Overzicht

serie

Vaste Gasten

Foto: daisy.images (cc)

Net als je even inkakt, prikken onze Vaste Gasten je weer wakker met hun scherpe pen.


Foto: daisy.images (cc)

Politiek Kwartier | Hitler is onder ons

, door

COLUMN - Veel erger dan de vergelijking met Hitler maken, is deze tot taboe verklaren.

“Min-der! Min-der! Min-der!” scandeert de zaal in reactie op de vraag van de blonde leider.

Eerder had Geert Wilders aangekondigd dat hij iedereen die hem met Hitler vergelijkt voor de rechtbank zal dagen. Ook in ‘linkse kringen’ is deze vergelijking not done, taboe. Maar dan is er altijd nog het buitenland.

Moraal van het verhaal: wie niet graag met Hitler vergeleken wordt, moet beginnen zich anders dan Hitler te gedragen.

Te makkelijk, wordt dan gezegd.

Bovendien is er nu eenmaal veel overlast van Marokkanen, en dat moet je gewoon kunnen benoemen.

Maar… dit werd ook al lang voor de opkomst van Wilders door links en rechts erkend. De cijfers liegen niet. Misstanden als criminaliteit, werkloosheid, vrouwenonderdrukking en homohaat komen bij Marokkanen inderdaad veel vaker voor. Voor dat besef hebben we Wilders nooit nodig gehad. Het is een zorg voor links en rechts.

Maar tegelijkertijd blijft in Nederland de kans groter slachtoffer te worden van een criminele autochtoon dan van een Marokkaan, een islamiet, of willekeurig welke andere groep.

De problemen scherp benoemen is dan ook niet wat Wilders doet. Wilders verlegt juist de aandacht van de echte problemen naar niet ter zake doende kenmerken. Zoals afkomst en geloof. Dat is zijn werk.

Foto: daisy.images (cc)

Van die dingen | Autoradio

, door

COLUMN - Het fijne van op vakantie gaan vind ik de autorit. ‘Lekker snel vliegen’ is volledig overschat met twee uur van te voren inchecken, zeven uur vliegen (want als we dan toch het vliegtuig nemen, dan gaan we wel wat verder) en weer twee uur wachten op de koffers en de huurauto. Jankende, want oververmoeide kinderen, bekaf om twee uur ’s nachts aankomen in je appartement, stress en de tweede dag van je vakantie al moe beginnen. Wij doen er niet aan mee.

Wij rijden. Heel relaxed. Via Duitsland naar Italië of richting Frankrijk of Spanje. Dat is fijn, want we doen er een paar dagen over zodat je al op dag één rond een uurtje of vier aan een koud biertje zit in een of ander exotisch dorp. Kinderen een ijsje en een speeltuin, helemaal goed. Nooit te lang in de auto en het spelletje dat met stip bovenaan staat is: zoek een muziekzender die het langer dan tien minuten doet.

Ga je richting Italië, dan gaat dat meestal wel goed. Duitse zenders zijn hartstikke degelijk, dus die gaan een tijdje mee. Ga je door Frankrijk, dan wordt het een uitdaging en daar zit de lol. In België gaan we, om even in te komen, nog voor StuBru. Studio Brussel trekt het namelijk ook nog een klein stukje Frankrijk in, maar dan begint het. Zoeken. Het liedje dat we allemaal leuk vinden begint zuiver, maar bij het tweede refrein zit er al een stevige ruis in. Het is ingewikkeld om een heel lied uit te kunnen zitten. Meezingen hoeft niet voor ons, het gaat om een lied met kop en staart. Kom maar door met die chansons. We zitten niet voor niets in Frankrijk.

Foto: daisy.images (cc)

Duopolie | In de stemming

, door

COLUMN - Vandaag zijn de gemeenteraadsverkiezingen en als de opkomst aan de verwachtingen voldoet, brengt iets minder dan de helft van Nederland zijn stem uit. Diverse fractievoorzitters noemen deze opkomst laag, en volgens Alexander Pechtold is een opkomst onder de vijftig procent echt een probleem.

