Het is te hopen dat John McCain op vier november de Amerikaanse presidentsverkiezingen wint. Dat wil zeggen, het is niet te hopen voor Amerika, voor de wereld, of voor John McCain. Maar wel voor de gemiddelde GC-lezer (en ik zeg met nadruk: gemiddeld), die immers Barack Obama een warm hart toedraagt. Terugkijkend op de regeerperiode van Bill Clinton kan gezegd worden dat sympathie voelen voor een Amerikaanse president niets dan ellende is. Want:
1) Een Amerikaanse president wordt altijd keihard aangepakt, en
2) De gemiddelde Nederlander is bijna altijd linkser dan zelfs de meest linkse president.
De president van de VS zal altijd dingen doen waarmee gemiddelde Nederlander in kwestie het niet eens is, en hiermee verwarring en een gevoel van verscheurdheid achterlatend.
De afgelopen acht jaar waren voor de gemiddelde Nederlander heerlijk, want ze werden gekenmerkt door een weinig ambivalente minachting voor George W. Bush, met regelmatig gelegenheid tot leedvermaak wanneer hij weer eens werd afgemaakt in de pers of op de Daily Show. Als Barack Obama de verkiezingen wint wordt hij de hoofdverantwoordelijke voor een land dat zich in een onmogelijke situatie. Wij zullen met hem meeleven, en pijn voelen als hij bespot wordt, een dubieus doodsvonnis bekrachtigt, of wegzakt in de ‘approval ratings’. Als John McCain president wordt kunnen we echter van iedere fout die hij maakt ongegeneerd genieten, en dat verdient duidelijk de voorkeur.
