"Ik heb sterk de indruk dat we een brokkenpiloot binnenhalen", aldus Commissaris van de Koningin Ed Nijpels over Rita Verdonk. Partijvoorzitter Jan van Zanen riep meteen dat stelregel één voor iedereen moet zijn "je zegt waar je vóór bent en niet waar je tegen bent", maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er op de VVD-burelen enige paniek is uitgebroken nu Mark Rutte moeite lijkt te hebben de retoriek van Verdonk te pareren.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
We zijn hier te gast in het statige huis van Harry Vruntjes, lijsttrekker van de PtnD. Deze charismatische politicus is bereid gevonden uit te leggen waar hij zijn onstuitbare opmars aan heeft te danken. Uiteraard zijn de sprankelende ideeën van deze geniale man genoegzaam bekend, maar voor het genoegen van ons publiek achtten wij het een aardig idee de vraag nogmaals te stellen: Mijnheer Vruntjes, kunt u vertellen waarde PtnD voor staat?
“Dat kan ik zeker. Zoals je al uit de naam kunt afleiden, de Partij Tegen Negatieve Dingen, maken we ernstig bezwaar tegen het bestaan en opkomen van zaken die niet positief zijn. Niet positief voor u, mijnheer Pennemans, niet positief voor de kiezers en niet positief voor Nederland. Ik durf zelfs wel te zeggen dat het uitermate negatief kan uitpakken, soms.”
Wijze woorden, maar kunt u uitleggen hoe u tot die conclusie gekomen bent?
“Natuurlijk, als je eenmaal ziet is het volkomen logisch. We zijn niet over één nacht ijs gegaan. Door jarenlange analyse van de Nederlandse maatschappij kunnen wij nu eenduidig vaststellen het goed is om je tegen dingen te verzetten die niemand dienen. En dat we dat heel concreet doen kan iedereen in ons programma lezen, we houden niet van vaag geklets maar we willen de problemen bij de naam noemen. We zijn tegen armoede en bureaucratie, mordicus tegen de luchtvervuiling en een verslechtering van het milieu en houden absoluut niet van spanningen tussen de verschillende bevolkingsgroepen die in Nederland leven. We zien daarin ook een duidelijke toename van discriminatie, en dat is ontoelaatbaar. Duidelijker kan ik het toch niet zeggen, dacht ik.”
Vandaag kondigde ze het aan: Verdonk wil lijsttrekker van de VVD worden. Dát er nog een sterke kandidaat tegenover Rutte zou komen is geen verrassing, het was alleen even de vraag welke. De rechterflank van de VVD was vast niet gelukkig met het vooruitzicht van Rutte als lijstaanvoerder. Hij staat immers bekend als links-liberaal. Of dat in de praktijk óók zo is, is niet belangrijk, het imago was al fout. Of Verdonks lijsttrekkerschap een succes zal worden, valt nog te bezien. Er kan nog heel veel fout gaan in het jaar tot de komende verkiezingen.
Tot op heden weet ze haar imago van standvastige minister buitengewoon knap overeind te houden. Terwijl ze toch keer op keer de fout ingaat: met kruisjes op dossiers van Congolezen, met verhoren van Syrische asielzoekers, met een totaal gebrek aan compassie als er 11 mensen om het leven komen bij de brand in het detentiecentrum op Schiphol.
Verdonk roept hard dat ze is aangesteld om beleid uit te voeren en dat dat alles is wat ze doet. De massa vreet het en ziet haar als besluitvaardig en standvastig, ondanks alle missers. Maar die massa kan haar geen pijn doen. Waar Verdonk beducht voor moet zijn, is de politieke dynamiek die ontstaat als ze lijsttrekker van de VVD wordt.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De Europese staats- en regeringsleiders hebben in hun verklaring na de top van eind vorige week niet gerept over de mensenrechtensituatie met betrekking tot Guantanamo Bay. Wel was er ruimte voor een persverklaring over de situatie in Wit-Rusland. Sterker nog: de situatie in Wit-Rusland werd aangegrepen om juist niet met een verklaring over Guantanamo Bay te komen. Want, zo vond minister Bot: “Je kunt die twee, Wit-Rusland en de Verenigde Staten, ook niet op één lijn stellen.”
Minister Bot had de situatie in Guantanamo Bay in opdracht van de Tweede Kamer aan de orde gesteld en heeft genoegen genomen met de slapst mogelijke reactie van de regeringsleiders. Die verklaring is van een zodanige glibberigheid en getuigt van zoveel gebrek aan ruggengraat dat je bijna kunt spreken van minachting ten opzichte van de Tweede Kamer, om van de mensenrechten nog maar te zwijgen.
Allereerst werd Guantanamo Bay niet opgenomen in de verklaring over de top, maar in een persverklaring gezet. Dat alleen al is een signaal van de EU aan de VS dat het vooral niet te serieus genomen moet worden. De waarde van een persverklaring is zodanig dat er rustig “Lees maar niet, dit is uitsluitend voor intern gebruik” voorop gezet kan worden.
Mocht u eens op dinsdagmiddag in de gelegenheid zijn televisie te kijken, dan raad ik u aan eens het wekelijkse vragenuurtje te bekijken. Het meest inhoudsloze uurtje op televisie, en niet eens bij de commerciëlen.
Onlangs pleitte PvdA-voorzitter Van Hulten voor minder zucht naar soundbites en sensatie bij journalisten, omdat dan de politici de echte problemen naar voren konden brengen. Juist het vragenuurtje is het middel bij uitstek om zinvolle en actuele vragen te stellen zonder tussenkomst van journalisten. Er staat een camera aan die de vragen van Kamerleden en de antwoorden van bewindslieden registreert en dat is het.
Maar wat gebeurt er? Kamerleden pakken de krant, graaien er een bericht uit en proberen daar wat snelle winst uit te slaan en de bewindslieden dansen daar met halve antwoorden omheen en zorgen ervoor óók slechts hun eigen punt te benadrukken. Intussen zit er de Kamervoorzitter enthousiast af te hameren, omdat de spreektijd beperkt is bij het vragenuurtje. Na eent uurtje is er duchtig langs elkaar heen gepraat, is er niets opgehelderd en gaat iedereen weer tevreden huiswaarts.
Vandaag was dat niet anders. De eerste serie vragen ging over een plan van NS om conducteurs niet langer boetes te laten uitdelen en een soort vliegende brigades (security teams geheten) voor veiligheid en boetes te laten zorgen. In plaats van de huidige 3500 zullen er dan nog maar 600 personeelsleden bevoegd zijn boetes uit te delen en is de rest er alleen nog maar serviceverlening. De rest moet maar hopen dat de security teams snel genoeg aanwezig kunnen zijn als er herrieschoppers in de trein zitten. Ada Gerkens (SP) vroeg aan staatssecretaris Melanie Schultz van Hagen of de staatssecretaris geen problemen voorzag met de veiligheid op de treinen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Jatten is niet eerlijk en dat geldt natuurlijk ook voor teksten, foto’s, films en muziek. Om te voorkomen dat iemand wegloopt met de intellectuele spullen hebben we een heel gebouw van wetgeving opgetuigd om dat te voorkomen: het auteursrecht. Met name de afgelopen decennia is de copyrightwetgeving door deskundige juristen uitgebreid, aangescherpt en verhelderd. Eind goed, al goed zou je kunnen zeggen. Maar ik claim dat het tegendeel waar is. Het auteursrecht is een waakhond die ons moet beschermen tegen onbetrouwbare sujetten, maar die is zo agressief geworden dat ie al een tijdje tegen ons zelf gromt. Het is een kwestie van tijd voordat we gebeten worden. En we hebben het nog steeds niet in de gaten.
“Super Wouter onder druk van Nintendo van de PvdA site”, kopte het ANP deze week onhandig. Een filmparodie op het Super Mario-spel bleek de spelletjesmaker een stap te ver en die gebruikte het copyright om de politieke partij te sommeren het filmpje weg te halen. De reactie van de PvdA is typisch:
“We hadden eigenlijk niet het gevoel dat we fout zaten”, aldus de woordvoerder van Bos vrijdag. “Het filmpje over Super Wouter was duidelijk bedoeld als een parodie. Maar na wat correspondentie hebben we besloten het toch maar van onze site te halen. We wilden dit niet op de spits drijven.”