Economisch gezien lijkt dit de omgekeerde wereld: met een economische bril op moet je enige moeite doen om te verklaren waarom de opkomstpercentages niet nog veel lager liggen. Dit omdat de kans dat je de uitslag beïnvloedt nihil is. Een stem verandert de verkiezingsuitslag alleen wanneer de uitslag op één stem beslist wordt. Zelfs wanneer de uitslag op twee stemmen hangt, of drie, of honderd, had je net zo goed thuis kunnen blijven.

En uitslagen worden vrijwel nooit beslist op één stem: Wikipedia geeft hier een lijstje van spannende verkiezingen en telt over de hele geschiedenis twintig keer een verkiezing die met nul stemmen of één stem verschil werd gewonnen (interessant genoeg voornamelijk in Canada). In Nederland is een voorbeeld bekend waarbij de ChristenUnie in Meppel in 2010 een gemeenteraadszetel verloor op één stem, en de restzetel via loting naar de PvdA ging. En in dat geval zou je de verkiezing alleen hebben beïnvloed als je ChristenUnie wilde stemmen, maar in plaats daarvan thuis bleef.

Foto: daisy.images (cc)

Geen bal op tv | Nederlandse sitcoms

, door

Nederlandse sitcoms. Je zou ze de kost moeten geven. Of bleef u vroeger thuis voor Zeg ‘ns a? Ik wel overigens, maar dat was omdat ik ik na Zeg ‘ns A naar bed moest.

Wat later had je De Vlaamse Pot als het toppunt van Nederlandse grappigheid. En de rest van al die Publieke Omroep-ellende, zoals Oppassen, Zo Vader Zo Zoon, Kinderen Geen Bezwaar en Was Ik Maar Bij Moeder Thuis Gebleven. 

Je hebt natuurlijk wel de series van Jiskefet gehad (Crediteuren Debiteuren, De Lullo’s, De Heren van de Bruyne Ster), maar dat waren eigenlijk meer uit de hand gelopen sketches. Wel leuk, daar niet van. Maar geen comedyserie. Net zoals de gemeenteraadsverkiezingen geen landelijke verkiezingen zijn, hoe hard men ook z’n best doet ons dat te doen geloven.

Van de commerciëlen hoef je ook niet veel te verwachten. Bij Net5 is vorige week Fashion Planet begonnen. Waarin de modewereld te kakken wordt gezet. Satire die net niet slecht genoeg is om leuk te worden. Je hebt geen flauw idee wat je ermee moet. Terwijl er behoorlijk wat goede acteurs in zitten. De enige die z’n woorden er een beetje geloofwaardig uit z’n mond krijgt is een gebrekkig Nederlands sprekende nicht van, naar ik vermoed, Noord-Afrikaanse komaf. Komt waarschijnlijk doordat zijn teksten bewust slecht zijn, terwijl de teksten van de overige personages onbedoeld slecht zijn. Tragisch.

Foto: daisy.images (cc)

Post-atheïst | De Turijnse lijkwade

, door

COLUMN - Het voorjaar begon dit jaar al in de winter en de traditionele paashoax is ook veel te vroeg. In de week voor pasen is er altijd wel een wetenschapper die zichzelf aan exposure en de pers aan bladvulling helpt met een sappig nieuwtje over Jezus. Het zijn doorgaans niet de beste onderzoeksresultaten die zo publiciteit krijgen. Zeg maar gerust dat elk Jezusbericht in de aanloop naar pasen een hoax is.

Zo werd eens aangekondigd dat “de” wetenschap had geconcludeerd dat Judas Jezus niet kon hebben verraden. Twee jaar geleden was er de claim dat Jezus een hermafrodiet kon zijn geweest. Het jaar ervoor mochten we lezen dat Jezus het Laatste Avondmaal niet op (witte) donderdag zou hebben gevierd maar een dag eerder. Allemaal academici van het tweede echelon, allemaal kul, allemaal slim getimed, allemaal in de media, allemaal schadelijk voor de echte wetenschap.

Elk jaar vliegen de media er weer in. Dit keer waren ze er zelfs vroeg bij met een hoax die toch wel heel herkenbaar was: de Lijkwade van Turijn. Een Italiaans onderzoeksteam heeft namelijk bedacht dat de afbeelding van de gekruisigde op het doek kwam door neutronenstraling.

Voor het goede begrip: ze bieden de oplossing voor een probleem dat niet bestaat. Het is inderdaad onduidelijk hoe de lijkwade precies is vervaardigd, maar verschillende onderzoekers (voorbeeld) hebben gedemonstreerd dat er geen technieken nodig zijn die buiten het bereik van een middeleeuwse vervalser lagen.

Foto: daisy.images (cc)

Politiek Kwartier | Van de regen in de drup

, door

COLUMN - Wie in Amsterdam op D66 stemt omdat hij het helemaal gehad heeft met de landelijke koers van de PvdA, helpt de stad van de regen in de drup.

Meeliftend op het succes van Pechtold staat D66 op het punt van een doorbraak in de Amsterdamse politiek. Voor het eerst sinds decennia lijkt de PvdA niet de grootste partij te worden in de hoofdstad.

Dat mensen het volledig geschoten hebben met de PvdA, daar kan ik me iets bij voorstellen. Veel traditionele PvdA-kiezers zien, na het slikken van pijnlijke principiële zaken als de JSF en het strafbaar stellen van illegalen, staatssecretaris Jetta Klijnsma als triest symbool voor het mes in de rug van mensen in de bijstand en de Wajong. Als tegelijkertijd van rijkswege flinke bezuinigingen bij de gemeenten in de zorg worden opgelegd weten we het al: even geen PvdA.

Maar met D66 raken we in de hoofdstad naar ik vrees van de regen in de drup.

Op zich sta ik meestal wel sympathiek tegenover die partij. Humanisme, mensenrechten, een groene economie en aandacht voor ondernemend Nederland, dat zijn voor mij de positieve zaken van D66.

Maar helaas gaat dit nog altijd gepaard met een angstwekkend vertrouwen in marktwerking. D66 is landelijk gezien duidelijk rechtsaf geslagen, en ook in Amsterdam koerst de in naam zo pragmatische partij op een ideologie van naïef marktliberalisme.

Foto: daisy.images (cc)

Van die dingen | Bel me niet

, door

COLUMN - Ja hoor, daar gaan we weer. Telefoon. Ik hol van mijn bureau naar mijn toestel dat verderop ligt op te laden om voor de zoveelste keer ‘privénummer’ in mijn scherm te zien. Ik wacht al lang niet meer op het geluidje dat er iets is ingesproken. Ik druk de beller weg en loop terug naar mijn laptop. Sinds een maand of vier word ik dagelijks drie keer gebeld door een anoniem nummer.

In het begin nam ik op. Of ik een abonnement wilde op een krant die ik ooit had uitgeprobeerd? Nee. Superaanbieding voor een nieuw product, hoe kon ik weigeren? Nee. Of ik een lot bij een of andere loterij wil uitproberen? Nee. Superkorting bij een tijdschrift naar keuze? Nee. Hoe moeilijk kan het zijn, ik wil het niet! Als ik een abonnement op een krant wil, een tijdschrift, extra loten, dan regel ik het zelf wel. Echt, heus, daar ben ik toe in staat marketingmensen. Zelfs zonder dat ik korting krijg. Maar het komt er gewoonweg op neer dat IK HET NIET WIL! Ook niet na hevig aandringen. Als ik nee zeg, bedoel ik echt nee. Ook maanden later. Aan het eind van het gesprek zou ik worden doorverbonden met het Bel-me-niet Register.

Het Bel-me-niet Register, daar verwacht ik niet veel meer van. Daar sta ik al jaren geregistreerd, maar omdat ik met mijn nummer ook bij de Kamer van Koophandel sta ingeschreven, mogen ze me toch bellen, zei het callcenterjongetje. Bedankt Kamer van Koophandel. Ik heb nog nooit iets positiefs van die hut zien komen, maar dat behandel ik wel een keer in een andere column. Ik heb mijn nummer ook op mijn site staan. Klopt als een bus. Eigen baas, dus ik wil wel gevonden worden voor opdrachten. Ik moet ook leven. Maar dat ik bij het Bel-me-niet Register sta geregistreerd, zegt iets over hoe ik denk over marketinggerelateerde-callcentergedreven-supercommerciële telefoontjes. Ik wil NIET gebeld worden. Bel me NIET. Zo heet dat register. Het zou toch een belletje moeten doen rinkelen, maar nee.

Foto: daisy.images (cc)

Duopolie | Crisis in Oekraïne roept om intensiever schaliegasdebat

, door

De winning van schaliegas leidt in Europa vooralsnog tot grote verdeeldheid. Nu de Oekraïense crisis duidelijk maakt hoezeer de afhankelijkheid van Russisch gas de EU in haar buitenlandse politiek belemmert, zou de discussie over de winning ervan sneller en intensiever moeten worden gevoerd.

De introductie van nieuwe technieken voor schaliegaswinning (‘fracking’) heeft de Amerikaanse energiemarkt in de laatste vijftien jaar getransformeerd. Vanuit een productive van bijna nul in het jaar 2000, voorziet schaliegas nu in ongeveer een derde van de Amerikaanse gasproductie. De groei van de Amerikaanse economie in de laatste jaren wordt ten dele toegeschreven aan de lage energieprijzen als gevolg van de schaliegasproductie.

Ook Europa beschikt over grote schaliegasreserves, maar is voorlopig terughoudend in het aanspreken daarvan. De reden is twijfels omtrent de milieueffecten van schaliegaswinning. Tegenstanders zeggen dat het tot grote problemen leidt, vooral door het lekken van methaan uit de boorputten. De beroemde documentaire Gasland liet zien dat in boorgebieden het grondwater ernstig vervuild kan raken (opvolger Gasland II verscheen vorig jaar). Voorstanders geven toe dat er gevaren zijn, maar houden vol dat schaliegaswinning schoon kan gebeuren, mits het met de juiste technologie wordt gedaan.

In de schaliegas-discussie staan dus fundamentele economische waarden tegenover fundamentele ecologische waarden. De crisis in Oekraïne voegt een nieuwe waarde aan dit debat toe, namelijk de handhaving van de internationale rechtsorde in de Russische invloedssfeer. Europa importeert ongeveer een kwart van haar huidige gasbehoefte uit Rusland. Hoewel er veel verschillen zijn tussen de Europese landen, is het duidelijk dat deze gasafhankelijkheid de belangrijkste bron is van de onwil van de Europese Unie om Poetin harde sancties in het vooruitzicht te stellen voor schendingen van internationaal recht.

Foto: daisy.images (cc)

Geen bal op tv | Tegenlicht: hoe echt is echt

, door

COLUMN - Lang geleden stond ik oog in oog met het Meisje met de Parel. Het was in het Mauritshuis in Den Haag, waar het volledige oeuvre van Johannes Vermeer te zien was. Omdat het niet echt druk was, kon ik er uitgebreid de tijd voor nemen. Dat deed ik dan ook maar. Als kansen voor het oprapen liggen, ben ik nooit te beroerd ze te pakken.

Ik keek van een paar meter afstand, ik keek van een paar centimeter afstand. De betreffende parel bleek uit niet veel meer te bestaan dan een klein wit vlekje in een iets groter grijs vlekje. Het klinkt wat pathetisch, maar om zo dicht met mijn neus op twee verfkloddertjes te staan die Johannes Vermeer zelf zo’n 330 jaar daarvoor had aangebracht… het had iets magisch. 

Afgelopen zondag stonden in Tegenlicht de vervagende grenzen tussen echt en nep centraal. Een man, volgens mij een Taiwanese museumdirecteur, fantaseerde over kopieën van kunstwerken die zo echt leken dat ze niet van het origineel waren te onderscheiden. Een fantastisch vooruitzicht, vond hij. Dan kon je het origineel veilig opbergen in het depot en enkel de kopie tentoonstellen. Het origineel hoefde dat depot nooit meer uit te komen en kon tot in de lengte der dagen in z’n oorspronkelijke staat bewaard blijven. Ideaal, vond hij.

Foto: daisy.images (cc)

Post-atheïst | Zelfvergoddelijking

, door

COLUMN - Het was net de IJssel bij Zutphen, dacht ik, alleen was de stroom breder en was het landschap wijdser. Ik realiseerde me tegelijk hoe belachelijk de associatie was. Ik stond namelijk in Pakistan en keek uit over de rivier de Jhelum. Het was veertig graden en ik moest uitkijken voor tropenkolder.

Misschien was ik niet overweldigd door de warmte maar door het belang van de plaats: dit was waar de Macedonische koning Alexander de Grote in de vroege zomer van 326 v.Chr. de Indische radja Poros versloeg. Militair stelde die campagne weinig voor, maar religieus was ze des te significanter.

