Voor de podcast Het Verhaal praat Monique Huijdink met schrijvers over hun boek; in deze aflevering met sportjournalist en columnist Thijs Zonneveld. In Mijn gevecht vertelt voorheen supertalent Thomas Dekker over zijn gefnuikte wielercarrière. Thijs Zonneveld schreef het op. Deze podcast is ook te beluisteren via iTunes, Hebban & Stitcher.
Mooie aflevering van Human/Argos Medialogica over de wielersport. Kritische journalisten werden bedreigd, volgzame beloond. Voor wie niet dol is op Mart Smeets een aanrader.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
COLUMN - Het liefst had ik vijfhonderd woorden geschreven over de poeptaarten van de IKEA, maar mijn wereldbeeld is ontwricht door de biecht van Michael Boogerd.
Wielrenner Michael Boogerd (nul tourwinsten) heeft gisteren na jarenlang ontkennen verteld dat hij toch doping en andere prestatieverhogende middelen heeft gebruikt. Dat deed me eigenlijk niet zo veel. Ten eerste vind ik wielrennen een domme sport. Ik kijk de Tour de France bijvoorbeeld alleen uit zomerverveling, en zelfs dan alleen voor de helikoptershots van de Bourgondische kasteeltjes. Ten tweede stond Boogie wat mij betreft nou niet echt op een voetstuk, laat staan dat hij er vanaf kon vallen.
Het deed me wel wat dat het interview met de ex-wielrenner door alle media als ‘biecht’ werd bestempeld. Naar mijn idee is ‘biechten’ (de seculiere vorm van het woord) een woord als ‘bekennen’, wat inhoudt dat het gebiechtene nog onbekend is bij degene tegen wie je biecht. Een wielrenner die vertelt dat hij doping heeft gebruikt valt wat mij betreft niet onder die definitie. Zo kunnen we toch elke dag wel een rennersbiecht gaan livestreamen? Eigenlijk wordt het pas een biecht als een renner komt vertellen dat hij juist nog nooit doping heeft gebruikt. ‘Tja misschien dat nu duidelijk is waarom ik altijd laatste werd.’
COLUMN - Liegen. Ik ken mensen die het kunnen. Ikzelf kan het niet. Bij mij drukt de leugen onmiddellijk op mijn schuldgevoel. Bij aartsleugenaars gebeurt er iets anders. Niet zij worden door de leugen getransformeerd, de leugen transformeert de waarheid. De leugen wordt de waarheid. Daarom kunnen ze het zo goed. Omdat ze niet liegen als ze liegen. Ze vertellen de waarheid als ze liegen. En de waarheid is eenvoudig vol te houden. Als iemand er gaten in probeert te slaan, dan vul je die op met andere leugens die waarheid worden. Alsof het geen enkele moeite kost, bouwen ze verder. Totdat iemand zo’n groot gat in het bouwwerk slaat dat het niet meer te repareren valt. Meestal kunnen ze hun bouwwerk nog wel een tijdje overeind houden. Maar dat is meer voor henzelf. De rest van de wereld ziet alleen nog maar dat enorme gat. Het is dan vaak een kwestie van tijd dat eer ze ook zelf moeten erkennen dat hun waarheid gebaseerd is op een leugen. Misschien zelfs zonder het zelf te geloven.
Ik weet nog goed dat Rasmussen door de Raboploeg uit de Tour werd gehaald, terwijl hij grote kans maakte deze te winnen. Furieus was hij. In de wielerwereld ben je pas schuldig als je gesnapt wordt. Rasmussen was niet gesnapt, hij had een dopingcontrole gemist. Er was één presentator die het opnam voor de Deen. Michael Boogerd zei, terwijl hij naast Herbert Dijkstra en Maarten Ducrot zat, dat hij te doen had met Rasmussen. Ik vond het dapper en sympathiek van Boogerd om zijn voormalige ploeggenoot niet af te vallen. Tegelijkertijd begreep ik toen dat Boogerd hiermee onbewust bekende dat hem ook had kunnen overkomen wat Rasmussen nu overkwam.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
COLUMN - De bekentenis was een spiegel. Michael Boogerd, dat zijn wij.
OPINIE - De wielerjournalistiek en -verenigingen houden het illegaal gebruik van doping in stand door net te doen alsof doping niet normaal is in deze sport. Beter werpt men de façade af, en begint men een eerlijke discussie waarom doping eigenlijk nog verboden is.
Laat me beginnen te zeggen dat ik niets om sport geef. Ik vind het dom gedoe, tien mensen in een zwembad en dan kijken wie er het snelste is, tweeëntwintig man die achter een bal aanholt, of probeert ‘m door een hoepeltje te gooien. ’t Is vermaak, maar meer ook niet. Een spelletje.
Honderden miljoenen mensen nemen die spelletjes echter bloedserieus, of het nu voetbal of turnen, cricket of tafeltennissen, golf of rodelen betreft. De competitiedrift en wij-zij gevoel die er in tot uitdrukking komen zullen wel evolutionaire nagalmen zijn van het paargedrag en de moeizame worsteling om schaars leefgebied. Dat soort impulsen laat zich niet onderdrukken. Beter om dat te kanaliseren in rituele stileringen van baltsgedrag en strijdgewoel dan om elkaar daadwerkelijk met bommen en granaten naar de andere wereld te helpen, toch?
Laat de spelen dus vooral doorgaan. Waar ik echter een broertje dood aan heb, is de hypocrisie waar ze mee omgeven worden. En aangezien mijn blik niet vertroebeld wordt door valse romantiek, een behoefte aan sportheldendom of belangen, zie ik de dingen mogelijk wat helderder dan veel insiders met hun vrome bezweringen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Weer een nieuwe belastende verklaring.
Hoewel: hij heeft drie weken de tijd om in beroep te gaan. Dat zou nog een leuke soap opleveren.
ACHTERGROND - Jaja, we weten het. Lance Armstrong was toch een boef die dope gebruikte. Nee, erger nog: die doping in zijn team orkestreerde en aanmoedigde. De NPR (National Public Radio) maakte een mooie reconstructie van hoe dat in z’n werk ging, zoals alleen NPR dat kan.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.