Een paar dagen geleden werd de mail van Elliott Broidy gehackt, een dubieuze zakenman die hoog in de boom zit bij de Republikeinse partij en een belangrijke sponsor van de Trump-campagne is. De BBC legde de hand op de mails en kwam er zo achter dat Elliott Broidy vorig jaar op verzoek van de Verenigde Arabische Emiraten bij Trump heeft gelobbyd voor het ontslag van minister van buitenlandse zaken Rex Tillerson, omdat die de boycot van Qatar niet steunde. Trump behield Tillerson, maar liet zich wel zeer negatief uit over Qatar (inmiddels is hij bijgedraaid). Een paar dagen eerder was er ook al slecht nieuws voor Broidy, toen de Wall Street Journal onthulde dat hij voor 75 miljoen dollar geprobeerd had om het Amerikaanse onderzoek te stoppen naar het 1MDB-schandaal, waarbij miljarden zijn verdwenen uit het Maleisische investeringsfonds. Gisteren kwam Al Jazeera met een nieuwe affaire rond Broidy, die overigens ook dikke maatjes is met Netanyahu. Volgens de Qatarese zender is Broidy ook een betaalde lobbyist voor de Russische bank VTB, waartegen Amerikaanse sancties van kracht zijn. Qatar zat volgens Broidy ook achter de hack van zijn mail.
Victor Axelrod, zich bij tijd en wijle noemende Ticklah, is een gelauwerde producer uit Brooklyn, die onder andere met Amy Winehouse en Robbie Williams werkte. Als Ticklah maakt hij reggae en dub, hierboven in een elektronische loungevariant.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
OPINIE - Medezeggenschap van werknemers was ooit een strijdpunt in de sociale beweging.
De werking van de parlementaire democratie, het ‘democratisch tekort’ van de Europese Unie, participatie in de lokale besluitvorming, inspraak van ouders op scholen , van ouderen in verzorgingshuizen of van patiënten in de zorg: als het over democratie gaat komen al deze onderwerpen regelmatig in beeld. Democratie in het bedrijfsleven, waar de meeste mensen toch een groot deel van hun leven doorbrengen, is een onderwerp waarvoor we tegenwoordig aanzienlijk minder warm lopen. Een onderzoek van het ministerie van Sociale Zaken wijst op een terugloop van de naleving van de Wet op de Ondernemingsraden. Op de universiteit haken partijen af bij gebrek aan resultaat. ‘Het enige motief om in de medezeggenschap te gaan is om alles iets minder snel achteruit te laten gaan.’
Zonder veel ruchtbaarheid is de Tweede Kamer onlangs akkoord gegaan met een wijziging van de Wet op de Ondernemingsraden die bedrijven verplicht beloningsverschillen met de OR te bespreken. Minister van Sociale Zaken Koolmees (D66) had dit plan geërfd van zijn voorganger Asscher (PvdA). Het is bedoeld als een antwoord op ‘de groeiende maatschappelijke onvrede over de soms grote verschillen tussen topsalarissen en salarissen op de werkvloer.’ CDA, VVD en de ChristenUnie, coalitiegenoten van D66, vinden de nieuwe verplichting overigens niet nodig. Ook in OR-kringen is er nogal sceptisch gereageerd op de wetswijziging. ‘Op zijn best krijgen we in sommige gevallen heel veel verontwaardigd geschreeuw en maar bitter weinig wol,’ schrijft André van Deijk van GTIP Medezeggenschap.
Opleidingen in het hoger onderwijs mogen geen dure leermiddelen en excursies verplichten. Een student betaalt al collegegeld, en daar moet het onderwijs voor gegeven worden. Als een opleiding toch iets hips en duurs wil, moet het een gratis alternatief aanbieden. In de praktijk werkt dat helaas niet. En zo worden studenten illegaal op kosten gejaagd, terwijl het alleen maar stijgt en de studiebeurs vrijwiel is afgeschaft.
De Onderwijsinspectie doet echter niets. En de minister ook niet:
Ze deelt de mening dat onderwijsinstellingen zich aan de wettelijke voorschriften moeten houden, antwoordt ze afgemeten.
En als studenten nu toch tegen onterechte extra studiekosten aanlopen, kunnen ze een klacht indienen. Krijgen ze bij hun onderwijsinstelling geen gehoor, dan kunnen ze naar de rechter stappen. Mochten ze gelijk krijgen, blijkt uit Van Engelshovens antwoord, dan zal de inspectie de onderwijsinstelling erop aanspreken “en zo nodig handhavend optreden”.
Ja joh. Die student die illegaal een rekening van een paar honderd euro krijgt gaat daarover tot aan de rechter procederen bij de eigen instelling. Want daar heb je tijd, geld en zin voor, als student. Terwijl je voor je afstuderen afhankelijk bent van diezelfde instelling.
