Het oh zo serieuze World Energy Council laat in haar laatste jaaroverzicht blijken inmiddels in te zien dat Peak Oil inderdaad staat te gebeuren. Om niet al te veel gezichtsverlies te lijden formuleren ze het nog wat voorzichtig, maar toch onmiskenbaar: The evidence suggests that the Second Half of the Age of Oil is dawning and that it will be characterised by the decline of oil and all that depends on it. It is stressed that oil will not finally run out for very many years, if ever, but the onset of decline is inevitable, thanks to the resource limits of nature and the immutable physics of the reservoir. The timing of the peak currently attracts much debate, but is considered less important than the vision of the long decline that comes into view on its far side. Alleen in de volgende quote laten ze blijken toch nog op een beetje roze wolk te zitten: From a geological point of view, the remaining potential for conventional oil can provide for a moderate increase in oil consumption over the next 10 to 15 years. After that, an insufficient supply may be expected, owing to decreasing production when the depletion mid-point has been passed. Demand will then have to be met by other fuels. The percentage of oil production by the OPEC countries (especially in the Persian Gulf region) will increase for several decades to come. In de markt begint het intussen wel goed te dagen. De prijs voor een vat olie kwam in New York vandaag uit op $83.32, een nieuw record.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Morgen om 8:30 Nederlandse tijd begint de 145ste vergadering van OPEC in Wenen. De wereld wil weten of het oliekartel de olieproductie opschroeft of niet. De olie-ministers van Algerije, Libië, Qatar, Venezuela en de Verenigde Arabische Emiraten hebben al aangekondigd dit niet te willen doen. Volgens Secretaris Generaal van OPEC, Abdalla El-Badri is er voldoende aardolie op de markt: “I assure you that if there’s any shortage we will supply more crude to the market, but I think the market is really stable at this time.”. Nu de olieprijs richting de 80 dollar stijgt in de afgelopen maanden wordt de druk echter steeds groter om de kraan wat wijder open te zetten. De Hamvraag is, wat doet Saoedi-Arabië? Is de productiedaling sinds begin 2006 in het land vrijwillig of geologisch? Kan ze haar productie opschroeven en zo ja, zal ze dat ook doen?
Figuur 1 – totale aardolieproductie van OPEC inclusief onconventionele bronnen uit de statistieken van het IEA en de EIA, samen weergegeven met de gemiddelde wereldprijs van alle soorten aardolie. (klik voor grote versie)
Voor meer achtergrond, coverage van: Bloomberg, Gulf Daily News, The Washington Post. De meeting kan via de OPEC website live bekeken worden.
Gisteren sloten de landen binnen de APEC een akkoord over klimaatverandering. Hier en daar hoor je wat vreugdekreten. Want landen als de VS, Rusland en China maken onderdeel uit van APEC en een akkoord met die landen erbij is een stap voorwaarts. En als dan de kop luidt “Leden APEC willen aanpak uitstoot broeikasgas”, komt alles toch goed? Eindelijk beweging toch?
Helaas, juichen is geheel niet op zijn plaats. Het is een flutakkoord. Het is een prul dat het papier waarop het gedrukt wordt nog niet eens waard is. Het is een zoethoudertje voor alle mensen die graag geloven dat het wel goed gaat komen.
Waarom is het een slecht akkoord? Er staat namelijk geen enkele harde afspraak in. Niet één. Nada, noppes, niets.
Leest u even mee (losse citaten)?
• agree to work towards achieving an APEC-wide regional aspirational goal of a reduction in energy intensity of at least 25 per cent by 2030 (with 2005 as the base year).
• encourage all APEC economies to set individual goals and action plans for improving energy efficiency, taking into account this aspirational goal, and reflecting the individual circumstances of different economies.
• agree to promote policies that advance the deployment of low and zero emission energy uses, in particular in the field of clean coal use and carbon capture and storage, through co-operative work in the APEC Energy Working Group
• support the development of criteria for performance-based biodiesel standards for the region through the work of the APEC Biofuels Task Force.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Olie en harde wind
In de jaren ’50 van de vorige eeuw werd de grote belofte gedaan van een onuitputtelijke stroom schone nucleaire energie. Jarenlang kwamen er tientallen kerncentrales bij totdat diverse ongelukken met als slotakkoord Chernobyl leidde tot decennialange stilte. De afgelopen jaren beleeft de nucleaire industrie echter een opleving waarin nieuwe dromen geboren worden. Één daarvan is de ophanden zijnde thoriumreactor.
