Hoe ver gaat extreemrechts in Duitsland?

De zorgen over rechtsextremisme in Duitsland zijn het afgelopen jaar flink gestegen. De Duitse minister van Justitie Heiko Maas maakt zich grote zorgen over rechtse, gewelddadige groepen in zijn land.  We zien een steeds hechtere organisatorische samenwerking in het extreemrechtse kamp, zegt Maas, die zelf onlangs een kogel in zijn brievenbus vond. Groepen die bereid zijn geweld te gebruiken maken daarover onderling afspraken. Het geweld tegen politici en politieke instellingen is het afgelopen jaar verveelvoudigd, in Sachsen is het aantal incidenten zelfs elf maal zo groot als in 2014. Maas maakt zich in het bijzonder zorgen over de verbreiding van haatzaaiende boodschappen via de sociale media. Hij ziet de rechtse partij Alternative für Deutschland (AfD) en bepaalde politici van die partij daarvoor medeverantwoordelijk en roept de zwijgende meerderheid op zich hiertegen te keren. In de AfD is een conflict uitgebroken naar aanleiding van een crisis in de fractie van Baden-Würtemberg. Fractievoorzitter Meuthen eiste het vertrek van afgevaardigde Wolfgang Gedeon vanwege diens antisemitische uitspraken. Toen hij daarvoor in zijn fractie geen meerderheid kreeg stapte hij zelf op met 13 medestanders. Dat Gedeon nu uit eigen beweging vertrok verandert volgens Meuthen niets, want de achterblijvers hebben hem tot het laatst toe gesteund. Hij gaat nu verder met een nieuwe fractie die volgens hem, maar niet volgens voorzitter Frauke Petry (foto) de steun van de landelijke partij verdient. Dat heeft vervolgens geleid tot een conflict tussen Petry en haar vice-voorzitter Gauland die haar onterechte inmenging in de Baden-Würtembergse partij verwijt. Luidt dit conflict het einde van de AfD in? Hoogleraar politieke vorming Ursula Münch gelooft van niet. De vraag die de partij wel blijft achtervolgen is: hoe ver kan men nog naar rechts gaan?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: copyright ok. Gecheckt 02-11-2022

Staat Franse kernenergie onder druk… van Duitse hernieuwbare energie?

ANALYSE - Eind mei zorgden stakingen voor een verlaging van de productie van kernenergie in Frankrijk. Toch legden een paar weken eerder, zonder stakingen, meer kerncentrales die de productie stil. Duitse en Europese hernieuwbare elektriciteit kunnen een van de redenen zijn geweest voor Frankrijk om zoveel kerncentrales in dat weekend stil te leggen. Gelet op de discussie die de vorige vertaling over kernenergie en energietransitie opleverde, leek het me goed om deze nieuwe analyse van Craig Morris ook te vertalen.

Tekst: Craig Morris. Vertaling: Krispijn Beek.
AKW_Paluel_01

De kerncentrale Paluel 2 “ontsnapte maar net aan een catastrofe,” zoals Le Parisien het stelde, op 31 maart. (Photo by Bodoklecksel, modfied, CC BY-SA 3.0)

Het nieuws was wat lastig te begrijpen. Reuters meldde bijvoorbeeld dat de stakingen van de vakbond op 26 mei slechts ‘19 kerncentrales’ zouden treffen. Om preciezer te zijn, Frankrijk heeft 58 kernreactoren op 19 locaties. Het verschil tussen deze cijfers is belangrijk als we willen begrijpen wat het betekent dat negen reactoren die dag stilgelegd zijn vanwege de stakingen. Dat betekent dat minder dan een zesde van de reactoren geraakt werden door de stakingen en niet bijna de helft. Stakingen zijn relevant voor nucleaire veiligheid. Mark Hertsgaard schreef al in 1983 dat kerncentrales

Foto: Phyllis Buchanan (cc)

Italië erkent geregistreerd partnerschap homo’s en lesbiennes

ELDERS - Ondanks het verzet van de katholieke kerk is het Italiaanse Huis van Afgevaardigden deze week akkoord gegaan met de wet die geregistreerd partnerschap voor homo’s en lesbiennes mogelijk maakt. Europa boekt vooruitgang, maar niet overal.

In januari gingen nog tienduizenden katholieken de straat op om te protesteren tegen de wetswijziging die het geregistreerd partnerschap ook in Italië mogelijk maakt. In maart ging de Italiaanse Senaat akkoord. Volgens een van de tegenstanders betekende het “homoseksuele pseudo-huwelijk het laatste stadium in het proces van maatschappelijke ontbinding”. De paus keerde zich er vorig najaar nog tegen voor het forum van de wereldleiders: “het is een abnormale en onverantwoorde levenswijze, en in strijd met de menselijke natuur”. Maar de overwegend katholieke politici hebben zich nu dan toch een keer niet gevoegd naar het standpunt van hun geestelijk leider.

In de Italiaanse wet zijn adoptierechten nog niet vastgelegd. En er zal lokaal nog de nodige strijd geleverd moeten worden. Sommige gemeenten hebben nu al aangekondigd dat ze niet van plan zijn de nieuwe wet uit te voeren.

Op een officiële homohuwelijk moeten de Italianen nog even wachten, maar dat geldt ook voor Duitsers en Oostenrijkers. Duitsland gaf deze week wel eerherstel aan 50.000 homoseksuelen die zijn veroordeeld op grond van een verbod op seksueel contact tussen mannen dat tot 1994 in de wet stond. Hun vonnissen worden vernietigd en ze krijgen een schadeloosstelling. De wet stamt uit de 19e eeuw en was door de nationaalsocialisten in de jaren dertig van de vorige eeuw flink aangescherpt. Het nazi-regime sloot uiteindelijk tussen de 5000 en 15.000 mannen op in concentratiekampen vanwege hun (veronderstelde) homoseksualiteit. De meesten van hen stierven daar. Zij die een kamp op Duitse bodem overleefden, werden na de oorlog niet vrijgelaten maar moesten een eventueel voor de oorlog door de rechtbank opgelegde straf alsnog uitzitten. In Oost-Duitsland is de naziwetgeving in 1950 afgeschaft en verdween de bepaling in z’n geheel in 1968. In West-Duitsland werden tussen 1945 en 1969 nog 50.000 Duitse mannen veroordeeld op basis van paragraaf 175. Een “175-er” vertelt -nog steeds anoniem- over zijn gevangenisstraf in de jaren zestig.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Closing Time | Stoa

Stoa is een Duitse neo-klassieke gothic band, bestaande uit Olaf Parusel en zangeres/violiste Conny Levrow. In latere jaren verliet ze de band, om vervangen te worden door celliste Christiane Fischer. Sinds 1992 zagen vier verstilde albums het levenslicht.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour | Tien procent omleiden

“We need to respond to this with new instruments and my proposal regarding the refugee crisis is that 10% of the EU budget be shifted in order to respond to this crisis.”

De Duitse minister van ontwikkelingssamenwerking, Gerd Müller, wil tien procent van het EU budget ‘omleiden’ om de vluchtelingencrisis het hoofd te bieden. Anders gezegd: Duitsland wil de solidariteit die het niet kreeg van andere EU-landen toen het werd overstroomd door vluchtelingen, nu via de financiën afdwingen.

Closing Time | Notwist

Weilheim in Oberbayern was in de jaren 90 een uiterst hip stadje waar op iedere heuveltop weer een andere band zat te spelen. Althans, zo leek het, want al die bandjes (Lali Puna, Notwist, Tied & Tickled Trio, etc) bleken uiteindelijke weer neer te komen op het kliekje muzikanten dat zich verzamelde rond de broers Markus & Micha Acher.

De band Notwist was een van de belangrijkste vlaggeschepen: duitse indie-rock met het ene been stevig in de electronica, en het andere stevig in de jazz. De band bestaat nog steeds, maar Shrink uit 1998 wordt vaak als hun beste werkje beschouwd.

Alternative für Deutschland niet welkom in bierkelder

Weet u wie zijn politieke manifestaties ook graag in bierkelders hield?

Te makkelijk dit, te makkelijk…

In de peilingen staat AfD er desondanks goed voor, al meent bijzonder hoogleraar Duits-Nederlandse rechtsbetrekkingen Axel Hagedorn dat de partij grote moeite zal hebben alle kikkers in één ton bijeen te houden en met een consistent programma te komen: de partij is intern namelijk nogal veelspaltig. De positie van partijleider Frauke Petry staat volgens hem onder druk

Quote du jour | Een verouderde staatsvorm

“Diese veraltete Staatsform braucht kein Mensch mehr. Also: Weg mit dem Drecks-Gangster-Pack [das uns im Moment regiert].”

Deze woorden werden uitgesproken door een spreker, direct nadat een vertegenwoordiger van de “Duitse PVV”: Alternative fur Deutschland, Roland Ulbrich, een speech had gehouden. (*) Met ‘verouderde staatsvorm’ bedoelt hij de parlementaire democratie. Waardoor deze vervangen moet worden is niet duidelijk, maar het gaat niet om invoering van een districtenstelsel. Hij wil een soort Nürnberg tribunaal om de ‘volksverraders’ te berechten.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende