Bij de recente midterm election in de VS behaalden de Republikeinen een enorme overwinning. Wat betekent dat voor 2016? Vanavond het eerste deel in een tweeluik. Drie weken geleden heeft de Democratische Partij van President Obama een ongelofelijk pak slaag gekregen van de kiezer tijdens de Midtermverkiezingen. De Republikeinen wonnen niet alleen in de rode staten, waar Obama verloor in 2012, maar ze wonnen ook belangrijke gouverneursraces in een aantal swing states, die in 2012 en 2008 wel naar Obama gingen, en in Democratische bolwerken zoals Massachussets, Wisconsin, Maryland, Illinios, Maine, Michigan. Het meest illustratieve aan dinsdagavond was wel de overwinning van de ultraconservatieve Joni Ernst, favoriet van de rechts-populistische Tea Party beweging, in swing state Iowa, waar 40% van het electoraat onafhankelijk is. Zelfs in de Democratische counties deed Ernst het beter tegen haar Democratische tegenstander dan Romney tegen Obama in 2012. Ze won met een behoorlijke marge van 8,5%. De overwinning van de Republikeinen was nog groter dan verwacht. De peilingen zaten er helemaal naast, de electorale steun voor de Republikeinen is flink onderschat door de peilingen. In de nabeschouwingen over de Midtermverkiezingen werd gesproken over een Republikeinse wave.
Democratische kandidaten houden het beleefd, maar Clinton is de ster. Ook is duidelijk dat de Democraten proberen president te worden van een heel ander land dan de Republikeinen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
ANALYSE - De dag na de dag na de verkiezingsuitslag van de Midterms 2014: de Democraten likken hun wonden en de Republikeinen vragen zich af of ze Obama gaan blokkeren of zullen meeregeren. Een mooi moment om eens wat beter naar de uitslag te kijken. De GOP won niet alleen de slag om de Senaat; de Democraten verloren ook veel Gouverneurs en zetels in het Huis van Afgevaardigden, ook in traditionele Democratische gebieden. Welke verschuivingen in het electoraat zitten daar volgens de exit polls achter? Welke issues waren belangrijk voor de kiezers en welke campagnestrategie werkte?
Senaat
De Slag om de Senaat eindigde in een regelrechte oorwassing van de Democraten. Op Alaska na zijn de resultaten binnen. Van de 36 Senaatszetels in deze verkiezingen winnen de Republikeinen er in totaal 24, waarvan zeven op Democraten, waarvan vijf van zittende Democratische senatoren. De Democraten winnen geen enkele Republikeinse zetel. De peilingen hadden deze uitslag min of meer voorspeld, hoewel een aantal nek-aan-nekraces uiteindelijk ruim gewonnen werd door de Republikeinen en een aantal Democraten het onverwacht moeilijk kreeg; de peilingen waren dus wat te gunstig voor de Democraten.
Historisch
De uitslag wijkt ook niet af van het verleden. Op Clinton na verloren alle regerende partijen halverwege de tweede termijn van hun president zeven of acht zetels in de Senaat. Clinton vormt om twee redenen een uitzondering: hij verloor halverwege zijn eerste termijn al acht zetels en er kwamen weinig betwiste zetels van Democraten vrij bij zijn tweede midterms. De GOP verloor halverwege Reagans tweede termijn acht zetels, ondanks vijf procentpunt stemmenwinst; onder Eisenhower waren dat er maar liefst dertien. De Democraten doen het nu met een verlies van zeven zetels natuurlijk niet goed, maar ook weer niet slechter dan gemiddeld.
ACHTERGROND - Tot op heden hebben we in de serie Midterm 2014 veel aandacht besteed aan de Slag om de Senaat, omdat de senaat erg spannend is en er ook meer op het spel staat, namelijk een volledig door Republikeinen gedomineerd Congres in de laatste twee jaar van Obama’s presidentschap.
Het Huis van Afgevaardigden (435 zetels) is minder spannend. Een jaar geleden, tijdens de nasleep van de sluiting van de federale overheid om Obamacare, waarvan de Republikeinen de schuld kregen, hadden de Democraten goede hoop dat ze het Huis van Afgevaardigden zouden terugwinnen. Maar door de impopulariteit van Obama, de kwakkelende economie, ISIS en Ebola is deze hoop vervlogen.
