Gedachten bij de dood van Osama

Een bijdrage van Chris Hedges. Hedges hield deze toespraak tijdens een fundraiser voor TruthDig Ik heb een jaar van mijn leven besteed aan het schrijven over al-Qaida voor de New York Times. Het is het werk waarvoor ik en andere onderzoeksjournalisten, de Pulitzer Prijs hebben gewonnen. Ik heb daarna zeven jaar van mijn leven in het Midden Oosten doorgebracht. Ik was het redactiehoofd Midden Oosten voor de New York Times. Ik spreek Arabisch. En toen iemand naar me toekwam en me het nieuws vertelde, draaide mijn maag om. Ik ben op geen enkele manier naïef over wat al-Qaida is. Het is een organisatie die me doet rillen. Ik ben er nauw mee vertrouwd. Maar ik ben ook nauw vertrouwd met de collectieve vernedering die we de moslimwereld hebben aangedaan. De uitbreiding van militaire bezetting die plaatsvond, met name in de Arabische wereld, na 9/11 — en Amerikaanse imperiale bases stippelen met hun aanwezigheid niet alleen Irak en Afghanistan maar ook Koeweit, Saoedi-Arabië, Doha — doet méér om haat en terreurdaden op te wekken dan alles wat Osama bin Laden ooit georchestreerd heeft. Dan de moord op bin Laden, die absoluut geen operationele rol in al-Qaida heeft. Zoveel is duidelijk, het is een soort van spirituele mentor, een soort van gids; hij functioneert in veel manieren waarop Hitler functioneerde voor de nazipartij. We waren juist aan de praat met Warren over Kershaws uitstekende biografie over Hitler, die ik een paar maanden geleden las, waarin [Hitler de mensen] een bepaald politiek ideaal voorhoudt en er naar streeft. Dat was de rol van Bin Laden. Maar alle daadwerkelijke terroristische daden, die hij aan zichzelf mag hebben toegeschreven, heeft hij op geen enkele manier gepland.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Osama bin Laden is niet meer

Osama bin Laden is dood. Dat heeft de Amerikaanse president, Barack Obama, afgelopen nacht bevestigd. Obama meldde dat Bin Laden was omgekomen bij een Amerikaanse operatie in Abbottābad, Pakistan.

Obama stond uitvoerig stil bij 9-11 en de Amerikaanse slachtoffers van de aanslag op de Twin Towers en het Pentagon, nu bijna tien jaar geleden. In reactie op deze aanslag had de VS weliswaar de Taliban uit het zadel gewipt in Afghanistan en de trainingskampen van Al-Qaeda aldaar opgerold, maar met het gezicht van de terreurbeweging nog op vrije voeten, was de klus nog niet geklaard, aldus de Amerikaanse president.

Obama had daarom Leon Panetta, het hoofd van de CIA, opgedragen om topprioriteit te geven aan het doden of gevangen nemen van Bin Laden. In augustus van 2010 kwam de Amerikaanse geheime dienst staatsvijand no.1 op het spoor. Afgelopen week was men zeker genoeg over zijn locatie om een team Amerikaanse special forces het sein te geven het complex te overvallen waar Bin Laden zich zou bevinden. De terroristenleider kwam om in het vuurgevecht dat daarop volgde.

Zijn lichaam is door de Amerikaanse commandotroepen in beslag genomen. Wat er nu mee gaat gebeuren is nog onduidelijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De naderende desintegratie van Jemen

Dorp in noordwesten van Jemen (Foto: Flickr/Anduze traveller)

Het parlement van Jemen, toch al niet het meest stabiele land ter wereld, heeft vorige week besloten de verkiezingen van april met twee jaar uit te stellen. Dit met instemming van de oppositie, die met een boycot gedreigd had. Het moet uitgelegd worden als een ultieme poging om het land bij elkaar te houden.

Tot 1990 bestond Jemen uit een theocratisch noordelijk en socialistisch zuidelijk deel. Bij de vereniging van de beide landen is het zuiden er bekaaid vanaf gekomen. De president van het noorden, Ali Abdullah Saleh, werd ook die van het geheel – democratisch gelegitimeerd, want driekwart van de bevolking woont in het noorden. Er zijn verschillende opstanden geweest en in de aanloop naar de verkiezingen nam het geweld in het zuiden toe. De zuiderlingen hebben nu een bevrijdingsbeweging gevormd.

Het zuiden is niet het enige probleem van president Saleh, want in het noorden heeft hij te kampen met een gewapende opstand van shiitische Zaidi’s, die het in het land voor het zeggen hadden tot 1962, toen soennitische voorgangers van Saleh de macht grepen. Er zijn vermoedens dat Iran de Zaidi’s helpt. Om hen te bestrijden zou Saleh nu deals sluiten met Al Qaeda, hoewel hij tegelijkertijd geldt als een Amerikaanse bondgenoot in de strijd tegen terreur. Ook de Russen, een traditionele vriend van het zuiden, pompen volop wapens het land in.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mauritanië heeft weer een regering

Mauritaniers (Foto: Flickr/John Spooner)

Binnen een maand na de geruisloze coup van generaal Mohamed Ould Abdel Aziz heeft Mauritanië weer een regering die grotendeels uit burgers bestaat. Het land beleefde in 2007 zijn eerste democratische verkiezingen, maar generaal Aziz vond dat de burgers er een potje van maakten. Het straatarme land beleefde onder meer rellen als gevolg van de wereldwijde voedselcrisis.

Toen nog kolonel Aziz pleegde in 2005 ook al een coup, indertijd om dictator Taya te verdrijven en democratie te introduceren. Hij bleef de machthebbers echter op de vingers kijken. Internationale druk heeft hem nu sneller dan de vorige keer de macht doen overdragen. Een nieuwe datum voor verkiezingen is nog niet genoemd.

Stabiliteit in Mauritanië is van belang voor Europa, omdat het hard nodig is een einde te maken aan de opmars van mislukte staten naar het noorden van de Sahara. Sudan en Tsjaad staan al hoog op de lijst. Mauritanië heeft al aanslagen van Al Qaeda te verwerken gehad eerder dit jaar en de lokale leider van de groepering had de nieuwe junta al verwelkomd als vijand. Het risico van afglijden is reeël en Mauritanië ligt heel wat dichter bij de straat van Gibraltar dan Somalië.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige