Deze week zal in Yangon, Myanmar de eerste ronde plaatsvinden van de onderhandelingen tussen de EU en Myanmar over een bilaterale investeringsverdrag. Pietje Vervest en Saskia Kunst zijn weliswaar voorstander van meer investeringen in Myanmar, maar vragen zich ook af om onder welke condities deze investeringen plaats gaan vinden. En daar staan ze niet alleen in. Ruim 223 maatschappelijke organisaties uit Myanmar hebben reeds hun grote zorgen uitgesproken over dit voorgenomen akkoord en aangegeven dat ze tegen vergaande investeringsbescherming zonder plichten voor investeerders zijn. Er bestaan grote zorgen rond de vergaande bescherming die investeerders genieten door middel van het Investor-State Dispute Settlement (ISDS)-geschillenbeslechtingsmechanisme dat standaard in een investeringsakkoord wordt opgenomen. Dit mechanisme staat buitenlandse investeerders toe om staten voor een internationaal tribunaal te dagen indien de staat regelgeving invoert die de winst negatief beïnvloedt. Bij het tribunaal doen commerciële arbiters een uitspraak waar de staat geen beroep tegen kan aantekenen. Claims lopen regelmatig in de miljarden en moeten worden betaald uit de staatskas. Geld dat ook ten gunste had kunnen komen aan onderwijs of gezondheidszorg.
NIEUWS - Hoewel de IJslandse regering niet tot de EU wil toetreden, denken veel IJslandse burgers daar anders over. In Reykjavik demonsteerden 8000 mensen tegen het regeringsbesluit. Na de Icesave-crisis in 2009 zou een meerderheid van de IJsalndse bevolking voor toetreding tot de EU zijn.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
OPINIE - De keuze van de Grieken voor Syriza moeten we vooral zien als een afwijzing van de technocratie en een keuze voor de politiek, vindt Lucian Loonstra.
Bij de Griekse parlementsverkiezingen van afgelopen zondag kwam Syriza als grootste partij uit de bus. In de aanloop naar deze verkiezingen werd door sommige prominente politici zelfs al over een zogenaamde Grexit en andere mogelijke gevolgen van deze verkiezingen gespeculeerd. Hans-Peter Friedrich stelde bijvoorbeeld dat de Grieken het recht hebben te kiezen wie zij willen, maar vervolgde door te zeggen: ‘Wij hebben het recht de Griekse schulden niet verder te financieren.’
Met de overwinning van Syriza hebben Griekse stemgerechtigden voor een alternatieve benadering van de Griekse problemen gekozen. Deze verkiezingen illustreren een radicale breuk met het technocratische beleid waartoe ze door de EU werden gedwongen. We hoeven deze breuk echter niet zien als een breuk met Europa, ook niet als het aan Syriza zelf ligt, maar kunnen deze interpreteren als een keuze voor het politieke.
Politiek & Management
Met de keuze voor Syriza hebben de Grieken gekozen voor een heronderhandeling van hervormingsbeleid waartoe de vorige regering zich, in ruil voor het ‘redden’ van Griekenland door de EU, gedwongen zag.
Syriza stelt daarmee dat er een alternatief is voor het hervormingsbeleid dat tot diverse problemen heeft geleid. Begin 2014 hadden een miljoen Grieken geen toegang tot de gezondheidszorg en aan het einde van dat jaar was een kwart van de Grieken nog steeds werkloos.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Afgelopen vrijdag wisten de EU-onderhandelaars en Griekenland een gezamenlijk compromis te bereiken. De EU verlengt het schuldsanerings-/steunprogramma voor vier maanden, meldt het NRC, maar dan moest er vandaag wel een lijst liggen met hervormingen die het land gaat nemen. Eind april moet er dan een definitieve lijst liggen.
Naar nu blijkt wordt het compromis door diverse spelers in ieder geval naar de eigen achterban toe behoorlijk verschillend uitgelegd. Zowel de Griekse premier Alexis Tsipras als Jeroen Dijsselbloem houden diametraal tegenovergestelde verhalen over wat het conceptakkoord nu eigenlijk behelst, zo meldt dagblad Metro.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Maar wie heeft nu gewonnen?
Greece seemingly gave a lot of ground on the language: the stuff about fiscal adjustment in line with the November 2012 Eurogroup is back in, which Germany will presumably claim represents a commitment to stay with the 4.5 percent primary surplus target. But Greece apparently is claiming that the agreement offers new flexibility, which means that it will assert that it has agreed to no such thing.
So we’re in a weird place: this looks like a defeat for Greece, but since nothing substantive was resolved, it’s only a defeat if the Greeks accept it as one; which means that nothing at all is clearly resolved. And that’s arguably a good outcome — time for Greece to get its act together.
I do find myself remembering an old joke, which slightly modified works for this situation: what do you get if you cross a godfather with a group of finance ministers? Someone who makes you an offer you can’t understand.
Dat belooft vooralsnog weinig goeds.
Volgens Jesse Frederik in de Groene
(..) De kwaal van de hele Griekenland-discussie. Clichés alom. Grieken zijn lui, ze werken maar 2037 uur per jaar, terwijl die noeste Duitse arbeiders maar liefst 1388 uur maken. Ze gaan te vroeg met pensioen, gemiddeld met 61,9 jaar, 0,2 jaar eerder dan in Duitsland. En ze kennen een veel te grote overheidssector, 8,6 procent van de werkenden is in overheidsdienst, in Duitsland is dat maar 11,1 procent.
EU heeft onder druk bestrijdingsmiddelenindustrie een rapport genegeerd waaruit grotere schade pesticides voor gezondheid blijkt. Regelgeving daardoor minder streng geworden.
En daarmee plaatst het zich recht tegenover Duitsland.
Zo meldt nu.nl.
Omdat voor dergelijke besluiten eenstemmigheid is vereist, lijkt het vooralsnog wel mee te vallen met de Russische invloed op de nieuwe Griekse regering.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.