Selectie aan de poort van het leven

Claartje Doorenbos verbaast zich over wat er allemaal al mogelijk is met embryoselectie. ‘Embryoselectie is toegestaan op medische gronden’, staat er in het nieuwe regeerakkoord. Maar ben ik nou gek, of gebeurt dat allang? Paren met een ernstige erfelijke ziekte in de familie kunnen al zeventien jaar terecht bij het academisch ziekenhuis Maastricht voor PGD, preïmplantatie genetische diagnostiek. Van een aantal embryo’s, verkregen met ivf (in-vitro fertilisatie), nemen ze twee cellen weg, die ze testen op de erfelijke aandoening. Het gezonde embryo plaatsen ze in de baarmoeder terug.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Babygansjes doodmaken is humaan

Calimero stiktIn Noord-Holland laten ze babygansjes stikken. Letterlijk. Boswachter Roelf Hovinga trekt rond met een fles maïskiemolie van het Albert Heijn Huismerk. De ganzen verraden zich zelf, de arme dwazen, door luid te gaan gakken als de uitoeier van hun kroost in de buurt van het nest komt.

De boswachter pakt elk ei uit het nest en smeert het in met de maïskiemolie (‘ideaal voor roerbakken’ staat op het etiket. Dat meldt de schrijver van deze reportage in de Volkskrant er bij. Dat soort details maken de reportage). Doordat de gaatjes in het ei zich vullen met de olie krijgt het embryo geen lucht meer. Het kleine gansje in het ei gaat langzaam dood.

Volgens de boswachter is het de meest humane manier om de ganzenpopulatie in bedwang te houden. Je kunt de eieren niet gewoon weghalen (en opeten), want dan leggen de ganzen gewoon nog een keer een zooi eieren. En als je de ganzen niet vermoord als ze klein en weerloos zijn, moet je ze doodschieten als ze groot zijn. ‘En dat willen we voorkomen,’ zegt boswachter Hovinga.

Maar waarom zou je dat in godsnaam willen voorkomen? Er zijn mensen die dat leuk vinden om ganzen dood te schieten (en niet de minste). En bovendien kun je ze dan opeten. Ganzen zijn namelijk lekker. Als lekkere beesten zich vanzelf in groten getale voortplanten ga je dat niet lopen voorkomen. Je gaat ze ook niet vergassen. Je schiet ze dood en eet ze op. Dan kan die maïskiemolie ook weer gebruikt worden waar het voor bedoeld is.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.