Negatieve inkomstenbelasting is beter dan het onvoorwaardelijke basisinkomen (1)

Een onvoorwaardelijk basisinkomen is geen goed idee volgens onze gastredacteur Hein Vrolijk. Hij heeft een beter alternatief en licht dat toe in twee delen. Vandaag deel 1. De ‘Week van het basisinkomen’ is al enige dagen voorbij. Vrijwel onopgemerkt, als je afgaat op de progressieve media. Zelfs de speciale website meldde nauwelijks activiteiten. Rechtse media daarentegen hadden meer aandacht voor het basisinkomen. Zoals Das Kapital, dat een experiment in Liverpool bij voorbaat de grond inboort. Of De Telegraaf, die schrijft over een initiatief van de Zwitserse filmmaker Rebecca Panian. Zij wil 880 inwoners van een klein Zwitsers dorp een jaar lang een basisinkomen van 2200 euro per maand geven. Dan komt de aap uit de mouw: ‘Zij wil de proef financieren met crowdfunding en gaat er een film over maken.’ Als de vlag er zo bij hangt, dan is het hoog tijd om heel kritisch naar het onvoorwaardelijk basisinkomen te kijken. Voor een alternatief kunnen we ons laten inspireren door een ‘links’ idee van een ‘rechtse’ econoom. Zelfs  Rutger Bregman, in Nederland de meest bekende pleitbezorger, zette eind vorig jaar een andere koers in: ‘We schuiven het idee van een universeel basisinkomen op de lange baan.’ Bregman vindt dat basisinkomen nog steeds de beste optie, met als belangrijkste reden ‘dat er geen stigma meer zou zijn op het ontvangen van deze “uitkering” (iedereen krijgt haar immers).’ Is dit niet een raar argument: de wereld zit vol met stigma’s en het ontvangen van een basisinkomen lijkt mij daarvan het minst problematisch. Om twee redenen pleit Bregman voorlopig voor een negatieve inkomstenbelasting, door hem aangeduid als basiszekerheid. Het scoort beter qua betaalbaarheid want je hebt dan geen rondpompmachine nodig, wat hij verder niet uitlegt – hij vindt het blijkbaar voldoende om te verwijzen naar een echte economieprofessor, Bas Jacobs.  Bovendien ondervangt dit alternatief een moreel probleem: ‘Waarom zouden de miljonairs uit de Quote 500 ook een basisinkomen moeten krijgen?’

Door: Foto: MD5050 (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘We mogen ons wel wat meer interesseren voor de talenten van vluchtelingen’

, door

INTERVIEW - Door Daniel van Heijningen en Marcel Ham

De integratie van vluchtelingen is hèt hoofdpijndossier van veel gemeenten. Esseline van de Sande probeert te laten zien dat het anders kan.

Het vlot niet erg met de integratie van vluchtelingen in Nederlandse gemeenten. De Almeerse wethouder Froukje de Jonge sprak eerder met Sociale Vraagstukken openhartig over haar worsteling met statushouders. En recent luidden onderzoekers van het SCP de noodklok over Syrische vluchtelingen: ‘Zonder intensief beleid gaat het mis’.

© Sociale Vraagstukken Esseline van de Sande

Aan Esseline van de Sande is dat pessimisme niet besteed. Ze woonde zes jaar in Syrië en was bij verschillende humanitaire acties betrokken. Terug in Nederland maakte ze zich vanaf 2016 op verschillende manieren ferm om ‘het gat tussen vluchtelingen en de Nederlandse samenleving te overbruggen’. Ze organiseert bijvoorbeeld debatten maar ook diners, concerten en bijeenkomsten waar verhalen en gedichten uit Syrië worden voorgedragen.

Pop up-bazaar

Twee jaar geleden nam ze in Leidschendam-Voorburg het initiatief voor een ‘Pop-Up-bazaar’: een ontmoeting in de Voorburgse Herenstraat tussen gevluchte vakmensen uit onder meer Syrië met Nederlandse collega’s van hetzelfde beroep. Zo kwam een Syrische klokkenmaker over de vloer bij een Nederlandse klokkenwinkel, en een gevluchte bakker maakte kennis met een Nederlandse collega. Andere vluchtelingen die zo vakgenoten troffen: een patissier, een schoenmaker en een kok. De kennismaking van de horlogemaker met zijn Nederlandse collega leidde tot een serieuze baan.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Waan van de dag

SG-café vrijdag 28-09-2018

, door

Dit is het Sargasso-café van vrijdag 28-09-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.

Foto: Toshiyuki IMAI (cc)

Wereldtemperatuur | Update augustus 2018

, door

DATA - Na een bijzondere zomer hier in Nederland, met een recordaantal zomerse en warme dagen, weer even naar de opwarming van de hele aarde kijken.
Die zit nog steeds in de fase na de extreme El Nino. Maar er zit een nieuw El Nino aan te komen na de herfst.
De gemiddelden voor 11 en 30 jaar hebben wel weer gewoon een nieuw record bereikt. Dus het onderliggende signaal is nog steeds: het warmt op.


Weinig nieuws van het klimaatonderzoeksfront. Alleen dat de discussie over de gevoeligheid van de modellen weer wat verder aangescherpt is.

Om het toch maar weer even lokaal te trekken, hier een grafiek met het gecentreerde gemiddelde over 30 jaar op basis van de maandgemiddelde temperaturen van De Bilt vanaf 1706.

Het overzicht van de wereldwijde temperatuurafwijkingen is gebaseerd op de metingen van RSS MSU TLT 4.0, GISS – gistemp v3, Hadcrut4 (4.6), NCDC, Copernicus ERA interim en JMA. We nemen daar maandelijks het gemiddelde van en bepalen ook nog het lopende gemiddelde over alle metingen van 36 maanden (drie jaar) , 132 maanden (elf jaar) en dertig jaar. Let op: het gaat hier om gemiddelde afwijkingen over meerdere reeksen met verschillende referentieperiodes. Getallen bieden dus alleen een indicatie van de trend.

Foto: Tonja Lapina (cc)

Noord-Macedonië tussen oost en west

, door

ELDERS - Het referendum dat zondag wordt gehouden in de Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië gaat over meer dan een nieuwe naam voor het land. Steun van de Grieken voor de voorgestelde oplossing is ook nog allerminst zeker.

De nieuwe naam voor het land, Republiek Noord-Macedonië, staat niet eens in de vraag die de Macedoniërs in het referendum wordt voorgelegd. De aanvaarding van de nieuwe naam dient namelijk een doel en daar is de referendumvraag volkomen duidelijk in: ‘Steunt u het lidmaatschap van de EU en de NAVO door aanvaarding van de overeenkomst tussen Griekenland en Macedonië?’ De polls voorspellen dat een meerderheid deze vraag positief zal beantwoorden. Maar om de uitspraak geldig te maken moet minstens 50% van de kiesgerechtigden zich laten horen. Een tegenvallend resultaat zal het moeilijker maken de tweederde parlementaire meerderheid te vinden voor de grondwetswijzigingen die nodig zijn om de naamsverandering te bezegelen.

Nationalisten roepen op tot een boycot. De verdeeldheid in de grootste nationalistische groepering, de voormalige regeringspartij VMRO-DPMNE lijkt in het voordeel van het ja-kamp. Hristijan Mickovski, leider van deze partij die vanwege corruptie en afluisterschandalen in de oppositie is beland, heeft gezegd het resultaat van het referendum te zullen respecteren. Maar parlementsleden van zijn partij laten andere geluiden horen. Er is nog steeds een sterke anti-westers gezinde minderheid die net als in andere voormalige Joegoslavische deelrepublieken zoals Servië en Montenegro meer hecht aan banden met Rusland, het moederland van de Slaven.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

https://www.youtube.com/watch?v=fKpskHjmRH4

Closing Time | Koos Alberts: We zullen je nooit vergeten

, door

Ach die Koos. Ik ben nooit fan van Koos Alberts geweest, maar het raakt toch altijd even als zo’n icoon het leven laat.

Toen hij met Ik Verscheurde Je Foto doorbrak, leek het land wel verdeeld in voors en tegens. Polarisatie avant la lettre?…nah, niet echt. Kwestie van smaak. Hele volksstammen houden hartstochtelijk van hem en zijn muziek. Ik vond het vreselijk, maar ben helaas behept met een geheugen en dus kan ik het lied van A tot Z meezingen. Net als Zijn Het Je Ogen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Participatiesamenleving 5 jaar: tijd voor heroriëntatie?

, door

VERSLAG - door Jan van Dam

cc Sociale Vraagstukken cover boek De verhuizing van de verzorgingsstaat

De grote decentralisatieoperatie van 2015 is geen onverdeeld succes. Het heeft volgens de auteurs van het jaarboek van het Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken geleid tot grote tekorten geleid op professioneel en democratisch gebied. Maar bij de presentatie van het jaarboek in Utrecht klonken opvallend veel opgewekte geluiden. En een behoefte om over alternatieve keuzen te praten.

Kan je de zorg en ondersteuning verbeteren en tegelijkertijd betaalbaar houden? Het kabinet Rutte II dacht drie jaar geleden van wel. Een grootscheepse overheveling van zorgtaken van Rijk naar gemeenten zou het antwoord zijn op deze ogenschijnlijk onoplosbare vraag. De toenmalige regering was zo zeker van zijn zaak dat het de toekomstige winst van zijn beleid, in de vorm van bezuinigingen, al op voorhand inboekte.

Drie jaar decentralisaties

Naast de financiële voordelen moest de decentralisatieoperatie er ook voor zorgen dat mensen weer naar elkaar zouden gaan omkijken.

Hoogleraar Evelien Tonkens noemde dit tijdens de drukbezochte conferentie ‘Hulp Dichterbij?’ op de Hogeschool Utrecht een van de ‘beloftes van nabijheid’. Op de bijeenkomst presenteerde het Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken haar nieuwe jaarboek, dat deze keer terugblikt op drie jaar decentralisaties. Het boekt vormt de weerslag van een meerjarig onderzoek van de Universiteit voor Humanistiek en de Universiteit van Amsterdam.

Foto: Ted (cc)

Closing Time | Koos Alberts – We zullen je nooit vergeten

, door

Ach die Koos. Ik ben nooit fan van Koos Alberts geweest, maar het raakt toch altijd even als zo’n icoon het leven laat.

Toen hij met Ik Verscheurde Je Foto doorbrak, leek het land wel verdeeld in voors en tegens. Polarisatie avant la lettre?…nah, niet echt. Kwestie van smaak. Hele volksstammen houden hartstochtelijk van hem en zijn muziek. Ik vond het vreselijk, maar ben helaas behept met een geheugen en dus kan ik het lied van A tot Z meezingen. Net als Zijn Het Je Ogen.

Dat nummer en bijbehorend album maakte hij voor zijn zeer ernstige auto-ongeluk waarbij hij een dwarslaesie opliep. Zijn stembanden waren ook behoorlijk beschadigd. Ondanks dat, of misschien mede dankzij dat, bleef hij een populaire volkszanger. Hij was een vechter. Maar verloor uiteindelijk het gevecht met kanker.

Rust zacht Koos. We zullen je niet vergeten.

Bonus en eerbetoon:

Waan van de dag

SG-café donderdag 27-09-2018

, door

Dit is het Sargasso-café van donderdag 27-09-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.

Closing Time | Way Out West

, door

Toen ik eind jaren ‘80/begin jaren ’90 danig werd bijgespijkerd wat muziekkennis betreft, waarmee ik bedoel dat ik allerlei muziek leerde kennen die niet op dat moment in de Top 40 stond, begon de housescene voet aan de grond te krijgen. Ik vond het in eerste instantie drie keer niks, wat een nepmuziek. Tot ik mijn eerste pilletje kreeg, waarna vele nachten in de Waakzaamheid volgden.

Halverwege de jaren ’90 werd the place to be de Mazzo. Daar ontmoette ik een heerlijke gozer die me mee naar huis nam en sindsdien woon ik in Amsterdam (allang niet meer met dezelfde gozer trouwens.). We begonnen samen een winkeltje, de alien-winkel die ik in deze Closing Time even aanstip. Dat bleek een gouden greep, nog voor de opening stonden de mensen al te dringen om naar binnen te gaan, alleen vanwege een petje en een T-shirt in de etalage met een alien-hoofd. We hadden ook mazzel met de tijdgeest; de film Independence Day kwam uit op de dag dat we open gingen. Precies een jaar later landde de Pathfinder op Mars. Toen was onze winkel al veranderd in een vrij bizarre toko, met een behoorlijke collectie aliens in allerlei vormen. Van kettinkjes tot alien-embryo’s in een glazen pot, alles verlicht door blacklight om de glow-in-the-dark-items goed tot hun recht te laten komen.

Vorige Volgende