Een nieuwe vorm van kernenergie, gevoed door het naar de Noorse dondergod vernoemde element thorium. Volgens de nucleaire industrie zou er bij dit type reactor geen meltdown mogelijk zijn, geen materiaal voor kernwapens geproduceerd worden, het radioactieve afval maar een aantal honderden jaren een probleem opleveren en de stroom vrij goedkoop opgewekt worden voor een zeer lange tijd aangezien thorium meer voorkomt in de natuur dan uranium.
Dat klinkt té optimistisch, de recente breedgedragen interesse in de thoriumreactor in Noorwegen geeft echter een reden om erin te geloven. Die interesse is zeer opmerkelijk, aangezien het land namelijk altijd gevrijwaard gebleven is van kerncentrales wegens een gewortelde tegenbeweging. De Noren hebben echter de afgelopen twee jaar een radicale omslag gemaakt mede dankzij een fikse publiekscampagne. Nu de bevolking om is heeft het Ministerie van Petroleum & Energie een speciale commissie in het leven geroepen om de voordelen en risico’s van een thoriumreactor op een rijtje te zetten. Eind 2007 komt de commissie met haar eindrapportage, waar drie Noorse energiemaatschappijen geduldig op wachten om een licentie te verkrijgen. Statkraft, Bergen Energi en het toepasselijk genaamde Thor Energi. De CEO van het Noorse staatsbedrijf Statkraft, Bård Mikkelsen, vatte de nieuwe overweging tot het bouwen van een Thoriumcentrale samen met de woorden: “It would be a sin of omission not to consider it”. Die overtuiging wordt gedeeld door de Noorse investeringsmaatschappij Scatec AC en de buren van het Zweedse Vatenfall en het Finse Fortum waar Statkraft in mei een alliantie mee sloot.
De olieproductie in Irak steeg in juli naar 2.2 miljoen vaten per dag (1 vat = 159 liter). Een niveau dat sinds eind 2004 niet meer was bereikt. Naar verwachting van de olieminister van het land zal de productie in de komende weken nog verder stijgen wanneer de noordelijke export route naar Turkije heropend wordt. Sinds de oorlog begon in 2003 is de pijpleiding van Kirkuk richting de Turkse haven Ceyhan belaagd door aanslag na aanslag. Zij is goed voor 500.000 vaten per dag aan aardolie-export. Goed nieuws voor het Westen. Vooral voor de Bush regering die hiermee de nodige rugdekking krijgt voor september: dan moet ze aan het congres uitleggen hoever het staat met de 18 politieke doelstellingen die de voortgang in Irak meten. Vooralsnog is er nog maar vooruitgang geboekt op 8 van de 18 doelstellingen.
Een van de belangrijkste van die 18 meetpunten is goedkeuring van de Irakese oliewet die de investeringsstructuur voor buitenlandse oliemaatschappijen moet waarborgen. Het zal nog een zware dobber worden voor de Bush regering om begin september de wet goedgekeurd te krijgen. De wet is in juni 2006 opgesteld, naar verluidt door een door Amerika aangestelde consultancy BearingPoint, zonder daarbij Irakese olie-experts te betrekken. Het Irakese kabinet heeft op 3 juli dit jaar eindelijk unaniem haar goedkeuring gegeven. Volgens insiders onder grote druk van de Verenigde Staten, het IMF en de internationale oliemaatschappijen. Dat zou o.a. blijken uit het aftreden van 2 ministers kort na de acceptatie van de oliewet door het kabinet. Nu moet het parlement echter nog haar stempel drukken op de wet.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Venezuela’s sterke man Hugo Chavez orakelde dit weekeinde onheilspellend: I’ve always said that oil prices are headed straight to $100 per barrel”. “We should prepare ourselves for those prices of one hundred dollars.” “No one should think that we’re going to stop sending oil to the United States, no — unless they attack us again,” (Reuters).
