Kunst op Zondag | Bah, moderne kunst

Op zijn eigen blog waagde collega Jona zich aan de vraag “hoe komt het dat zoveel mensen een hekel hebben aan moderne kunst?” Hij vond een verklaring in een kwestie aan de Belgische kust. Op de boulevard staat het kunstwerk ‘Rock Strangers’, een groep sculpturen van Arne Quinze. Een aantal buurtbewoners heeft de gemeente verzocht de oranje rotsen weg te halen, want het belemmert hun uitzicht op zee. De gemeente is dat niet van plan en nu schakelen de bewoners een advocaat in, die denkt de zaak te kunnen winnen want het kunstwerk veroorzaakt “effectieve hinder”. Jona schrijft daarover:

Door: Foto: Bernt Rostad (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spraakmakend of nietszeggend design

, door

De zoveelste storm in een glas water in het programma De Wereld Draait Door ging over een nieuw project van Studio Job. Het ook internationaal zeer succesvolle ontwerpersduo Job Smeets en Nynke Tynagel had zijn ideeën uitgewerkt in opdracht van een steenrijke verzamelaar voor een ontwerp van een hek rond zijn landgoed. Dit ontwerp zorgde nogal voor opschudding omdat het deed denken aan een hek rond een concentratiekamp. Kon dat zomaar? Ging dat niet een beetje te ver? Worden mensen daar niet onnodig door gekwetst?

Een soortgelijk idee heeft Studio Job ook verwerkt in een tafelkleed voor de Job Lounge in het Groninger Museum. Daar stond eveneens een versiering op die aan concentratiekampen deed denken en die het Groninger Museum deed beslissen dit kleed niet in de Job Lounge te willen hebben.

Op 6 december mochten Job en Nynke het allemaal komen uitleggen:

Hun verweer was onder meer de vrijheid van de kunst. In de kunst mag alles, waarom dan niet in het design?

Het onderwerp was zo controversieel dat Job op 7 december nog een keer mocht komen opdraven, deze keer zonder Nynke en met bril op:

Ik vind er eigenlijk twee dingen van, éénn over design in het algemeen en één over dit specifieke project van Studio Job.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Soundbites van een zieke geest

, door

ratelband2.jpgFeel good-goeroe Emile Ratelband heeft zichzelf verlost van het Neuro-Linguïstisch Programmeren. Door Ratelbands toedoen ondervond menig manager gelukzalige momenten. Op blote voeten lopen over gloeiende kolen deed je tenslotte niet elke dag. Helaas was de ‘Tsjakka’-theorie omstreeks het nieuwe milennium uitgewerkt en degradeerde Ratelband tot ‘irritantste Nederlander van het jaar‘ (2007). Eerder, in 2003, was Emile de man met de hamer al tegen gekomen toen hij politicus wilde worden en LijstRatelband.nl oprichtte.

In juli 2007 dacht Nederland van de veredelde snackbareigenaar af te zijn, toen hij in KRO’s Nederland te koop opdook. Zijn huis stond te koop. Ratelband had het hier wel gehad en zou naar het verre Madagascar vertrekken om daar da bomb te worden. In het interview dat hij afgelopen zaterdag voor De Pers gaf, blijkt van een emigratie echter niets. Integendeel, Ratelband is here to stay en hangt inmiddels een gloednieuwe theorie aan. Nou ja, gloednieuw kun je ‘schedelmeten’ niet noemen, maar de gewezen politicus weet er ‘een positieve draai’ aan te geven. Daarnaast is hij het droppen van controversiële soundbites niet verleerd.

Ordinair schedelmeten (met een duur woord ‘frenologie‘ genoemd) dus, iets waar de nazi’s via gezellige denkers als Arthur de Gobineau wel wat mee konden. Opvallend is dat deze pseudo-wetenschap net zo eenvoudig is gebleven in Ratelbands universum. Zie je er lekker uit, dan heb je succes. Zie je eruit als een groezelig type dan ben je waarschijnlijk een crimineel. Of, zoals de kersverse schedelgoeroe het zegt: ‘Kijk naar die verklikker van Joran van der Sloot. Wat een patjepooier, zeg! We zullen geen waardeooreel vellen, maar als ik op vakantie ga, dan krijgt deze man in elk geval niet de sleutel van mijn huis. Dat is nou somatologie.‘ Als u dus in de trein slechtgeklede, puisterige types tegenkomt, dan weet u: ‘Aha, bloggers’. Maar frenologie is dat niet wat eng? ‘Eng?’, antwoordt Ratelband, ‘Een auto is ook eng. En electriciteit ook. Stop je vingers er maar eens in, hahaha.’

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.