Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Closing Time | Alexandra Bounxouei
Hoe vaak kom je op Youtube een Bulgaars-Laotiaanse zangeres tegen? Alexandra Thidavanh Bounxouei heet ze, de absolute prinses van de Pop Lao. Haar ouders ontmoetten elkaar op het conservatorium in Sofia. Naast zingen en diverse instrumenten bespelen acteert Alexandra, studeert ze in Japan en haalt ze geld op voor zielige kinderen.
Vanuit Zuidoost-Aziatisch perspectief, waar zoete kweelmuziek de boventoon voert, is bovenstaand nummer bovendien behoorlijk progressief. Dat het in onze oren nogal glad geproduceerde r&b is, mag de pret niet drukken.
Op kruistocht uit wraak voor vermoorde landgenoten
ELDERS - Oude conflicten en onopgeloste problemen maken de Balkanlanden een favoriet rekruteringsgebied voor IS.
De Poolse premier Beate Szydlo heeft op de aanslagen in Brussel gereageerd met de mededeling dat Polen geen vluchtelingen zal opnemen. Ze lapt eerdere afspraken daarover in EU-verband aan haar laars. Haar Bulgaarse collega Borisov maakte van de gelegenheid gebruik om in oorlogszuchtige taal het Europese vluchtelingenbeleid aan de kaak te stellen: “were all angry at Merkel for being too humane with those people”. Hij kreeg in zijn land van verschillende kanten steun. Angel Dzhambazki, een extreem-rechtse politicus, gaf de schuld aan het ‘multiculturalisme’ en de mislukte integratie van mensen uit ‘andere culturen’. Nu leven in Polen slechts 20.000 moslims, een minieme minderheid. In Bulgarije zijn dat er 1,5 miljoen. En dat zijn geen vluchtelingen, maar autochtonen.
De spanningen tussen autochtone moslims en andere bevolkingsgroepen op de Balkan worden er niet minder om met haatdragende uitspraken van politici en de voortdurende problematisering van de vluchtelingenstroom uit het Midden-Oosten. In West-Europa belagen extreem-rechtse groepen een minderheid van immigranten. Op de Balkan bestaat opnieuw het risico van etnische conflicten tussen autochtone bevolkingsgroepen. De veroordeling van Radovan Karadzic heeft de herinnering aan de slachtpartijen onder moslims doen herleven. Karadzic kreeg 40 jaar gevangenisstraf. Veel te mild volgens nabestaanden. Een van hen noemt het bespottelijk dat de ,,systematische etnische zuiveringen en daarmee gepaard gaande moordpartijen” niet als genocide worden gezien. ,,Ik ervaar het als een nieuwe klap in mijn gezicht. Wanneer krijgen wij eindelijk gerechtigheid?” Als Karadzic dan ook nog geëerd blijkt te worden in zijn Servische Republiek is dat olie op het vuur.
Bijzaken in Bulgarije
ELDERS - Zondag mogen de Bulgaren weer naar de stembus om een nieuw parlement te kiezen. Voor de derde keer in anderhalf jaar.
Opmerkelijk: op zoek naar nieuws over de Bulgaarse verkiezingen van a.s. zondag zette ik woensdag in de zoekmachine achter de naam van het land ‘wahlen‘ om geen sport of pulp naar boven te halen. Het eerste bericht luidt: Bulgarische Wahlen nur nebensache: Real kommt. Oud-premier Borissov, die in de peilingen op winst staat, onderbreekt zijn campagne voor een wedstrijd van zijn favoriete club uit Spanje, maar hij hoopt toch stiekem dat outsider Ludgorets Razgrad gaat winnen. Zonder nationalisme wint in Europa geen enkele politicus een wed-, pardon, verkiezingsstrijd. Real won uiteindelijk nipt, maar Ludgorets deed het helemaal niet slecht als nieuwkomer in de Champions League, dus het nationale gevoel zal wel gesterkt zijn. Maar een tragisch ongeval maakte donderdag al snel een eind aan alle positieve gevoelens. Vandaag is het land in nationale rouw gedompeld vanwege een ontploffing in een munitiefabriek die vijftien mensen het leven heeft gekost.
Zijn verkiezingen bijzaak geworden? De opkomst zondag zou wel eens erg laag kunnen worden. Meer dan de helft van de bevolking gelooft niet dat een nieuwe regering het beter gaat doen, 70% is pessimistisch over de toekomst van het land. De Bulgaren zijn moe en apathisch en ze hebben er genoeg van steeds dezelfde gezichten in beeld te krijgen van kandidaten met mooie beloften terwijl er in de situatie van het land niets verandert. Maandenlang is er gedemonstreerd in het afgelopen jaar. Tegen de corruptie, voor hervormingen, voor meer democratie. Veel heeft het niet geholpen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Closing Time | Metalwings
De echte metalheads gaan me hierom haten, maar ik vroeg me dus af of de Bulgaarse popmuziek in 2015 nog iets anders had opgeleverd dan dit soort trash, en toen stuitte ik op Metalwings. Ja, dit is behoorlijk clichématige sprookjesmetal, maar wat me bij dit genre altijd opvalt is dat ook de middelmatige bands zoveel goede muzikanten bevatten. Ook als het niet uw soort muziek is, let maar eens op hoe perfect alles getimed is.
