Schermschotvraag: welke gangsterfilm uit Hollywood is dit? Instant antwoord: 'gewoon' CCTV opnamen in het stadje Creel in Noord Mexico. Om half zes 'sochtends verzamelen zich zo'n dertig gangsters in pickup trucks. Ze snuiven wat coke en bestormen vervolgens een huizencomplex. Op de weg terug naar hun auto's beschieten ze ook nog een voorbijganger. De politie filmde alles actief met bewakingscamera's (meebewegen, inzoomen) maar greep niet in. Bij deze aanval werden zeven mensen vermoord waaronder een veertienjarig meisje. Lees meer hier en bekijk de volledige 'speelfilm' (5.58).
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Vorige week verklaarde de rechter de mega- coffeeshop Checkpoint in Terneuzen tot een criminele organisatie en veroordeelde de eigenaar tot 14 weken cel en het betalen van 10 miljoen euro, die hij volgens de rechter met de illegale praktijken had verdiend.
Strikt gesproken heeft de rechter gelijk. De shop had slechts toestemming om 500 gram ‘handelsvoorraad’ tegelijkertijd in huis te hebben (goed voor ongeveer duizend joints), maar zat daar een factortje 20 overheen. Er kwamen dagelijks meer dan duizend klanten.
In de praktijk zit de Nederlandse coffeeshop nu echter ingeklemd tussen twee vuren. Het oorspronkelijke idee van het gedogen was, volgens de Adviescommissie Drugsbeleid: “een kleinschalige voorziening voor lokale behoeften“. Kleine coffeeshops dus, en geen grote.
Tegelijkertijd maken gemeenten het steeds moeilijker voor coffeeshops om zich te vestigen. De afgelopen 15 jaar is het aantal coffeeshops ruim gehalveerd. Het gaat er bij mij niet in dat gedurende die tijd de vraag ook gehalveerd is. De klanten worden daardoor geconcentreerd bij minder shops, en zo creëren de gemeenten vanzelf grotere coffeeshops die vervolgens makkelijk over de zojuist getrokken ‘georganiseerde criminaliteits’-grens gaan. Waarna deze, met de huidige uitspraak in de hand, kunnen worden aangepakt.
Zo wordt er een situatie gecreëerd waar er uiteindelijk niet voldoende aanbod zal zijn in de gedoogde en semi-gecontroleerde markt, waardoor de handel zich verder het illegale circuit in zal verplaatsen. Mogelijke consequenties zijn dat coffeeshops gedegradeerd worden tot tussenhandelaren, het drugsgerelateerde geweld zal toenemen, en dat we alle greep verliezen op de handel van deze drugs.
Harlem is een van de meest beroemde buurten van Amerika, het epicentrum van Afro-Amerikaanse cultuur en politiek. Het is ook een van de armste wijken van New York. Sargasso-correspondent Dimitri Tokmetzis woont er met zijn jonge gezin middenin en doet wekelijks verslag over het razendsnel veranderende leven in de wijk en daarmee over het razendsnel veranderende leven in de Verenigde Staten. Vandaag de derde aflevering: hoe Harlem en New York weer uit het dal kropen.
Vorige week hebben we gezien hoe Harlem bijna en onder ging aan drugs en criminaliteit. Sinds begin jaren negentig is er ongelooflijk veel bereikt: van no go area tot gewilde woonwijk die overspoeld wordt door blanken. De cijfers bewijzen het. Vrijwel alle criminaliteitscijfers zijn in twintig jaar tijd gedecimeerd. Hoe dat kan is nog steeds onderwerp van een fel debat, een debat dat niet alleen van belang is voor Harlem en New York, maar ook voor Nederland (waar immers ook vaak op de zero tolerance-trommel wordt geslagen).
Oud-burgemeester Rudolph Giulliani is met de prijs aan de haal gegaan. Rondom zijn persoon is een mythe van crimefighter gecreëerd, die gretig wordt geconsumeerd in andere Amerikaanse steden en ook is overgewaaid naar de andere kant van de oceaan. Ook hier prijzen veel politici Giulliani’s zero tolerance-beleid, waarbij de kleinste overtreding wordt bestraft.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Harlem is een van de meest beroemde buurten van Amerika, het epicentrum van Afro-Amerikaanse cultuur en politiek. Het is ook een van de armste wijken van New York. Sargasso-correspondent Dimitri Tokmetzis woont er met zijn jonge gezin middenin en doet wekelijks verslag over het razendsnel veranderende leven in de wijk en daarmee over het razendsnel veranderende leven in de Verenigde Staten. Vandaag de tweede aflevering: hoe Harlem onleefbaar werd.
Boven 110th street moet je sterk zijn om te overleven, zong Bobby Womack begin jaren zeventig. Hij had gelijk. In de jaren zestig begon Harlem aan een diepe val, veroorzaakt door heroïne, het wegtrekken van de blanke en zwarte middenklasse en het wegvallen van publieke diensten.
Wat in artistieke kringen begon, werd een rage onder jonge zwarte mannen: het gebruik van heroïne. In de jaren zestig en daarna kwam ruim de helft van het aantal New Yorkse verslaafden uit Harlem – terwijl het aantal bewoners in Harlem slechts drie procent van het totale New Yorkse aantal bevatte.
Malcolm X beschuldigde de ‘blanke man’ ervan de ‘zwarte broeders’ aan de drugs te houden. In werkelijkheid kwam de overvloed van goedkope heroine uit eigen gelederen. In de georganiseerde misdaad – van oudsher gedomineerd door de Italianen – deden de eerste grote zwarte drugssyndicaten zich gelden, een proces dat onlangs werd vertolkt in de film American Gangster.
GeenCommentaar heeft plaats voor gastlogs. Vandaag is dat een stuk van Jan-Albert Hootsen, freelance correspondent in Mexico voor verschillende Nederlandse media. Deze post verscheen eerder op zijn eigen weblog.
Groot nieuws, uit Colombia, een tijdje geleden. Een gecoördineerde actie van Colombiaanse en Mexicaanse politie met de het Amerikaanse anti-drugsagentschap DEA. Twee jaar werd eraan gewerkt, het resultaat mocht er zijn: 21 zware jongens (en meisjes) uit de Colombiaanse drugswereld werden opgepakt. Belangrijk aan het succes, was dat bij de opgepakte verdachten mensen zitten die volgens de autoriteiten directe banden hebben met de Mexicaanse kartels.
Zo werd een zekere Maria Patricia Rodríguez Monsalve opgepakt, die de tussenpersoon zou zijn tussen het machtige Sinaloa Kartel van Chapo Guzmán, en een twaalftal piloten die op zichzelf een kartel zouden vormen door vele tonnen cocaïne naar Mexico te vliegen.
21 verdachten, dat klinkt heel mooi, en het is in deze barre drugstijden zeker iets dat de gezamenlijke autoriteiten van de VS, Mexico en Colombia als een goed resultaat mogen presenteren. Maar hoe zwaar is deze klap daadwerkelijk voor de kartels? Twee jaar is er aan de operatie gewerkt. De verdachten werd minutieus gevolgd, hun bewegingen gedocumenteerd, telefoons werden afgeluisterd en (volgens de Colombiaanse krant El Tiempo) er zou zelfs sprake zijn van infiltratie. Geen half werk dus.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