Een paar jaar daarvoor had de radja van Taxila, niet ver van het huidige Islamabad, Alexander uitgenodigd hem te helpen in een oorlog tegen zijn buurman, Poros, die zijn residentie ergens in Lahore moet hebben gehad. De Macedoniër had aan een half woord genoeg en rukte door de valleien van de Kaboel en de Swat op naar de Punjab.

Poros wachtte hem op aan de oevers van de Jhelum. Hij moet hebben geweten dat hij kansloos was, maar had één troef: de moesson was vroeg begonnen en de rivier zou snel veranderen in een onoversteekbaar brede stroom. En de regens vielen hard.

Foto: daisy.images (cc)

Politiek Kwartier | Schuldig tot het tegendeel bewezen is

, door

COLUMN - De Fraudewet gaat uit van de schuld van mensen. Een uitgangspunt dat behalve oneerlijk ook nog eens kostbaar is.

In het strafrecht geldt het principe: onschuldig totdat schuld bewezen is. Dit gaat op voor ernstige zaken als moord en doodslag, maar ook voor oplichting en vermogensdelicten.

In de sociale zekerheid geldt sinds de invoering van de zogenaamde Fraudewet op 1 januari 2013 echter het omgekeerde principe. Als iemand door een administratiefout onterecht een te hoge uitkering krijgt, moet hij bewijzen dat hij te goeder trouw was. Lukt dat niet, dan kan deze persoon een forse boete niet meer ontlopen.

In sociale zekerheidsland zijn mensen bij het constateren van een misstand dus schuldig tot het tegendeel bewezen is.

Dit ligt helemaal in lijn met een cultuur waarin werklozen worden afgeschilderd als profiteurs die moeten worden geleerd eindelijk eens zelf wat te doen om aan een baan te komen.

Dat deze cultuur schril afsteekt tegen de realiteit van een groot gebrek aan vacatures, heeft haar tot op de dag van vandaag nog niet aangetast.

De zogenaamde Fraudewet blijkt ondertussen vanaf de implementatie al vele misstanden op te leveren. Maar minister Asscher heeft aan deze signalen geen boodschap. Hij wil de officiële evaluatie van de wet afwachten.

Foto: daisy.images (cc)

Van die dingen | Plaatje

, door

COLUMN - Het kookboek beloofde mij de hemel. Het een zag er nog mooier uit dan het ander en ik zag al dat lekkers hier al op tafel staan. Rijen vol schalen met prachtige gerechten, kleurrijk en zowel qua smaak als kleur mooi bij elkaar passend. Vlees, vis, soepen en toetjes met druipende sauzen, alles om je vingers bij op te vreten. Goede wijn erbij, karaffen met water op tafel. We zouden zo aan de tafel kunnen schuiven die we in het kookboek voorgeschoteld kregen. Ik hoefde het plaatje alleen nog maar eventjes na te maken…

Uiteindelijk smaakt het natuurlijk wel. De smaak is niet waar het misgaat. Het ziet er bij mij gewoon niet uit. Dan heb ik het niet alleen over stoofpotjes, kleurrijke eenpansgerechten of goedgevulde gebonden sauzen. Vlees en vis, kleurrijke salades of romige desserts, ik kan het er allemaal moeiteloos uit laten zien als kattenvoer. Zo smaakt het niet, maar zo ziet het er wel uit. Ik weet niet wat er misgaat. Ik verdenk de foodfotografen van verregaande manipulatie en fotoshopgedrag, want het kan natuurlijk nooit aan mijn kookkunsten liggen. Dat lijkt me logisch.

Na wat googlen blijkt dat wat je op het plaatje ziet, niet is wat je eet. Het ligt dus niet aan mij. Diepe zucht van opluchting. Siroop of chocoladesaus blijkt motorolie, want dat is dikker en druipt mooier uit. Eten wordt aan elkaar geplakt en vastgestoken met satéprikkers, plastic fruit en groenten worden toegevoegd. IJs wordt van aardappelpuree met kleurstoffen gemaakt, anders smelt het onder de lampen. Vlees wordt bijgekleurd met schoenpoets, glanzend fruit druipt van de haarlak. Smakelijk kan ik het niet noemen. Daarna gaat er nog een stevige portie fotoshop overheen. Geen wonder dat ik het niet op tafel krijg zoals het in het boekje staat.

Vorige Volgende