Quote van de Dag: Energierekening

[qvdd] De belastingbetaler draagt dus bij aan de lagere eindgebruikersprijs voor fossiele brandstoffen en de prikkel om energie te besparen wordt minder. Ook profiteert de producent van fossiele energie meer dan die van hernieuwbare energie. Die drie mechanismen werken belemmerend voor een CO2-arme energievoorziening De Delftse onderzoeker Martijn Blom berekende dat grootverbruikers van energie gesponsord worden door de burger. Die betaalt 14 cent per kilowattuur, waar de kostprijs 9 cent bedraagt, terwijl grootverbruikers minder dan 5 cent betalen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De echte waarde van Europa en de Oranjes

Wederom een bijdrage van Paul Teule.

Sommige levenslessen hebben een incubatietijd. 10 jaar geleden leerde de markante en lijvige dr. Odink ons UvA economiestudentjes dat alles relatief is. “Alles?”, vroeg ik dan. “Alles”, donderde Odink. Pas de laatste jaren ontdekte ik hoe waar dit is en, belangrijk, hoe je met relativeringsvermogen de werkelijkheid naar je toe kan trekken.

Zondag bij Buitenhof bijvoorbeeld. Clairy Polak vraagt de Vlaamse hoogleraar Europese politiek Hendrik Vos – ter inleiding van een opvallend goed debat over Europese belastingen – naar het Europese budget.

Vos:  ‘Europa werkt eigenlijk vandaag met een bedrag van laat ons zeggen ongeveer 130 miljard euro.’

Polak (gespeeld verbaasd): ‘130 miljard? Toe maar! Het is dus niet zo gek dat heel veel mensen vinden dat Europa een geldverslindende machine is.’

Vos: ‘130 miljard is een enorm bedrag natuurlijk. Maar als je het een beetje in perspectief zet, dan valt dat eigenlijk wel goed mee hoor. 130 miljard staat voor ongeveen 1% van de totale welvaart in Europa. Landen werken met een budget van 33% en 55% van hun BBP. (…) Eigenlijk, in perspectief gezet, is dat Europese budget heel erg klein.’

Vos verstaat de kunst van het relativeren. Hij had ook kunnen zeggen dat de EU minder dan 1 euro per EU burger per dag kost. Een prikkie dus. Maar eurosceptici kunnen je – (letterlijk) voor hetzelfde geld – tot een heel andere oordeel verleiden. De EU geeft immers elke dag 356 miljoen euro uit. Of 15 miljoen per uur. Een bodemloze put dus. Beide ‘perspectieven’ zijn in zekere zin waar, en daardoor zo zinloos. Als burger schiet je heen en weer tussen eurofilie en euroscepsis. De echte discussie, die over kwaliteit, raakt op de achtergrond. Wat krijgen we eigenlijk voor 130 miljard?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Divitiae sunt causa malorum

Dit is een gastbijdrage van classicus Bart Berman. Op zijn blog Demodokos verbindt hij regelmatig een oude Latijnse of Griekse spreuk met het hedendaagse nieuws.

Een van de rijkste mensen, Warren Buffet, pleit voor hogere belasting van de zeer hoge inkomens (megarijken, in het taalgebruik van mijn onvolprezen bron nu.nl). Ergens anders merkt hij op: “There’s nothing material I want very much”. De Romeinse filosoof Seneca uitte zich in dezelfde geest. Divitiae sunt causa malorum, beweerde hij zelfs, Rijkdom is oorzaak van rampen. Met die rampen bedoelde hij, dat rijkdom afleidde van het streven naar deugd.

Seneca is er financieel niets minder van geworden dat hij deze mentaliteit uitdroeg. Tot aan zijn dood is hij de rijkste mens ter wereld gebleven. Er zijn er die hem dat verwijten, maar dat riekt naar jaloezie op iemand die al tweeduizend jaar dood is. Ook Buffet gunnen we zijn rijkdom. Suum cuique – ieder het zijne. Vooral als hij er zelf zo tactvol over praat.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Taxing is not stealing from the rich

cartier in parijsVia WWNorton Sociology on Twitter, this item where Erik Olin Wright responds to a student arguing that taxation for public goods such as health care or education is stealing from the rich and a deprivation of their natural right to dispose of their income as they see fit. EOW destroys that argument in two steps:

1. the libertarian argument is that appropriation of income does not harm the poor (the student actually makes that argument). Not so says EOW.

“This condition never exists because the claims to property rights in nature – to the land and raw materials extracted from the land – have always and everywhere been originally established through violence and coercion. If a property right is initially established by force, then subsequent transfers of those rights are also illegitimate. This is not a minor wrinkle; it is fundamental to the nature of property rights.”

2. There is nothing “natural” about property rights.

“Production and wealth are the result of social interaction and interdependency, not isolated individual endeavors. A given person can become rich only because that person lives in a social world in which everyone benefits from the fruits of labor of people in the past and interactions in the present.”

File that alongside “there is no such thing as free market” and “it’s not your money.

EOW actually makes an argument close to that Neil Fligstein’s Architecture of Markets and the idea of conception of control, that is, that economic matters are embedded into a texture of social relations and rules that shape them. There is no such thing as a free homo economicus, working towards his self-interest and therefore deserving of keeping whatever he makes. There are categories of people who accumulated wealth over generations, initially through violent expropriation (think colonization and slavery) and then continued to have the rules set to protect such appropriation.

But such naturalization of what are social construct and ideological justifications is a neat trick to shut down discussion and treat every alternative as “unnatural” and therefore illegitimate and out of bounds for “serious” consideration, and not subject to democratic governance.”

“But individual self-governance or individual freedom is not the only value that is in play in economic production, and it does not have the character of some supreme value that “naturally” overrides all others. Other values that are relevant include social justice – being sure that the value of equal opportunity is not destroyed by the way we organize the rules of the game. Another value is human flourishing in its many forms. And of course, there is the value of robustly sustaining the process of social cooperation itself in order to maintain the level of social production and (perhaps) expand it. Many other values can also be specified as things which bear on the question, “what are the best rules of the game for organizing social production and distribution.” Once you see things this way it is not a violation of the freedom of the rich to tax them to provide health care for everyone or food for poor children or public schools. Rather, it is balancing the value of individual freedom with the value of social justice and human flourishing.

Emphasis mine.

Meer bij Global Sociology Blog, @socprof

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Crisistaks of BTW-verhoging? [‘Poll’]

Gerard Meussen, hoogleraar belastingrecht aan de Radboud Universiteit Nijmegen meent dat een verhoging van de BTW met 1 of 2 procent een betere en eerlijkere manier om het overheidstekort terug te dringen dan een ‘crisistaks’ voor de allerrijksten zoals de CrisisChristenunie onlangs voorstelde. Volgens Meussen moeten we allemaal meebetalen aan het op orde krijgen van de overheidsfinanciën, dat is eerlijker dan alleen de hoge inkomens te laten betalen. Het BTW-tarief in Nederland (19%) is volgens hem toch al aan de lage kant als je het vergelijkt met Denemarken, Zweden en Hongarije (25%).

Dat kan allemaal wel zo zijn. Maar een BTW-verhoging zal zeer waarschijnlijk nooit meer teruggedraaid worden. Kijk naar het vermaledijde Kwartje van Kok in de accijns… Terwijl voor een speciale crisistaks wel kan worden afgesproken er na een X aantal jaren mee te stoppen.

Aangezien het WordPress-technisch gesproken nog steeds crisis is voor de poll-applicatie op uw favoriete weblog (met andere woorden: de poll is stuk) gaan we heel oldskool (en Rotterdams?) stemmen zonder gordijntje in de comments. May I have your votes: Crisistaks, BTW-verhoging of iets heel anders?

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Gemeentebelasting

“We hadden gehoopt dat de gemeenten zich zouden inhouden.”

Aldus de woordvoerder van de Vereniging Eigen Huis in reactie op het bericht dat de gemeentebelastingen dit jaar gemiddeld 3,2% stijgen, ondanks de kredietcrisis.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Amsterdamse wethouder eist Groningse belastingen

Maarten van Poelgeest (Foto: Wikimedia Commons/Green Bill)

Extra belastingen in Amsterdam, omdat mensen in Oost- Groningen wegtrekken. Ik dacht even dat ik een artikel van De Speld las toen ik het interview van GroenLinks-wethouder Maarten van Poelgeest in Het Parool zag. Vooral het onderstaande citaat over geld investeren in ‘de rest van Nederland’ bevestigt ook werkelijk elk vooroordeel dat iemand buiten de Randstad kan hebben van GroenLinks grachtengordelpartij:

“Zolang dit geld maar wordt gebruikt voor kwaliteit en niet voor het tegen beter weten in vasthouden van mensen.”

Afschuwelijk zeg, mensen in Oost-Groningen vasthouden. De arme mensen! Alles beter dan dat ze naar Amsterdam komen, hoor je hem er nog achter aan denken. Van Poelgeest vreest dat de leegloop in sommige Nederlandse regio’s gevolgen heeft voor Amsterdam. Och arme. Stiekem doet de wethouder echter inspiratie op in deze mooie streek. Vandaar dat hij nu voorstelt om, in de geest van Oost-Groninger GroenLinkser Fre Meis en de voormalige kameraden van de CPN, de belastingen in de hoofdstad te verhogen.

Amsterdam SI, Oost-Groningen NO?!

Amsterdams sufferdje
Van Poelgeest wil dat Amsterdam meer belasting kan heffen. Nou, volgens mij is die mogelijkheid er gewoon: OZB, toeristenbelasting, etc. Daarvoor heb je geen enkele verwijzing naar andere delen van het land nodig, ook niet Oost-Groningen of Zeeuws-Vlaanderen. Tenzij je blijkbaar te weinig argumenten hebt om je standpunt kracht bij te zetten in het lokale debat in de hoofdstad. Dan ga je je in een Amsterdams sufferdje als Het Parool een grote broek aanmeten en de hele wereld erbij slepen. Prima om in Amsterdam te vechten voor groene, sociale en tolerante politiek, maar laat ons arme mensen buiten Amsterdam a.u.b. buiten de discussie.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Grovers feestje: schraal bier en zwetende kaas

Grover drinkt zijn teleurstelling weg (Foto: Flickr/(Alex))

Het was een beetje een sneu feestje vorige week woensdag voor conservatief Amerika: het was dan wel Cost of Government Day, maar anti-belasting fundamentalist Grover Norquist moest toch een beetje teleurgesteld concluderen dat deze bejubelenswaardige feestdag al jaren niet zo laat gevierd is. Voor wie het fenomeen niet kent, Cost of Government Day, ook wel Tax Freedom Day genoemd, is de dag waarna je als eerbiedwaardig burger niet meer werkt om de schraapzuchtige en inhalige boze overheid te betalen, maar gewoon voor je allereigenste boterham. Wouter Bos Bevrijdingsdag, zeg maar (check die duivelse grijns op z’n plaat).

Een feestje met schraal bier dus. Terwijl de vooruitzichten jaren geleden nog zo gunstig waren. Een conservatieve president die grootschalige belastingverlagingen in het vooruitzicht stelde, een conservatief Congres. Als je Grover Norquist heet, en je al jarenlang belastingen probeert afgeschaft te krijgen door kandidaten voorafgaand aan hun verkiezing te chanteren (je moest als kandidaat een belofte tekenen dat je nooit een belasting zou verhogen of Norquist zou je verkiezing torpederen door een bombardement negatieve spotjes over je heen te kieperen), dan was de toenmalige politieke situatie natuurlijk je ultieme natte droom.

Acht jaar later is het dan toch helaas pindakaas voor Norquist. En dan ga je excuses verzinnen. Natuurlijk is het de schuld van 9/11. Maar dan nog krijg je je som niet rond. Ah, natuurlijk, vanaf 2006 zijn er allemaal Democraten verkozen op allerlei niveaus. Zoals altijd begint dat socialistisch tuig vervolgens met jouw centen uitvretende zieltjes te winnen. Schandalig! En oh ja, het ligt natuurlijk ook een beetje aan de onwil van de Republikeinen om de kosten in de hand te houden. Hoe dan ook, een gemiddelde Amerikaan werkt tegenwoordig 53,9% van zijn tijd (.pdf) voor de overheid.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige