Eurosceptici achter Poetin

De crisis in de Oekraïne wakkert nieuwe tegenstellingen in Europa aan. Extreem-rechts ziet een kans om zich te profileren. Poetin heeft het imago van een daadkrachtige, autoritaire leider die opkomt voor zijn volk. Aantrekkelijk dus voor nationalistische extreem-rechtse partijen die leven van de afkeer van "volksvreemde" elementen, of het nu moslims zijn of homo's. En die de pest hebben aan veel te voorzichtig manoevrerende politici, die er niet in slagen de crisis op te lossen. Twee extreem-rechtse Europarlementariërs, Provera van de Italiaanse Lega Nord en Lasar van de Oostenrijkse Freiheitspartei, organiseerden een conferentie over de vrede in Europa waar de sympathie voor de Russische leider openlijk werd geëtaleerd. Filip Dewinter van het Vlaams Belang, die ook aanwezig was: "Ik denk dat we in het Europees Parlement een goede partner kunnen zijn voor Rusland. En Rusland ziet ons ook als een potentiële partner." Nigel Farage van de Britse eurosceptische UKIP, die er niet was, zei eerder ook al dat hij grote bewondering heeft voor Poetin. Voor Poetin zijn de eurosceptische partijen interessant omdat Rusland zich bedreigd voelt door de Europese Unie en de Verenigde Staten. Vooral de VS zijn de gebeten hond onder de Russische nationalisten in Oekraïne. De omwenteling in Kiev wordt op het conto van de Amerikanen geschreven alsof we nog midden in de koude oorlog zitten. De lokale ondernemers en autoriteiten, die hun macht en rijkdom danken aan Janoekovitsj, vrezen voor hun positie.  Zij leveren de Russische opstandelingen in meerdere opzichten munitie omdat hun dagen geteld zijn als Europese en Amerikaanse ondernemers de vrije hand krijgen in het land en de regering de corruptie gaat aanpakken (waar het de demonstranten op Euromaidan oorspronkelijk om begonnen was).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Minder extreemrechts?

Deze bijdrage aan het open podium is van Erik (website)

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Erik, die zijn stuk via het Open Podium inzond.

Vandaag verscheen het AIVD-rapport ‘Afkalvend front, blijvend beladen’ over ‘Extreemrechts en rechts-extremisme in Nederland’ (het hele rapport is via de link onderaan het persbericht te downloaden als PDF).

In het rapport wordt onderscheid gemaakt tussen extreemrechts en rechtsextremisme. De AIVD merkt op dat de veronderstelde dreiging die van beide uitgaat veel groter is dan strookt met de werkelijkheid. In dit stukje zal ik een paar zaken benoemen die mij zijn opgevallen.

Om te beginnen: over wie gaat het? En, daarmee samenhangend, over wie niet? Na een definitie van de begrippen ‘extreem’ en ‘extremisme’ wordt dat toegespitst op beide fenomenen ter rechterzijde.

“Personen, groepen of organisaties zijn extreem wanneer zij zich manifesteren tot op de grens van de wettelijke kaders van de democratische rechtsorde, maar daar nog binnen blijven.”
“Er is sprake van extremisme wanneer het uiterste wordt nagestreefd of aanvaardbaar wordt geacht en daarbij de kaders van de democratische rechtsorde worden overschreden. Beperkingen die de wet en/of de democratische rechtsorde opleggen, worden als niet-bindend beschouwd en bewust gepasseerd. Voorbeelden zijn het toejuichen of zelf toepassen van geweld en het systematisch zaaien van haat.”

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Europa weer iets minder democratisch

Vlag EU (Foto: Flickr/opendemocracy)

Een van de weinige ietwat democratische organen van de Europese Unie is sinds gisteren weer iets minder democratisch geworden: het Europarlement heeft de minimale grootte van de fracties in het Europarlement verhoogd, van 20 naar 25 zetels.

Dit maakt het uiteraard moeilijker om fracties te vormen. En geen deel uitmaken van een fractie in het Europarlement betekent bijvoorbeeld dat je geen mogelijkheid hebt om amendementen in te dienen in de plenaire vergadering, mag je geen kandidaat voordragen voor het voorzitterschap van het parlement, en krijg je minder kantoorruimte en subsidie.

Uiteraard is dit besloten door de grotere fracties in het parlement, en hebben vooral splintergroeperingen er last van. Bijvoorbeeld, de extreemrechtse fractie ITS was al versplinterd, maar kan het nu helemaal vergeten als fractie.

Ook andere kleine – vaak eurosceptische – fracties komen zo in de verdrukking, zoals die waar de CU en de SGP in zitten.

Niet dat ik persoonlijk om dat verlies treur, maar het is – om de woorden van de SP aan te halen – wel gek dat een democratisch gekozen orgaan met zo’n 750 leden minder fracties telt dan het Nederlandse parlement.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige