Stijging asielzoekers en het generaal pardon

Hij kwam dit weekend al binnen als linktip en is vandaag alsnog door iemand in de waan gezet, de site waarop privégegevens staan van mensen die direct dan wel indirect betrokken zijn bij het uit Nederland zetten van asielzoekers. De site is overigens niet/nauwelijks bereikbaar.
“Zo is de judoclub genoemd van een vierjarig zoontje van een directeur van een detentiecentrum voor asielzoekers.”
Zelf had ik besloten er geen aandacht aan te besteden. In een democratie vind ik het geen gepaste actie om uitvoerders van beleid persoonlijk aan te vallen. En al helemaal niet in hun privéleven.
Het was natuurlijk een sappig item om een discussie op te starten, maar het zou mij medeplichtig maken aan iets waar ik verre van wil blijven. Nu het breder in het nieuws is, kan ik er wel even bij stilstaan.
Maar ik kan er kort over zijn. Ik vind het een laffe, lage, gemene en onoorbare actie. Het is het ultieme zwaktebod als je niet meer met argumenten een debat kunt winnen om dan mensen direct maar aan te vallen om ze zo te blokkeren in de taak die ze opgedragen hebben gekregen.
En het is ultiem laf om zelf anoniem te blijven bij de uitvoering van zo’n actie. En ik heb ook het vermoeden dat de figuren die achter deze actie zitten waarschijnlijk wel moord en brand schreeuwen als opsporingsmethoden uitgebreid worden waardoor hun gegevens in databanken komen te staan.
“Bevel is bevel? Mooi niet! Zoek de verantwoordelijken op.” Stond op de site te lezen.
Pardon eikels, dit is een democratisch besluit dat uitgevoerd wordt. Niet een Befehl uit een dictatuur. En hoezeer ik het ook oneens ben met het besluit, het gevecht vindt plaats in Den Haag, met woorden.
Barbaren!