Staatsgreep in een narcostaat

Slechts weinigen zullen vermoeden dat 's werelds ergste narcostaat niet in Latijns-Amerika ligt, maar in Afrika. Sterker nog, de meeste mensen zullen niet eens het bestaan van Guinee-Bissau vermoeden, een trieste voormalige Portugese kolonie die ergens onderaan de welvaartslijst van de Verenigde Naties bungelt. Vorige week waren er verkiezingen, die afgelopen weekend gevolgd werden door een poging tot staatsgreep. De namen van de politici, partijen en generaals doen er eigenlijk niet toe. Sinds een kortstondige burgeroorlog tien jaar geleden is het een komen en gaan van staatsgrepen, mislukte verkiezingen en wat dies meer zij. Het is de ideale biotoop voor drugsbendes, die van het vrijwel politieloze land een belangrijke doorvoerhaven voor drugs gemaakt hebben. De internationale gemeenschap krijgt dat langzaam door. In oktober sprak de Veiligheidsraad nog zijn zorgen uit over de toestand in het land (uitgebreide pdf). De bevindingen van de Verenigde Naties suggereren dat in elk geval het leger actief meedoet aan de drugshandel. Het land is bezig van een simpele tussenstop een ware drugsmarktplaats te worden. De huidige president, die de coup van het weekend lijkt te hebben doorstaan, probeert er wat tegen te doen, onder andere door meer investeringen aan te trekken. Het gevolg is dat de bendes nu naar het zuiden trekken, naar Guinee, een ander straatarm en corrupt land. Daarvan zijn er aan de Afrikaanse kust nog meer dan genoeg.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Quote du Jour

Quote du Jour | Legaliseer alle drugs!

, door

“Wat mij betreft zou men ten gronde moeten praten over het legaliseren van drugs, eventueel met restricties voor producten als cocaïne en heroïne. Dat zou de georganiseerde misdaad in één klap drievierden van de financiële wind uit de zeilen halen. En niet minder belangrijk: het zou de belangrijkste financiële ader van het internationale terrorisme doorknippen.” (Oud-drugsbaron Steve Brown in Aktueel Primo)

Voormalig drugshandelaar Steve Brown, de man die ooit Peter R. de Vries een schop onder zijn kont gaf, denkt de internationale drugshandel keihard tot stilstand te kunnen brengen. Het gebruik van soft- en harddrugs moet dan wel zo snel mogelijk worden gelegaliseerd. Brown richtte ook meteen maar een nieuwe politieke partij op, de Partij Legalisering Drugs Nederland (PLDN) en rekent op een enorm aantal stemmers, waaronder bijstandsmoeders, rokers, snuivers, bloggers, ex-hoeren, etc….
Snuift u ook even mee?

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige