Ireland: from poster child to enfant terrible?

By Hugo Brady, senior research fellow at the Centre for European Reform. Ireland will elect a new government on February 25th to replace a discredited administration loathed by most Irish voters. At first sight, it seems unlikely the election will re-open the fundamentals of a bail-out agreed with fellow eurozone members and the IMF last November. The last act of Fianna Fáil, the main party in government since 1997, was to translate the terms of that deal into an initial set of tax hikes and further public spending cuts before leaving office. Nonetheless, the poll – Ireland’s most important for decades – marks a shift in hostility towards the bail-out and the EU in general which its partners would be foolish to ignore. European benefactors might express shock that Irish attitudes towards the EU have worsened in the wake of the bail-out. To many EU leaders – including José Manuel Barroso, president of the European Commission – they are helping to rescue a country where politicians and regulators, through incompetence or worse, allowed bankers and developers to drive the economy to ruin using other people's money. That view is correct but cloistered. It takes no account of the part played by the introduction of the euro itself – at a low interest rate hitherto unknown in Ireland – in inflating a runaway property boom. And Ireland's eurozone partners (along with Britain) do expect their money back at a profit, having – they hope – secured the common currency and the unwise investments of their own banks in the process.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoe een Somalische piraat ontstaat

, door

Somalische piraatIn de loop van het vorige decennium bereikte de Somalische piraterij een omvang die in de westerse wereld voor behoorlijk wat opschudding zorgde. Steeds meer schepen werden gekaapt in de Golf van Aden, een van ’s werelds belangrijkste handelsroutes, en konden pas na betaling van losgeld hun koers voortzetten. Sommige reders hebben daarom besloten om voortaan de veel langere route om Zuid-Afrika te nemen in plaats van door het Suezkanaal. Om het tij te keren besloot de Europese Unie in 2008 grof geschut in te zetten. Momenteel speuren daarom vele tientallen oorlogsschepen uit meer dan vijftien landen, ook van buiten Europa, naar de piraten om ze op te pakken en te berechten.

Afgelopen vrijdag kwam het marineschip Hr. Ms. Amsterdam na vijf maanden terug in Den Helder na deelname aan deze anti-piraterijmissie. De bemanning van het oorlogsschip onderschepte 44 piraten van wie er vijf naar Nederland zijn gestuurd voor berechting. Geen slechte vangst, zou je zeggen. Voor minister van Defensie Hillen was dit in ieder geval reden genoeg de bemanningsleden te roemen om hun ‘vastberaden en resultaatgerichte optreden’ en hen meteen ook een ‘herinneringsmedaille vredesoperaties’ op te spelden.

Maar de resultaten van deze grootschalige, op repressie gerichte onderneming staan bepaald niet buiten kijf.
Er worden weliswaar meer piraten opgepakt dan ooit, maar piraterij gaat eveneens onverminderd door. Op dit moment hebben de piraten dertig schepen met 680 bemanningsleden in handen en onderhandelen ze over de voorwaarden voor vrijlating. De piraten vangen steeds meer geld hiervoor. Twee maanden geleden ontvingen zij nog maarliefst 18,5 miljoen dollar losgeld voor twee gekaapte tankers. Vele duizenden Somaliërs leven inmiddels van deze heuse piratenindustrie.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tommaso Padoa-Schioppa and the euro

, door

Een gastbijdrage van Charles Grant, directeur van het Centre for European Reform.

Tommaso Padoa-Schioppa

At the end of last year, Europe lost Tommaso Padoa-Schioppa, an eminent central banker and economist, and one of the founding fathers of the euro. As EU leaders struggle to cope with the continuing euro crisis, they would do well do ponder some of Padoa-Schioppa’s insights on the economics of monetary union.

Following Greece and Ireland, Portugal may soon require a rescue from its fellow eurozone members. With the benefit of hindsight it is only too evident that the euro has suffered from design flaws, and that European leaders have mismanaged the currency. Too many countries joined the euro before they were ready. Fiscal discipline has been too lax, though new rules will make it harder for governments to over-borrow. Some eurozone governments did far too little to promote structural reform, and have therefore suffered from inflexible economies and poor productivity; in 2010, Greece, Portugal and Spain belatedly implemented some structural reforms. The penal rates of interest at which Greece, Ireland and Portugal have had to borrow have revealed the need for a bail-out mechanism and a procedure for ensuring the relatively orderly restructuring of sovereign debt (both are on their way). The behaviour of many banks – and not only in Ireland and Spain – has shown that the tighter system of pan-European financial regulation now being put together is sorely needed.
The statesmen who designed the euro have been criticized for putting politics ahead of economics: motivated by the desire to promote European unification, they ignored the economics – or assumed that once the project got underway, the necessary rules for economic governance would somehow fall into place. There is truth in that criticism, but many people have forgotten that economics did play a role in the birth of the euro.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Transparency of European lobbying ahead?

, door

Een gastbijdrage van Corporate Europe Observatory. Het stuk is ook aldaar te lezen.

Sweden is known as a global leader in transparency, but among centre-right Swedish MEPs there’s very little enthusiasm for being open about their contacts with lobbyists, as a survey published on europaportalen.se found.

Europaportalen asked the 18 Swedish MEPs for a list of lobbyists they met with during a four-week period in October and November. Twelve MEPs responded to the survey, disclosing details of meetings, but five MEPs declined. Three of these voiced their dislike of this form of transparency, including Cecilia Wikstrom who argued that the privacy of the lobbyists should be protected as they had not been asked in advance whether they were happy for journalists to be told about the meetings. But lobbyists’ privacy is hardly an appropriate argument against transparency.

When professional lobbyists engage in influencing EU decision-making, for instance on behalf of large companies or lobby groups, they are not acting in a private capacity and must accept that their activities can be made public. Gunnar Hokmark, another Conservative MEP who refused to reveal details of his meetings with lobbyists, argued that he has the right to meet with anyone without questions being raised.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

EU Billions to keep burning fossil fuels

, door

Wederom een gastbijdrage van Corporate Europe Observatory. Het stuk staat ook op zijn site.

Carbon capture and storage (CCS) has been promoted by industry as the solution to tackling climate change. Why stop burning fossil fuels when instead you can capture the carbon dioxide and store it in a hole in the ground?

Defying objections on the grounds of cost, feasibility,the environment and in the face of public opposition , heavy industry has pushed for EU support for CCS. Shell, BP and others representing the industry persuaded UK Liberal MEP Chris Davies to work on their behalf – effectively securing billions of euros in EU subsidies to support the new technology.

Industry had already scored an initial success in 2005 when the European Commission was persuaded to set up an advisory body – the European Technology Platform for Zero Emission Fossil Fuel Power Plants, more commonly known as ZEP. This body, which is dominated by industry, was set up to advise the Commission on public research policies. It is partially funded by the Commission – but has become a vocal and effective industry lobbying vehicle for CCS.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Participatory democracy in the EU?

, door

Een gastbijdrage van Corporate Europe Observatory. Het stuk staat ook op zijn site.

europees verdragThe European Parliament approved last week the final deal on the European Citizens Initiative (ECI), which obliges the European Commission to consider proposals supported by the signatures of one million Europeans. The final deal is a compromise between the Commission and Council, who insisted on administrative hurdles that would have made it very difficult to collect the signatures needed, and MEPs who wanted fewer obstacles. But how much of a boost is this new instrument for democracy and citizens’ power?

The Citizens’ Initiative is presented as a tool to empower citizens. Such a tool is of course much-needed in a European Union that is suffering from a deep democratic deficit, and where citizens are largely sidelined in decision-making, contributing to a strong and deepening sense of political disempowerment. The vacuum that currently exists between citizens and the EU institutions is occupied by professional lobbyists, most of which represent big business interests. It is in this desperate context that the European Citizens’ Initiative is launched.

Introduced as a result of the Lisbon Treaty, the Citizens’ Initiative has even been referred to as a “tool for participatory democracy”. Wikipedia defines participatory democracy as processes that ensure “broad participation of constituents in the direction and operation of political systems” and create “opportunities for all members of a political group to make meaningful contributions to decision-making”.[1] Belgian Secretary of State for European Affairs Olivier Chastel, who negotiated for the Council during the EU Presidency, even claimed that “Thanks to the citizens’ initiative, we will change from representative democracy to participatory democracy!” [2]

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Optimisme als plicht

, door

Sargasso's week van het hardnekkig optimismeBij haar afscheid noemde Femke Halsema de filosoof Popper. Hij had ooit “optimisme een plicht” genoemd. Halsema maakte geen opgewekte indruk, zodat het citaat een beetje leek op een uitwijkactie om haar teleurstelling mee te verbloemen. Maar de formulering bleef bij mij hangen.

Na enig zoeken vond ik de tekst, in een speech van Popper uit 1992:

“Before I finish, I should just like to clarify this phrase, “Optimism is a duty”. The future is open. It is not fixed in advance. So no one can predict it – except by chance. The possibilities lying within the future, both good and bad, are boundless. When I say, “Optimism is a duty”, this means not only that the future is open but that we all help to decide it through what we do. We are all jointly responsible for what is to come. So we all have a duty, instead of predicting something bad, to support the things that may lead to a better future”. (p.143/144)

Ook in een interview in Der Spiegel liet Popper zich zo uit: “Optimism is a duty. One must focus on the things that need to be done and for which one is responsible.” (p.135)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Russische charme-offensief

, door

Dit is een gastbijdrage van Jan Kruidhof over de VPRO’s Tegenlicht uitzending van vanavond: Brief uit Polen – Over de onheilspellende toekomst van een labiele regio | maandag 25 oktober 20:55 – 22:00 uur Ned2

Poolse en Russische vlagVPRO’s Tegenlicht belicht maandag 25 oktober de gespannen verhouding tussen Polen en Rusland. Opvallend genoeg lijkt die relatie de laatste maanden op politiek gebied juist verbeterd te zijn. Hoe kon dit opeens gebeuren?

Jarenlang waarschuwden Polen voor een neo-imperialistisch Rusland en drongen zij aan op het beteugelen van ‘de grote beer’ die hen in het verleden zoveel leed had toegebracht. De Poolse minister van Economische Zaken verraste de Europese Commissie dan ook, door anderhalve week geleden te bepleiten dat de Russische monopolist Gazprom tot 2045 de Yamal-gasleiding mag uitbaten. De Commissie eiste eerder dat die leiding, die via Polen richting het Westen loopt, ook voor andere bedrijven beschikbaar zou zijn en leek hiermee de Polen tegemoet te komen. Maar zij scharen zich inmiddels dus aan de zijde van hun voormalige aartsvijand. Is de Poolse angst voor Rusland plotseling verdwenen?

Het antwoord op deze vraag ligt besloten in de gebeurtenissen na 10 april, de dag waarop de Poolse president Lech Kaczynski omkwam bij een vliegtuigongeluk. Deze ramp kwam voor de Russen in een bepaald opzicht een geschenk uit de hemel, stond onlangs in Trouw. De auteur bedoelde, dat men in het Kremlin had begrepen dat Rusland alleen een semigrootmacht kan blijven als de federatie moderniseert en een goede band opbouwt met de Europese Unie. Een mogelijke route naar Brussel loopt via Warschau en de vliegtuigramp bood de Russen de kans om zich tegenover de Polen van hun beste kant te laten zien.

Rusland lanceerde een charmeoffensief. De Poolse ambassade in Moskou werd bedolven onder bloemen en bij de herdenking troostte premier Poetin zachtaardig zijn ontroerde Poolse ambtgenoot. Deze welwillendheid raakte de Polen, die positief reageerden. De liberale presidentskandidaat Bronislaw Komorowski liet zich in zijn campagne goedgezind uit richting Rusland en het Poolse volk verkoos hem boven de anti-Russische Jarosław Kaczynski.

In september werden de bilaterale banden nog eens aangehaald bij een ontmoeting tussen de Poolse minister van Buitenlandse Zaken en zijn Russische collega. De Poolse minister sprak hierna vleiend over “our big neighbor” en maakte bekend dat Polen niet langer een visum nodig hebben voor een bezoek aan de oblast Kaliningrad. Later die maand overhandigden de Russen twintig tot dan toe geheime documenten over het bloedbad bij Katyn.

Dit bloedbad uit 1940, waarbij de Sovjets zo’n 22.000 Poolse officieren en intellectuelen vermoordden, had de wederzijdse relatie lange tijd bemoeilijkt. Decennialang gaven de communisten de nazi’s de schuld en werden Poolse weduwen voorgelogen. Pas in 1990 gaf Gorbatsjov toe dat de Russische geheime dienst achter de moordpartij zat. De Polen zijn ook nog niet vergeten dat het Rode Leger in 1944 maandenlang rustig toekeek toen de Duitsers de tweede opstand in Warschau neersloegen en de stad verwoestten. Zelfs de Poolse Delingen van 1771, 1793 en 1795 liggen tot op de dag van vandaag nog gevoelig voor veel Polen.

Dat de Poolse minister over deze gevoeligheden heen is gestapt, komt waarschijnlijk doordat hij liever ziet dat het Poolse en het Russische gasbedrijf samen de leiding delen, dan dat West-Europese bedrijven zijn nationale markt bestormen. Het draait dus voornamelijk om economisch gewin. Maar dat voor dit doel bewust is gekozen voor warme diplomatie met de voormalige vijand, wil nog niet zeggen dat de onderliggende sentimenten louter positief zijn. Wat onder de oppervlakte schuilgaat, zullen we in de uitzending van vanavond zien.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Brussel pakt Roma-beleid Frankrijk aan

, door

“Dit is een situatie waarvan ik dacht dat Europa die niet meer zou meemaken na de Tweede Wereldoorlog” stelt Eurocommissaris Viviane Reding (Justitie en Mensenrechten) vandaag in een persconferentie waarin Brussel de oorlog verklaart aan de Roma-uitzettingen in Frankrijk. Volgens Reding is het Roma-beleid van de Franse regering een schande. Ze reageerde hiermee op een uitgelekte brief waarin de Franse minister van Binnenlandse Zaken stelt dat de ontruimingen van de illegale kampementen in de eerste plaats tegen Roma als groep zijn gericht. Brussel zal binnen twee weken tegen Frankrijk een procedure bij het Europese Hof starten. Groepsstraffen in Europa dat mag niet. Ziet u de paniekogen in de PVV fractiekamer al?

Een historisch moment in de Europese geschiedenis. De Europese Unie toont waarom ze is opgericht: “dit nooit meer”. Dat Frankrijk als bakermat van de EU nu de toorn van deze Unie opzich heeft gelaten mag très ironique heten. Ter afsluiting nog een fraai beschaafd citaat van de Eurocommissaris in de taal die zich hier zo goed voor leent: “La commission est gardienne des traités, et cela est l’un des fondements de l’Union européenne” (LeMonde). Zo die zit!

Vorige Volgende