Spotlight: Velvet Acid Christ; ongezonde muziek?

Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant. Velvet Acid Christ is een van de meest bekende elektronische acts (Electro-Industrial / EBM) binnen de underground scene. De band is het geesteskind van Bryan Erickson. Hij is de enige constante factor binnen VAC (Velved Acid Christ) en soms zelfs het enige lid. De naam VAC wordt daardoor vaak in een wisselwerking gebruikt om of de band in geheel of Erickson als individu aan te duiden. Toch is VAC begonnen als een volwaardige elektronische outfit bestaande uit vier bandleden. Bryan Erickson was echter vanaf het begin de drijvende kracht achter de outfit.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Closing Time | Daft Punk

Met het afscheid van Daft Punk nemen we ook afscheid van een vernieuwend duo op het gebied van muziekvideo’s, zo lees ik in de obituaries. En ja inderdaad, ‘Da Funk’ is mijn favoriete nummer van Daft Punk, een nummer dat totaal oninteressant is als je het alleen hoort, maar juist voor die video keek ik MTV.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vooruitkijken mag weer!

Dan le sac vs Scroobius Pip De inspiratie voor dit stukje is geheel gevoed door een artikel van Ron Rijghard in het Cultureel Supplement van afgelopen vrijdag. Maar voor wie dat gemist heeft of er nog niet aan toegekomen is, wil ik zijn “pleidooi voor liedjes die eindigen in een lach” hier niet onvermeld laten. Weliswaar noemt Rijghard de single Thou shalt always kill de plaat van 2007, ik heb alweer schoon genoeg van al dat terugblikken en voorspel een groots jaar voor Dan le Sac vs Scroobius Pip in 2008.

Het tweetal maakt een soort van electro-hop, waarbij de eerste de beats verzorgt en de tweede eroverheen rapt in een onversneden Engels zoals we dat ook kennen van Kate Nash. En dat doet hij op intelligente wijze; Thou shalt always kill gaat over het algemeen over dat men artiesten niet zo op een voetstuk moet zetten, maar ondertussen wordt even terloops gemeld dat men geen producten van coca-cola en nestlé moet kopen en brengt hij een sneer uit naar de zogenaamde gangsta-rap door te melden dat guns, bitches en bling echt niet tot de vier elementen behoren. De boodschap is duidelijk; thou shalt always kill, zoiets als your darlings, waarschijnlijk.

In Letter from God, to man komt de maatschappelijke betrokkenheid van Scroobius Pip nog wat scherper naar voren. God legt een verklaring af over de reden waarom hij zich de laatste tijd niet heeft laten zien. Naarmate de video vordert, lijkt de woordenstroom van Scroobius Pip alsmaar te versnellen, hetgeen ook nog eens mooi in beeld gebracht wordt doordat de woorden al pratend op een vel papier geschreven worden. De beats van Dan le Sac zijn in de lijn van het beste wat DJ Shadow ooit maakte.

Closing Time | Nudge It

The Sleaford Mods zijn Engels. Maar dat was wel hoorbaar natuurlijk, Midden Engeland. En ze zijn dichters. Maar ook dat was wel duidelijk. Het zijn geen rappers, wou ik maar zeggen. En ze zijn ook wel wat ouder dan de gebruikelijke hiphop-achtige artiesten. Jason Williamson doet de teksten en Andrew Fearn staat er dan bij met een blikje drinken in zijn ene hand en zijn andere hand eventueel draaiend aan een knopje of duwend tegen een schuifje tijdens een optreden. Ze zijn working class. De teksten en hun onderwerpen zijn rants, van de straat, slang, brutaal en dus niet altijd even fijnzinnig. Electrobeatpunk met spoken word. Alcohol schijnt ook nog een invloed te zijn. In dit nummer een gastbijdrage van de Australische zangeres Amy Taylor.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | Space of Variations

Op het moment dat ik dit nummer voor u klaar zet, sta ik op het punt de trein in te springen om ze live te aanschouwen. In Eindhoven, in het voorprogramma van Jinjer. Ik weet nog niet zeker wat ik hier van ga vinden. Het klinkt in ieder geval wel catchy en agressief. Ik kan u helaas verder niets vertellen over Space of Variations, ik had er ook nog nooit van gehoord, en de enige beschikbare Wiki-pagina helpt mij in ieder geval niet verder. Maar misschien is uw Oekraïens beter dan dat van mij. Wellicht heb ik er in de comments meer over te vertellen!

Closing Time | Malayeen

Malayeen is een avant-garde trio uit Beiroet, Libanon. Veel traditionele instrumenten (o.a. djarbouka), maar ook draaitafels, electronica en effecten.

Closing Time | Lego Resistance

Wie retro zegt, zegt Legowelt. 8-bit-fans kunnen hun hart ophalen bij deze crossover tussen electro en chicago house. Meer hiervan op sfeervolle album ‘dark days’.

Closing Time | Red Snapper

Red Snapper is een Britse band die opereert op de scheidslijnen tussen jazz, electronica en rock. De band werd opgericht in de laten jaren 90, weer ontbonden in 2003, om een paar jaar later weer opnieuw opgericht te worden. Kennelijk kruipt het bloed waar het niet kan gaan.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.