Dreigen echtscheidingen de EU te verscheuren?

Binnen EU-kringen is er op dit moment enige heisa over plannen om op Europees niveau de regels rond echtscheiding (enigszins) te harmoniseren. Nu zullen eurosceptici wellicht meteen over nutteloze Brusselse bemoeizucht beginnen, maar dat is niet helemaal terecht. Van de circa 845.000 echtscheidingen die jaarlijks in Europa plaatsvinden zijn er zo'n 170.000 van echtparen met verschillende nationaliteiten. Dat kan complicaties opleveren. Want als een Fransman met een Finse trouwt en vervolgens in Polen gaat wonen, onder welk nationaal recht vallen ze dan? En om het nog complexer te maken, wie heeft er recht op het vakantiehuisje in Spanje? Welk recht van toepassing is maakt nogal uit. Onder Frans recht heeft bijvoorbeeld de minst verdienende partner veel minder rechten op gezamenlijk bezit dan in Finland. En in Frankrijk maakt het bijvoorbeeld ook veel meer uit of een van beide partners is vreemdgegaan. Als onze Fransman welgesteld is en zijn Finse liefde met iemand anders in bed is gedoken heeft hij er dus behoorlijk voordeel bij de echtscheiding onder zijn eigen nationale recht te laten vallen, terwijl zij natuurlijk liever naar een Finse rechtbank stapt. In de praktijk geldt nu vaak dat de rechtbank die het eerst van de echtscheiding hoort, beslist, wat sluwe partners dus een mogelijkheid geeft hun verloren liefdes een juridische loer uit te draaien.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.