Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Europa heeft hogere inflatie nodig
Europa heeft hoge nood aan groei. Je kunt vraagtekens zetten bij het bezuinigingsbeleid van veel Europese overheden, maar ook bij de obsessie van de ECB met inflatie. Inflatie kan juist een uitweg zijn uit de huidige malaise, betoogt Simon Tilford, chief economist aan het Centre for European Reform.
The biggest challenge facing the eurozone is how to generate economic growth. Whatever its leaders agree in terms of fiscal targets and surveillance will achieve little in the absence of growth. Excessively restrictive fiscal policy is clearly one obstacle to such growth, but the European Central Bank’s obsession with inflation is another. Of course the central bank must guard against excessive inflation, but it is a big problem when its fear of inflation blinds it to the much more serious threats confronting the eurozone economy. Indeed, somewhat higher inflation may be part of the solution to the crisis facing Europe. If policy continues to be directed at ensuring inflation of “below, but close to 2 per cent”, countries such as Spain and Italy will struggle to regain competitiveness within the eurozone and their debt burdens will be unsustainable.
The Bundesbank’s legacy is clearly visible in the ECB’s official strategy. The central bank’s interpretation of price stability means it has the most restrictive target or ‘reference value’ of price stability of any major central bank. Given that many eurozone countries have historically been prone to high inflation, the ECB’s determination to build a reputation for guaranteeing price stability is understandable. Officials from the bank never tire of saying that ensuring low inflation is the best contribution the ECB can make to economic growth. Price stability is important, of course. But a reference value of under 2 per cent and no accompanying mandate to ensure an adequate level of economic activity (such as that faced by the US Federal Reserve) is too restrictive. It is damaging in a number of ways for a currency union such as the eurozone.
Roubini pleit voor fiscale en politieke Europese Unie
Econoom Nouriel Roubini benoemde deze week op het European Forum For New Ideas in Polen de 10 stappen die de eurozone kunnen redden. Hij pleit voor een koers richting meer economische, fiscale en uiteindelijk politieke samenwerking. Het alternatief is namelijk desintegratie en daarmee gepaard gaande grote instabiliteit. Toch stelt hij in zijn zevende punt dat de Europese Unie moet voorzien in een ordelijke exit voor landen die niet in de Eurozone kunnen blijven, in plaats van dat hun exit ongecontroleerd gaat. Roubini meent dat het nog niet te laat is voor de redding van de euro en het bijelkaar houden van de EU, maar dat er nu direct maatregelen getroffen moeten worden. “It can be done but the time was not even today or tommorrow but yesterday, we have to act now”. Video achter de doorklik
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Barosso: meer macht voor Brussel
VN: ‘bescherming Europese bossen mogelijk samen met houtexport’
Als in Europa unieke bosgebieden apart worden gezet voor natuurbescherming scheelt dat slechts 12% in houtopbrengst, maar blijft de Europese Unie desondanks netto houtexporteur. De Verenigde Naties lieten een scenario-studie verrichten naar de Europese bossen. Bossen die nu en in de toekomst gebruikt kunnen worden als bron van bouwmateriaal en bio-energie zijn uiteraard ook belangrijk voor vastlegging van CO2 en het herbergen van biodiversiteit. Europa moet kiezen tussen deze verschillende functies die het bos kan hebben, toch zijn het geen of-of keuzes.
De scenario’s waren als volgt: (1) Maximaliseren CO2 vastlegging (2) Prioriteren biodiversiteit (3) Promoten bio-energie uit hout (4) Innovatie en competitie. Het laatste scenario richt zich op concurrentie aangaan met andere hout producerende landen als Brazilië en Canada. Aan de eerste drie scenario’s werd gerekend, de vierde werd kwalitatief benaderd. In alle scenario’s blijft de EU een netto houtexporteur, zelfs in het scenario (3) waarbij intensief gebruik van biomassa uit het bos voor energieopwekking plaats vindt. Het offer dat de economie zou moeten maken voor de bescherming van unieke bosgebieden blijkt uit deze VN-studie beperkt te zijn. In het scenario (2) zal de houtopbrengst maar 12% lager uitvallen dan op het (in de studie gekozen) referentieniveau. Daar moet bij worden aangetekend dat dit scenario wel voorziet in een hogere import van houtproducten van buiten de EU. De eventuele negatieve impact op de biodiversiteit elders kan echter weer worden vermeden door (strenge) duurzaamheidseisen aan deze import te stellen.
OESO: ‘landbouwsubsidies moeten duurzamer’
Een boer in de Europese Unie krijgt gemiddeld 22% van zijn inkomen uit landbouwsubsidies. In Nieuw-Zeeland bedraagt dit gesubsidieerde deel slechts 1%, in de Verenigde Staten 9% en op IJsland 48% (tabel). Het is onherroepelijk appels met peren vergelijken gezien de grote verschillen in landschap, klimaat en samenleving. Maar over het doel van landbouwsubsidies in deze verschillende landen kan wel degelijk gediscussieerd worden.
De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) stelt in een recent gepubliceerd rapport dat het nu de tijd is om landbouwsubsidies te hervormen. De publicatie komt op een cruciaal moment want in deze maanden buigt de Europese Unie zich over de concrete uitwerking van voorstellen om haar landbouwbeleid per 2013 te hervormen. Grofweg zijn er in deze voorstellen drie richtingen te onderscheiden: (1) niets doen (2) geleidelijke hervorming (3) radicale hervorming. De eerste richting vindt de meeste steun in Frankrijk, Ierland, Spanje, Italië en Griekenland. Terwijl men in het Verenigd Koninkrijk, Nederland, Denemarken en Zweden juist voorstander is voor snelle en ingrijpende hervormingen.
In alle OESO landen zijn de landbouwsubsidies de afgelopen jaren al verminderd. Buiten de OESO, zoals in China, Rusland en Brazilië, stijgen deze subsidies daarentegen juist. Het huidige bedrag van 172 miljard euro wat jaarlijks in OESO landen aan landbouwsubsidies wordt uitgekeerd werkt nu vooral marktverstorend en komt de productiviteit niet ten goede aldus de OESO. Maar hervormingen van de landbouwsubsidies kunnen ervoor zorgen dat deze overheidssteun zich in de toekomst richt op duurzaam gebruik van natuurlijke hulpbronnen en het verhogen van de productiviteit.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tijd tikt in het nadeel van Europa
Europa zit op de blaren. Het politieke besluitvormingsproces verloopt uiterst traag waardoor grote onzekerheden ontstaan. De financiële en politieke wereld begrijpen elkaar niet. De proef op de som komt de komende twee maanden wanneer Italië en Spanje bijna €110 miljard overheidsschuld moeten herfinancieren. Wat gaat de rente in die landen doen? Hoe adequaat reageren de politici in die landen met concrete maatregelen? Welke richting kiest Europa: doormodderen of een gestructureerde aanpak. De oud-directeur van het ABP Vermogensbeheer Jelle Mensonides vreest het dat het tobben blijft.
De overheidsschuldencrisis staat niet alleen. Sinds de invoering van de euro is de schuldenpositie van alle sectoren in de economie fors toegenomen. Alleen is deze wel verschillend per euroland zoals tabel 1 laat zien. Opvallend is niet alleen de hoge overheidsschuld in veel landen, maar ook dat gezinnen en bedrijven zich diep in de schulden hebben gestoken. En niet alleen in de huidige probleemlanden! Verder is de bankenschuld in veel landen zorgwekkend hoog. Uiteraard staan tegenover de schulden ook bezittingen, maar de claims van deze schuld moeten gefinancierd kunnen blijven. De huidige economische realiteit zal dat moeilijk, zo niet onmogelijk maken.
Tabel 1: Schuldenposities in Eurozone (% BBP), 2010
Het grote risico nu is dat de verdiencapaciteit terugvalt door een tegenvallende economische groei waardoor de rentebetalingen zwaarder gaan drukken. Een ander groot risico is een stijgende rente die al realiteit is in de zwakkere landen. Hogere rentes hebben negatieve effecten op de reële economie. Omdat de bankenschuld in alle landen hoog is, is het besmettingsgevaar naar andere sectoren ook hoog. Dat maakt de huidige eurocrisis zo ernstig: het is niet een alleen een schuldencrisis van enkele probleemlanden, het is een majeur probleem dat elk land direct of indirect raakt. Dit roept de vraag op of het Europese hulpprogramma wel toegesneden is op haar taak.
Onafhankelijkheid ECB op het spel
De crisis is in volle hevigheid terug en de ECB heeft weer op grote schaal ingegrepen in de markt voor overheidsobligaties. Deze handelwijze is niet zonder gevaar, zo betoogt de Nijmeegse econoom Eelke de Jong. De ECB treedt hiermee buiten haar mandaat. Wat het nog erger maakt is dat er verdeeldheid heerst binnen de ECB over de te volgen koers. Culturele verschillen van bestuur voeren hierbij de boventoon. Dit belooft niet veel goeds voor de plannen voor een Europese budgetautoriteit.
Monetaire financiering of niet?
In mei 2010 is het eerste reddingspakket voor Griekenland afgesproken. In de marge van dit pakket is besloten dat de Europese Centrale Bank (ECB) Griekse overheidsobligaties op de markt zou kopen. Het argument was toen dat vlak voor de overeenkomst de markt van overheidsobligaties bijna niet meer functioneerde. De interventies van de ECB zouden voor een soepele werking van de markt moeten zorgen. Het grote bezwaar tegen deze interventies is dat het aankopen van overheidspapier de kans vergroot op monetaire financiering en dus de inflatie kan opdrijven. Vanuit de ECB wordt hier tegenover gesteld dat men met tegengestelde transacties de geldhoeveelheid verkleint. Hierdoor zou de kans op inflatie niet groot zijn. Voor het moment wil ik dat nog wel aannemen. Dat wil niet zegen dat de situatie ondertussen minder zorgelijk is geworden. Integendeel, zal ik betogen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Rutte, Finland en het lidwoord
Is Rutte wel serieus met Europa bezig, vraagt WTE zich af in deze gastbijdrage (overgenomen van Publiekrecht en Politiek en ook te lezen in het FD).
Mag Finland in zijn eentje onderhandelen over Griekse dekking van zijn zekerstellingen? In de slotverklaring van de Eurozone-top van 21 juli zijn de taalversies daarover verschillend. Het doet frappant denken aan de beroemde VN-resolutie 242 uit 1967 over de toen (en nog) door Israel bezette gebieden.
De Engelse versie luidde dat ‘Israël should withdraw from territories occupied…’. Dat kan betekenen: uit alle gebieden, maar ook uit een aantal gebieden. In de Franse versie moet Israel zich terugtrekken ‘des territoires occupés’, dus ‘uit de (=alle) gebieden. De Franse taal dringt altijd aan op scherp onderscheid en het lidwoord speelt daarin een hoofdrol. Het Engels laat het lidwoord graag weg en biedt meer plaats aan creatief misverstand. In die resolutie 242 was het verschil tussen de taalversies overigens opzettelijk en een deel van het compromis.
Is dat ook zo in het compromis van 21 juli? In het Engels staat er dat zekerheid kan worden geregeld voor ‘the risk arising to euro area Member States’. Dat kan betekenen: voor alle landen, maar ook voor afzonderlijke landen. In de Duitse en de Franse versies staat er respectievelijk; … den Mitgliedstaaten …. erwachsende Risiko’ en ‘le risque résultant, pour les États membres de la zone euro..’. In beide teksten gaat het dus om de, ofwel alle, landen. Volgens deze teksten kan Finland niet in zijn eentje afspraken maken.