Chavez refereert hier aan de coup-poging in 2002 waarvan wordt vermoed dat de CIA er de hand in had. Voor wie hier aan twijfelt is er de documentaire The Revolution Will Not Be Televised (GoogleVideo). Met de olieprijs richting $100 en een (nieuwe) aanval op Venezuela voor de deur is er reden genoeg om het zomerreces op Sargasso binnenkort maar weer eens op te heffen.
Het waren steeds kleine, onopvallende berichten die de laatste weken op de telex voorbij kwamen. Maar samen geven ze toch een beeld dat wat aandacht behoeft.
Het begon een tijdje geleden al met de stijgende prijs van maïs. Mede als gevolg van de wens om biobrandstof te produceren uit deze plant (hoe inefficiënt) stijgt de vraag al enige tijd. De productie kan de vraag nog niet bijhouden en het weer werkt ook weer eens tegen. Dus krijg je hogere prijzen, in de orde grootte van 50% over het afgelopen jaar.
Toen verschenen her en der berichten over de stijgende prijs voor rijst.
De toenemende vraag, mislukte oogsten en de productie die niet zo snel meer groeit, zorgt ook hier voor prijsstijgingen.
En deze week was het tarwe dat ineens sterk in de belangstelling stond. De verwachting dat oogsten in Europa, Canada en de VS tegen zullen vallen terwijl de vraag nog steeds stijgt, zorgen ook hier voor een stijgend prijs. Mede ook doordat landen proberen nu al andere tekorten hiermee aan te vullen.
Een prijsstijging op zich bij een van de producten is natuurlijk geen ramp. Het geheel wordt toch wel wat spannender als de stijging zich voor doet voor juist deze drie producten. Maïs, rijst en tarwe zijn samen goed voor een substantieel deel van basisvoedselvoorziening van de hele wereld.
En dat geldt zowel direct (als in rijst), als indirect (brood, cornflakes, ijs) als in heel indirect (vlees).
Ongeveer twee jaar geleden kwam in de media de discussie over biobrandstoffen opgang. Opgestookt door een Europese richtlijn die stelt dat in 2010 aan de pomp 5,75 procent biobrandstof moet worden bijgemengd gingen overheid en bedrijven op zoek naar geschikte biomassa. Allemaal om die vermaledijde CO2-stijging af te remmen. Natuurorganisaties verzetten zich hevig want de aanleg van suikerriet- en palmolieplantages zou wel eens ten koste kunnen gaan van kostbare (tropische) bossen en wetlands. Maar ook ontwikkelingsorganisaties zetten hun vraagtekens bij de wenselijkheid van grote monoculturen die lokale bevolking en kleine boeren zullen verdringen en een opdrijvend effect hebben op de voedselprijzen. Als reactie hierop / of desondanks ontwikkelde de Nederlandse overheid criteria voor de import van duurzame biomassa [pdf]. Tegelijkertijd werd hier meerdere malen door geëngageerde burgerdeskundigen in de vorm van reaguurders eindeloos gerekend aan en gediscuzeurt over de mogelijk- en onmogelijkheden van biobrandstoffen.
Opbrengst per hectare, netto winst of verlies CO2 uitstoot, aantal joule per liter… STOP!! Het is allemaal niet meer nodig:
Medewerkers van de natuurorganisatie World Land Trust en de University of Leeds hebben berekend dat het terugdringen van houtkap en extra bos bijplanten veel meer CO2-besparing oplevert dan bossen omzetten in energie-akkers. It sounds counterintuitive, but burning oil and planting forests to compensate is more environmentally friendly than burning biofuel. (NewScientist). Het gaat allemaal om de CO2 die vrijkomt bij de kap van een bos, zeker bij ontginning van de Indonesische veenbossen zijn deze emmissies aanzienlijk. Ontbossing is na elektriciteitsproductie tweede in de lijst sectoren die het meeste CO2 produceren. In december zal er op een VN-klimaattop op Bali worden gesproken over het opnemen van avoided deforestation in een post-Kyoto verdrag als instrument om CO2-uitstoot terug te dringen. Het bovengenoemd onderzoek is een goede duw in die richting.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
![[Kaart] Who has the oil?](http://www.blog.thesietch.org/wp-content/uploads/2007/09/map01_1024.jpg){kind=link}