Met de veroordeling van de leden van de Hofstadgroep ben ook ik veroordeeld, het is nog maar slechts een kwestie van tijd of het morele principe van de rechtstaat achterhaalt mij. Ik heb elk contact met mijn vrienden en gelijkdenkenden inmiddels opgeschort en op dit moment branden in mijn tuin mijn boeken. Ik kwam sinds een aantal jaren regelmatig samen met een aantal vrienden om elke zaterdag tijdens het diner en onder het genot van enkele flessen wijn, wat biertjes en drank onze opvattingen over mens en maatschappij te bespreken. Ik begrijp nu echter pas op welke rand ik balanceerde en hoe ik in de laatste jaren geradicaliseerd ben. Natuurlijk waren er wel wat uiterlijke kenmerken van ons aan te duiden als subversief, zo had ik zelf sinds een aantal jaren mijn hoofd kaalgeschoren met slechts een mohawk, terwijl een andere vriend zijn haren lang had laten groeien en een ander een sik had laten staan. Wij bespraken dan regelmatig allerlei boeken en literatuur van auteurs zoals Friedrich Nietzsche, Max Stirner, John Stuart Mill, Jean-Jacques Rousseau, Karl Marx, Jean Paul Sartre, Fyodor Dostoewski en ik moet eerlijk bekennen dat ook enkele essays van Vladimir Ilyits Lenin wel eens besproken zijn. Dat allemaal onder deuntjes van bands als Sex Pistols, Exploited, Foetus, of wat klassiekers als de Dreigrosschen Oper. Er zijn altijd in dergelijke discussies natuurlijk wel voorgangers, en ik kan niet ontkennen dat onze discussies vroeg of laat ontaardden in belerende en furieuze debatten. Constante in al onze gesprekken waren doorgaans de relativiteit van moraal en daarmee uiteindelijk ook de afschaffing daarvan, het onrecht van de huidige maatschappelijke verhoudingen, de geschiedenis als klassestrijd, de grenzen van de individuele vrijheid en de plicht van het individu zich te verzetten tegen maatschappelijke bondage en de maatschappelijke dwang die zijn eigen morele rechtvaardiging heeft als sociaal contract, de houdbaarheid van de dialectiek, de rechtvaardiging van geweld, privaat bezit en algemeen goed, de principes van belastingen en economische schaarste, en natuurlijk God, goddeloosheid, religie als opium van het volk, onderwijs en het curriculum van de staat. Enfin, ik zou zo nog honderd andere opruiende onderwerpen kunnen opsommen, bovendien kan ik ook niet ontkennen dat de grenzen van het burgerlijk aanvaardbare daarbij natuurlijk wel eens zijn overschreden. Enkele van ons hebben daarbij wel eens bepleit dat fascistische literatuur en Adolf Hitler’s ‘Mein Kampf’ eigenlijk gewoon vrij verkrijgbaar zou moeten zijn. Bovendien sloop er in de laatste jaren steeds meer de gewoonte in om elkaar emails te sturen met links naar allerlei radicale opnames van geweld, sex, en natuurlijk zit daar wel eens wat illegaal materiaal tussen. Enfin, ik moet er niet aan denken dat deze huiskamerbijeenkomsten woord voor woord in uren en uren bandmateriaal onder de aandacht zouden komen van een rechtbank of de Binnenlandse Veiligheids Dienst. Sinds een aantal maanden keek ik bovendien wel eens naar een of andere Google satelliet opname, aanvankelijk van mijn eigen huis, maar ik kreeg steeds meer de gewoonte om ook eens naar plattegronden en opnames van Schiphol, Huis ten Bosch, de Tweede Kamer, militaire bases of industriele complexen te kijken. Al met al, denk ik dat er ondertussen stapels bewijs moeten zijn op te bouwen uit mijn gedrag van alleen het laatste jaar al. Ik loop al langer met de angst rond dat dit allemaal wel eens niet helemaal pluis zou kunnen blijken, maar het is eigenlijk pas sinds gisteren dat ik besloten heb om mijn zoveel mogelijk te ontdoen van belastend materiaal. Aanvankelijk richtte mijn radicale ideeen omtrent individuele vrijheid en gelijkheid zich op abstracte theorieen en in pogingen om mijzelf in elk opzicht zo onafhankelijk mogelijk te maken, vooral in materieel en sociaal opzicht. Maar sinds gisteren begrijp ik dat het grootste gevaar de fysieke vrijheidsbeperking is en die moet ten koste van alles voorkomen worden, principes gelden daarbij eigenlijk niet. Ik heb tot nu toe ongeveer 144 boeken geteld die men als opruiend zou kunnen bestempelen, die liggen zoals ik zei nu buiten, ik heb ook een hele stapel literatuur over chemie en genetica, en daarbij natuurlijk mijn abonnement op Nature en American Science, al met al nogal link allemaal. Mijn vrienden, hoe spijtig dat misschien ook is, kan ik dan ook niet meer zien. Het leven is kort, en de jaren dat het leven de moeite waard zijn zodoende nog schaarser, en ik ben niet van plan die in een cel van drie bij twee door te brengen in een complex met honderd mannelijke mongolen. Sociale contacten beperk ik tot een minimum, voordat je het weet roep je wel eens wat. En dat is eigenlijk ook de reden dat ik vanaf heden op Sargasso alleen nog maar bijdrages zal schrijven over het weer. Tsja, je zou maar Moslim zijn in plaats van Sociaal-Liberaal.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De gemeenteraadsverkiezingen zijn voorbij en het is weer een slagveld geworden. Maar hoeveel van de geleden schade zal blijvend zijn?
