Boogerd houdt zich bij de feiten

Neerlands wielerheld van de laatste jaren, Michael Boogerd, is nu officieel verwikkeld in een dopingschandaal. Zondaar Kohl heeft het gezegd: Boogerd (en anderen) waren ook klant bij de plasmakliniek in Wenen. Geheel wielerminnend Nederland wachtte vervolgens dan op een superkritisch interview met Mart Smeets. De grote Smeets had immers net voor de tour, na de onthullingen rond Thomas Dekker, gezegd dat iedereen schoon schip moest maken. Dat superkritische gesprek kwam niet. Wel een halfbakken ontkenning van Boogerd. Mart Smeets vroeg Boogerd wel een beetje aan de tand over die dopingbeschuldigingen. En dan volgt iets opmerkelijks. De Hagenees begint niet met ontkennen dat 'ie doping heeft gebruikt, maar begint te zeggen: "Ik houd me bij de feiten," om vervolgens een heel ingewikkeld betoog te gaan houden over dat hij gevraagd is als getuige op te treden in de Weense dopingzaak. Iets later in het interview ontkent ie wel dat hij bij die Oostenrijkse plasmabank is geweest. Maar hij knikt vervolgens instemmend als Smeets zegt: "Niemand van ons is heilig." Bewijst dat dat Boogerd doping heeft gebruikt? Nee. Hij zegt immers ook: "Klinkklare onzin!" Maar zou een directe ontkenning niet veel logischer zijn geweest? Juist voor een Hagenees met het hart op de tong?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Smerig spel troef rond Thomas Dekker

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Onderstaand stuk is van Huub Bellemakers en verscheen eerder op zijn eigen blog.

Thomas Dekker (Foto: Flickr/Erwyn van der Meer)

Hét nieuws van de week is natuurlijk dat Thomas Dekker dan toch is gepakt. De voormalige nieuwe Zoetemelk heeft in 2007 een plasje ingeleverd en pas nu zijn er sporen van EPO in gevonden. Zoals Mart Smeets wist te melden – zowaar zonder een naam verkeerd uit te spreken – bij Studio Sport, “hetzelfde spul als bij Rasmussen”. Dat Dekker heeft gebruikt is niet zo’n hele grote verrassing. Niet vanwege Thomas Dekker zelf, sommige van de wielrenners gebruiken nu eenmaal, maar vanwege de dopingautoriteiten. Waarom anderhalf jaar na dato, waarom net voor de Tour? Vieze spelletjes.

Thomas Dekker was al een omstreden man, door gedoe met de Rabobank en een Italiaanse arts. Ondanks tientallen out-of-competition controles was er nooit iets gevonden. De grootste reden dat Thomas Dekker omstreden was, was echter dat ie ‘frivool’ was en dure auto’s reed. Daardoor had ie een hele slechte naam bij Nederlandse wielerfans, zeker sinds de broodnuchtere maar ook oersaaie Robert Gesink het heel goed doet. Zie bijvoorbeeld de vele reacties op Geenstijl. Nu is ie alsnog de opvolger van Marc Lotz, maar dan met DYNEPO.

Dekker zat fout. Daarnaast hebben echter de dopingautoriteiten grote fouten gemaakt. Hoe kan het toch zijn dat ze nu pas die resultaten hebben? En nu pas naar buiten brengen. Hier blijkt de hypocrisie van de wielerwereld. Het is immers net zoiets als je VWO-diploma verliezen omdat je gespiekt hebt in de tweede klas. Maar goed, nog steeds vals spelen. De reden dat ze nu pas met dopingschandalen naar buiten komen is pas echt smerig: publiciteit.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tour 2008: Saai met Evans of verrassend met Riccò?

Deel van de commerciele karavaan (Foto: Flickr/Joe Shlabotnik)

Morgen start de Tour de France van 2008. Niet met flitsende proloog, maar met een saaie vlakke etappe: 197,5 km van Brest naar Plumelec. Het is typerend voor hoe de tourdirectie er alles aan lijkt te doen om de interesse maar zo laag mogelijk te krijgen.

