Boeren gebruiken en beheren het grootste deel van Nederland. Dat beheer is een troef voor de sector. In het platteland rondom mijn ouderlijk huis in de Achterhoek zijn zes meidoornheggen verdwenen. ‘t Is er nog steeds mooi, maar toch wel een stuk minder dan vroeger. Ik hoor geregeld boerenvoormannen zeggen: ‘De Nederlandse landbouw onderhoudt het cultuurlandschap voor de burgers die daar in het weekend van genieten. En dat doen we gratis!’ Maar is er echt sprake van onderhouden? Ik begrijp het wel, ik ken de buren die het hout hebben verwijderd. Kleine percelen, scheve overhoekjes, slechte grasgroei langs de heg. Het bedrijfsinkomen onder druk. Waar het voor mij wringt, is de dubbele boodschap dat de boer het landschap voor ons onderhoudt, maar ook begrip wil dat hij heggen omhakt omdat zijn bedrijf toch verder moet. Mijn advies: zorg goed voor het landschap, want het is de grootste troef van de Nederlandse boer.
ACTIE – Albert Heijn betaalt haar leveranciers 2% minder om groeiplannen te bekostigen. De Youth Food Movement pakt Albert Heijn terug met namaak jokers. FILMPJE!
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
DATA - Denkend aan Holland, komt voor menigeen het boerenland bovendrijven met gras en een koe. Het liefst met een mooie wolk erboven. Het boerenland is belangrijk voor Nederland. Vanaf vandaag kunnen we op de site van Nederland van Boven een beter inzicht in ons boerenland krijgen.
Waar vind je nog keuterboeren? Kleine (maximaal 1 hectare land), maar vaak veelzijdige boerderijen? Nou, daar moet je goed voor zoeken. Ze doen hun naam eer aan, als stipjes op de kaart zijn ze zichtbaar. Grote boeren zijn eenvoudiger te vinden. Verspreid over het land vind je de grote boerderijen, maar een verrassende concentratie zie je in Zuid-West Nederland. Rond ’s Gravenzande en Naaldwijk is een flinke oranje stip te zien: allemaal boerderijen van 40 hectare of groter.
Maar koeien zul je er niet vinden. Wanneer je naast de kaart de schuif voor koeien helemaal open zet, zie je een blauwe vlek op de plek waar net nog de grootste boerderijen waren. Niet zo verrassend misschien (in het westen van het land zitten meer tuinders en akkerbouwers dan veetelers), maar wel interessant om het in deze kaart met eigen ogen te zien.
Veelzijdige boeren vind je het meest in het noorden en tussen Rotterdam en Utrecht, vooral rond Gouda wonen en werken veelzijdige boeren en boerinnen. Maar het ultieme boerengevoel hangt niet af van alleen veelzijdigheid, alleen het aantal koeien of alleen boerderijgrootte. Juist de mix daarvan, een vrij grote boerderij met veelzijdige productie en het liefst een flink aantal koeien geeft je het ‘Denkend aan Holland’ gevoel. Waar je dat kunt vinden? Kijk eens in deze kaart.
Deze gastbijdrage is van Jan Paul van Soest: adviseur, entrepreneur en auteur op het gebied van duurzaamheid. Dit artikel staat ook op zijn eigen blog Natuurlijke Wereld.
De komst van megastallen in het landelijk gebied roept veel emoties en verzet op, en is aanleiding voor polarisatie. Onder meer Wakker Dier, Milieudefensie en het Burgerinitiatief Megastallen-néé laten van zich horen. Is de discussie in enkele factoren ‘te ontbinden’? Er zijn immers onderliggende problemen die lijken te culmineren in een welles-nietes-discussie over de megastallen.
De thema’s die spelen achter de discussie over de megastallen zijn vooral:
1. Dierenwelzijn: gaat dierenwelzijn er bij introductie van megastallen er op vooruit of op achteruit? Mijn vermoeden is dat de megastallen een verbetering zouden kúnnen betekenen, mede omdat bij grootschaligheid ook meer financiële mogelijkheden ontstaan voor investeren in dierenwelzijn. Ik vermoed echter ook dat de publieke perceptie anders is. Het zou echter wel aannemelijk moeten worden gemaakt dat de mogelijke verbeteringen ook echt worden gerealiseerd. Het is dan ook van belang dat juist de overheid regelt dat een deel van de financiële ruimte die door de schaalvergroting ontstaat ook daadwerkelijk voor verbetering van dierenwelzijn wordt benut. Wat betreft de diergezondheid is het beeld overigens nog niet zo helder: er kunnen plussen zowel als minnen zijn.
2. Emissies naar het milieu. Vergelijkbare opmerkingen gelden als onder 1: een meer industriële benadering geeft in beginsel ruimte voor allerlei emissiebeperkende maatregelen (investeringen). De perceptie zou ook hier een omgekeerde kunnen zijn. En ook hier geldt: de milieu-investeringen moeten wel worden geregeld of afgesproken, de markt zal ze bij de huidige condities niet spontaan doen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Welja, alsof de omvallende banken nog niet voldoende zijn, dreigde blijkbaar de melkveesector in Europa ook om te vallen. 280 miljoen is er beschikbaar om de noodleidende, structureel overproducerende industrie, die getroffen is door een zeer lage melkprijs, te ondersteunen.
Van dit bedrag is 21 miljoen euro bestemd voor Nederland, en ondanks dat minister Gerda Verburg “het voorstel niet zelf verzonnen zou hebben”, zal ze het geld gaan verdelen.
Dat is waarschijnlijk meer dan 1000 euro per melkveebedrijf. En dat voor een sector die zichzelf de vernieling in helpt door stelselmatig teveel te produceren. Tot overmaat van ramp wordt de enige regulering die de productie nog enigszins in toom houdt in 2015 afgeschaft, en tot die tijd wordt het melkquotum jaarlijks opgerekt. Boeren mogen dus nóg meer melken. En je hoeft geen Einstein te zijn om je te realiseren wat dat met de melkprijs doet.
Wat is dat toch met een toch al zwaar gesubsidieerde industrie die als ze teveel produceert, in plaats van de productie naar beneden te brengen zoals elk normaal bedrijf zou doen, meer geld en steun eist van de staat of Europa, en als ze dat niet direct krijgt bijna gewelddadig wordt?
Iedere 2 weken publiceert Sargasso een kort filmpje uit de serie Niet in het Nieuws van Lokaalmondiaal. Lokaalmondiaal informeert mensen over wereldse onderwerpen en wil bewustwording creëren over internationale samenwerking en begrip voor andere culturen bevorderen. Onderstaand filmpje is bij Lokaalmondiaal hierrr in een hogere resolutie te vinden.
Tanga, april 2008 – Tanzania heeft gekozen. Het land beschermde tegen internationale regels in haar eigen boeren tegen goedkope import van melkpoeder. Marktbescherming is een gewoonte in Europa, maar in Afrika gebeurt het zelden. Maar als één koe over de dam is…
De afscherming van de nationale melkmarkt voor goedkope, gedumpte import uit de EU, heeft in Tanga voor een bloeiende melkveehouderijsector gezorgd. Het lijkt van belang dat ontwikkelingslanden in de toekomst de mogelijkheid behouden om hun markten tijdelijk af te schermen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.