Selectie aan de poort van het leven

Claartje Doorenbos verbaast zich over wat er allemaal al mogelijk is met embryoselectie. ‘Embryoselectie is toegestaan op medische gronden’, staat er in het nieuwe regeerakkoord. Maar ben ik nou gek, of gebeurt dat allang? Paren met een ernstige erfelijke ziekte in de familie kunnen al zeventien jaar terecht bij het academisch ziekenhuis Maastricht voor PGD, preïmplantatie genetische diagnostiek. Van een aantal embryo’s, verkregen met ivf (in-vitro fertilisatie), nemen ze twee cellen weg, die ze testen op de erfelijke aandoening. Het gezonde embryo plaatsen ze in de baarmoeder terug.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Babygansjes doodmaken is humaan

Calimero stiktIn Noord-Holland laten ze babygansjes stikken. Letterlijk. Boswachter Roelf Hovinga trekt rond met een fles maïskiemolie van het Albert Heijn Huismerk. De ganzen verraden zich zelf, de arme dwazen, door luid te gaan gakken als de uitoeier van hun kroost in de buurt van het nest komt.

De boswachter pakt elk ei uit het nest en smeert het in met de maïskiemolie (‘ideaal voor roerbakken’ staat op het etiket. Dat meldt de schrijver van deze reportage in de Volkskrant er bij. Dat soort details maken de reportage). Doordat de gaatjes in het ei zich vullen met de olie krijgt het embryo geen lucht meer. Het kleine gansje in het ei gaat langzaam dood.

Volgens de boswachter is het de meest humane manier om de ganzenpopulatie in bedwang te houden. Je kunt de eieren niet gewoon weghalen (en opeten), want dan leggen de ganzen gewoon nog een keer een zooi eieren. En als je de ganzen niet vermoord als ze klein en weerloos zijn, moet je ze doodschieten als ze groot zijn. ‘En dat willen we voorkomen,’ zegt boswachter Hovinga.

Maar waarom zou je dat in godsnaam willen voorkomen? Er zijn mensen die dat leuk vinden om ganzen dood te schieten (en niet de minste). En bovendien kun je ze dan opeten. Ganzen zijn namelijk lekker. Als lekkere beesten zich vanzelf in groten getale voortplanten ga je dat niet lopen voorkomen. Je gaat ze ook niet vergassen. Je schiet ze dood en eet ze op. Dan kan die maïskiemolie ook weer gebruikt worden waar het voor bedoeld is.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.