Emancipatieprobleem
GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor interessante gastloggers, deze maal voor Margo Trappenburg. Margo is sinds 2000 universitair hoofddocent bij de Utrechtse School voor Bestuurs- en Organisatiewetenschappen. Sinds maart 2004 combineert zij deze functie met een part time bijzonder hoogleraarschap Patiëntenperspectief aan het Instituut Beleid en Management van de Gezondheidszorg.
Hoger opgeleide vrouwen hebben het relatief makkelijk. Hoger opgeleide mannen trouwens ook. Hoogleraren en universitaire docenten kunnen een groot deel van hun werkweek zelf inrichten. Zij moeten colleges geven, zij hebben af en toe een vaste vergadering, maar ze kunnen zelf beslissen of ze op vrijdagmiddag in Sliedrecht een lezing willen houden. Ze kunnen in overleg met hun studenten bepalen wanneer deze langs komen om hun scriptiehoofdstukken te bespreken en als ze ?s nachts een artikel willen schrijven, zodat ze overdag hun zoon kunnen aanmoedigen bij een voetbaltoernooi, dan doet niemand daar moeilijk over.
Journalisten hebben een vergelijkbare vrijheid bij het plannen van interviews. Huisartsen kunnen zelf bepalen of zij hun patiënten een inloopspreekuur in de ochtend willen bieden. Menige organisatieadviseur mag zijn adviezen en rapporten thuis schrijven. Advocaten en notarissen bestellen hun cliënten op een uur dat hen schikt en dominees organiseren de zielzorg naar eigen goeddunken. Managers, bazen en directeuren ten slotte hebben vanwege hun status de macht om hun eigen agenda te bepalen.