Zoekresultaten voor

'metal'

Closing Time | Elizabeth kijkt naar Tatiana

Ok, deze Closing Time gaat iets meer tijd kosten om uit te leggen, omdat anders niet iedereen direct zal snappen waar ze naar kijken. Er staat muziek op YouTube, dat weet u al (daar halen we iedere dag de Closing Times vandaan). Daarnaast bestaan er recensenten, mensen die Dingen Vinden van (bijvoorbeeld) muziek. Daarnaast heeft YouTube een genre ‘reaction videos’, dat bestaat uit filmpjes van mensen die ergens voor het eerst naar kijken, meestal naar iets bijzonders en wonderlijks, waarbij wordt opgenomen hoe ze reageren.

Closing Time | Vrijheid van kiezen

Het is weer tijd gebruik te maken van de vrijheid te kiezen. En wat zeggen politiek partijen over popmuziek?

Hoort u nog bij die grote groep twijfelaars en weet u nog niet op wie u gaat stemmen? Misschien helpt het een beetje als u  weet welke partijen de popmuziek belangrijk genoeg vinden om er een punt van te maken in hun verkiezingsprogramma’s.

Treurig maar waar: van alle 37 partijen die in de Tweede Kamer willen plaatsnemen, hebben slechts vier iets te melden over popmuziek. Sterker nog: in de 33 partijen die er niets over melden zit helemaal geen muziek.

Closing Time | Vaarwel Lars Göran Petrov

De “Chief Rebel Angel”, zoals de overgebleven bandleden van Entombed A.D. hem liefkozend noemden, is niet meer. Lars Göran Petrov, zanger bij Entombed en, na gedoe, bij Entombed A.D., heeft het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld. “Rest in festering slime”, stond er op de voorkant van Entombed’s debuutalbum Left Hand Path, maar ik mag hopen dat LG Petrov een aangenamer hiernamaals heeft. Deze versie van Chief Rebel Angel is een live-opname met het koninklijk ballet van Stockholm, en hoewel ik daar geen verstand van heb (ballet) vind ik de cross-over prima geslaagd. Zet wel even het volume wat hoger, want de opnamekwaliteit is niet optimaal.

Closing Time | Arch Enemy

Melodieuze death metal is een genre dat me erg aan het hart gaat. Arch Enemy is momenteel een grote band in het genre, en The Eagle Flies Alone komt van hun laatste album Will to Power. Dat het al meer dan 70 miljoen keer bekeken is op YouTube suggereert dat er meer mensen zijn die dit wel mooi vinden. Wellicht gelijk een verklaring voor al die blauwharige dames die je tegenwoordig op straat ziet…

Closing Time | Deceased

János: “is het al tijd voor wat technisch onderlegde, hyperagressieve en kwalitatief hoogstaande thrash/death?”

Wereld: “HET IS ALTIJD TIJD VOOR TECHNISCH ONDERLEGDE HYPERAGRESSIEVE KWALITATIEF HOOGSTAANDE THRASH/DEATH!!1!”

 

Ahum, eh, juist, Deceased dus. Fijne band, begonnen halverwege de jaren 80, maken nog steeds muziek. Dit pareltje komt uit begin jaren 90, en kent (als jullie gewoon maar even blijven luisteren in plaats van weg te klikken zodra iemand begint te schreeuwen) ook verrassend mooie, melodieuze stukken.

Foto: Mirjam Groen (cc)

Sargasso Lijst | Live albums

ONDERZOEK, OPROEP - Mhhh. Onze laatste lijst is geloof ik alweer een kleine 7 jaar geleden, als ik de zoekfunctie van onze onvolprezen (en fraai vernieuwde) site mag vertrouwen. En dat doe ik natuurlijk. Reden genoeg om dit weer eens op te pakken!

Omdat lijstjes best leuk zijn, omdat we graag input van onze lezers krijgen, en natuurlijk omdat 2020 een fuckin’ graftakkenkutjaar was, waarin er niet of nauwelijks bandjes gekeken konden worden, door Covid-19 uiteraard.

Het was 5 december 2019 toen ik voor het laatst in een zweterig hok stond te kijken naar muziek makende mensen op een podium. En damn, net als vele, vele anderen mis ik het bandjes kijken, de muziek, de sfeer… Ik luister de laatste tijd dan ook vaker live-albums, uiteraard niet hetzelfde, maar als surrogaat (en om te zwelgen in weemoed) voldoet het enigszins.

Maar wat zijn nou eigenlijk de beste live-albums? En wat zijn de (nog) onbekende pareltjes? Daarbij kunnen we elkaar wellicht helpen!

Dus aan jullie, waarde lezers, de vraag: wat zijn de beste en meest memorabele live-registraties ooit vastgelegd?

Vrijwel alles komt in aanmerking, zo lang het maar een registratie is van een live-concert. Dus ook (meer)dubbel-albums, bands en soloartiesten, publieke uitvoeringen van een klassiek concert, of een album van een festival of optreden van meerdere artiesten.

