Er zijn maar twee verklaringen mogelijk voor het beleid van Opstelten ten opzichte van marihuana: domheid of kwaadaardigheid. Zes maanden nadat de Staat Colorado in de VS de teelt van marihuana legaliseerde liegen de resultaten van dit 'experiment' er niet om: grote meevallers door BTW en accijns op marihuana, veel extra banen in de sector, en tevens een spectaculaire achteruitgang van criminaliteit. Dit laatste niet alleen doordat drugsgerelateerde criminaliteit door de legale concurrentie domweg niet meer loont, maar ook omdat met de gelijkgebleven politiemacht de overgebleven criminaliteit veel beter kan worden aangepakt. Het gebruik van drugs is bovendien niet toegenomen. De samenstelling van de drugs kan daarbij worden gecontroleerd. Het is weer bevestigd. Het heldere denken over een beter drugsbeleid kan de criminaliteit sterk beperken, de staat veel geld opleveren en last but not least een sterke verbetering van de volksgezondheid betekenen. Ondertussen weigert Opstelten hier in den lande nog altijd hardnekkig gehoor te geven aan de oproep van de PvdA en 54 burgemeesters om proeven te nemen met legaliseren. Waarom?
Nieuwe studie: risico schade alcohol vele malen groter dan andere drugs. Uitgaande van normale doses is alcohol zelfs 100 keer gevaarlijker dan cannabis.
Via WashingtonPost
Vereenvoudigde versie Figure 1:
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Ons chocoladeverslaafden werd door de wetenschap op het hart gedrukt dat de drang om het goedje te eten onmogelijk door de aanwezigheid van gelukkigmakende stoffen kon komen. Die hoeveelheden waren minimaal. Je zou kilo’s chocolade moeten eten om enig effect te merken. We waren simpelweg verslaafd aan suiker. En vet. Ik geloofde dat. Want, zeg nou zelf, suiker, vet, en zeker de combi van die twee, zijn dat niet beproefde helse verleiders?
Ondertussen bleef ik naar chocolade snakken.
En niet naar snoep, niet naar amandelspijs, niet naar Turks Fruit, niet naar gebakjes, niet naar koekjes. Er zijn zelfs tijden geweest dat ik moest afslanken en dus alleen sla en chocolade at. Want tja, ik kon alles makkelijk weerstaan, maar chocolade? Dat was sterker dan ik.
Ergens was dat bizar. Ik ben immers een van de zeldzame gelukkige vogels die het verslavingsgen ontberen. Ik rook niet, drink niet, spuit niet, snuif niet. Een toonbeeld van matigheid ben ik. Roken heb ik vanaf de middelbare school een aantal keren stevig geprobeerd. Want dunne vrouwen roken allemaal, zo blijven ze dun, let maar op. Op latere leeftijd wilde ik het roken inzetten tegen stress. Maar tot mijn wanhoop mislukte het keer op keer. In de roaring eighties heb ik vrolijk mee gedaan met het uitproberen van zoveel mogelijk giffen. Van cocaïne tot heroïne via speed en LSD, het hoorde allemaal bij het takenpakket van de jonge twintiger in Amsterdam. Na een paar keer had ik er genoeg van. Ik ben nu eenmaal niet verslaafd te krijgen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Uit een ronduit provocerend artikel op boingboing.net:
The tropical storm in Hawaii had reduced the mongoose’s home to a mess of mud, and lying there, amid the dirt and the water, was the mongoose’s mate — dead. Professor Siegel, a silver-haired official adviser to two U.S. presidents and to the World Health Organization, was watching this scene. The mongoose found the corpse, and it made a decision: it wanted to get out of its mind.
Two months before, the professor had planted a powerful hallucinogen called silver morning glory in the pen. The mongooses had all tried it, but they didn’t seem to like it: they stumbled around disoriented for a few hours and had stayed away from it ever since. But not now. Stricken with grief, the mongoose began to chew. Before long, it had tuned in and dropped out. […]
In Vietnam, the water buffalo have always shunned the local opium plants. They don’t like them. But when the American bombs started to fall all around them during the war, the buffalo left their normal grazing grounds, broke into the opium fields, and began to chew. They would then look a little dizzy and dulled. When they were traumatized, it seems, they wanted — like the mongoose, like us — to escape from their thoughts.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Praktijk na 6 maanden legaliseren wiet in staat Colorado: minder criminaliteit, minder kosten bestrijding, meer banen en meer belasting
Dit keer van de London School of Economics (pdf). Het voorwoord:
It is time to end the ‘war on drugs’ and massively redirect resources towards effective evidence-based policies underpinned by rigorous economic analysis.
The pursuit of a militarised and enforcement-led global ‘war on drugs’ strategy has produced enormous negative outcomes and collateral damage. These include mass incarceration in the US, highly repressive policies in Asia, vast corruption and political destabilisation in Afghanistan and West Africa, immense violence in Latin America, an HIV epidemic in Russia, an acute global shortage of pain medication and the propagation of systematic human rights abuses around the world.
The strategy has failed based on its own terms. Evidence shows that drug prices have been declining while purity has been increasing. This has been despite drastic increases in global enforcement spending. Continuing to spend vast resources on punitive enforcement-led policies, generally at the expense of proven public health policies, can no longer be justified.
The United Nations has for too long tried to enforce a repressive, ‘one-size-fits-all’ approach. It must now take the lead in advocating a new cooperative international framework based on the fundamental acceptance that different policies will work for different countries and regions.
This new global drug strategy should be based on principles of public health, harm reduction, illicit market impact reduction, expanded access to essential medicines, minimisation of problematic consumption, rigorously monitored regulatory experimentation and an unwavering commitment to principles of human rights.
Lezersvraag: Welke conclusies worden er getrokken die je, op basis van het onderzoek, niet kan trekken? En wie maakt de grootste fouten? De NU.nl-reporter, het originele persbericht of de onderzoekers zelf?
Update: Het artikel op NU.nl is aangepast.
Uruguay is het eerste land in de wereld waar nu per wet is vastgelegd dat marihuana, teelt en gebruik, legaal is. De senaat stemde vandaag ook in met het voorstel.
Dat wist iedereen al, maar dat moet nog minstens 100 keer in rapporten staan voor er iets gaat veranderen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.