Afgelopen zondag verscheen Angela Merkel in de politieke talkshow van Anne Will. Iedereen die dacht dat ze in de aanloop naar enkele belangrijke deelstaatverkiezingen naar rechts zou schuiven inzake de vluchtelingencrisis, kwam bedrogen uit. We gaan het zo doen, zoals ik het bedacht heb, was de boodschap. Er is geen plan B. Rückgrat was een veel gebezigd woord op twitter tijdens het interview. Ze heeft een lijn gekozen en daar houdt ze aan vast. Door deelstaatsverkiezingen laat ze zich niet afleiden. Dit tot wanhoop van partijgenoten, die dit keer voor het eerst geconfronteerd worden met een electoraal risico aan de rechterkant in de vorm van de AfD. Of wacht, ze laat zich niet afleiden? Het lijkt er soms op dat ze de deelstaatverkiezingen gebruikt om lastige partijgenoten op hun nummer te zetten.
“Ich hab doch noch gar nichts gemacht.”
Maar dat kon de CDU-afgevaardigden niets schelen. Donderend applaus voor Angela Merkel, voorafgaand aan haar speech. Daarin zei ze eigenlijk heel weinig over het heikelste thema, vluchtelingen: er moeten er minder naar Duitsland komen, maar er is geen bovengrens. Daarna weer heel veel applaus, tot Angela het na negen minuten welletjes vond. Er moest weer gewerkt worden.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De morele moed van Angela Merkel begint op te vallen. Zij blijft een wat vormloos Duits moedertje, maar ze groeit. Haar kenmerk was vooral wachten en niet handelen. Dat is de laatste tijd veranderd. Haar handelen is dapper, realistisch en moralistisch.
Dapper
Angela Merkel riskeerde veel door de Grexit tegen te houden. De trouwe Wolfgang Schäuble vond haar te mild jegens de lastige amateurs uit Griekenland. Zij vond de uitgang voor de Grieken een politieke nederlaag voor Europa.
Niet lang daar voor had zij nog een gemeenschappelijk garantiestelsel voor de banken in Europa als nationaal prerogatief van de hand gewezen. De Duitse Verfassung is streng als het over het weggeven van bevoegdheden gaat. Haar standpunt in economische kwesties toont groei.
Over vluchtelingen sprak zij drie woorden voor de geschiedenisboekjes: “wir schaffen das”. Zij voorvoelde de reactie van radicaal rechts en de brede onrust van de meerderheid met angstige vragen, waardoor dat rechts radicalisme steeds meer gelegitimeerd zou raken.
Nog dapperder: toen getrouwen afstandelijke opmerkingen begonnen te maken en het koud om haar heen werd, haalde zij het vluchtelingenbeleid naar zich toe, door er “chefsache” van te maken.
Jaren geleden was ik op een verkiezingsbijeenkomst in Jena, waar Schröder en Merkel de degens kruisten. De Duitsers om mij heen schamperden: dit is een keuze tussen “Dreck”of “Scheisse”. Ik moet bekennen dat ik het vele jaren een goed beeld vond.
ELDERS - Miljoenen Europeanen hebben deze zomer weer geprofiteerd van het vrije personenverkeer binnen de EU. De meerderheid van de vakantiegangers is zich niet eens meer bewust van de bestaan van nationale grenzen. Maar de douanier zou wel eens terug kunnen komen.
De voorzitter van de Duitse politiebond Rainer Wend heeft vorige week gepleit voor het opnieuw invoeren van grenscontroles. Dat lijkt hem als politie-agent het beste antwoord op de toenemende stroom vluchtelingen richting Duitsland. Een woordvoerder van de CDU in Saksen sloot zich er bij aan.De Duitse regering heeft eerder een soortgelijke oproep van de premier van Beieren afgewezen. Maar zondag pleitte de Beierse minister van Binnenlandse Zaken opnieuw voor versterking van de politie aan de grens. Oostenrijk wil er uiteraard niets van weten en waarschuwt Duitsland voor de schade die het loslaten van “Schengen” kan opleveren. Het opnieuw invoeren van slagbomen aan de grens maakt in de praktijk een einde aan het verdrag dat het vrije personenverkeer in de meeste EU-landen plus Zwitserland, Noorwegen en IJsland regelt. Dat zal leiden tot langere wachttijden aan de grens, gemopper van transportondernemers en genante vertoningen van racial profiling door douaniers, conducteurs en vlieghavenpersoneel. En een grote kans op een toename van onderlinge irritaties en conflicten tussen lidstaten.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Zo meldt Reuters:
Ahead of a summit of G20 leaders in Australia, Merkel resolved to confront Vladimir Putin alone, without the usual pack of interpreters and aides.
Instead of challenging him on what she saw as a string of broken promises, she would ask the Russian president to spell out exactly what he wanted in Ukraine and other former Soviet satellites the Kremlin had started bombarding with propaganda.
On Nov. 15 at 10 p.m., a world away from the escalating violence in eastern Ukraine, the two met on the eighth floor of the Brisbane Hilton. The meeting did not go as hoped.
For nearly four hours, Merkel — joined around midnight by new European Commission President Jean-Claude Juncker — tried to get the former KGB agent, a fluent German speaker, to let down his guard and clearly state his intentions.
But all the chancellor got from Putin, officials briefed on the conversation told Reuters, were the same denials and dodges she had been hearing for months.
“He radiated coldness,” one official said of the encounter. “Putin has dug himself in and he can’t get out.”
ANALYSE - Het kan nog goed komen, maar die kans wordt nu met de dag kleiner. De voorstellen van Brussel waren voor de Grieken onacceptabel: omdat ze asociaal zijn, omdat de getallen niet kloppen en omdat ze geen enkele hoop bieden op een uitweg uit deze crisis.
De Griekse regering heeft daarom besloten om dit voorstel aan de bevolking voor te leggen in een referendum. Het is nadrukkelijk niet bedoeld als referendum over de euro. De Grieken hebben uitstel van betaling aangevraagd, omdat het referendum pas volgend weekend gehouden kan worden, terwijl de termijn al op 30 juni vervalt. Voor de overige 18 eurogroepministers was dit onaanvaardbaar.
Dit is de situatie op zondag 28 juni. Het is onmogelijk te voorspellen wat er nu gaat gebeuren maar het is wel mogelijk een paar dingen te zeggen over deze toch nog onverwachte wending. Op het moment van schrijven is bekend geworden dat maandag de banken dicht blijven. Het hulp-programma wordt niet verlengd maar de ECB blijft nog wel de banken ondersteunen. Niemand weet hoe het verder moet.
Pokeren
Door veel commentatoren in Nederland werd verondersteld dat de Grieken vertragingstactiek gebruikten om zoveel mogelijk uit de onderhandelingen te slepen. Daarbij werd dan altijd vermeld dat Varoufakis verstand heeft van speltheorie. Wat we ons daar in dit verband bij moet voorstellen is onduidelijk: blufpoker met als inzet het welzijn van een heel land?
ANALYSE - In Brussel gaat een en ander veranderen. Niettemin blijft kanselier Angela Merkel Europa regeren.
Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker verrast intussen iedereen met een totaal nieuwe organisatie en een origineel ambitieuze aanpak. Slechts twintig commissarissen krijgen een eigen portefeuille (zoals concurrentiebeleid). Daarboven komt een nieuw kernkabinet van vicevoorzitters, zonder portefeuille. Onze minister Frans Timmermans wordt de rechterhand van voorzitter Juncker, dat is een functie die niet eerder bestond.
De EU-landen wijzen elk een commissaris aan, maar de Commissievoorzitter bepaalt wie de zware en minder belangrijke functies krijgen. Er is werk voor twaalf, hooguit veertien Commissieleden. Alle 28 landen staan echter op een ‘eigen’ commissaris. Voorheen knipte en plakte voorzitter Barroso net zo lang tot hij 27 posten had geschapen. Vervolgens creëerde hij afgelopen tien jaar een presidentieel systeem rond zichzelf. Kiest Juncker nu voor verregaande decentralisatie?
Revolutionaire aanpak
De Commissie heeft het imago van een bureaucratisch bolwerk. Zij bestaat uit teveel elkaar beconcurrerende commissarissen en dik betaalde inventieve ijverige bureaucraten die de natiestaat alsmaar verder willen uithollen. Kortom een obsessie om te reguleren. Dat beeld is niet bezijden de werkelijkheid. Zelfs haar meest befaamde voorzitter, Jacques Delors (1985-1995) durfde het nooit aan daar te hervormen. Intussen wonnen afgelopen jaren in Europa alom de eurosceptici, daalde de opkomst voor de Europese verkiezingen naar een dieptepunt en blijft de toekomst van de euro als prestigieus project ongewis.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Zo meldt The New York Times.
“Who would’ve thought,” she said, “that 25 years after the fall of the wall, after the end of the Cold War, after the end of the division of Europe and the end of the world being divided in two, something like that can happen right at heart of Europe?”
Ondertussen wil onze eigen minister van Buitenlandse Zaken, Bert Koenders, de relatie met Rusland ‘heroverwegen’.
En dat zou wel eens consequenties voor het Britse EU-lidmaatschap kunnen hebben, aldus Der Spiegel:
Merkel was much more worried about a different development. For the first time, according to an assessment by the Chancellery and the Foreign Ministry, Cameron is pushing his country toward a “point of no return” when it comes to European Union membership — a point at which Germany would cease doing all it can to convince Britain to remain a member of the EU. Were Cameron to continue insisting on an upper limit for immigration from EU member states, Berlin sources said “that would be that.” Sources say that Merkel left no doubt about where she stands on the issue during a private meeting with the British prime minister on the sidelines of the recent EU summit. The sources said that the surprise bill from Brussels was hardly mentioned. […]
It seems doubtful that Merkel’s message has been sufficiently understood. Just days after he met with the German chancellor, a red-faced Cameron once again addressed the issue of immigration, this time venting his anger in the House of Commons. “The British people know we are making every effort to control migration,” he said on Oct. 29 in response to a question from Labour Party leader Edward Miliband. […]
Indeed, as Britain’s conservative government is rapidly approaching a red line, it looks from Berlin as though Cameron is neither willing nor able to apply the brakes. Should Cameron move to establish numerical limits on immigration from EU member states, “there will be no going back,” say sources in Berlin. First, they say, Cameron’s proposal would be torpedoed in Brussels by Germany and several other EU countries and then he would return home and lose the referendum on Britain’s exit from the EU.
Zo schrijft de Volkskrant:
EU-president Van Rompuy acht alleen de Luxemburgse oud-premier Juncker kansrijk en acceptabel als voorzitter van de nieuwe Europese Commissie. […]
‘De teerling is in Berlijn geworpen’, meldt een vertrouwelijk verslag over de recente gesprekken tussen Van Rompuy en de hoofdrolspelers dat in het bezit is van de Volkskrant. ‘Zoals de zaken er nu voor staan, is er geen alternatief voor de benoeming van Juncker.’ Merkel is geen vriend van Juncker, maar ziet zich in Duitsland geconfronteerd met zware politieke druk om hem te steunen. Dat de keuze voor de Luxemburger de kans op een vertrek van Groot-Brittannië uit de EU vergroot, is bekend bij de regeringsleiders. Zij zien dat als ‘collateral damage’, aldus nauw betrokkenen.
Alleen als zich alsnog een buitenstaander van ongekende klasse meldt of Merkel 180 graden draait – beide onwaarschijnlijk – lijkt Juncker nog naast de Europese topbaan te grijpen. Ook premier Rutte zou akkoord gaan met de Luxemburger om Merkel en zijn Beneluxpartners niet voor het hoofd te stoten.