Closing Time | Carnation

Normaal gesproken denk ik niet aan onze zuiderburen, wanneer het gaat om kwalitatief hoogstaande death metal, maar Carnation brengt daar wel verandering in. Het ritme is strak, de leads en riffs zijn fantastisch en de zanger heeft een erg goede, brute strot. Het geheel ademt een heerlijk nostalgische old school death metal vibe uit, dat doet denken aan (bijvoorbeeld) een vroege Entombed. Zelfs voor de albumhoes lijkt men inspiratie te hebben opgedaan uit de glorieperiode van deze muziekstijl. Enig experiment wordt niet geschuwd, op het laatste nummer van Where Death Lies zijn bijvoorbeeld ook wat (verdienstelijke) cleane vocals te horen. Heel gaaf album dit, met mooie liederen. Enjoy! En oh ja, artiesten hebben het moeilijk deze dagen, dus mocht je hier van genieten: klik vooral hier.

Tussentijd | Winter Woede

VIDEO - Heidevolk, Heideroosjes… what’s in a name? Beiden zingen over de winter. Limburgse nederpunkers of Gelderse nederfolkmetallers, beide heel goed te pruimen. Dit liedje over de winter is wel iets minder vrolijk. Het verhaalt over veteranen, die na de oorlog berooid achterblijven en om te overleven moeten roven. Maar ach, ook op kerstdag kan het niet alleen maar jolijt zijn, toch?

Foto: © Foto Jona Lendering Twee antieke grafstenen met een animatie van een crematie op een grafveld copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

Kunst op Zondag | Het nieuwe Thermenmuseum

Voor wie het Thermenmuseum in Heerlen nog niet mocht kennen: het is gewijd aan een van de grootste Romeinse ruïnes benoorden de Alpen. Coriovallum, zoals Heerlen destijds heette, was aanvankelijk de voornaamste nederzetting van een lokale stam. Fijne klei in de beekdalen zorgde ervoor dat hier veel pottenbakkers kwamen wonen. (Ik blogde vorige week over Lucius en Amaka.) Een Romeinse weg verbond het stadje met Bavay en Keulen en met de rest van de wereld, terwijl een andere weg leidde naar het noorden en naar Aken. Ergens in het midden van de eerste eeuw n.Chr. verrees hier ook een badhuis. Voor reizigers, voor soldaten, voor pottenbakkers en voor iedereen die verlost wilde zijn van het stof en zweet. En voor iedereen die gewoon behoefte had aan een babbel.

Kortom, Coriovallum was een van de vroegste centra van de romanisering in de Lage Landen. Een van de laatste ook. Nog in de vijfde eeuw n.Chr., toen andere nederzettingen allang waren opgegeven, woonden hier soldaten die zich identificeerden met het Romeinse Rijk. Het badhuis lijkt nog altijd te hebben gefunctioneerd. De opgraving documenteert dus een periode van een half millennium – het eerste kwart van de geschiedenis van de Lage Landen.

Een van de twee tijdelijke exposities © Eigen foto.

Foto: Het Nieuwe Instituut foto: Krina van der Drift

Het Nieuwe Instituut en FKA Witte de With

Vorig weekend bezocht ik Rotterdam om eens een kijkje te nemen in o.a.Het Nieuwe Instituut. Vaak heb ik het gebouw aan de buitenkant aanschouwd bij mijn vele bezoekjes aan de musea aan het Museumplein, maar ik was er nog nooit binnen geweest, dus een leuk uitstapje voor de zondagochtend.

Bij de meervoudige opdracht voor het gebouw van het Nederlandse Architectuurinstituut aan zes architecten in 1988 was Jo Coenen de winnaar. Hij bracht de  hoofdfuncties van het gebouw onder in afzonderlijke gebouwdelen. Elk gebouwdeel heeft een eigen architectonische karakteristiek en een eigen relatie met de omgeving. Het langgerekte archiefgebouw volgt de kromming van de Rochussenstraat en sluit daarmee het Museumpark af. Het beeld op de voorgrond is van Auke de Vries, die dit speciaal voor dit gebouw ontwierp en dat een jaar na de opening geplaatst werd (in 1994). Het heeft geen titel en de kunstenaar wilde er pas aan beginnen toen het gebouw grotendeels klaar was, omdat het werk één moest worden met het gebouw. Dat is zeker gelukt, vind ik.

Eenmaal binnen kon ik mij eerlijk gezegd moeilijk concentreren op de structuur van het gebouw door de enigszins verwarrende looproute, vanwege corona. Ook een plattegrond ontbrak, waardoor we een beetje ontheemd door het gebouw dwaalden. Dat was jammer, want we misten daardoor wel enige items. Wat we wel gezien hebben was de tentoonstelling “Art on Display 1949-69”. Een expositie over de verschillende manieren waarop in dit tijdvak kunst tentoongesteld werd. Grappig om eens niet te kijken naar het kunstwerk, maar naar de manier waarop het gepresenteerd word. Als bezoeker ben je er vaak niet van bewust dat daar vaak lang over nagedacht en veel werk aan besteed is.

Vorige Volgende