Post-atheïst | Communistische kerk
COLUMN - In de Middeleeuwen was Veliko Tarnovo de hoofdstad van een Bulgaars koninkrijk dat zich in zijn gloriedagen, het begin van de dertiende eeuw, uitstrekte van de Zwarte naar de Adriatische en de Egeïsche Zee. Aan het einde van de veertiende eeuw liepen de Ottomaanse Turken het onder de voet. Toen ze de Bulgaarse hoofdstad hadden veroverd, maakten ze de burcht met de grond gelijk.
Vier, vijf eeuwen later herwonnen de Bulgaren hun onafhankelijkheid en in de communistische tijd werd besloten de oude burcht te herbouwen. Het resultaat mag er wezen. Een brug, poorten, kasteelmuren, torens, een paleis en op de heuveltop een kerk: als je niet beter zou weten, zou je denken dat het echt oud was. Je zou het kunnen opvatten als ’s werelds grootste folly.
Met de herbouw van het kasteel hadden de Bulgaarse communisten niet zoveel moeite. Dat daarin een kerk was opgenomen, was echter lastiger. Godsdienst was immers de opium van het volk. Het aanbrengen van een middeleeuws-ogende decoratie, met fresco’s die de christelijke boodschap uitdroegen, was helemaal een stap te ver.
En dus kwamen er in de Kathedraal van de Hemelvaart moderne fresco’s, die geen bezoeker onberoerd laten. Je haat ze of je sluit ze in je hart. Een tussenweg is er niet. De schilder, Teofan Sokerov, beeldde in een volkomen moderne stijl allerlei belangrijke gebeurtenissen uit de geschiedenis van de Bulgaarse middeleeuwen af, zodat de kerk kon worden beschouwd als een tribuut aan het ten onder gegane koninkrijk.
Sociaal toerisme
OPINIE - Zeven jaar na de toelating van Roemenië en Bulgarije tot de Europese Unie wordt het tijd om aan de discriminatie van de inwoners van deze landen een einde te maken.
Politiek draait steeds meer om beeldvorming en taalgebruik. Politici spreken overwegend in termen die naar verwachting geen schade berokkenen aan hun reputatie. Dat geldt des te meer in gevoelige zaken zoals immigratie. In reactie op de toekenning van bijstand aan een Roemeense familie in Duitsland spreken de conservatieve partijen nu over “sociaal toerisme”, waar tegen opgetreden moet worden. Toerisme. Zoals tegenwoordig het hele jaar door rijke Europeanen over het continent zwerven op zoek naar zon, sneeuw en avontuur, zo zien conservatieven de Roemenen deze kant op komen op zoek naar sociale voorzieningen. De associatie met het woord toerisme is: vrije keuze, comfort, gemak, weelde, vrije tijd. De Britse pers gaat volgens Trouw nog verder door alarmerende berichten over “hordes gelukszoekers”.
Met dergelijke beelden kan de werkelijkheid achter de Europese interne migratiestromen, de armoede daar en de uitbuiting hier, worden genegeerd. Het is -als ik me ook een beeld mag permitteren- pure struisvogelpolitiek. Zo lang de sociale ongelijkheid tussen de lidstaten zo groot blijft zal er -móet er wel- gereisd worden van arm naar rijk. Vele voorouders van de huidige critici van “sociaal toerisme” hebben in het verleden niet anders gedaan. Ik ken geen politicus die dit in alle eerlijkheid zijn kiezers durft voor te houden. Ook de term ‘armoedemigratie’ geeft in feite maar de helft van het probleem weer. Het zou beter zijn om te spreken van ‘ongelijkheidsmigratie’, maar dat bekt niet in een talk-show.
‘Voorspelde tsunami Bulgaren en Roemenen blijft uit’
Zo kopt de Volkskrant:
De voorspelde tsunami van Bulgaren en Roemenen blijft tot nu toe beperkt tot een rimpeling in de Nederlandse banenvijver. Sinds vorig jaar zijn ruim tweeduizend Bulgaarse en ruim drieduizend Roemeense werknemers naar Nederland gekomen. ‘Ten opzichte van de vele duizenden Polen die elk jaar naar ons land komen, is hun aantal gering’, meldde het CBS vandaag.
Het zou niet de eerste keer zijn dat van een ’tsunami’ van immigranten bij nader inzien niet heel veel overblijft.
Rusland is opnieuw ‘not amused’ over de behandeling van oorlogsmonument in Bulgarije
Het is blijkbaar een ding om het monument voor het Rode Leger in Sofia te beschilderen.
We zijn inmiddels al superman en de kerstman tegengekomen, excuses voor de Sovjetinvasie die een einde maakte aan de Praagse Lente, en de kleuren van de Oekraïense vlag. En nu is het opnieuw mis.
Blijkbaar ziet niet iedereen, zoals Rusland het graag voorstelt, het Rode Leger als welwillende bevrijder van de nazi’s.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.