Het is werkelijk tenenkrommend. De twijfel van vele Europese landen om deel te nemen aan UNIFIL+ in het grensgebied tussen Israel en Libanon is verbijsterend. Hoe onvolmaakt ook, de vrede die daar heerst, en de Veiligheidsraadresolutie, waar normaliter Europa altijd om smeekt, is niemand in Europa bereid te proberen deze fragiele vrede verder uit te bouwen. Het niet willen participeren aan een VN vredesmacht getuigt van een lafheid en kortzichtigheid van heb ik jou daar. Dit is de beste kans in jaren om een begin van een duurzame vrede op te bouwen. Zijn we in Europa te laf en te zwak, zoals men in de VS en in China beweert (kom net terug uit China)? Waar zijn we bang voor? Gezeur over het VN-mandaat is niet terecht. Al is de resolutie niet onder het befaamde Hoofdstuk VII genomen, geeft het elk mandaat tegenwoordig de VN troepen het recht om het mandaat te verdedigen, ook met geweld. Dit zal je niet lezen in het VN-Handvest, maar het is wel de praktijk. Dus nogmaals, is Europa te laf? Militair impotent? En/of te kortzichtig?
?If we had known that their arrest would had lead to that, we definitely would have never kidnapped them?
Hezbollah leider Nasrallah, over de “arrestatie” van de twee Israëlische militairen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Opmerkelijk: volgens het Reformatorisch Dagblad gaan Israël en Hezbollah onderhandelen over de twee ontvoerde soldaten waar de oorlog mee begon:
De Veiligheidsraad maakt melding van de noodzaak om de twee ontvoerde soldaten thuis te brengen. Israël zal naar verwachting gaan onderhandelen over de uitwisseling van de militairen tegen Libanese gevangenen in Israël, inclusief de twintig Hezbollahstrijders die de afgelopen weken krijgsgevangen zijn gemaakt.
Wellicht te kort voor de bocht, maar toch: hadden ze dat niet eerder kunnen doen?
Gisteren is er een foto naar buiten gebracht waarop Castro staat met de krant van die dag. Van oudsher worden zulke beelden gebruikt om te bewijzen dat de foto echt op die dag genomen is en de persoon in kwestie daadwerkelijk nog in leven. Dat ze hem juist met deze krant in de hand op de foto zetten is opmerkelijk. De voorpagina bevat namelijk alleen maar een artikel over Castro zelf. Dat artikel kan al jaren geleden geschreven zijn.
Maar zelfs al was het de New York Times die hij vast had, dan nog is het de vraag hoe moeilijk het is Castro de krant van vandaag in zijn handen te photoshoppen. Niet zo heel erg moeilijk, lijkt me. Maar hoe kan Cuba dan bewijzen dat Fidel nog in het land der levenden is? Met film? Moeilijker te beïnvloeden, maar zeker niet ondoenlijk. Film is in het ergste geval gewoon 25 photoshops per seconde.
Hoe kunnen we er als burger op vertrouwen dat het nieuws dat we zien ook daadwerkelijk het nieuws is? Het is nooit helemaal zeker geweest dat wat we hoorden klopte. Maar nu is de techniek zover dat we onze ogen ook niet meer kunnen vertrouwen. Het nieuws wordt in toenemende mate geregisseerd van bovenaf. En niet alleen door een “green helmet guy” van Hezbollah, maar net zo goed door de Amerikaanse en Israëlische overheid.
Tegelijkertijd staan we steeds zwakker als we willen verifiëren wat ons wordt verteld in het nieuws. Steeds meer is geheim, steeds meer hoeft niet te zijn wat het in eerste instantie lijkt.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Hezbollah zegt het gevecht gewonnen te hebben. Als je overleven een overwinning noemt hebben ze gelijk. Maar wie zijn de échte winnaars van dit conflict? En, misschien belangrijker, wie zijn de verliezers?
De reactiepanelen staan voor u open.
Morgenochtend om 7 uur stoppen de vijandelijkheden in Libanon. Dat maakte de secretaris-generaal van de VN gisterenavond bekend.
De uitspraak van Israël, dat het vanaf maandag de ‘offensieve operaties in Libanon’ zal beeïndigen doet echter vermoeden dat het geweld dan nog niet direct stopt. Op dit moment racen de 30.000 Israëlische troepen namelijk Libanon in. Ze zullen waarschijnlijk een buffer van zo’n 30 kilometer bezetten. Daarna kunnen ze het veroverde gebied gaan zuiveren. Iets wat uiteraard niet als ‘offensieve operaties’ zal worden gekenmerkt.
Maar goed, voor de mensen buiten het gebied is dit uiteraard goed nieuws.
Het nieuws wordt momenteel gedomineerd door de oorlog in Libanon. Je zou haast denken dat de IDF de handen vol heeft aan Hezbollah, maar ondertussen weten zij toch nog tijd vrij te maken om ook de acties in Gaza voort te zetten. Sinds de aanvallen op Libanon van start zijn gegaan, hebben deze acties al aan ruim 160 Palestijnen het leven gekost. Het merendeel hiervan burgers.