Natuurlijk, er zijn wat persoonlijke consequenties te noteren. Jozias Van Aartsen is exit, evenals – waarschijnlijk tot vreugde van alle komende VVD-leiders – het orakel uit Diever, Hans Wiegel. Een volstrekt onbekend fractielid, Willibrord van Beek, is plots fractieleider en Mark Rutte heeft inmiddels laten horen lijsttrekker te willen worden.
Daarmee is vermoedelijk de ellende nog niet voorbij voor de VVD. Rutte moet proberen de VVD weer wat meer naar het midden te krijgen, maar hij zal daarbij flink wat tegenwind uit de eigen fractie krijgen. Rechts en conservatief heeft de afgelopen jaren flink terreinwinst geboekt binnen de fractie, en die ruimte zullen ze niet snel prijsgeven. Bovendien was hij campagneleider, wat met nogal wat studentikoos-flauwe plaagstootjes richting PvdA volstrekt mislukt is. Vooral het feit dat Rutte nog steeds weigert toe te geven dat die campagne mislukt is, zal hem weinig bonuspunten bezorgen. Bovendien valt te vrezen dat Ayaan Hirsi Ali zich aan Rutte niets gelegen zal laten liggen. Rutte mag zich nu wel beschikbaar gesteld hebben, het is maar de vraag of hij het zal uithouden tot de komende verkiezingen.
Ik vind het maar hypocriet, dat gezeur over dat leuke tranenbiggelende schoolmeisje Taida en die Kalou, de voetballer met de juridische schijnbewegingen. Want, ach het is zo zielig. Zijn het leuke mensen, mogen ze zich geen Nederlander noemen. Huichelaars zijn het, Nederlanders. Want drie jaar geleden heeft onze bevolking massaal gestemd voor een streng en consequent asielbeleid, maar als het om goede voetballers of leuke meisjes gaat dan is de minister hardvochtig of bureaucratisch. Het spijt me te moeten zeggen dat ik een plotselinge aanval van sympathie krijg voor een minister die met rechte knieën beleid verdedigt waar ik niet op zou stemmen.
“Verdonk gedraagt zich als de lokettist in het spotje van de paarse krokodil. Ze heeft net als de man achter het loket het procedurele gelijk volledig aan haar kant. Maar dat is totaal niet relevant.” Zo omschrijft Francisco van Jole op zijn weblog het probleem en velen zijn het met hem eens: de minister doet flauw. Maar de grote vraag is, als ‘het gelijk aan haar kant’ niet relevant is, wat is het dan wel? De aaibaarheid van de immigrant, de gevoelens van het dorp, de score van het Nederlands elftal, het weer?
In het geval van Taida Pasic strijkt de familie een verhuispremie op en komt dochterlief op een toeristenvisum terug om de school af te maken, een doel dat de familie vooraf ook had kunnen regelen. Wat verwacht men van de minister, dat die zelf ook een traantje laat en zegt dat het ook eigenlijk wel schattig is, zo’n trucje? Even afgezien van het feit dat men daarmee een vreselijke rechtsgelijkheid creëert met mensen die niet zo in de media worden doodgeknuffeld, lijkt het me niet de taak van een minister: zij dient blind als vrouwe Justitia te oordelen over de wenselijkheid en rechtmatigheid van een verblijf. Iets anders verwacht en hoop ik van haar niet. De regels van die afweging worden vastgesteld in een regeerakkoord en uiteindelijk bepaald door de kiezer, die nog net niet riep dat de grenzen dicht moesten. En nu het dan eens een treurig gezicht heeft is Verdonk een bureaucratisch lokettist. Of een soort kampbeul, als je de leuzen van sommige activisten mag geloven. Eigenlijk duidt dát op een dédain voor de rechtsorde en de democratie, op een heimelijke voorkeur voor facisme en foute propaganda, zo’n spandoek.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.