Een gastbijdrage van Philip Ebels. Geen groot verhaal over België deze week. Ja, het land breekt vannacht het wereldrecord regering formeren. Van Irak notabene. 249 dagen. Maar dat is het dan. De constatering dat ze daar niet door één deur kunnen is toch moeilijk nieuws te noemen. De internationale pers zal ze dan ook dankbaar zijn, de mensen van de vele volksfeesten vanavond, verspreid over het hele land, ter gelegenheid van deze dubieuze nationale prestatie. Muziek, fanfare en straattheater zullen getuigen van de formidabele zelfspot der Belgen. Friet en bier zijn gratis. Het is nu eenmaal niet elke dag dat je wereldkampioen wordt. “Ze zijn er nog steeds niet uit.” Verder zullen CNN, Al-Jazeera, of de NOS niet komen morgen, nadat ze op licht schertsende toon verslag zullen hebben gedaan van de verschillende anti-vieringen vanavond en en passant hebben vermeld dat het US Institute for Peace zijn laatste studie over conflict resolutie aan België heeft gewijd.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
[speld]
Leek de politieke situatie in België na het vertrek van bemiddelaar Johan Vande Lanotte nog uitzichtloos, dankzij een Nederlandse televisiepersoonlijkheid gloort er licht aan het einde van de tunnel. “Rijdende Rechter” Frank Visser heeft aangeboden een uitspraak te doen waar zowel de Walen als de Vlamingen zich aan zullen moeten houden. Dit voorstel is in België, waar De Rijdende Rechter net zo populair is als in Nederland, met enthousiasme ontvangen.
Op dit moment worden opnames gemaakt in kiesdistrict Halle-Vilvoorde, epicentrum van het Belgische conflict. Morgen zal Mr. Visser zijn uitspraak doen in het Café des Sports van Vilvoorde. De bekende woorden “Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen” zullen dan een hele natie bevrijden van een schijnbaar onoplosbaar probleem. Mr. Visser: “Sommigen moeten dan even door de zure appel heen bijten, maar daarna pakken we gewoon met zijn allen een lekkere Tripel.”
Belgen die hopen daarna snel weer geregeerd te worden, moeten nog wel even geduld bewaren. De uitzending van de show zal pas in april 2011 plaats vinden, als eerste aflevering van een nieuw seizoen van De Rijdende Rechter. Tot die tijd zijn alle partijen contractueel verplicht te zwijgen over de uitkomst van het televisieprogramma. Mr. Visser: “Anders kijkt er natuurlijk niemand meer.”
[qvdd]
Natuurlijk moeten we menselijk blijven, maar de cijfers tonen aan dat onze solidariteit problematisch is. […] We kunnen ons dat eigenlijk niet veroorloven. In 2009 overleden 18 Belgische hartpatiënten terwijl ze op een wachtlijst stonden.
Vorig jaar kregen 20 Nederlanders een Belgisch donorhart. Huisarts en oud-senator Patrik Vankrunkelsven is het daarmee niet eens. Een terecht ‘eigen volk eerst’ of moeten de Belgen niet zeuren? Een gered mensenleven is en blijft immers een gered mensenleven, of het nou een Belg of een Nederlander is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“Vandaag gaan we met 498 billen bloot. 498, dat is 2x 249. Want al 249 dagen laten de nationalistische ‘op-de-spits-drijvers’ de zaken verrotten. Ze willen ons kooien in een nuffig, koud en bekrompen Vlaams Lilliputlandje. We zijn vrijdenkers zonder gêne, zoals Tijl Uilenspiegel.” (Vlaamse actrice Marijke Pinoy)
Met ludieke acties zal de politieke impasse tussen Vlamingen en Walen niet verdwijnen. Maar je moet toch wat om politici wakker te schudden, nietwaar? Met schelmenstreken op z’n Uilenspiegels bijvoorbeeld. Kamagurka is het lachen echter al vergaan. Het verdriet van België is niet meer met humor te verzachten. De tragiek is te groot. Een uitzichtloze boel. Dan maar een frietje. Alhoewel. Veel Belgische frietbakkers zittten mentaal in een impasse. Zie dit maar eens. Helemaal de kluts kwijt!
“Er is een massale transfer van financieel naar onroerend vermogen. Je ziet bijvoorbeeld dat de eigen financiële inbreng bij de aankoop van een woning tussen 2004 en 2008 is opgelopen van 20 naar 35 procent van de aankoopprijs.” [bron]
Die Belgen toch. Met alle gezeur er omtrent – ze blijven flink en braaf. Belgen zijn rijker dan België. De “inbreng van eigen vermogen” uit de QdJ is natuurlijk voornamelijk te verklaren van de inbreng van het zwart geld (België’s eigenlijke currency) in het daglichtcircuit. Sinds er de noodzaak is om toch ìets te recupereren is de Belgische staat ernstiger gaan controleren sinds een jaar of 5. Tweede verblijven in het buitenland screenen en een ridicuul lage boete bij witwas zijn de voornaamste methodes. Het is dan ook hard nodig, sinds er zoiets unieks als de ‘notionele interest’ bestaat. Dat is kort gezegd een belastingvermindering om de economie te stimuleren – lees investeers in het land te houden. Hoezeer dat systeem uit de hand is gelopen leest u hier.
Aardig om weten, in een versleuteld artikel is het verschil in netto financieel vermogen tussen België en Nederland duidelijk gemaakt: België: gezinnen +230 miljard, staat -73 miljard. Nederland: gezinnen +190 miljard, staat -28 miljard. Maar dat is nog los van het gigantische aandeel aan onroerend goed waar de Belg zich in genesteld heeft.
Het mag dus duidelijk zijn dat België niet echt een probleem heeft met eventuele kwaadaardige speculantenaanval. Nu nog een regering, en het is opnieuw het bourgondische luilekkerlandje wat het altijd al was.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
