Aldus kopte De Telegraaf afgelopen dinsdagavond naar aanleiding van een uitzending van Uitgesproken EO, waarin werd bericht dat in veel asielzoekerscentra in Nederland christenen bedreigd of mishandeld zouden worden door vaak islamitische medebewoners. De EO baseerde zich op onderzoek van Stichting Gave. Verontwaardiging alom, men sprak er schande van, Joël Voordewind van de ChristenUnie nam het initiatief tot het stellen van Kamervragen en zie: een rel was geboren. Onze kersverse minister van Immigratie en Asiel Gerd Leers zei het signaal uit de reportage serieus te nemen en het volledige onderzoek te willen lezen om te bekijken of en welke maatregelen nodig zijn. Daar zal hij dan snel mee klaar zijn, want het onderzoeksverslag is niet langer dan anderhalf kantje en er zijn flink wat kritische kanttekeningen bij te plaatsen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op weg naar het centrum zie ik vanuit mijn ooghoeken genegeerde teleurstelling. Als ik alsnog rem, sjokt hij hoopvol naar het fietspad: een man van eind dertig met een aktentas onder zijn arm.
Hij komt uit Irak en moet naar Groningen. Daar heeft hij een adres waar hij geld kan ontvangen van zijn moeder in Denemarken. Of ik hem kan helpen. Het is overduidelijk dat ik dat maar op één manier kan.
“Just don’t buy a ticket and take a train, see what happens”, adviseer ik hem in de taal waarin hij mij had aangesproken. Maar zwartrijden, dat mag hij niet van zijn advocaat. 24,60, heeft hij nodig. Hij biedt me zijn telefoon aan. In zijn groezelige handen ligt een Nokia 6310. Een toestel waarmee je in 2002 bewees dat je erbij hoorde. Ik noteer zijn telefoonnummer en zeg dat ik hem bel als ik terugkom uit de stad.
Onderweg bel ik naar Vluchtelingenwerk. De telefoniste stelt een basisvraag: heeft meneer asiel aangevraagd?
– Dat weet ik eerlijk gezegd niet. Ik neem aan van wel?
– Laat hem hierheen komen, we zitten in Noord.
Ik bel de Irakees. Ja, hij heeft asiel aangevraagd maar hij is uitgeprocedeerd. Vluchtelingenwerk kan niks meer voor hem doen, zegt hij.
Vandaag al drie keer dit postje begonnen en al twee keer gestopt. Moet je het aandacht geven (helpt verspreiding) of moet je het negeren?
Uiteindelijk kon ik het toch niet negeren omdat de associatie met het verleden te sterk was. En het was ook weer die associatie met het verleden die me mede weerhield bij de eerste twee pogingen, u snapt straks wel waarom.
Het begint met deze kamervragen van de PVV met als titel “Kamervragen over linkse asielterroristen“.
De kamervragen zijn vooral gesteld naar aanleiding van een stuk van afgelopen zaterdag in de Telegraaf (pag 36). Dat is helaas niet gratis opvraagbaar. Dit stuk komt er het meest in de buurt van.
Waar te beginnen in dit verhaal?
Eerst maar even er op wijzen dat, weinig subtiel, de titel en intro van de kamervragen wel het woord “linkse” bevatten, maar de feitelijke vragen niet. De associatie is echter gemaakt en zal nog veel vaker gemaakt worden.
Er zijn verschillende manieren om mensen te winnen voor je denkbeelden. Kracht van de rede is eentje van. Het scheppen van een vijandbeeld is een andere. En dat is wat hier gaande is, in twee dimensies. De PVV heeft als hoofdvijand de moslimmigranten aangewezen. Zij zouden de oorzaak van alle problemen zijn. Maar kennelijk is dat niet voldoende. Ook de mensen die zogenaamd heulen met de moslimmigranten zijn de vijand. En omdat eenvoudige labels het beste werken, noemt de PVV dat voor het gemak “links”. Feiten en historie zijn in deze context niet belangrijk. Het aanspreken van mensen wel.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Omdat ik nu eenmaal er aan begonnen was en niet meer kon ophouden, hier weer een update van het aantal asielverzoeken in Nederland per kwartaal. De conclusies laat ik dit keer graag aan u over.
Dit is een gastbijdrage van Philip Ebels: hij is journalist in Brussel en schrijft over Europese zaken, Belgische zaken, duurzaamheid en MVO.
Het aantal hongerstakers in Brussel is in korte tijd verveelvoudigd. De groene overwinning bij de regionale verkiezingen geeft veel sans-papiers weer hoop. Valse hoop, zo lijkt.
Van een hongerstaking kijken ze niet meer op in Brussel. Het hele jaar door weigeren mensen zonder papieren te eten als protest tegen het uitblijven van de beloofde regularisatiecriteria. Maar de laatste paar weken zijn niet onopgemerkt voorbijgegaan. In korte tijd is het aantal hongerstakers gestegen van 250 naar ongeveer 1500.
Daarmee spelen ze in op de groene overwinning bij de regionale en Europese verkiezingen van 7 juni. Die hebben altijd gepleit voor een snelle regularisatie op basis van objectieve criteria en zouden daar nu voor kunnen zorgen.
“Nu ze de verkiezingen wonnen, moeten ze hun beloftes houden en druk zetten op de andere partijen voor een regularisatie”, zegt een woordvoerder van UDEP, de belangenorganisatie voor mensen zonder papieren, in de krant De Morgen. “Ecolo [de Franstalige groene partij] is onze laatste hoop. Door het aantal bezettingen op te voeren, verschieten we ons laatste kruit.”
Dit is een gastbijdrage van Philip Ebels: hij is journalist in Brussel en schrijft over Europese zaken, Belgische zaken, duurzaamheid en MVO.
In Brussel zijn bijna 1000 mensen zonder papieren in hongerstaking. Velen zien dat als de enige weg naar duidelijkheid. Want door ruziënde ministers is er van beleid al lang geen sprake.
Niemand lijkt oog te hebben voor het kluitje donkere mannen aan de voet van de Begijnhofkerk in Brussel. Het is een zonnige zaterdagmiddag en dus druk in de stad. Op een steenworp afstand, op het populaire Sint-Kathalijneplein in de Vlaamse buurt, is de biologische markt in volle gang en bij de visboer op de hoek nuttigt men witte wijn en garnalenkroketjes.
Maar hier is het uitgestorven. Althans, bijna. Een handjevol toeristen is komen kijken naar de 17e eeuwse voorgevel, die wordt beschouwd als een van de mooiste van België. Er hangen spandoeken aan met teksten in het Frans. Als ik dichterbij kom kan ik het lezen. “Travailleurs sans papiers en grève de la faim. Jour 52.”
Bij binnenkomst slaat een muffe stank me om de oren. Tientallen mensen liggen zij aan zij onder de dekens. Sommigen slenteren wat rond. Anderen zitten rechtop, drinken suikerwater en babbelen wat. Onder het majesteuze barokinterieur wordt een halfnaakte, magere man lichamelijk onderzocht. Niemand ontmoet mijn blik.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Het “Zuigend” slaat op het steeds maar weer terugkeren van het onderwerp “aanzuigende werking” van het Generaal Pardon, niet op het “aanzuigen” zelf dus.
Een reactie bij een van mijn eerdere artikelen over dit onderwerp attendeerde mij er op dat het weer eens in het nieuws was.
Jammer dat hij daarbij een tussentijds verschenen artikel over dezelfde materie over het hoofd ziet.
Maar goed, als men een verdubbeling van het aantal asielzoekers ruim een jaar na het officiële pardon en ruim anderhalf jaar na de eerste stemming in de tweede kamer ziet als het bewijs van “aanzuigende werking”, prima. Maar leg dan ook even uit waarom Finland en Italië ruim verdubbeld zijn zonder een recent Generaal Pardon en waardoor die hogere pieken in het verleden zijn ontstaan.
Hier de bijgewerkte grafiek op basis van de laatste CBS cijfers (en mijn archief want CBS kent geen historie). Mag u zelf uw conclusies trekken.
Update (22-4-09): De cijfers van het eerste kwartaal 2009 zijn nu ook bekend.
Hier even het recente rijtje:
2007 1e kwartaal: 2530
2007 2e kwartaal: 2140
2007 3e kwartaal: 2470
2007 4e kwartaal: 2590
2008 1e kwartaal: 3130
2008 2e kwartaal: 3560
2008 3e kwartaal: 4510
2008 4e kwartaal: 4080
2009 1e kwartaal: 3970
Het was weer bal afgelopen weekend. Telegraaf had een intern memo van de IND in handen gekregen waarin melding werd gemaakt van een stevige stijging van het aantal asielzoekers naar Nederland.
Heel suggestief koppelde ze dat ook maar even aan het generaal pardon zonder te zeggen dat het IND dit roept. Hun valse schoothondje deed er vervolgens nog een schepje bovenop. Die verwezen echter naar een stukje van mijn hand. Niet slim, want daardoor ga ik alleen maar de boel tot op de bodem uitzoeken. Bij deze dus mijn antwoord: Aanzuigende werking van Generaal Pardon blijft een mythe.
Daarbij gelijk de kanttekening dat er wel degelijk een relatie zit tussen specifiek asielbeleid en de instroom. Maar daarover later meer.
Eerst maar even de geactualiseerde grafiek:
Duidelijk is dat er inderdaad sprake is van een stevige stijging. Die stijging was overigens al in juni duidelijk en werd gecommuniceerd door Albayrak.
Gaan we de cijfers echter in wat meer detail bekijken (helaas alleen voor de laatste 6 kwartalen beschikbaar want het CBS is plots de oude cijfers kwijt), dan zien we dat de toegenomen instroom vooral wordt veroorzaakt door drie landen:
De laatste kolom geeft aan dat er, buiten de specifiek genoemde landen, geen enkele stijging is te zien in het aantal aanvragen. Daaruit kan je concluderen dat het generaal pardon dus geen enkele aanzuigende werking heeft gehad.
Voor Irak, Somalië en de homo’s en christenen uit Iran geldt een zogenaamd categoraal toegangsbeleid. Dat betekent dat ze als groep asiel krijgen zonder dat naar de individuele aanvragen gekeken wordt.
Kennelijk is dit beleid, zeker doordat het in andere Europese landen recent strenger werd, aanleiding voor extra toeloop. Daar moet dus iets mee gebeuren.
De plots toegenomen toestroom vanuit China kan toegeschreven worden aan het gerucht binnen die gemeenschap als zouden ze onder een nieuw generaal pardon vallen. De getallen van het CBS zijn waarschijnlijk lager dan wat er in de kranten staat omdat vaak gaat om tweede aanvragen. De gebruikte getallen van het CBS zijn alleen eerste aanvragen (nieuwe toestroom).
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.