Tofik Dibi (GroenLinks) heeft de grootste mond

De parlementaire pers heeft Rutte wederom verkozen tot de politicus van het jaar. Sargasso kijkt liever naar de harde data en komt de komende dagen met Fitties: interrupties in de Tweede Kamer. Vandaag: de grote monden, het opgejaagde wild en de kemphanen. Tofik Dibi (GroenLinks) heeft de grootste mond in de Kamer, Geert Wilders (PVV) wordt het meest in de rede gevallen en twee liberalen, Boris van der Ham (D66) en Ton Elias (VVD) liggen het meest met elkaar overhoop. Dit blijkt uit cijfers over de interrupties in de Tweede Kamer, dus wie wie in de rede valt. Dat hebben we automagisch laten turven. De cijfers zijn van het eerste parlementaire jaar onder dit kabinet (zie over methode onderaan) en afkomstig van de PoliticalMashup groep van Maarten Marx aan het Informatica Instituut van de Universiteit van Amsterdam. Laten we de resultaten nader bekijken in de volgende infographics en overzichten, te beginnen met de grootste monden. Het beeldwerk is van Crachat.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 13-10-2022

Closing Time | Opstaan

Humanisme is eigenlijk gewoon geseculariseerd christendom, stelt de wereldberoemde geschiedsverteller Tom Holland. Oud-tweedekamerlid (D66) en voormalig voorzitter van het Humanistisch Verbond Boris van der Ham geeft daar nog maar eens blijk van in bovenstaand poplied, dat veel weg heeft van een seculier kerkgezang.

Van der Ham schreef het lied vier jaar geleden tijdens een treinreis, maar uitgerekend vandaag is het wel toepasselijk – op Paaszondag, midden in de coronacrisis, met een vaccinatieprogramma dat niet loopt en een formatie die op z’n gat ligt. In het kader van de Lijdensweek bracht hij het afgelopen woensdag ter gehore bij een viering van de Remonstrantse Broederschap in Amsterdam.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Detailpolitiek (6): Pasjessysteem

Tentamens maken (Foto: Flickr/zeligfilm)

Soms komt detailpolitiek wel erg dichtbij. Enkele keren per jaar surveilleer ik bij mijn tentamens op hogescholen en universiteiten. Een belangrijke regel die een paar jaar geleden bij mijn hogeschool werd ingevoerd is dat studenten niet alleen hun studentenkaart, maar ook een identiteitsbewijs bij zich moeten hebben. Zonder dubbele legitimatie mogen ze niet meedoen. Met de studentenkaart is te makkelijk te frauderen en dan zouden studenten iemand anders hun tentamen kunnen laten maken.

Pasjessysteem
Bij Windesheim in Zwolle bestaat die interne regel kennelijk niet, want de Telegraaf kopte deze week over fraude bij tentamens omdat er gerommeld kan worden met studentenkaarten. Studenten konden hier iemand anders naar het tentamen sturen zonder te worden opgemerkt. Boris van der Ham van D66 stelde meteen Kamervragen: wordt er vaker van dit soort pasjessystemen gebruik gemaakt, wordt er voldoende toegezien op beveiliging en verificatie en hebben onderwijsinstellingen wel voldoende expertise op dit punt? Hoe kan die bevorderd worden?

Het spreekwoord zegt: een gek kan meer vragen dan tien wijzen kunnen beantwoorden. Dat blijkt ook wel. Van der Ham heeft al jaren geen hogeschool meer van binnen gezien, en weet dus kennelijk niet dat een studentenkaart overal bestaat, niet bekend staat als ‘pasjessysteem’ en dat het overal een papieren of plastic pasje is waar nauwelijks beveiliging op zit. Of er goede controle op deze pasjes zit hangt van de surveillanten af. Dat kan per tentamen verschillen. Een regulier identiteitsbewijs lost het probleem op, zoals bij diverse instellingen al gebruikelijk is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het verhaal achter een tweet: Boris van der Ham

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag Chris Aalberts met de eerste in een serie analyses van politieke tweets.

Twitter!Vroeger had je op de radio ‘de plaat en zijn verhaal’, een rubriek waar luisteraars hun favoriete plaat konden aanvragen en vertelden hoe het nummer in hun leven een rol had gespeeld. De rubriek bestaat nog steeds. Muziek is pas echt betekenisvol als je weet hoe de plaat in het leven van echte mensen een rol speelde. Vanaf nu is dit de Twitter-variant op die rubriek: welke betekenis heeft een individuele tweet? Wat kunnen we op basis van een tweet zeggen over de Nederlandse politiek?

Afgelopen zaterdag sprak Geert Wilders in Berlijn zijn Duitse politieke medestanders toe. De NOS maakte er een reportage over. De commentaarstem zei dat Wilders weliswaar weinig heeft meegekregen van het CDA-congres op diezelfde dag, maar dat hij wel een smsje van Maxime Verhagen kreeg waarin Verhagen ‘hem veel succes wenste’. Vara-website Joop plaatste het filmpje op YouTube, en Boris van der Ham, Tweede Kamerlid van D66, twitterde naar Verhagen: ‘is dit waar?’ Verhagen reageerde er niet op. Er waren wel 23 retweets.

Zou Verhagen Wilders werkelijk een succes-sms hebben gestuurd? We zullen het nooit weten, maar er is een aanzienlijke kans dat het klopt. Met de formatie van het nieuwe kabinet, en het vertrek van Balkenende, zou je denken dat de Nederlandse politiek sterk vernieuwd, maar niets is minder waar. De hoofdrolspelers van nu lopen al meer dan tien jaar in Den Haag rond: Geert Wilders en Maxime Verhagen. Journalistieke publicaties laten zien dat zij het politiek oneens zijn, maar persoonlijk een goede band hebben.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.