Eentje dus voor in de categorie: de verantwoordelijkheid afschuivende overheid. Alles formeel netjes volgens de regels. Er is toch een procedure die gevolgd kan worden? Er is een rechtsgang mogelijk? Dan zijn wij klaar. Dat de burger hier volstrekt niet mee geholpen is, is blijkbaar van nul en generlei belang voor minister Van Engelshoven en deze regering.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Nadat de Britten alle volgens de EU werkbare opties hebben verworpen om een harde grens bij Noord-Ierland te voorkomen na Brexit, stelt Donald Tusk een ultimatum: kom zelf met een oplossing, want anders heeft verder praten geen zin.
“We know today that the UK Government rejects a customs and regulatory border down the Irish Sea, the EU single market, and the customs union. While we must respect this position, we also expect the UK to propose a specific and realistic solution to avoid a hard border. As long as the UK doesn’t present such a solution, it is very difficult to imagine substantive progress in Brexit negotiations. If in London someone assumes that the negotiations will deal with other issues first before the Irish issue, my response would be: Ireland first.”
Sommige politici, bestuurders en ambtenaren spreken over de boze burger alsof het een bijzondere soort betreft. Maar de verontwaardiging van burgers laat ook zien waar zij belang aan hechten en waar zij voor in actie willen komen, stellen Sarah L. de Lange en Jasper Zuure in de nieuwe bundel #WOEST.
Inwoners die protesteren tegen de komst van een asielzoekerscentrum, Turkse Nederlanders die boos zijn op de Nederlandse regering omdat een Turkse minister geen speech mag geven, de voor- en tegenstanders van Zwarte Piet, Groningers die zich verzetten tegen gaswinning en bewoners rondom Lelystad die de komst van een vliegveld willen tegenhouden. Het is niet moeilijk om in de afgelopen jaren voorbeelden te vinden van burgers die verontwaardigd of zelfs woest zijn op de overheid.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de verontwaardiging van burgers veel aandacht krijgt in het publieke debat. In 2017 sprak Asscher bijvoorbeeld over een ‘kakafonie van woeste woede’ en datzelfde jaar schonk Buma in zijn Schoo-lezing veel aandacht aan ’de boze burger’. Hoewel sommige politici, bestuurders en ambtenaren de boze burger op het schild hijsen, spreken andere gezagsdragers over de boze burger alsof het een bijzondere soortgenoot betreft. Deze ‘civis iratus’ zou niet voor rede vatbaar zijn, en daarom niet serieus genomen hoeven te worden.
COLUMN – Twee van de meest prestigieuze Oscars, die voor de beste film en de beste regie, gingen afgelopen weekend naar The Shape of Water. Onverwacht was dat niet: de film werd allerwege geroemd. Nu is-ie werkelijk beeldschoon gemaakt, maar mens, wat verveelde ik me toen ik ’m zag.
De film grossiert in bordkartonnen karakters. Het team aan de goede kant bestaat uit een collectie mensen-die-het-ook-niet-makkelijk-hebben. Een homofiele, uitgerangeerde kunstenaar, die alleen soelaas vindt in musicals, zijn katten, en de vriendschap van zijn gehandicapte buurmeisje. Het buurmeisje zelf, dat niet praten kan maar welgemoed voor iedereen zorgt, terwijl ze vergeefs hunkert naar liefde en een kutbaantje als schoonmaakster heeft. Haar zwarte collega, die een minkukel als man heeft en optreedt als tolk voor het stomme meisje, omdat toch íemand de kijker duidelijk moet maken wat onze hoofdpersoon te zeggen heeft. De uitbater van een bioscoop die permanent failliet dreigt te gaan, maar intussen wel mooie klassiekers aan de zeldzame fijnproever opdist.
Het team aan de slechte kant: de inlichtingendiensten en het militair-industrieel complex, tezamen de status quo representerend, gepersonifieerd door iemand die niet alleen met zichtbaar genoegen martelt, maar in zijn lunchpauzes achteloos seksueel wangedrag begaat.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
SP Tweedekamerlid Ronald van Raak neemt op TPO Kees Verhoeven flink op de korrel:
D66’er noemde de Sleepwet vorig jaar nog ‘een valse belofte, een fata morgana in een droge woestijn’
Inmiddels heeft Kees Verhoeven lak aan z’n eigen amendementen.
Dit is het Sargasso-café van donderdag 08-03-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Daphne Oram (1925-2003) was een pionier in elektronische muziek. Ze ontwikkelde haar eigen techniek om elektronische geluiden te produceren, Oramics. De machine die ze daarvoor bouwde – een soort synthesizer waarmee ze getekende patronen kon omzetten in geluiden – wordt als cruciaal gezien voor de verdere ontwikkeling van elektronische muziek. Nadat ze bij de BBC de eerste vrouwelijke oprichter en directeur van een elektronische muziekstudio was geworden, zette ze, ook als eerste vrouw, in 1959 haar eigen Oramics Studios for Electronic Composition op zodat haar producties meer konden worden dan achtergrondmuziek. Naast stukken voor tv, bioscoopreclame, theater en concerten maakte Oram experimentele nummers zoals ‘Four Aspects’ (1960).