Gisteren werd zakenman Guus van Kouwenhoven door het Gerechtshof in Den Haag vrijgesproken voor illegale wapenhandel. Volgens het hof is het bewijsmateriaal dat het Openbaar Ministerie verzamelde in Liberia, thuisbasis van Guus Kouwenhoven, ondeugdelijk. Bij dat verzamelen zou het OM bovendien onzorgvuldig zijn geweest (Volkskrant). Van Kouwenhoven staat bekend als de boezemvriend van voormalig president van Liberia Charles Taylor. Deze twee brothers in arms vormden eind jaren '90 een geoliede machine: Taylor vocht een bloedige burgeroorlog die een kwart miljoen dodelijke slachtoffers maakte en van Kouwenhoven financieerde de oorlog door (illegaal gekapt) hout en diamanten van Taylor af te nemen. Soms werd hout direct voor wapens geruild. Getuigen uit die tijd noemen hun langdurige samenwerking zeer innig. Nu moeten we in een rechtsstaat als de onze uiteraard niet op Verdonkeriaanse wijze het oordeel van de rechter in twijfel gaan trekken. Als de rechter het verzamelde bewijsmateriaal onvoldoende achtte dan is dat zo. Maar het is wel een zware domper voor iedereen die werkt aan en/of hoopt op een betere wereld waarin Nederlandse bedrijven zich óók in het buitenland verantwoordelijk en eerlijk gedragen. Nu denk ik niet dat van Kouwenhoven exemplarisch is voor de gemiddelde Nederlandse ondernemer in den vreemde, verre van dat zelfs. Maar wat heeft praten over corporate & social responsibility nog voor zin als boeven als van Kouwenhoven vrijuit gaan? Als men anno 2008 met een dergelijke VOC-mentaliteit wegkomt dan is het hek van de dam, ...TÓÓÓCH?!
Wat moet er gebeuren in de zaak Spijkers – Ovaa nu wel heel erg duidelijk is hoe fout de overheid heeft gehandeld?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Het verhitte maatschappelijk debat over de ethiek van embedded advertising naar aanleiding van de advertorials van society-verslaggever Rutger bij de Nederlandse strijdkrachten in Noorwegen is nog maar net geluwd of de volgende rel over ‘reclame voor het leger’ staat alweer voor deur. Want het kan altijd erger. Waar? In Israël uiteraard.
Vorige maand startte de Israëlische overheid een reclamecampagne tégen dienstweigeraars. Israël kent immers de dienstplicht en men hoeft dus niet zoals in Nederland soldaten te werven voor een beroepsleger. Maar die paar dienstweigeraars ziet men in Israël blijkbaar als een probleem. Waarschijnlijk omdat ze een signaal zijn dat er misschien wel iets mis is met het gedrag van het Israëlische leger in de bezette gebieden? Dus wat doet de Israëlische overheid? Die maakt een spotje waarin de dienstweigeraar wordt neergezet als een lafbek die zich zou moeten schamen. Setting: een vaag touristententje in India waar Israëlische jongens aan de praat raken met een paar Europese ‘lekkere wijven’. De Israëlische jongens vertellen één-voor-één enthousiast wat ze in het leger hebben gedaan. Zodra de dienstweigeraar aan de beurt is valt er een ongemakkelijke stilte. Clou: de Europese ‘lekkere wijven’ zouden hevig teleurgesteld in de dienstweigeraar en deze jongen loopt derhalve een nachtje tropische geile neukseks mis.
Als het gaat om filmpjes van geweld in politiecellen bent u van ons gewend dat het materiaal uit Egypte of Birma komt. Dit maal hebben we een filmpje uit een democratische rechtsstaat, om precies te zijn: Ohio, Verenigde Staten. Een vrouw belt 911 voor hulp, maar als de politie arriveert toont ze per abuis het rijbewijs van haar overleden zus. Vervolgens wordt zij (het slachtoffer) in de boeien geslagen en naar het bureau gebracht. In de cel worden haar enkele standaardvragen gesteld als: “Do you have any weapons or sharp objects… have you ever thought of harming yourself?”. Als de vrouw hierop antwoordt met “Now or ever?” is dit voor de zeven agenten reden om de vrouw te knevelen en de ontdoen van haar kleren. Alles werd gefilmd. Daarna lieten ze haar enkele uren naakt achter in een koude cel, met wc-papier probeerde ze haar lichaam te bedekken om het warm te krijgen. De sheriff van Stark County ontkent alles. Maar de beelden zijn beschikbaar voor de rest wereld: Het filmpje / het nieuws / protest
Uw bespiegelingen over wat wie hier zien: (a) adequaat politieoptreden (b) een incident (c) een politiestaat in wording (d) iets anders namelijk… kunt u kwijt in de comments… now or ever…
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De Zilveren Camera 2007, Neerlands prijs voor de fotograaf die ‘de beste persfoto van het jaar heeft gemaakt’, gaat misschien naar een militair. Sjoerd Hilckmann is namelijk genomineerd in de serie ‘Buitenland Documentaire Fotografie’. Hij maakte ‘niet directe nieuwsfoto’s’ van ‘De Nederlandse Task Force Uruzgan aan het werk’. Welnu: Ik neem Sjoerd Hilckmann niet kwalijk dat hij heeft ingezonden, iedereen zoekt per slot van rekening erkenning. Maar ik ben er tegen wanneer-ie, als een van de 35 kanshebbers, volgende week tot winnaar wordt uitgeroepen. En wel hierom:
Hilckmann maakt deel uit van de afdeling Audiovisuele Dienst Defensie. Dat is geen journalistiek bedrijf. Zijn foto’s worden niet beoordeeld op informatieve waarde, maar op promotiewaarde. De nadruk ligt dus op de goede zaken die we doen in Zuid-Afghanistan. Zoals ‘militairen in gesprek met de bevolking’ en ‘Task Force Uruzgan aan het werk tijdens een patrouille’. Akelige oorlogsfragmenten maken geen deel uit van de serie. Ook al knipt hij een krachtige opname van een verwoest huis met daarvoor een bebloede burger of gewonde Nederlandse militair. Die foto mag hij niet verspreiden. Hij is namelijk propagandist, geen foto-journalist. En dat moeten ze weten bij de Zilveren Camera. ‘Geen probleem’, zegt echter Zilveren Camera-secretaris Werry Crone in Trouw van zaterdag 12 januari. ‘De kwaliteit is doorslaggevend. In Uruzgan loopt per saldo iedereen aan het handje van Defensie en in die zin pleegt ook iedereen propaganda.’(sic)
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Uiteraard zouden we kunnen veinzen dat de binnenlandse politiek in Myanmar of het energiebeleid van de Europese Commissie ons op dit moment het meeste bezighoudt. Maar dat zou een doorzichtige leugen zijn, aangezien er een kans van 1 op 2 is dat u en ik de uitzending van Peter R. de Vries heeft bekeken. Er keken gisteravond immers 7 miljoen mensen naar de opgeblowde bekentenissen Joran v/d Sloot. Enwel daarom pakken we deze ochtend direct het draadje met Aruba weer op. We doen dit met behulp van een opgebakken quote van enkele weken terug, in een poging om vooral onze collectieve verbijstering te kanaliseren.
Minitweespalt: Wel mensen klonen of niet klonen
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