Vandaag las ik het boek ?Bevrijd door Allah? van Fadoua Bouali. Hierin citeert zij een stukje uit een interview in NRC Handelsblad (11 november 2005) met de sefardische Israëlische schrijver Abraham Yehoshua, waarin hij – en ik quote – ?treffend beschrijft hoe gruwelijk en ondraaglijk het leven moet zijn voor de mensen die overgaan tot zelfmoordaanslagen.?
Als inwoner van Haifa was Yehoshua natuurlijk een regelmatige gast van het restaurant Maxim, dat op 4 oktober 2003 door een 29-jarige Palestijnse juriste, Hanadi Jaradat, werd opgeblazen. Met als gevolg 23 doden. ?Mooie, goed opgeleide vrouw, bepaald niet het stereotiepe monster dat wij graag van een terrorist maken. Hoe is het toch mogelijk dat vaders en moeders hun zonen en dochters op dat soort missies sturen. Wij hebben hun toch iets verschrikkelijks aangedaan dat het zover is gekomen,? zucht Yehoshua.
De schrijver stond twee jaar geleden aan het graf van de twee omgekomen Arabische kelners van het restaurant aan zee. ?Zelfs in het diepst van de diepste crisis in de getto?s van Warschau stuurden joodse ouders hun zonen en dochters niet uit om zelfmoordaanslagen tegen de Duitsers te plegen. Hoe komt het toch dat wij de Palestijnen zo gek gemaakt hebben dat zij dat wel zijn gaan doen. Wij maken van terroristen monsters, maar zo zijn die jongens en meisjes niet geboren en opgegroeid. Wij hebben ze echt gek gemaakt.?*
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De propagandamachines van beide partijen in het Libanese conflict draaien op volle toeren. Israël zet miljoenen in om de oorlog te verkopen en heeft bijvoorbeeld een speciaal tooltje ontwikkeld waarmee mensen worden gewezen op Israël-onvriendelijke weblogs, waar ze vervolgens irritant gaan doen het Israëlische standpunt gaan verdedigen. Hezbollah laat zich uiteraard ook niet onbetuigd, maar het budget is duidelijk minder. Dat maakt Reuters gelukkig niets uit, dus kunnen wij een leuk spelletje spelen. Zoek de fouten in onderstaande foto:
Update: Reuters trekt de foto terug.
Dit is de echte foto, schijnt. In ieder geval een foto op hetzelfde moment:
Er is aardig wat aan versleuteld. Ik heb een animated gifje gebakken dat de verschillen mooi laat zien:
Reageerder mcKenna van Retecool heeft er ook eentje gemaakt, waarbij hij de gebouwen constant houdt:
Ah! Israël heeft wederom laten blijken hoeveel zorgvuldigheid het betracht bij het selecteren van haar doelen. Gisterenavond werden een Oostenrijker, een Canadees, een Chinees en een Fin (nee, geen Marokkaan) naar hun respectievelijke goden geholpen. De toegesnelde hulp werd wederom onder vuur genomen.
Het zal wel een “Oeps, sorry!” worden. Maar feit is dat dit het vormen van een nieuwe vredesmacht voor Libanon ernstig bemoeilijkt. Potentiële contribuanten aan een vredesmacht zijn namelijk nogal huiverig voor bodybags, en Israël zit er helemaal niet zo op te wachten. Ik geloof dan ook niet in een ongeluk. Zo kan Israël mooi weer spelen en paar dagen (weken?) winnen en nog honderden onschuldigen vermoorden. Weten we nog waar het officieel om gaat? Om twee (t-w-e-e !) ontvoerde soldaten.
Mensenlevens? Ach, dat is zo van voor 9/11…
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De pers is overal aanwezig in de “Juli-oorlog”, zoals de Israëlische aanval op Libanon genoemd wordt. En de pers schrijft verhalen, en schiet foto’s. Zo ook onderstaande foto, welke deel uitmaakt van een serie die de wereld schokte:
In een mooi staaltje van weblogjournalistiek besloot een Amerikaanse blogger de fotograaf van de foto te bellen. Deze wilde niet geciteerd worden, maar een andere fotograaf die ook aanwezig was, genaamd Shelly, was bereid meer over het voorval te vertellen.
Volgens de fotograaf waren de teksten door de ouders op de bommen gezet, en tekenden de kinderen slechts Israëlische vlaggetjes. Het papier was op na vijf dagen in schuilkelders voor de raketten van Hezbollah, zeg maar.
“Shelly emphasized several times that none of the parents or children had expressed any hatred toward the Lebanese people. No-one expressed any satisfaction at knowing that Lebanese were dying – just as Israelis are dying. Their messages were directed at Nasrallah. None of those people was detached or wise enough to think: ‘Hang on, tank shell equals death of human beings.’ They were thinking, tank shell equals stopping the missiles that land on my house. Tank shells will stop that man with the turban from threatening to kill us.”
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.