Achterdeurtjes

Het is de natte droom van ieder machtspoliticus: mee kunnen kijken in alle (digitale) communicatie. Het stond al op het verlanglijst van Duitsland en het VK. Australië legde het al daadwerkelijk vast in wetgeving. En nu wil minister Ferd Grapperhaus het ook: via de achterdeur toegang tot allerlei communicatiediensten. Steevast is het argument dat we de slechteriken - terroristen, criminelen en ander gespuis - moeten kunnen vangen. Dat speelt namelijk goed in op het sentiment van veiligheid. Niemand wil worden opgeblazen. Niemand wil worden beroofd. Niemand wil het slachtoffer worden van een verkrachting. Dus een beetje privacy opofferen kan geen kwaad toch? Het is een effectieve redenering waar veel mensen gevoelig voor zijn en dus makkelijk in meegaan. Het is echter ook een te simplistische redenering.

Door: Foto: Frédéric Poirot (cc)
Waan van de dag

Beveiliging mailserver Tweede Kamer zo lek als een mandje

, door

Mailen uit naam van Mark Rutten? Geen enkel probleem. Onderzoek van Follow The Money toont aan dat de beveilig van de mailserver van de Tweede Kamer nogal te wensen overlaat.

Enig gevoel van urgentie lijkt echter te ontbreken:

Ook Boone ergert zich aan de gemakzucht: ‘Het is simpel: fiets je in het donker? Doe dan je licht aan. Op een bouwplaats draag je een helm, en als je onderdeel uitmaakt van de regering, dan zorg je dat je communicatie vertrouwelijk verloopt. En nee, dit is niet altijd gebruiksvriendelijk. Maar wen er maar aan, je bent een land aan het besturen.’

‘Politici gebruiken gewoon hun iPhone, openbare gratis wifi, makkelijk te raden wachtwoorden, en ga zo maar door,’ vervolgt Boone. ‘Dan kun je wel 75 miljoen extra geld vrijmaken voor cybersecurity, maar zonder het besef dat je ook de basis op orde moet hebben is de vraag in hoeverre extra geld helpt. Zolang de politiek niet beseft dat je hier hele linke dingen mee kunt doen, hebben ze zoiets van “het zal wel”. De standaardreactie is óf de schouders ophalen, óf kwaad worden op degene die het lek aantoont’, constateert Oosenbrug.

Foto: Les soldats en Gare du Nord, Charles Roffey (cc)

Hoe de aanslagen in Parijs me deden twijfelen

, door

Matthijs Pontier ging vorige week voor de camera van AT5 in discussie over hoe we het beste kunnen reageren op de aanslagen in Parijs. Hij sprak zich duidelijk uit tegen de inzet van militairen om het Nederlandse uitgaansgelegenheden te beveiligen. Toch twijfelde hij even direct na de aanslagen.

Toen de aanslagen in Parijs werden gepleegd zat ik met wat vrienden een biertje te drinken. In eerste instantie vond ik het vooral onwerkelijk. Maar al snel sloeg dit over op angst. “Dit is niet de eerste keer dat dit zo vlakbij gebeurt. Zal dit ook in Nederland gaan gebeuren?” Tegelijkertijd wilde ik hier eigenlijk helemaal niet aan toegeven. Ik voelde me ook een beetje boos: “Ik laat me niet bang maken door die klootzakken. Dat is juist wat ze willen. Ik blijf gewoon doen wat ik altijd doe. Ik laat mijn vrijheid niet afpakken!”

De volgende dag probeerde ik mezelf vragen te stellen om te checken of mijn angst wel proportioneel was. “Natuurlijk ben ik eerst geschrokken. En het is ook verschrikkelijk. Maar het is toch altijd zo dat we banger zijn voor terrorisme dan nodig is? En veel minder bang voor gevaren die eigenlijk veel reëler zijn? Ik zeg toch altijd zelf dat angst een slechte raadgever is? Die voor oermensen erg nuttig was, omdat je nou eenmaal niet overleeft als je niet bang bent voor een tijger of een beer? Maar dat we nu eigenlijk in een steeds veiligere wereld leven, waarin die angst meer problemen dan voordelen oplevert? Wordt mijn beeld nu ook niet teveel vertroebeld door mijn eigen angst? En waarom maken we ons hier nou zo massaal druk om en interesseert het geen hond als we er weer een grote aanslag is gepleegd in Beirut, Damascus of Kenia?” Ik merk dat ik mezelf wel heel veel vragen stel nu. Eigenlijk ben ik behoorlijk over mezelf aan het twijfelen. Gelukkig mag dat binnen de Piratenpartij.

Foto: thierry ehrmann (cc)

Theater

, door

COLUMN - Vliegen blijft een gênante vertoning. Daar sta je dan met je eerder zo keurig ingepakte koffertje, waar je inderhaast alles waar mogelijk elektronica in zit, uit hebt geplukt opdat ’t apart door de scanner kan. Je jas moet uit. Je colbertje ook. Je schoenen. Zelfs je broekriem moet af. Mijn kruk moet ook altijd de door scanner heen, en van de zenuwen ga ik dan extra slecht lopen, zodat ik steun zoek bij poortjes. Die gaan juist daardoor subiet loeien.

Welkom bij het theater van de beveiliging.

‘Mogen wij uw tas wat beter bekijken?’ vraagt zo’n meneer dan, en aangezien weigeren niet kan knik je zo vriendelijk mogelijk van ja. Op kousevoeten doe je rits na rits open, onderwijl piekerend wat ditmaal zal sneuvelen. Heb je wellicht 10cc teveel shampoo bij je? Hoeveel milliliter dampvloeistof vindt de beveiliging acceptabel? Snappen ze daar dat mijn roestvrij stalen tubes-met-verwisselbare-batterijen heus geen pijpbommen zijn, maar het gezondere alternatief voor tabak?

Afgelopen week moest ik op Schiphol voor het eerst door de bodyscan. Aangezien ik weet wat voor absurd gedetailleerde blootbeelden dat ding aan de beveiligers voorschotelt – de befaamde nepreclames over röntgenbrillen uit de jaren zestig zijn nu alsnog bewaarheid geworden – voelde ik me buitengewoon naakt. Je handen voor je borsten en je kruis slaan om nog íets van je waardigheid te behouden, is helaas streng verboden.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Waan van de dag

Ideetje voor Ivo

, door

NOS:

Premier Cameron van Groot-Brittannië wil apps kunnen verbieden die zo goed zijn beveiligd dat de overheid er niet bij kan. Als hij er na de parlementsverkiezingen van mei nog zit, maakt Cameron een wet waarmee verbieden mogelijk wordt, schrijven Britse media. Inlichtingendiensten kunnen nu niet alle apps controleren en dat zit de premier niet lekker.

h/t Paul

Foto: Michiel S. (cc)

Meer uniformen op straat… en of we dat goed vinden

, door

ANALYSE - Er zijn tegenwoordig steeds meer toezichthouders in de openbare ruimte te vinden. En de burger juicht het toe, zo wordt uitgelegd door gastredacteur Teun Eikenaar.

‘Bepaal jij dat, blauwe pannenkoek?’

Terwijl ik mijn fiets van het slot haal, is even verderop een discussie bezig.

‘Heb jij nou echt niks beters te doen?’

Een fietser is aangehouden omdat hij door een winkelstraat reed. De handhaver, een medewerker van de gemeentelijke dienst Stadstoezicht, heeft zichtbaar moeite met de verbale weerbaarheid van de overtreder.

‘Ik hoef u toch niet meer uit te leggen dat dit een voetgangersgebied is?’ antwoordt de ambtenaar terwijl de fietser al weer probeert op te stappen.

Ik besluit de uitkomst van het gesteggel niet af te wachten en loop met mijn fiets aan de hand rustig verder, beducht voor handhavende collega’s. Ik heb wel weer genoeg gezien van deze demonstratie van autoriteit en antiautoriteit. Die gemeentelijk handhavers moeten het maar zwaar hebben, zulke impopulaire bonnen uitdelen aan zulk mondig volk.

Toch zijn de laatste jaren veel van dit soort nieuwe uniformen in het straatbeeld verschenen, zonder dat daar veel kritiek op was te horen. Waar sommige toezichtvormen zich op behoorlijk wat media-aandacht mogen verheugen – denk aan de NSA-praktijken of telefoontaps door de politie – vindt de voortdurende toename van toezicht op straat plaats zonder slag of stoot. Zijn die mild-anarchistische Hollanders het zomaar eens met al die extra ogen?

Foto: FaceMePLS (cc)

Internetbankieren

, door

OPINIE - Durft u nog te bankieren via internet? Ik nauwelijks meer. Sinds afgelopen 1 januari zijn er bij de banken nieuwe regels van kracht over bankieren via internet. Ik heb die regels eens nagekeken bij mijn eigen bank en trof redenen genoeg aan om terug te keren naar de acceptgiro.

De – vijf – regels zelf zijn redelijk overzichtelijk. ‘Houd uw beveiligingscodes geheim’ is makkelijk genoeg te doen en voor diegenen die de vele pincodes waarmee ze door het leven moeten, niet allemaal kunnen onthouden, staan er zelfs aardige tips op de website hoe je ze dan het beste toch ergens – versleuteld – kunt opschrijven. ‘Zorg dat nooit een ander uw bankpas gebruikt’ is ook behoorlijk makkelijk: gewoon nooit doen. ‘Controleer uw bankrekening’ is iets wat de meesten toch al wel zullen doen, wellicht dat we het voortaan wat vaker zullen moeten doen. ‘Meld incidenten aan de bank’ hoeft nauwelijks een voorschrift te zijn: wie geld kwijt is, zal de bank heus wel bellen. De kneep zit hem in de regel ‘Zorg voor een goede beveiliging van uw apparatuur’.

Onder een ‘goede beveiliging van uw apparatuur’ blijken nogal wat voorschriften te zitten. Ik citeer mijn bank:

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Brenno de Winter doet een Calimero’tje

, door

Half bloggend, verslaggevend en opiniërend Nederland staat op zijn kop omdat onderzoeksjournalist Brenno de Winter op een soort zwarte lijst van de overheid zou staan. Vadertje staat zou hem willen beletten zijn beroep uit te oefenen. Schande! Kamervragen!

De Winter valt met name over het feit dat een beveiliger van de dienst Bewaken & Beveiliging bij zijn chef heeft gemeld dat deze de journalist afgelopen Maart zag zitten voor een pand van de dienst.

De verspreide gegevens die in maart aan het licht kwamen, zaten bij een waarschuwing aan medewerkers van politie en aan beveiligers van het ministerie. Daarin stond dat De Winter “vermoedelijk werkt aan een artikel c.q. reportage over de beveiliging van instanties en overheidsdiensten”.

Voor zijn onderzoek zou hij “mogelijk proberen om met niet-correcte legitimatie terreinen of gebouwen binnen te komen”.

Wat De Winter er in zijn klaagzangen echter steevast verzuimt bij te vertellen, dat zijn handelsmerk inderdaad het kraken van beveiligingssystemen is. Onder meer door te zien of hij met een zelfgemaakte id-kaart door diverse veiligheidschecks kan komen.

Dat bleek in het verleden heel aardig te lukken (zie filmpje), en daarmee staat de overheid natuurlijk flink in zijn hemd. Vandaar dat de overheid haar beveiligingspersoneel extra attent maakt op de verschijning van deze journalist. Het zou toch maar gebeuren dat het die dekselse Brenno tijdens de internationale nucleaire top zou lukken door de beveiliging te komen.

Volgende