Kippenrecht

Sinds 1 mei zijn de grenzen open voor werknemers uit Polen en andere landen uit Midden- en Oost-Europa. Dat is mooi want er is in Nederland een groot tekort aan vakmensen. Door een overschot aan doctorandussen met twee linkerhanden bevonden de Nederlandse aannemers zich jarenlang in een riante positie. Iedereen kent wel het fenomeen van de aannemer die zijn neus ophaalt voor klusjes onder de 5000 euro, de patserige wagen waarmee ze komen voorrijden en de factuur die altijd hoger uitpakt dan vooraf was afgesproken. Geeft allemaal niks, want zonder hen zou dit land nooit van de grond zijn gekomen en zaten al die doctorandussen in lekkende huizen. Het mag wat kosten, tóch?!

Nu krijgen de Nederlandse aannemers versterking uit het Oosten. Maar in plaats van blij te zijn met de verlichting van de werkdruk overheerst argwaan en afgunst. De Polen, zich niet bewust van de lokale prijsafspraken, zouden onder de prijs werken. Tevens spelen deze werklustige lieden niet het spel mee van ‘moeilijk doen naar de klant’. Nee integendeel, ze nemen zo maar kleine rotklusjes aan en gaan zonder mokken aan de slag. Vervelend als je jarenlang gewend bent geweest aan een monopoliepositie. Ondertussen gaat de Arbeidsinspectie erop toezien dat de nieuwe Oosteuropese werknemers niet onder het minimumloon werken. Terecht, regels zijn regels en ook werknemers uit nieuwe lidstaten hebben recht op bescherming. Saillant detail is echter dat de Arbeidsinspectie werkt op basis van tips. En daar kan je als jaloerse Nederlandse aannemer natuurlijk lekker mee gaan lopen treiteren. Hoorde u toevallig een vreemde taal op de bouwplaats: aangeven die hap! De eerste enthousiaste reacties zijn al binnen: “Ik ben ENORM blij met deze ontwikkelling, ik ga er dan ook gretig gebruik van maken”. (Reaguurder Marcel op bizz.nl). Arme opgejaagde Polen…