Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Closing Time | Caroline’s Anatomy
, door
Nederlands, maar dat had u al gezien aan de fiets, woonboot, het CS van Amsterdam, de grachten en de stapel Grolsch kratjes in de hoek (het blijven muzikanten).
VanWyck heet eigenlijk Christien van Oele en in haar band speelt Marjolein van der Klauw gitaar, die we nog kennen van haar eigen band Powderblue.
De song Caroline’s Anatomy, met dat lekkere ritme, staat op de cd Molten Rock. Hou je van metal, dan moet je hier niet naar luisteren. Hou je van singersongwriters, folk en americana of van rustige muziek, als je met een kopje thee en een beschuitje in quarantaine op de bank ligt, dan is dit misschien de bijpassende soundtrack.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Closing Time | Hall Of Death
, door
De americana singer-songwriter Will Oldham en de allround muzikant Matt Sweeny hebben een aantal keer een gelegenheidscombinatie gevormd.
Op de plaat Superwolves spelen ze, verrassend, een song van zanger, acteur Ahmoudou Madassane en de song wordt mede uitgevoerd door Touareg gitarist Mdou Moctar. Je vraagt je af wie er op zo’n idee komt – en dat het dan zo goed blijkt te werken.
Closing Time | Night Rider’s Lament
, door
Jodelen! Wanneer heb ik dat voor het laatst gehoord? En toen ik dat hoorde, kon ik dat toen waarderen? (Waarschijnlijk niet). Deze Closing Time eindigt in gejodel – ik waarschuw maar even. Maar tegelijk wou ik vragen om toch even te blijven luisteren. Tot na het jodelen. Want het is de moeite waard. Ik trok er in ieder geval dit keer geen kromme tenen van.
Bill Callaghan & Bonnie Prince Billy coveren hier deze countryklassieker van Michael Burton, maar die jodelt niet zo mooi. En ik dacht dus dat die achtergrondstem op de opname van een vrouw was, een donkere vrouw. Maar die stem blijkt toe te behoren aan Cory Hanson, een witte man in een geel pak, van wie de ogen toch wel een beetje vreemd, uh, ogen.
Closing Time | Last Night I Dreamt Of Mississippi
, door
Onlangs concludeerde Sjors in de comments onder een Closing Time, dat ik ‘vastgeroest zat in een nauwe, benauwde mainstreamblik.’ Gelukkig droeg hij gelijk een aantal suggesties aan om de rubriek wat minder benauwd te maken. O nee, dat deed hij juist niet. Maar bij deze, Sjors: niet van dat benauwde, noem jouw favoriete liedjes, en wie weet zie je ze terug als Closing Time. Dat doen we wel vaker. Daar zijn we niet kinderachtig in. Een klacht is een gratis advies tenslotte, dus horen we van je?
Closing Time | Wicked Song
, door
De muziek? Americana, helemaal, qua look & feel – en geluid. Maar het is Nederlands. Blackbird is de zangeres Merel Koman.
In het Engels is Merel, Blackbird, dus dat is logisch. En het liedje is helemaal perfect, af, percussie, gitaar en de zang natuurlijk. En tussendoor zit nog iets, is het een akkoordverschuiving of zo iets, dat gelijk de melancholieke toon zet.
Wicked Song nog een keer beluisteren dan maar?
Closing Time | Lost Blues
, door
Ja, ik was even van de leg, durf ik best te zeggen, want dat was zo, er kwam even niets meer uit mijn handen qua Closing Times, ik kon even geen tekstje op papier krijgen. Waar kwam dat door? Ik had een, in mijn oren fijne plaat gekozen: Home I’ll Never Be van The Low Anthem. Met die rauwe zang. Leuk, genieten. Maar. Komt er een commentaar onder:
Vreselijk. standaard gitaren, standaard drums, automatische vierkwartsmaat in omdat dat zo hoort.
Closing Time | Wildflowers
, door
Drugs, maar die gebruik ik niet. Ik doe ze niet. Maar had ik ze, en gebruikte ik ze, dan zou ik ze vast inzetten bij dit nummer van The Rose City Band. Zo’n meeslepend, repeterend, hypnotiserend geluid, doordreinend, opzuigend, heerlijk smooth ook, en weg ben je, hoog in de wolken, niks aan de hand. En dan maar relaxed zweven op die heldere gitaarklanken voor vijf en een halve minuut lang. De noten van de gitaar wijzen je de weg. Je bent licht en er zijn geen problemen, Nederland wint vast van Tsjechië, no sweat man.
Closing Time | The Man Who Loved Beer
, door
Lambchop, zouden ze nog bestaan? Met die zanger met die omineuze naam: Kurt Wagner, die toch hele ingetogen, intieme en kwetsbare liedjes kon maken. Zoals dit nummer, dat me om redenen van de titel al aansprak: de man die van bier hield. Niets meer aan doen, houden zo. Dat dacht David Byrne van The Talking Heads ook, en heeft de song nog op zijn eigen manier gecoverd. Maar ik heb toch liever het origineel van Lambchop uit 1996.
Closing Time | Moonshiner
, door
Toen de band Uncle Tupelo stopte, leverde dat eigenlijk twee nieuwe bands op: Wilco en Son Volt. Alleen maar winst toch? Mwah, gedeeltelijk. Jeff Tweedy die van Wilco, is een goed singer songwriter, en Jay Farrar van Son Volt is dat ook. Ze hebben mooie platen gemaakt, ook al leken de bands steeds verder van de americana af te drijven naar de rock. En dat was te merken bij live optredens. Horen verging je haast, zo hard speelden ze. En dat terwijl ik de kleine akoestische liedjes van hen juist zo sterk vond. Zoals bijvoorbeeld Black Eye. Maar die stond niet meer op het repertoire. Moonshiner ook niet. Moonshiner is het verhaal van een illegale sterke drank stoker (en gebruiker) die nogal misnoegd de leegte van zijn leven overziet. Hij hoopt dat er uiteindelijk, behalve een laatste lege fles, enkele Bijbelwoorden voor hem zijn als zijn tijd gekomen is.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.