GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag Chris Aalberts met de vierde in een serie analyses van politieke tweets. Deze week stemde de Tweede Kamer over een motie van de ChristenUnie om Irakese asielzoekers niet uit te zetten zoals minister van Immigratie Leers dat wil. De motie kreeg geen meerderheid: 73 tegen 70. Maar het liep anders: het Europese Hof voor de Rechten van de Mens bepaalde dat Nederland geen Irakezen mag terugsturen. Toen de ChristenUnie-motie werd verworpen, juichte de PVV om hun overwinning te vieren. Maar nu de uitzetting voorlopig niet doorging, kregen de linkse partijen hun revanche. Verschillende Kamerleden twitterden om alsnog hun blijdschap te verspreiden. Ineke van Gent (GroenLinks) was één van hen: Europese Hof Rechten voor de Mens (EHRM) tikt Nederland op de vingers. Terecht! Kabinet en CDA, VVD & PVV gaan nat #internationaalvoorschut.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Aldus kopte De Telegraaf afgelopen dinsdagavond naar aanleiding van een uitzending van Uitgesproken EO, waarin werd bericht dat in veel asielzoekerscentra in Nederland christenen bedreigd of mishandeld zouden worden door vaak islamitische medebewoners. De EO baseerde zich op onderzoek van Stichting Gave. Verontwaardiging alom, men sprak er schande van, Joël Voordewind van de ChristenUnie nam het initiatief tot het stellen van Kamervragen en zie: een rel was geboren.
Onze kersverse minister van Immigratie en Asiel Gerd Leers zei het signaal uit de reportage serieus te nemen en het volledige onderzoek te willen lezen om te bekijken of en welke maatregelen nodig zijn. Daar zal hij dan snel mee klaar zijn, want het onderzoeksverslag is niet langer dan anderhalf kantje en er zijn flink wat kritische kanttekeningen bij te plaatsen.
Laat ik om misverstanden te voorkomen eerst melden dat het een indringende uitzending was, die mij raakte in mijn hart. Twee christelijke asielzoekers vertelden voor de camera hoe ze lastig werden gevallen, bedreigd met geweld en uiteindelijk moesten onderduiken om zich veilig te voelen. Dat is een lot dat ik niemand toewens, en al helemaal niet mensen die naar Nederland zijn gevlucht vanwege het geweld in hun eigen land. Terwijl ze zich hier veilig waanden, leven ze nu opnieuw in angst en moeten ze vluchten voor de daders vanwege hun geloof. Dat is dieptriest en het grijpt ongetwijfeld diep in hun leven in. Ik hoop dat de daders worden opgespoord en vervolgd.
Op weg naar het centrum zie ik vanuit mijn ooghoeken genegeerde teleurstelling. Als ik alsnog rem, sjokt hij hoopvol naar het fietspad: een man van eind dertig met een aktentas onder zijn arm.
Hij komt uit Irak en moet naar Groningen. Daar heeft hij een adres waar hij geld kan ontvangen van zijn moeder in Denemarken. Of ik hem kan helpen. Het is overduidelijk dat ik dat maar op één manier kan.
“Just don’t buy a ticket and take a train, see what happens”, adviseer ik hem in de taal waarin hij mij had aangesproken. Maar zwartrijden, dat mag hij niet van zijn advocaat. 24,60, heeft hij nodig. Hij biedt me zijn telefoon aan. In zijn groezelige handen ligt een Nokia 6310. Een toestel waarmee je in 2002 bewees dat je erbij hoorde. Ik noteer zijn telefoonnummer en zeg dat ik hem bel als ik terugkom uit de stad.
Onderweg bel ik naar Vluchtelingenwerk. De telefoniste stelt een basisvraag: heeft meneer asiel aangevraagd?
– Dat weet ik eerlijk gezegd niet. Ik neem aan van wel?
– Laat hem hierheen komen, we zitten in Noord.
Ik bel de Irakees. Ja, hij heeft asiel aangevraagd maar hij is uitgeprocedeerd. Vluchtelingenwerk kan niks meer voor hem doen, zegt hij.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Vandaag al drie keer dit postje begonnen en al twee keer gestopt. Moet je het aandacht geven (helpt verspreiding) of moet je het negeren?
Uiteindelijk kon ik het toch niet negeren omdat de associatie met het verleden te sterk was. En het was ook weer die associatie met het verleden die me mede weerhield bij de eerste twee pogingen, u snapt straks wel waarom.
Het begint met deze kamervragen van de PVV met als titel “Kamervragen over linkse asielterroristen“.
De kamervragen zijn vooral gesteld naar aanleiding van een stuk van afgelopen zaterdag in de Telegraaf (pag 36). Dat is helaas niet gratis opvraagbaar. Dit stuk komt er het meest in de buurt van.
Waar te beginnen in dit verhaal?
Eerst maar even er op wijzen dat, weinig subtiel, de titel en intro van de kamervragen wel het woord “linkse” bevatten, maar de feitelijke vragen niet. De associatie is echter gemaakt en zal nog veel vaker gemaakt worden.
Er zijn verschillende manieren om mensen te winnen voor je denkbeelden. Kracht van de rede is eentje van. Het scheppen van een vijandbeeld is een andere. En dat is wat hier gaande is, in twee dimensies. De PVV heeft als hoofdvijand de moslimmigranten aangewezen. Zij zouden de oorzaak van alle problemen zijn. Maar kennelijk is dat niet voldoende. Ook de mensen die zogenaamd heulen met de moslimmigranten zijn de vijand. En omdat eenvoudige labels het beste werken, noemt de PVV dat voor het gemak “links”. Feiten en historie zijn in deze context niet belangrijk. Het aanspreken van mensen wel.
Dit is een gastbijdrage van Philip Ebels: hij is journalist in Brussel en schrijft over Europese zaken, Belgische zaken, duurzaamheid en MVO.
Het aantal hongerstakers in Brussel is in korte tijd verveelvoudigd. De groene overwinning bij de regionale verkiezingen geeft veel sans-papiers weer hoop. Valse hoop, zo lijkt.
Van een hongerstaking kijken ze niet meer op in Brussel. Het hele jaar door weigeren mensen zonder papieren te eten als protest tegen het uitblijven van de beloofde regularisatiecriteria. Maar de laatste paar weken zijn niet onopgemerkt voorbijgegaan. In korte tijd is het aantal hongerstakers gestegen van 250 naar ongeveer 1500.
Daarmee spelen ze in op de groene overwinning bij de regionale en Europese verkiezingen van 7 juni. Die hebben altijd gepleit voor een snelle regularisatie op basis van objectieve criteria en zouden daar nu voor kunnen zorgen.
“Nu ze de verkiezingen wonnen, moeten ze hun beloftes houden en druk zetten op de andere partijen voor een regularisatie”, zegt een woordvoerder van UDEP, de belangenorganisatie voor mensen zonder papieren, in de krant De Morgen. “Ecolo [de Franstalige groene partij] is onze laatste hoop. Door het aantal bezettingen op te voeren, verschieten we ons laatste kruit.”
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Omdat ik nu eenmaal er aan begonnen was en niet meer kon ophouden, hier weer een update van het aantal asielverzoeken in Nederland per kwartaal. De conclusies laat ik dit keer graag aan u over.
