Geen bal op tv | De Correspondent

De Correspondent is live. In een filmpje legt Rob Wijnberg, messias van de Nieuwe Journalistiek, nog eens uit waar het 'm om te doen is. Hoewel ik eerder had aangekondigd lid te worden, heb ik dat toch niet gedaan. Waarom weet ik niet precies. Ik hou het op een combinatie van laksheid en krenterigheid. Vooralsnog ben ik dus afhankelijk van wat anderen, die reeds lid zijn, op internet aanbieden. Gelukkig bleken de meeste schrijvers niet te beroerd om hun eigen waar of dat van hun collega-correspondenten aan te bieden via de Twitter. Femke Halsema schreef een stukje over Breivik die wil gaan studeren. Daan Windhorst een satirisch stukje over een participatiegezin (Daan wordt ‘correspondent satire’ genoemd, met zo’n naam kunnen wij niets anders dan ons hart vasthouden). Ernst Jan Pfauth maakte reclame voor z’n literatalkshow Literaturfest. Dick Wittenberg schreef een longread over de opmars van de grensmuur. En Dimitri Tokmetzis, tot voor kort nog onze trotse hoofdredacteur, onze eigen Dimitri Tokmetzis dus (verdomme Dimitri, waarom hebt gij ons verlaten, het is zo koud nu op de Sargasso-burelen, maar dat kan natuurlijk ook komen doordat we van Steeph de verwarming niet aan mogen zetten), schreef een stuk over het antwoord van Schiphol op zijn WOB-verzoekje over de aanschaf van zestig bodyscanners. Dimitri kreeg slechts vijf documenten die vrij onleesbaar zijn dankzij de overijverige zwarte stift van Camiel Eurlings (nvdr: ja, wij weten dat hij niet Schiphol maar KLM leidt, echter de arm van Camiel reikt ver, o, dat wilt u niet weten, of wellicht ook wel, in dat geval hopen Dimitri ook dat precies gaat uitzoeken). 

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Femke Halsema: de consument heeft het gedaan!

Femke Halsema schrijft tegenwoordig voor De Correspondent, maar haar gedachtespinsels trekken ook op andere plaatsen de aandacht.

In haar laatste pennenvrucht, waarin ze modieus afrekent met de zelfgenoegzame linksert, wijst ze ook nog fijntjes de consument op diens verantwoordelijkheid voor de economische crisis:

Een diepere oorzaak van de crisis is, met andere woorden, ook ons grote verlangen naar rijkdom, nieuwe spullen, luxe. Daarvoor zijn we bereid op de pof te leven, grote leningen en onbetaalbare hypotheken af te sluiten. […]

Als wij de financieel-economische crisis werkelijk te boven willen komen, kunnen we niet volstaan met het bestraffen van de bankiers, handelaren en politieke verantwoordelijken of met het aanscherpen van de financiële wetgeving. Dan zullen we onze levensstijl – en ja, ook onze hebzucht – aan een kritisch onderzoek moeten onderwerpen.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Roel Wijnants (cc)

GroenLinks en Jolande Sap: the singer, not the song

COLUMN - It’s the singer, not the song, zong Mick Jagger ooit. En hij kon het weten. Maar de zanger en het liedje moeten wel bij elkaar passen. Anders wordt het niks.

Nu het partijbestuur van GroenLinks Jolande Sap het ravijn in heeft geduwd en zichzelf heeft laten meesleuren, lees ik in De Spits dat GroenLinks de tijd moet nemen om het partijprogramma onder de loep te nemen. GroenLinks zou een soort D66 Light zijn geworden en een te onduidelijke koers varen om kiezers mee aan te spreken.

Ik denk niet dat er zoveel mis was met het partijprogramma. Ik denk ook niet dat mensen niet op GroenLinks hebben gestemd omdat ze het partijprogramma onduidelijk vonden. Het gaat om degene die dat partijprogramma over het voetlicht moet brengen.

Het liedje van Femke Halsema

Het liedje dat Jolande Sap zong was gebaseerd op dezelfde melodie als het liedje dat Femke Halsema zong. Het liedje was door Femke Halsema zelf geschreven. Zij kon het met overtuiging zingen. Jolande Sap kon dat niet.

Je leest nu overal dat het een kapitale fout van Jolande Sap is geweest om met de Kunduz-missie in te stemmen. GroenLinks zou te machtsgeil zijn geweest en iets hebben gedaan wat helemaal niet bij haar aard paste. Hetzelfde met de deelname aan de coalitie formely known as the Kunduz-coalitie. Dat was op zich een prestatie van formaat, maar het lukte Sap niet om dat met volle overtuiging uit te dragen.

Foto: Arno van den Tillaart (cc)

Brief aan Femke Halsema

BRIEF - Geachte mevrouw Halsema,

Sinds u weg bent als lijsttrekker van GroenLinks is het er nog geen week rustig geweest. Kunduz, Dibi, Lenteakkoord, verkiezingen; er was constant iets aan de hand en geen van die gebeurtenissen pakte uit in het voordeel van de partij. Uiteindelijk leidde het tot het totale demasqué van GroenLinks dit weekend. Ik stel me voor dat u het allemaal met lede ogen heeft aangezien.

Toen u in 2010 wegging, duwde u Sap naar voren als uw opvolgster. Ik heb natuurlijk geen idee of dat was uit armoede, of dat u echt in haar geloofde, maar hoe dan ook bent u sindsdien wel achter haar blijven staan. Dat is klasse. Ondanks uw zwak voor Dibi, koos u voor Sap toen het tussen die twee ging. Toen vrijdag Sap en het partijbestuur rollend met elkaar over straat gingen, liet u er weer geen misverstand over bestaan aan wiens kant u stond. U twitterde: “Zo, ‘partijtop’, mij hoeven jullie voorlopig niet meer te bellen.”

Het ging vrijdagmiddag opeens allemaal heel snel. Om 13.19u schreef het NRC dat ‘bronnen’ hadden gemeld dat de positie van Jolande Sap onhoudbaar was geworden. Een uurtje later, om 14:21 zei Sap op de website van GroenLinks dat ze er inderdaad mee stopte, aangezien het partijbestuur het vertrouwen in haar had opgezegd. Een verklaring van het partijbestuur, die natuurlijk niet kon uitblijven, volgde om 15:58u. Ze hadden het liever intern opgelost, maar doordat het gekibbel via NRC naar buiten was gekomen, moest het maar op deze manier. Ze noemden ook nog het woord gremia, maar dat begreep verder niemand.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

‘Halsema heeft GroenLinks als een ideologische ruïne achtergelaten’

De grote afrekening is begonnen. En niet alleen door groene politiek filosofen, ook door partijmastodonten.

Bye, bye, Femke! Bedankt voor veertien jaar inzet voor de partij. Het waren mooie jaren, maar ze worden in retrospectief toch niet zo gewaardeerd… Noem het voortschrijdend inzicht, nu de partij in de door jou ingezette koers stevig op de zandbanken is gelopen. Schipbreuk dreigt, en de oude zeerotten beginnen te morren en te muiten.

Foto: GroenLinks (cc)

GroenLinks is en blijft Modern Links

ANALYSE - Sinds de dreun voor GroenLinks buitelen de veronderstelde oorzaken van het verlies over elkaar heen. Een vermeende ‘nieuwe’ en ‘rechtse’ koers onder Femke Halsema wordt genoemd. Maar die koers past naadloos in de oude traditie, schrijft Noortje Thijssen, medewerker van Bureau De Helling (het wetenschappelijk bureau van GroenLinks).

‘Focus, focus, focus. Herhaling, herhaling, herhaling. Bereik, bereik, bereik’. Dat was het mantra waarmee Jesse Klaver, campagneleider van GroenLinks, zijn partijgenoten hoopte te bezielen de afgelopen maanden. Ondanks deze inzet waren er relatief weinig kiezers te verleiden tot een stem op het enige groene én sociale alternatief. Zo’n tegenslag vraagt om reflectie. In het publieke debat zijn al veel beschouwingen en analyses verschenen. De één herleidt het verlies tot ‘Kunduz’, een ander gooit het op ‘het gedoe’ en een derde wijt de dreun aan de ‘strategische stemmer’. Aan Andree van Es de taak om alle mogelijke oorzaken op een rijtje te zetten en op evidentie te sorteren.

Binnen de vele bespiegelingen voeren verschillende commentatoren de ‘koerswijziging Halsema’ op als begin van de electorale afrekening. Daarbij verwijzen zij dikwijls naar de nota ‘Vrijheid Eerlijk Delen’ die Femke Halsema en Ineke van Gent in 2005 schreven. In de kritische betogen klinken twee aannames door over deze periode. De eerste is dat GroenLinks destijds een nieuwe weg insloeg. De tweede is dat die nieuwe weg ‘rechts’ was of in ieder geval niet meer ‘links’. Zo vindt Laurens Buijs het ‘niet verwonderlijk dat de associatie met rechtse politiek gemaakt wordt’. Volgens Hans Sietsma heeft GroenLinks zich sindsdien ‘ongelooflijk kwetsbaar gemaakt’. Voor Hans Feddema is de sociale koers ‘niet helder’. En Brechtje Paardekooper vraagt zich hardop af of ‘we ons verhaal op sociale zekerheid niet nog eens goed moeten overdenken?’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rioolbloggen

COLUMN - Met de komst van het bloggen kwam ook de mogelijkheid om snel evidente fouten te corrigeren. Goede bloggers doen dat. Met het starten van blogs door oude-media-journalisten raakt deze goede gewoonte snel in ongerede.

Een paar regels zijn van toepassing op bloggen en corrigeren:

  • Als je gewezen wordt op een evidente fout, corrigeer dat dan zo snel mogelijk
  • Maak expliciet melding van significante correcties door een update-mededeling toe te voegen aan het stuk
  • Indien met de foute versie een persoon of instantie onterecht onheus bejegend is, bied in het stuk je excuses aan.

  • Gewoon fatsoenlijk gedrag dus. Iets waar een aantal oudere journalisten niet mee opgegroeid zijn. De oude media hadden immers niet de directe interactie, laat staan de mogelijkheid om een reeds uitgegeven stuk dode boom bij de mensen thuis nog te corrigeren.
    Kennelijk hoort Gerard Driehuis van het niet zo Welingelichtekringen tot die categorie. Schrijven en niet meer naar omkijken. En zo schoot hij dus een heus stuk rioolblog de wereld in:

    Screenshot Wel.nl

    Artikel over Femke Halsema zoals het oorspronkelijk verscheen.

    Even los van de rest van de tekst, het gaat hier om de uitspraak “(die ruim een ton wachtgeld krijgt)“. Die krijgt ze niet. En Driehuis wordt er van verschillende kanten op gewezen.
    Duurde even, maar hij paste toch het artikel aan. Dit was het resultaat:

    Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

    Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

    Foto: copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

    Dibigate: onze eigen Twitterrevolutie

    Twitter is volwassen geworden. Dat mogen we toch wel concluderen nu Nieuwsuur een speciale vrouwenstem heeft ingevlogen om gescreendumpte tweets voor te lezen. De aftrap was (tenminste, voor zover ik weet was dit de aftrap, misschien was het wel eerder, maar was het twitterend Nederland toen niet opgevallen, omdat Twitterend Nederland toen niet massaal voor de buis zat, zoals nu, om te kijken naar) het Gesprek met Tofik Dibi.

    De stem las een tweet voor van Jolande Sap. En daarna van Femke Halsema. Sap twitterde dat ze graag de strijd aan wilde gaan. Met uitroepteken. Halsema dat ze wilde kunnen kiezen en zich niet wilde schamen. Ineke van Gent scheen ook nog wat getwitterd te hebben. Dibi zelf twitterde dat hij bezig was te vechten als een leeuw.

    De media en de politiek hebben Twitter omhelsd. Nog even en al die persconferenties en persberichten zijn verleden tijd. Weg zijn al die lappen tekst waaruit je één, hooguit twee soundbytes kunt destilleren. Honderdveertig tekens, meer moet je niet nodig hebben om te vertellen wat je te vertellen hebt.

    Dat nog niet iedereen van de macht van Twitter op de hoogte is, bewees het bestuur van GroenLinks, dat dacht in de achterkamertjes te kunnen bepalen wie de lijsttrekker van hun partij zou worden. Bleek dat Tofik Dibi had besloten het strijdperk naar Twitter te verhuizen! Waar hij uiteraard op zeer veel steun kon rekenen. Want als ze op de twitters ergens van houden, dan is het van een medetwitteraar die het systeem probeert op te blazen.

    Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

    Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

    Vorige Volgende