Europees vertrouwen

De moeilijkheden in de eurozone tonen niet alleen de gebreken van de Europese instituties, maar ook het gebrek aan vertrouwen tussen de verschillende Eurolanden. Hetzelfde kan worden gezegd naar aanleiding van het beschamende gebrek aan solidariteit  in de opvang van de migrantenstroom naar Italië, Griekenland en Spanje. Het vertrouwensprobleem volgt vaak een Noord-Zuid patroon, en is zelfs zichtbaar in een simpel laboratoriumexperiment met Europese deelnemers. Het experiment in kwestie vond plaats op het European University Institute (EUI), het instituut waar ik, alweer veel te lang geleden, mijn proefschrift heb geschreven. Het EUI verschaft beurzen aan beginnende academici uit alle landen van de EU, en is daarmee een kleine microkosmos van de EU zelf. Om het vertrouwen tussen die verschillende nationaliteiten te onderzoeken lieten de onderzoekers ongeveer honderd leden van het instituut meerdere ronden spelen van het zogenaamde “trust game” of “vertrouwensspel”.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: tk-link (cc)

#overlyhonestlymethods en ongelukjes

OPINIE - Wetenschappers moeten zo openlijk mogelijk zijn over grote of kleine ‘oeps’-momenten in hun onderzoek. Maar enkele grootse uitvindingen werden per ongeluk gedaan, betoogt Barbara Vreede.

Momenteel is het een rage op Twitter: de hashtag #overlyhonestmethods. Wetenschappers in alle rangen en standen doen een boekje open over hoe het er wérkelijk aan toe gaat in de labs, in het veld, en achter de computer. Ze tweeten wat ze eigenlijk op hadden moeten schrijven in de methodes van hun laatste paper, maar verbloemden, for obvious reasons.

Hilarisch en herkenbaar voor iedereen die ooit in een lab of een veld heeft gestaan—en vervolgens kaas van de data moest maken. Voor wie die achtergrond niet heeft is het misschien wat ontluisterend om te ontdekken hoe in de wetenschap soms praktische beslissingen worden gemaakt, over onderzoekslocaties, bijvoorbeeld:

…en over datavergaringsmethoden:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Knutselmuziek

Diego Stocco is een Italiaans-Amerikaanse geluidsontwerper. Hij experimenteert graag met oude troep en wat hij verder nog in zijn tuin vindt aan bomen en struiken om te kijken of hij hier nog muziek uit kan krijgen. Het levert op z’n minst interessante stukken op. En soms klinkt het nog behoorlijk lekker ook. Zoals bij deze kruising tussen een bas gitaar en een piano, waar hij een cover van ‘Personal Jesus’ uit lijkt te rammen.

Maar voor wie meent dat Stocco slechts een domme fröbelaar is: hij mocht wel meewerken aan de soundtrack van de Tudors, Crank en de film Sherlock Holmes. Ik had het filmpje van ‘Discombobulate’ waarin zijn Experibass een deuntje meespeelt hier graag geplaatst, maar voordat je het weet heb je een vette rekening te pakken van die licentiefascisten van Brein.

Daarnaast maakt Stocco muziek met Patrick Leonard, een componist en platenproducent die gewerkt heeft met Madonna, Pink Floyd en Elton John.

Meer van Diego Stocco hier.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘Nederland’ vindt dat rechters te licht straffen

Vrouwe Justitia (Foto: Flickr/nyghtowl)

Zo’n vijfentachtig procent van de Nederlanders vindt dat rechters in Nederland ’te soft’ zijn. Ze zouden niet zwaar genoeg straffen. Dat wijst een opiniepeiling van de Raad voor de Rechtspraak uit.

Nu pleit ik al jaren voor een verplichte extra optie bij elke opiniepeiling, namelijk ‘ik heb niet voldoende verstand van zaken om deze vraag te beantwoorden’, maar ik betwijfel of die maatregel bij deze vraag had geholpen. Aangezien er emotie in het spel is vliegen mensen met de gewenste straffen al snel flink uit de bocht. Kinderverkrachter? De doodstraf! Tien jaar voor een moord? Belachelijk!

Interessant in dit opzicht is een onderzoek waarvan ruim een jaar geleden de resultaten bekend werden gemaakt, van diezelfde Raad van de Rechtspraak. Uit dat onderzoek bleek ook al dat burgers bij voorbaat hogere straffen op wilden leggen dan rechters.