De kans dat de Republikeinen de comfortabele meerderheid in het Huis van Afgevaardigden zullen behouden wordt door Election Lab van de Washington Post ingeschat op 99%. De kans dat de Democraten de meerderheid terug is dus verwaarloosbaar en puur theoretisch.
De verwachting is dat de Republikeinen zes tot acht Tea Party conservatieven uit zuidelijke kiesdistricten rijker zullen worden. Dat zal het verguisde leiderschap van de Voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, John Boehner, er zeker niet makkelijker op maken. Daarnaast zullen de Republikeinen naar verwachting ook winst boeken in Democratische staten zoals Florida, Californië, Illinois en New York met gematigde Republikeinen. Dit leidt tot een verwachte winst van ongeveer 10 zetels in het Huis van Afgevaardigden.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
VISUALISATIE - Ik geloof dat zelfs Steeph het nog nooit zo bont heeft gemaakt: een uiterst mooie visualisatie van de polarisatie in de Amerikaanse politiek
De onderliggende boodschap is natuurlijk veel minder fraai.
ACHTERGROND - Het Zuiden van de VS is conservatief, christelijk en dus Republikeins. Althans, dat denken veel Europeanen. De eerste twee karakteristieken zijn juist, de conclusie echter gaat niet altijd op, schrijft Jeroen Langelaar.
Nergens is het fenomeen southern Democrat in 2014 beter zichtbaar dan bij de verkiezingsrace in Arkanas. Daar vecht de evangelische, wapenbezittende Democraat Mark Pryor voor behoud van zijn seat tegen een aan Harvard afgestuurde Republikein die Tom Cotton heet. Jawel. Welkom in het Diepe Zuiden!
Traditie
Net als veel andere staten in de Amerikaanse Bible Belt kent ook Arkansas een lange Democratische traditie. Acht van de laatste tien gouverneurs waren Democraten, onder wie David Pryor – de vader van de huidige Senator – en natuurlijk the man from Hope, Bill Clinton.
Voor oudere, blanke inwoners daar voelt stemmen op een Republikein nog altijd als verraad aan hun voorouders – die de pest hadden aan die partij. Het was immers onder auspiciën van de Republikeinse president Lincoln dat tegen het eind van de Burgeroorlog het Zuiden werd geplunderd en verbrand, de weduwen verkracht en de slaven werden bevrijd.
Republikeinser
Honderd jaar later waren het opnieuw de Republikeinen, in de persoon van president Eisenhower, die federale troepen naar Little Rock moesten sturen om de veiligheid te garanderen van negen zwarte kinderen tijdens hun gang naar een blanke school – tot woede van racistische Democraten, die scheldend en tierend langs de weg stonden.
NIEUWS - De angst voor ebola grijpt in de Verenigde Staten om zich heen; ook de campagne voor de Midterm Elections is inmiddels in de ban van het virus. Republikeinen riepen luidkeels om een reisverbod van en naar West-Afrika en beschuldigden Obama om het hardst van gebrek aan daadkracht. Het Witte Huis sloeg direct terug met een uitgebreide verantwoording, de aanstelling van een Ebola-tsaar en de mededeling dat een reisverbod naar West-Afrika niet helpt. De Republikeinen eisen scherpere maatregelen, en een aantal Democratische Senaatskandidaten sluit zich aan bij de kritiek op Obama.
Iowa
In Iowa, een battleground state bij uitstek, speelt de Republikeinse Senaatskandidaat Joni Ernst graag in op de angst voor ebola en de overtuiging onder kiezers dat Republikeinen veiligheid serieuzer nemen dan Democraten. Bij een recent Senaatsdebat verweet zij haar Democratische tegenstander Bruce Braley gebrek aan daadkracht door te stellen dat hij deel uitmaakt van de inner circle in Washington die niets doet. Maar Braley sloeg terug met de mededeling dat hij de regering bij een hoorzitting juist kritische vragen heeft gesteld en hen onder druk zet om NewLink Genetics, een bedrijf in Iowa dat een ebolavaccin ontwikkelt, te steunen.
North-Carolina
Het ebola-virus lijkt de campagne in North-Carolina een verrassende wending te geven. De zittende senator Kay Hagan leek daar een makkelijke overwinning te gaan halen op Thom Tillis. Maar de Republikeinen willen deze race winnen: ze pompten miljoenen in de campagne voor de Senaat, en grepen de paniek over ebola aan als nieuw onderwerp. Nadat Tillis een reisverbod eiste, het veiligheidsbeleid van Obama aanviel en op de nauwe banden tussen Hagan en Obama hamerde, begon hij zijn achterstand in te lopen. Nadat Hagan eerst had verklaard dat beperkingen op reizen geen zin hadden, nam ze ineens de oproep van Tillis over: ook zij wilde ‘onmiddelijk’ een reisverbod. Wat natuurlijk direct als een paniekreactie werd gezien.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Huidige impasse gewoon voortzetting schermutselingen.
ANALYSE - De Democraten worstelen in de campagne voor de Midterm Elections met een duivels dilemma. Hun einddoel, behoud van de meerderheid in de Senaat, lijkt verder weg dan ooit. Twee weken voor de Midterm Elections staan alle seinen op oranje. De polls op Real Clear Politics geven de Republikeinen een voorsprong van 46-45 bij negen onbesliste races. De glazen bol van Politico geeft de Republikeinen een voorsprong van 49-45 bij vier onbesliste races. Het Election Lab van de Washington Post voorspelt een Republikeinse overwinning met 53 Senaatszetels tegen 47 voor de Democraten. Werk aan de winkel dus.
Maatregelen
De DSCC, het nationale zenuwcentrum van de Democratische senaatscampagne, kijkt waar iets te winnen valt: battleground states waarin de Democratische kandidaat goede kansen heeft om de Republikeinse tegenstander te verslaan. Dat waren 22 van de 33 staten, maar inmiddels zijn de kansen gekeerd. De Democraten investeren in Louisiana, in Georgia en in South Dakota omdat de peiling daar verbeteren. Ze trokken de stekker uit hun campagne in Kentucky. Senaatskandidaat Alison Lundergan Grimes zat daar de Republikeinse fractieleider Mitch McConnell op de hielen, maar kreeg geen voorsprong in de peilingen.
Problemen
Het grootste probleem voor de Democraten in deze campagne is de opkomst. Midterm Elections trekken weinig kiezers: de laatste jaren schommelt de opkomst rond de veertig procent, tegen zestig procent bij Presidentsverkiezingen. Dat is een nadeel voor de Democraten: hun kiezers gaan minder makkelijk naar de stembus dan Republikeinen. De Democraten richten zich daarom op het verhogen van de opkomst. Dat kan op twee manieren: door voter registration, zorgen dat kiesgerechtigden zich registreren als kiezer, en door kiezers naar de stembus te trekken: getting out the vote.
ANALYSE - Misschien moeten we de Amerikaanse shutdown niet duiden in termen van een actuele machtsstrijd, maar voortvloeiend uit een lezing van de verkiezingsuitslag van 2012. John Sides, hoogleraar politicologie en redacteur van de Washington Post schrijft op het uitstekende blog The Monkey Cage de stalemate toe aan een tegengestelde uitleg van de Amerikaanse presidentsverkiezingen van vorig jaar. Daarmee verklaart hij de ernst van het conflict en de diepte van de loopgraven waar Republikeinen en Democraten zich in verschansen – beide partijen claimen te handelen vanuit een duidelijk electoraal mandaat. En dat geef je niet zomaar op.
Democraten denken, volgens Sides, dat met de herverkiezing van Obama zijn Obamacare is gepacificeerd. Republikeinen hebben gepleit tegen de invoering van het plan en hebben die strijd met vijf miljoen stemmen verloren. Dat Republikeinen nu achteraf proberen om Obamacare alsnog te ‘repareren’, met de shutdown als gevolg, is niet alleen ondemocratisch, het ontkent het electorale mandaat waarmee Obama handelt.
Republikeinen geven toe dat ze de presidentsverkiezing hebben verloren, maar ze hebben een duurzame meerderheid in het Huis van Afgevaardigden. Obama is weliswaar president, maar heeft geen enkel electoraal mandaat. De Democraten kunnen er nog fijntjes op wijzen dat die meerderheid in het Huis vooral te danken is aan het verleggen van grenzen in Republikeinse kiesdistricten (redistricting) en dat Democratische afgevaardigden nationaal meer stemmen kregen dan Republikeinen, feit is dat er meer Republikeinen in het Huis zitten dan Democraten.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.