Trump scheldt, is onbeleefd en schept op over zijn rijkdom. Ik heb dat Berlusconi ook zien doen. Hoe kinderachtiger, slechter, onbeschofter die was, hoe meer stemmen hij kreeg. [..] En ik kan er niets aan doen, maar ik moet ook ontzettend om hem lachen. Als ik in Amerika zou wonen, zou het me moeite kosten verstandig en redelijk te stemmen schreef Theodor Holman gisteren. Als ik in Amerika woonde, zou ik mijn uiterste best doen iedereen te weerhouden van een stem op Trump. De man is een olifant in de porseleinkast: links en rechts moedwillig dorpen vertrappelend, mensen ondersteboven lopend, schel zijn eigen lof trompetterend.
Here’s a statistic that is going to make your hair spin: 81 percent of the electorate who will pick the president next year are either female, people of colour, or young people between the ages of 18 and 35… In other words, not you.
Michael Moore legt aan Donald Trump uit welke horde hij moet nemen om ooit president van de Verenigde Staten te worden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Omdat ik met een schuin oog de Amerikaanse media volg, pik ik iets mee van de Amerikaanse voorverkiezingen. Democraten en Republikeinen moeten een kandidaat kiezen en de gegadigden zijn zich nu reeds behoorlijk aan het warmdraaien.
Beide kampen worden belaagd door populisten. In het Democratische kamp begint de status quo zich inmiddels zorgen te maken dat hun gedoodverfde winnaar, Hillary Clinton, wel eens last zou kunnen krijgen van Bernie Sanders, die volle zalen trekt, en in de staat Iowa veel meer democratische kiezers weet te bekoren dan het Hillary-kamp lief is.
De gevestigde orde begint zich toch een beetje zorgen te maken: ‘Waarom hoor ik niemand van de pers zeggen dat Sanders een socialist is?!’, sneerde Claire McCaskill onlangs in het programma Morning Joe. Op de vraag met welke drie programmapunten van Sanders ze het precies oneens was, had ze uiteraard geen antwoord.
Probleem is bovendien, Sanders mag dan buiten de mainstream van Washington en de media liggen, zijn standpunten en linkse populisme komen behoorlijk overeen met hoe veel Amerikanen denken.
Het Republikeinse kamp is al helemaal een zooitje.
Trump
De kandidaat die nu vooroploopt is het saaie broertje van George W. Bush, Jeb, gevolgd door een rataille van christelijke fundamentalisten, mafketels en verbloemde blanke supremacisten, stuk voor stuk onderhorig aan hun rijke donors. Deze paljassen en grijze muizen worden echter allemaal overschaduwd door ongeleid projectiel Donald Trump. In tegenstelling tot de dog whistle politicians waar de Republikeinse partij uit bestaat, ziet Trump er geen been in om full retard te gaan. En dat slaat enorm aan bij de Republikeinse kiezer.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op verzoek van reageerder Sjap die overeenkomsten in politieke denkbeelden en haardossen ontwaart:
The Donald laat weer eens van zich horen
Zelf denk ik dat de truckendoos van Donald Trump zo langzamerhand wel leeg moet zijn. Het enige dat hij nog kan voorstellen zijn interneringskampen voor moslims. Oh nu ik er aan denk ……
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Donald Trump werd lang niet echt serieus genomen, maar nu begint de pers toch echt met een offensief. Waarom?
In the short time since Trump declared his candidacy, he has performed a public service by exposing, however crudely and at times inadvertently, the posturings of both the Republicans and the Democrats and the foolishness and obsolescence of much of the political culture they share. He is, as many say, making a mockery of the entire political process with his bull-in-a-china-shop antics. But the mockery in this case may be overdue, highly warranted, and ultimately a spur to reform rather than the crime against civic order that has scandalized those who see him, in the words of the former George W. Bush speechwriter Michael Gerson, as “dangerous to democracy.”
In the current campaign, Trump is behaving like a professional wrestler while Trump’s opponents are conducting the race like a boxing match. As the rest of the field measures up their next jab, Trump decks them over the head with a metal chair.
The rest of the Republican field is concerned with the rules and constructing a strategy that, under those rules, will lead to the nomination. But Trump isn’t concerned with those things. Instead, Trump is focused on each moment and arising the maximum amount of passion in that moment. His supporters love it.
The key to generating passion, Barthes notes, is to position yourself to deliver justice against evil forces by whatever means necessary. “Wrestlers know very well how to play up to the capacity for indignation of the public by presenting the very limit of the concept of Justice,” Barthes writes.
Trump knows how to define his opponent — China, “illegals,” hedge fund managers — and pledges to go after them with unbridled aggression. If, in making his case, he crosses over a line or two, all the better.
Eén reden waarom Donald Trump – die overigens dezelfde politieke ruimte, namelijk economisch links én nationalistisch/autoritair, heeft ontdekt als onze eigen PVV – het momenteel goed doet onder het Republikeinse electoraat in de VS is dat hij er een handje van heeft af te geven op ‘political correctness’.
De opkomst van Trump is dan ook eigenlijk te wijten aan de alles doordringende, verstikkende politieke correctheid van ‘links’ van de afgelopen jaren, menen sommige Amerikaanse conservatieven die The Donald liever kwijt dan rijk zijn:
Donald Trump doet het ontzagwekkend goed in de peilingen voor de Republikeinse voorverkiezingen, en dat zegt een hoop over de achterban van die partij.
Sam Seder maakt zich hier al een tijdje vrolijk over, vooral omdat het media-establishment maar niet wil onderkennen dat Trump politiek zo succesvol is omdat hij alles belichaamt wat de Republikeinse partij al decennia aan waarden uitdraagt.
The reason why Trump is doing so well in the Republican Party is because the conservative soul lusts after the notion of hierarchy.
And the Republican Party has taught them that the one hierarchy that really counts in our society is money.
If you are poor, you lack morality and drive and just general goodness. And if you are rich, that is an indication of how good a person you are, how you have all the traits that are admirable.
So when these chumps get on stage with a billionaire, who trumpets his billion-plus-dollars, they’re always going to lose.
Zie ook dit clipje van Bloomberg Business met een panel van Trump-aanhangers. “Hij zegt waar het op staat!”; “Hij komt met no-nonsense oplossingen!”; “Hij ademt succes!”
Ik zou nu kunnen mopperen over het percentage volstrekte randdebielen dat het electoraat uitmaakt, maar ik denk dat de journalist en satiricus H.L. Mencken het destijds beter gezegd heeft.
Die vent zegt wat hij denkt en doet. En dat geeft intrigerende inkijkjes in hoe “democratisch” Amerika nou eigenlijk is. Vooral dit stuk:
It was a somewhat awkward process for Trump, who has long courted the Clintons and donated to the former secretary of state’s Senate campaign fund.
“I was a businessman. I give to everybody. When they call, I give,” Trump explained, summing up Washington’s corrupt political system in a few pithy statements. “When I need something from them two years later, three years later, I call them, they are there for me.”
Asked what, precisely, he got in return for his donation to the former first lady, Trump replied with trademark candour. “With Hillary Clinton, I said be at my wedding, and she came to my wedding.”
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
