Dit is een gastbijdrage van caprio. Vroeger had je Not the Nine O'Clock News, of nog vroeger toen was er Monty Python, ook op de Nederlandse televisie, met ondertitels dat wel, in het Nederlands, de ondertitels, en Fawlty Towers, of later zelfs The Young Ones, allemaal engels dat wel, maar je had ook in Nederland Sjef van Oekel, met klassiekers als Zuurkool met Vette Jus, je had ook Jiskefet nog niet zo heel lang geleden, eens. Ik probeer me een moraal te herinneren van die komieken, had Joep Meloen nu wel of niet een goede boodschap, een preek, daar begon het allemaal mee, toen men Freek de Jonge serieus ging nemen. Allereerst dacht ik dat het allemaal deel van de grap was, die opmerkingen over goed en fout. Oh je had ook van Kooten en de Bie natuurlijk, die hadden volgens mij een boodschap, maar ik kan m niet omschrijven. En toen publiceerde Freek de Jong een boek zelfs, en zijn kameraad begon ernstige liedjes te zingen. Ergens daar moet het mis zijn gegaan. Je kreeg toen links cabaret. De beste rechtse mop(!) gaat over buitenlanders of Joden, of over sex en menstruatie, maar toch denk ik dat rechts dan de essentie van humor mist. Geenstijl dat is wel nog echt ouderwets grappig, alleen nemen hun volgelingen hun grappen serieus, dat is natuurlijk ook de werkelijke grap, en maakt de grap des te sterker. Niet alleen hun volgelingen nemen geenstijl serieus, ook de linkse kerk en christenhonden doen dat, en dat maakt ook hun geenstijl volgelingen. Theo van Gogh die was pas grappig, niet zo grappig als geenstijl, omdat iedereen Theo door had. Balkenende was ook grappig in zekere zin, maar die nam zichzelf serieus, had de intentie serieus te zijn, maar werd door niemand serieus genomen, dat op zichzelf is grappig, maar als je niet de bedoeling hebt om grappig te zijn, telt het niet. Misschien zou je ook Hans Teeuwen moeten noemen, maar die zingt jazz tegenwoordig, is het niet? Op Sargasso had je vroeger tieten elke vrijdag, maar dat hebben ze niet meer. Af en toe is er nog wel humor hoor, zoals Michiel Romeyn als Sinterklaas, bij de benepen gniffelende Matthijs van Nieuwkerk. De ernst in Nederland neemt hand over hand toe, doe toch eens normaal, doe toch eens gewoon. Ik snap die baldadigheid van de straat wel, er valt ook helemaal niets echt te lachen, dan wil je vanzelf wel eens iemand lopen treiteren, he je vriendin is een hoer kaaskop, ik kan daar wel om lachen, zeker als je zo'n roze kop dan ziet die niet weet hoe ie moet reageren en maar doorlopen fluistert, ook niet durft natuurlijk, stelletje mietjes. Allochtonen zijn natuurlijk ook niet grappig, dat heeft met de cultuur te maken, daar heeft Wilders wel een punt, de saaiste droogkutten die ik ooit gezien heb, misschien omdat ze kleine pikkies hebben, dan kies ik toch voor geenstijl en tieten op vrijdag.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Titanic, ahoy! Hoofdredacteur van PowNed, Jan Dijkgraaf, verlaat als een rat het zinkende schip. Als echte kapitein zag Jan het natuurlijk binnen een week al. Kans-loos. PowNed, PowNews: veel te braaf. Bibberende shoothondjes op het Binnenhof. Wegrennen bij een bezemsteel van een Roma-gezin. Rutger is zijn mojo kwijt en die dwerg van een Jan Roos? Radiotalentje natuurlijk, maar om op tv niet aan te gluren.
Hard werken voor de belastingcenten, dat is iets voor mietjes. En wij maar denken dat de familie van @jndkgrf blij was dat hij zoveel van huis was. Eh. Nee. Dus. Jan mag dan op de radio het PowNed’-programma ‘Echte Jannen’ presenteren, wij weten wel wie in Huize Dijkgraaf de Echte Jan is: mevrouw Dijkgraaf! Guus kom naar huus, want de koeien staan op springen!
Dijkgraaf blijft wel radiomaken. Wij vinden ook dat hij daar het hoofd voor heeft. Ondertussen zitten de tv-jongetjes met een slechte presentator en zonder Grote Kale Leider. Balen natuurlijk. Voormalig GeenStijl-redacteur Dominique Weessie zal wel denken: krijg toch ongezien de tyfus, Jan!
De redactie van GeenCommentaar vond bovenstaand stukje ongebruikt in de redactiepanelen van de buren van GeenStijl. Waarschijnlijk uit piëteit met de slachtoffers niet geplaatst. U mag het ook vriendjespolitiek noemen uiteraard. Wij van de linkse kerk begrijpen Jan wel: een eerlijke verdeling van arbeid en zorg tussen mannen en vrouwen, ontspannen samenleven, u weet wel. Helemaal passend in de cultuur van GroenLinks die Jan Dijkgraaf. Daarom zij weggen: Boven Jan!
Het is natuurlijk ook verrekte gemakkelijk schieten op zo’n antropoloog die naar zo’n feestje gaat. Dat het geen wetenschap is. Dat de onderzoeker zijn objectiviteit heeft verloren. Dat het feitelijk een soort gesponsord bedrijven van terrorisme is. Dat hier belastinggeld wordt weggesmeten.
Het zijn allemaal zaken waarvan je weet dat je publiek het toch al wil horen, en, tsja, na drieenvijftighonderdduizend stukjes schiet er wellicht best weleens iets tussendoor waar je een tikkeltje kort door de bocht gaat. Die dingen gebeuren, ja. Waar gehakt wordt, vallen spaanders. Maar de gemakzucht en de onnozelheid waarmee de rechtse media deze week het antropologische onderzoek naar salafistische moslims van de Radboud Universiteit neersabelden, is werkelijk fenomenaal (i.c. GeenStijl en Rob Hoogland; zie ook Frontaal Naakt, waarop Hoogland zijn verhaal deels baseert). Als het niet zo gevaarlijk en dom was, zou je er nog om kunnen lachen ook.
[b]Wacht even op het resultaat[/b]
Ten eerste slaan onze rechtse vrinden de plank volledig maar dan ook volledig mis. Dat observerend en participerend antropologisch onderzoek niet tot meetbare en kwantificeerbare resultaten leidt, en dat de betreffende onderzoeker (godzijdank) geen postmodernistische geheimtaal gebruikt om zijn werk onder woorden te brengen betekent immers nog niet dat de analyse minder wetenschappelijk is, en de resultaten minder relevant.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
GeenStijl, de website bekend om haar rol als digitale schandpaal, wordt teruggefloten. Een zeldzaamheid, daar zij meestal niet aangeklaagd wordt of de rechtszaak weet te winnen. In de zaak van een dronken studente die meermalen met een filmpje op de site terecht kwam is het anders gelopen. Op het filmpje was de studente dronken te zien, met een plasje braaksel naast haar. Passerende studenten filmden en plaagden haar. In de reacties onder het GeenStijl-bericht werd ze beledigd en haar adresgegevens geopenbaard. Dit leidde tot een stroom emails aan o.a. haar werkgever, en herkenning op straat.
In de meeste gevallen leidt dit echter niet tot een rechtszaak. De slachtoffers van de naming and shaming willen niet dat er nog meer aandacht komt en het filmpje onder de aandacht van de mainstream media wordt gebracht. Maar niet in deze zaak.
Het is een dappere zet van dat meisje om het op te nemen tegen GeenStijl. Iedereen weet dat wie dat probeert doorgaans nog meer aan de digitale schandpaal wordt genageld.
verklaart advocaat Christiaan Alberdingk Thijm, die niet bij de rechtszaak betrokken is.
Normaal kan GeenStijl zich afdoende verdedigen met een beroep op de vrije meningsuiting en vrije nieuwsgaring. Bovendien had GeenStijl het filmpje niet zelf gemaakt en als eerste online gebracht. De rechter heeft in zijn afweging in deze zaak de privacy van de studente echter zwaarder gewogen. De hoogte van de schadevergoeding moet nog worden vastgesteld, er werd 15.000 euro geeist. Zal er door deze zaak iets veranderen aan de werkwijze van GeenStijl? Dat is onwaarschijnlijk volgens Alberdingk Thijm:
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
![[GeenNieuws] 62% GeenStijl lezers vóór VVD-PVV-CDA kabinet](2010/06/gspvvvvd.jpg){kind=link}