Kunst op Zondag | Bah, moderne kunst

Feel good-goeroe Emile Ratelband heeft zichzelf verlost van het Neuro-Linguïstisch Programmeren. Door Ratelbands toedoen ondervond menig manager gelukzalige momenten. Op blote voeten lopen over gloeiende kolen deed je tenslotte niet elke dag. Helaas was de ‘Tsjakka’-theorie omstreeks het nieuwe milennium uitgewerkt en degradeerde Ratelband tot ‘irritantste Nederlander van het jaar‘ (2007). Eerder, in 2003, was Emile de man met de hamer al tegen gekomen toen hij politicus wilde worden en LijstRatelband.nl oprichtte.

In juli 2007 dacht Nederland van de veredelde snackbareigenaar af te zijn, toen hij in KRO’s Nederland te koop opdook. Zijn huis stond te koop. Ratelband had het hier wel gehad en zou naar het verre Madagascar vertrekken om daar da bomb te worden. In het interview dat hij afgelopen zaterdag voor De Pers gaf, blijkt van een emigratie echter niets. Integendeel, Ratelband is here to stay en hangt inmiddels een gloednieuwe theorie aan. Nou ja, gloednieuw kun je ‘schedelmeten’ niet noemen, maar de gewezen politicus weet er ‘een positieve draai’ aan te geven. Daarnaast is hij het droppen van controversiële soundbites niet verleerd.

Ordinair schedelmeten (met een duur woord ‘frenologie‘ genoemd) dus, iets waar de nazi’s via gezellige denkers als Arthur de Gobineau wel wat mee konden. Opvallend is dat deze pseudo-wetenschap net zo eenvoudig is gebleven in Ratelbands universum. Zie je er lekker uit, dan heb je succes. Zie je eruit als een groezelig type dan ben je waarschijnlijk een crimineel. Of, zoals de kersverse schedelgoeroe het zegt: ‘Kijk naar die verklikker van Joran van der Sloot. Wat een patjepooier, zeg! We zullen geen waardeooreel vellen, maar als ik op vakantie ga, dan krijgt deze man in elk geval niet de sleutel van mijn huis. Dat is nou somatologie.‘ Als u dus in de trein slechtgeklede, puisterige types tegenkomt, dan weet u: ‘Aha, bloggers’. Maar frenologie is dat niet wat eng? ‘Eng?’, antwoordt Ratelband, ‘Een auto is ook eng. En electriciteit ook. Stop je vingers er maar eens in, hahaha.’