https://www.youtube.com/watch?v=xUQdSVBYR2A Ooit las ik eens in een oeroude krant dat koningin Wilhelmina "enige banale woorden" had gesproken. Ik moest het opzoeken. "Banale woorden" waren destijds een aanduiding voor omgangstaal. Onze taal verandert. De uitspraak ook. Het is ondenkbaar dat iemand tegenwoordig het Nederlands nog zo uitspreekt als de zanger van Het, onze allereerste beatband. Ik heb geen zin om op te staan bereikte in de eerste weken van 1966 de negende plek in wat toen nog de Nederlandse Hitparade heette.
Dit is het Sargasso-café van donderdag 15-02-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
We zijn allemaal kleine ploeteraars. We doen ons best een leven te leiden dat een beetje zin lijkt te hebben. Dat doen we op de manier waar we vertrouwd mee zijn. Of beter gezegd: dat doen we op de enige manier die we kennen. Of we nu Halbe Zijlstra, Koos van Dijk of Jan ’t Hoen heten.
De manier die Jan ’t Hoen kent is die van de succesvolle zakenman. Hij denkt groot. Cafés worden ketens, vastgoedbedrijven imperiums. Dus als besluit om The Wild Romance van Herman Brood weer bij elkaar te brengen, zodat hij daar de drummer van kan zijn, dan doet hij dat als de zakenman die hij is. Hij weet wel dat muzikanten wat grilliger zijn dan aannemers, maar als puntje bij paaltje komt, zitten ze hetzelfde in elkaar en zullen ze naar hem te luisteren.
Romanza Brava heet zijn band. Jan organiseert alles vanuit zijn kantoor in Amsterdam. Zijn secretaresse kopieert de setlist. Hij heeft strakke doelstellingen voor de komende twintig jaar. Ze moeten een band met bestaansrecht worden. Dat er mensen naar hun optredens komen, dat ze gevraagd worden en dat ze zelf muziek maken. Hij zal weleens laten zien hoe je dat doet: succes krijgen. Op een doordeweekse middagje vliegt hij naar Geneve om een deal met Nina Hagen te sluiten. Voor honderdduizend euro doet ze mee. Europese tournee inclusief verschijningen voor promotionele doeleinden. Was binnen half uurtje beklonken.
ACHTERGROND - Terwijl westerlingen zich zorgen maken om islamisering van het avondland, maken geestelijken in Iran en de Arabische wereld zich zorgen om iets anders: toenemende kerstening.
De ayatollahs in Iran waarschuwen er met een zekere regelmaat voor: de jeugd laat zich verleiden door Jezus. Dat zouden die geestelijken niet doen als het een marginaal verschijnsel was. Iran kent op papier godsdienstvrijheid en de zeer zichtbare Armeense kerk kan ongestoord haar gang gaan, maar evangeliseren geldt als ondermijning van de staatsveiligheid. Er wordt veel ondermijnd dezer dagen.
Het is moeilijk aan betrouwbare cijfers te komen. De christenen die zich het lot van hun onderdrukte geloofsgenoten aantrekken hebben de neiging de aantallen te overdrijven. Een evenwichtige studie uit 2015, die haar tekortkomingen netjes opsomt, houdt het op 100.000 bekeerde moslims in Iran. Dat is niet veel op de totale bevolking, maar tot de islamitische revolutie van 1979 was het aantal verwaarloosbaar. De harde lijn van de ayatollahs heeft velen van hun geloof vervreemd. In een wereld waarin leven zonder religie ondenkbaar is, is de overstap naar het christendom de ultieme stap om die vervreemding te uiten. Het is een bevrijding, een keuze voor westerse waarden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Oud-premier Ruud Lubbers overleden. De diverse “in memoria” variëren van groot staatsman met indrukwekkend verantwoordelijkheidsgevoel, tot icoon in Nederland, stuntel daarbuiten en van de sfinx die de jaren tachtig vorm gaf tot de man van het onmogelijke compromis. Het AD schrijft van de doden niets dan goeds: Zijn verdiensten zouden het winnen van de kritiek op zijn persoon.
RECENSIE - Cees Buisman is wetenschappelijk directeur van Wetsus, het European Center of Excellence for Sustainable water Technology in Leeuwarden, en ook hoogleraar biologische kringlooptechnologie in Wageningen. Als ik dat niet had geweten, had ik De mens is geen plaag zuchtend terzijde gelegd als het zoveelste pleidooi voor mediteren om de wereld te verbeteren. Want dat is het. Hoogleraar Buisman kan niet wachten tot we met zijn allen, al mediterend, een hoger bewustzijnsniveau bereiken. Dan gaan we voor elkaar zorgen, en komt alles vast goed. En dan ontstaat ook een heel andere wetenschap. Aldus de wetenschappelijk directeur.
Niks nieuws onder de zon, natuurlijk. Een halve eeuw geleden werd al gebabbeld over de ‘mentaliteitsverandering’ die nodig zou zijn om de aarde te redden. Buisman schrijft:
Velen hebben er al op gewezen dat het milieuprobleem niet alleen met techniek op te lossen is, maar dat er ook een verandering van de mens zelf nodig is. (p.109)
Het grote verschil is dat hij die ‘bewustwording’ (nog zo’n woord) koppelt aan de mystieke traditie. We moeten mediteren. Voorlopig is het de wetenschap die onze spirituele vooruitgang blokkeert:
De wetenschap heeft in de afgelopen jaren de maatschappij opgezadeld met een aantal in mijn ogen discutabele visies. Niet alleen zijn we nog slechts en kosmisch toeval, tegenwoordig zijn we ook nog onze hersenen (…) in mijn ogen leidt deze rationele wetenschapsvisie tot grote problemen, helemaal in relatie tot de uitdagingen waar we als planeet en mensheid voor staan. (p.9)
COLUMN - Mijn moeder verkruimelt langzaam. Er brokkelen elk seizoen weer oude vaardigheden bij haar af. Eerst kon ze niet langer autorijden, later niet meer rekenen of koken – terwijl ze in al die drie dingen vanouds een ster was, en daar veel eer mee inlegde.Tegenwoordig suft ze vooral in haar luie stoel, en kan ze het ontbijt alleen nog ‘klaarzetten’ wanneer mijn vader elke stap begeleidt met gedetailleerde instructies: ‘De yoghurt gaat in de schaaltjes, die staan daar al klaar. Kijk, daar is het emmertje met yoghurt. Dan haal je eerst het deksel daarvan af. Hier ligt een lepel, die steek je nu in de emmer, en dan schep je de yoghurt daarmee in de schaaltjes. Goed zo, de eerste schep zit erin. Nu nog een schep. Nee, eerst de lepel weer in de emmer, en dan…’
De wereld vervaagt voor haar, tijd wordt fluïde. Soms vraagt ze bezorgd wie er nu op mijn katje past, aangezien ik al drie dagen bij hen ben – terwijl ik pas een paar uur geleden ben gearriveerd. Ze kan soms iets vragen op een toon alsof ze gewoon het gesprek voortzet, terwijl ze ingaat op iets wat niemand heeft gezegd. Of misschien reageert ze op een opmerking van een maand of twee geleden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dit is het Sargasso-café van woensdag 14-02-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
De suikerpatiënt die vorig jaar achter het stuur onwel werd en enkele mensen aanreed in Amsterdam had genoeg gegeten. Het ongeluk was botte pech. Maar hé, dat was indertijd niet bekend, dus het was volkomen logisch dat rechtse ‘opiniemakers’ onmiddellijk de islamofobe haatkaart trokken. Het was tenslotte ramadan, dus die meneer had bewust het risico genomen in een hypo te belanden. Het was een aanslag!
In die beleving zijn moslims schuldig tot het tegendeel bewezen is. Anderen houden vast aan de status quo: onschuld tot er bewijs ligt. Die attitude heeft een naam: islamiseren. Zo heet dat als je roept dat migranten, vluchtelingen en andere niet-witte nieuwkomers ook rechten hebben. Als je dat maar hard genoeg gelooft is meer dan de helft van Nederland al geïslamiseerd, van rechters en politici tot woningcorporatie en grootbedrijf. Het is een aanslag!
Valentijnsdag. Een goed excuus voor een suikerzoet Bollywood-liefdeslied, waaraan u kunt horen dat de housebeat ook aan India niet voorbij is gegaan. Het is afkomstig uit de zeer succesvolle film Bajrangi Bhaijaan over een Indiër die een klein meisje gaat terug bezorgen bij haar moeder in Pakistan. Welwillende hindoes en moslims werken eensgezind samen om die missie tot een succes te maken.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.