Tom Boonen snoof op een feestje een lijntje en heeft daar maanden later blijkbaar nog zoveel profijt van dat hij niet mee mag doen. Hetzelfde geldt voor de volledige Astana-ploeg, waar de wielrenners moeten boeten voor de wandaden van hun voorgangers in dat team. De dopingzonde wordt zwaar bestraft, behalve natuurlijk als je Frans bent. Zo is ook ex-Festina-renner Christophe Moreau weer aanwezig, voor wat zo een beetje zijn 293e Tourstart moet zijn.

Het voordeel van het uitsluiten van Astana is dat Alberto Contador niet meedoet. De Spanjaard lijkt hard op weg een alleenheerser van het type Indurain of Armstrong te worden, waarbij je aan de start al weet wie er drie weken later in de Parijs de winnaar is.

Het nadeel is dat als je dit de topfavoriet van dit jaar, de eeuwige meerijder Cadel Evans, straks in het geel ziet, je weet dat Contador hem er genadeloos afgereden zou hebben.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nieuw wielrennen, oude resultaten

Wielrenners (Foto: Flickr/spengu

Om het door wielrennen geteisterde doping ‘schoon’ te krijgen, zijn draconische maatregelen getroffen. De Sovjet-burger onder Stalin werd minder in de gaten gehouden dan de profwielrenner anno 2008. De paranoia is ook vergelijkbaar.

Vorig jaar probeerde de organisatie van het WK nog om de uiteindelijke winnaar Paolo Bettini uit de wedstrijd te houden, enkel omdat hij een anti-dopingverklaring weigerde te ondertekenen. Bettini wist uiteindelijk nog zijn recht te halen. De kans dat Alberto Contador dat gaat lukken, lijkt miniem. De Astana-ploeg van de winnaar van de Tour de France van 2007 mag van de organisatie niet starten wegens dopingzonden begaan door al lang en breed vervangen renners en ploegleiding.


Op de achtergrond ruziën ondertussen de internationale wielerunie UCI en Tourorganisator ASO over wie het hardste anti-dopingbeleid heeft. Ook met het internationale anti-dopingbureau WADA kan de UCI al niet meer door één deur.

Maar het dieptepunt werd onlangs bereikt, toen een dopingcontroleur binnenviel bij de Belgische wielrenner Kevin van Impe, juist toen die bezig was met het regelen van de begrafenis van zijn te vroeg geboren zoon.

En wat is het resultaat van die heksenjacht? Kijk even naar de winnaars van het nog prille wielerjaar:

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Quote du Jour | Crystal meth

“Slim dumps a small pile of powder on the coffee table. He cuts it, snorts it. He cuts it again. I snort some. I ease back on the couch and consider the Rubicon I’ve just crossed
There is a moment of regret, followed by vast sadness. Then comes a tidal wave of euphoria that sweeps away every negative thought in my head. I’ve never felt so alive, so hopeful – and I’ve never felt such energy.”

Quote du Jour – Dopatliek

“Ik weet met grote zekerheid dat verschillende WK- en olympische finales tussen 1999 en 2003 volledig gedopeerd gelopen werden. […] Zo waren er finales waarvan ik vijf atletes had geprepareerd en de drie andere doping kregen van mijn collega. Dat dénk ik niet, ik wéét het.”

Aan de lijn: dopinglabbaas Balco. Wat al van dag één in het hormonen upgepimpte Amerika duidelijk was: hun volledige atletiekcorps is doordrenkt van hightech smeerlapperij. Een systeem waar het voormalige Oostblok jaloers op had mogen zijn, want véél professioneler ingedekt door het Grote Vrije Systeem Der Winstvermeerdering Ten Koste Van Alles.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige