden ze echt helemaal niks weten over de inhoudelijke standpunten van Thierry Baudet. Misschien had Baudet daar ook niets bijzonders over te melden – afgezien van de overtuiging dat het bindend referendum een einde zal maken aan alle politieke kwesties.
Hoe dan ook, het NRC Handelsblad publiceerde afgelopen zaterdag twee volle pagina’s interview met Baudet, uitsluitend over bijzaken. Doet u het voor het geld? Waarom bent u zo weinig in de Kamer? Had u in de formatie mee willen praten? Waarom was u (na die sketch met het camouflagepak) niet bij het debat over defensie? En ga zo maar door. Iedereen kon de antwoorden voorspellen.
Toch leren we nog iets. Baudet wil het land redden; de Tweede Kamer is ‘nog oppervlakkiger dan ik dacht’ en ‘het linkse blok heeft de media in handen’. En dan zijn er een aantal uitspraken over ‘de beschaving’. Hij raakt dat thema vier keer aan. Ik citeer volledig:
Ik heb echt het idee dat er iets fundamenteel aan het ontsporen is en het heel erg snel bergafwaarts gaat met onze beschaving. Lange tijd dacht ik dat ik dat van buiten kon bijsturen. Maar zelfs toen we [het Oekraïnereferendum hielden] kregen we niks gedaan. Dus waren er twee opties: of dit loslaten, of de Rubicon oversteken en echt de politiek proberen te veranderen. Ik wist vanaf het begin dat ik de enige zou zijn die dat zou kunnen. Ander talent zie ik op dit moment niet in Nederland. …
… Wat wij nu aan moderne kunst en stedenbouw tot stand brengen komt voort uit dezelfde mindset als ons migratie- en multiculturalismebeleid. Er is een knak gekomen in het grote beschavingsproject van het Westen; de destructie van de afgelopen honderd jaar. Maar ik sta in de traditie van de drieduizend jaar daarvoor. De tijd van Homerus tot James Joyce, van Odysseus tot Ulysses. Die wil ik behouden, beschermen. …
… Er is sprake van een enorme schizofrenie bij onze “gegoede burgerij”. Die mensen wonen in deftige wijken waarin ze niet geconfronteerd worden met de effecten van massale immigratie, ze hebben figuratieve kunst aan de muur en luisteren naar klassieke muziek. Maar met hun mond belijden ze dat immigratie goed is, dat moderne kunst goed is. Het is een schijnwereld waardoor de universiteiten zijn ontspoord en de kranten zijn gekaapt.
Tommy Wieringa eindigt zijn column over het protest van Wilders tegen de benoeming van Achmed Marcouch als burgemeester van Arnhem met:
De vraag die voorligt is deze: welk principiële bezwaar heeft Geert Wilders nog tegen de route die leidt van etnische profilering naar etnische zuivering?
En passant verwijst hij ook nog naar een artikel in het Tijdschrift voor Criminologie waarin wordt aangetoond dat het hebben van een strafblad minder nadelig is voor de kans op een baan dan je etnische afkomst. Dat werkgevers etnisch profileren wisten we al wel, maar dat werkgevers zo ver gaan om delinquenten te verkiezen boven allochtonen zonder smetje is nieuw.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.