In de hemel is geen nostalgie, daarom zuipen we het hier

GC heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag de maandelijkse bijdrage van, P.J. Cokema, met een terugblik op de tweede verdiepingsstudie van het Continu Onderzoek Burgerperspectieven (COB) van het SCP. “Bestuurlijke en sociale vernieuwing zullen in het komende jaar veel van Uw aandacht vergen, ter versterking van de kwaliteit van en de saamhorigheid in onze samenleving. Ook de internationale ontwikkelingen die aanleiding geven tot hoop en vrees zullen belangrijke beslissingen van U blijven vragen”. Nostalgie is een vorm van geheugenverlies. Wie dit citaat in de tijd probeert te plaatsen, zal zeer waarschijnlijk niet zo diep graven. Toch is het citaat ruim twintig jaar oud. Het is de slotzin uit Hare Majesteit’s troonrede van 1990. Veel is er in de afgelopen twintig jaar niet veranderd. De nostalgie is hetzelfde gebleven. Het onbestemde gevoel dat vroeger alles beter was. En dan hebben we het niet over gisteren of vorig jaar. De historische heimwee verlangt naar de waan van de dag van zo’n twintig jaar geleden. De negentiger jaren dus. De troonrede van 1990 wekt de indruk dat er toen zorgen waren over de manier waarop we samenleven, over de multiculturele samenleving en de Europese integratie en over een matig functionerend politiek bedrijf. Precies die zaken waar Nederlanders zich vandaag onbehaaglijk bij voelen, volgens het Continu Onderzoek Burgerperspectieven (COB) van het SCP.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.