Maar een experiment toonde aan dat dat niet altijd het geval was. Bij negen strafzaken die eerder behandelt waren kregen twee panels van drie burgers dezelfde informatie die de rechters hadden bij de strafzaak. En wat bleek? In deze situatie straften de rechters-voor-een-dag ongeveer net zo zwaar als de rechters in de originele strafzaak. Er was wel een verschil, en dat was dat de echte rechters iets sneller over gingen tot vrijspraak.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De opmars van mediawijze pubers

Deze gastbijdrage komt van Rob Martens, hoogleraar / hoofd onderzoek bij het Ruud de Moor Centrum van de Open Universiteit.

Dit is een deel van de filmposter van The Informers. Het boek is van Bret Easton Ellis. Je zou meer van hem kunnen lezen. Doe dat nou maar.

De wat stichtelijke website Mijn kind online gaat over het gebruik van internet door kinderen en tieners. Gisteren publiceerde de stichting een interessant onderzoek. Daaruit blijkt dat tieners enorm beïnvloed worden door beelden. Staat Britney of Lindsay ergens te tongen met een vrouwelijke collega, dan duiken de weken daarna steevast talloze zelfgemaakte foto’s op van vriendinnen die dit nadoen. Maar er is ook ander nieuws. Het bleek dat fotoshopvaardige tieners zich bewuster zijn van fotomanipulatie in de media dan tieners die dat minder doen. Meisjes die wat pubervet digitaal bij zichzelf wegzuigen herkennen dergelijke beeldmanipulaties door anderen veel beter, zo bleek.

Op het E-learning 2.0 congres zag ik eergisteren een heftige PowerPoint-presentatie van Justine Pardoen, hoofdredacteur van Mijn kind online. Flauwe woordspeling, maar Pardoen moest vaak pardon zeggen. Moraal van haar verhaal was dat tieners niet de mediawijsheid hebben die sommigen veronderstellen, en zich zelden realiseren dat wat ze aan digitale kruimelpaden en vooral plaatjes achterlaten op internet, hen nog jaren kan en zal achtervolgen. Ze liet wat voorbeelden zien. To get the picture: de piemelfoto’s in het Volkskrant Magazine van half mei staken er maar magertjes bij af. Opnames, gemaakt door scholieren die zich nauwelijks realiseerden dat met een paar muisklikken van de handige Pardoen hun gewaagde zelfportretten en filmpjes frontaal klassikaal op het smartboard pronkten.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: De Slinger van Foucault is jarig

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

De slinger van Foucault (Foto: Flickr/sylvar)

Wat wetenschappers eigenlijk zouden moeten doen, wordt mooi uitgelegd door Chemie-Nobelprijswinnaar Kary Mullis in een intrigerend TED praatje. Al zittend bespreekt hij de vlucht die de wetenschap heeft genomen na de ontdekking van het Experiment in de zeventiende eeuw. Voor die tijd klooiden de theologen en alchemisten maar wat aan, maar dankzij de ‘ontdekking’ van het wetenschappelijk experiment konden systematisch claims en vermoedens worden aangetoond of verworpen. Dat gold ook voor zaken die men allang wist, zoals het roteren van de aarde.

Dat de aarde rond was ‘wist’ men al eeuwen. Het is een fabeltje dat de hele wereld voor de tijd van Columbus dacht dat de aarde plat was. Al sinds Pythagoras heerste bij de intellectuele elites en zeevaarders het idee dat de aarde een bol was. Dat de aarde dan zou draaien was ook al wat langer getheoretiseerd in bijvoorbeeld het Copernicaanse wereldbeeld. Maar echt aangetoond was de rotatie van de aarde nog nooit. Het is ook niet zo makkelijk, en het gebeurde daarom ook pas vandaag 158 jaar geleden op 7 januari 1851 (ok, het kan ook 6 of 8 januari geweest zijn).

Voor die tijd waren er ook pogingen gedaan om door middel van experimentatie de rotatie aan te tonen en te meten. Men wierp voorwerpen van grote hoogtes naar beneden en probeerde aan de hand van de verplaatsing van de landingsplek ten opzichte van het loslaatpunt de rotatie te meten. Op zich een goed idee, maar het gezochte was te zeer verdoezeld door de te kleine hoogte en de vele verstorende factoren.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende