In deze bewogen tijden is Sargasso’s Kunst op Zondag eigenlijk een wat ouderwetse rubriek. Veel ‘plaatje met een praatje’, weinig bewegende beelden. Terwijl er zoveel mooie films en documentaires zijn over kunst en kunstenaars. Voor dat soort ‘bewegende beelden’ moet u bij filmfestivals of de televisie zijn. En natuurlijk bij (onder andere) Youtube (hier en daar) en Vimeo. Instagram is bovenal een fotoplatform, maar kunstenaars willen daar nog wel hun zelfgemaakte filmpjes plaatsen. Ook op Arttube, het videoplatform van Nederlandse en Belgische musea, zijn mooi ‘bewegende beelden’ te zien. Natuurlijk is dat in veel gevallen bedoeld als reclame om publiek naar tentoonstellingen te lokken. Maar soms ook met interessante aanvullende informatie, waardoor je een kunstenaar of het werk beter leert kennen.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 26-01-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
NIEUWS - De commissie die in Duitsland onderhandelt over het sluiten van de kolencentrales is vanmorgen met haar voorstellen naar buiten gekomen. In de voorstellen staat dat de laatste kolencentrale uiterlijk in 2038 moet sluiten en dat regio’s die geraakt worden door de sluiting van kolencentrales 40 miljard Euro aan steun krijgen. De voorstellen van de commissie moeten nog door de Duitse overheid in beleid en wetgeving omgezet worden.
Volgens Reuters zal energiebedrijven, zoals RWE, Uniper, EnBW en Vattenfall, als eerste stap gevraagd worden om 12,7 GW aan kolencentrales te sluiten voor 2022. Dit is gelijk aan 24 kolengestookte eenheden, of 22 keer de kolencentrale van Eon op de Maasvlakte. Onder de voorgestelde plannen daalt de capaciteit van Duitse kolencentrales met meer dan de helft tot 17 GW in 2030.
Uitvoering van deze plannen zal een aanzienlijke invloed hebben op het CO2 effect van Nederlandse import van Duitse stroom, en daarmee ook op het waterbedeffect van eventuele sluiting van Nederlandse kolencentrales om aan het vonnis in de Klimaatzaak te voldoen.
RECENSIE - Jona Lendering besprak op zijn blog het boek van Sargasso-redacteur Kees Alders (aka Klokwerk) over filosofie van de oudheid.
Bekentenis: ik was al ergens halverwege mijn vierde jaar aan de universiteit toen ik me realiseerde dat ik noch bij de colleges oude geschiedenis, noch bij de colleges antieke filosofie ooit had gehoord over het Organon, de verzameling van zes teksten waarmee Aristoteles de grondslagen legde voor de logica en daarmee, indirect, voor alle latere wetenschap. Op de middelbare school had ik er wel van gehoord, aan de universiteit werd het overgeslagen. Dat zal inmiddels wel zijn verbeterd, maar in de eerste jaren na de Deetman-kaalslag was het denkbaar dat je naar een universiteit ging om iets te leren over de Oudheid en dat je daar het belangrijkste niet meekreeg. Ik heb me er later in verdiept en mijn exemplaar van Aristoteles’ Analytica Priora vertoont inmiddels sporen van intensief gebruik, maar ik blijf me onhandig voelen als het gaat over antieke filosofie.
Toch ben ik niet helemaal onwetend. Ik heb de reguliere colleges antieke filosofie, incompleet of niet, natuurlijk wel gevolgd en ben later lid geweest van een discussiegroep. Daar viel me op dat een filosoof en een historicus niet dezelfde accenten leggen. Te kort door de bocht samengevat probeert de laatste een denkbeeld te plaatsen in een historische context terwijl de eerste reflecteert over het denkbeeld zelf. Een historicus kan zich bijvoorbeeld afvragen of een opvatting niet anachronistisch aan Pythagoras is toegeschreven terwijl een filosoof nadenkt over de pythagorese mathematisering van het wereldbeeld.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Fever Ray is een soloproject van Karin Dreyer (The Knife). Aardig detail: de cover van dit album is gemaakt door Charles Burns, de auteur van Black Hole comics, een serie vervreemdende strips over pubers die last krijgen van een door sex overgedragen ziekte die groteske vervormingen veroorzaakt, die ook de moeite waard zijn om eens te bekijken.
RECENSIE - In deze gastbijdrage recenseert Liliane Waanders de roman “Magda is overal” van onze eigen redacteur Christian Jongeneel.
Pas aan het eind valt in Magda is overal van Christian Jongeneel alles op zijn plek. En alles is in het geval van Magda is overal veel. Kort samengevat laat Christian Jongeneel zien hoe een samenleving binnen een paar generaties van kleur kan verschieten, met alle positieve en negatieve gevolgen van dien. Centrale figuur in de roman is Dede Singh, die ook nog eens de uiterst onbetrouwbare verteller is van het eerste van de drie delen van de roman.
Dat eerste deel dat Magda heet, begint met de oma van Dede die even uit de dood ontwaakt, omdat de weg naar het hiernamaals versperd is. Daarmee lijkt de toon gezet van een onwaarschijnlijk verhaal, waarin Dede zijn tweelingzus Magda overal waar zij gaat en staat en vanwege haar vredelievende en multi-interpretabele verschijning op handen gedragen wordt, begeleidt en als haar bewaker optreedt. Dat bewaken is in zijn ogen hard nodig: menigeen waagt zich te dicht in haar buurt en dat dwingt Dede tot steeds gewelddadiger optreden. Haar carrière als model/vredesduif brengt broer en zus in landen die de cultuur al eeuwen in pacht hebben en in landen die op het punt staan het wereldpodium te betreden.
ELDERS - De huidige Poolse regering zal het Verenigd Koninkrijk na de brexit nog gaan missen als bondgenoot in de strijd tegen de bemoeienissen van de EU.
De Poolse minister van Buitenlandse Zaken Jacek Czaputowicz opperde maandag een termijn van vijf jaar voor de omstreden ‘backstop’. Hij dacht daarmee een oplossing te kunnen bieden voor de voortdurende crisis in het Verenigd Koninkrijk, maar werd onmiddellijk teruggefloten door de Europese Commissie bij monde van commissaris Timmermans, niet de grootste vriend van Polen. De Ierse minister van Buitenlandse Zaken Coveney zei dat hij zijn Poolse ambtgenoot er in december al op had gewezen dat een tijdslimiet voor Ierland onbespreekbaar was. ‘Ik heb duidelijk gemaakt dat een beperking in de tijd van een verzekeringsmechanisme, en dat is deze backstop, uiteindelijk betekent dat het geen verzekeringsmechanisme is’. De stap van de Poolse minister wordt allerwegen gezien als een onaanvaardbare breuk in de Europese solidariteit.
Ook Daniel Kawczynski, een Brits conservatief parlementslid van Poolse afkomst, kreeg deze week veel verwijten naar zijn hoofd geslingerd. Hij heeft toegegeven dat hij bij de Poolse regering gepleit heeft voor het blokkeren van uitstel van de officiële periode die staat voor de brexit en die eindigt op 29 maart. Kawczynski is een aanhanger van de harde lijn en wil voorkomen dat zijn tegenstanders alsnog kansen krijgen op een andere uitkomst dan een snel, volledig en definitief uittreden van het Verenigd Koninkrijk uit de EU.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dit is het Sargasso-café van vrijdag 25-01-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Sinds het begin van de oorlog in Syrië woont Omar Souleyman in ballingschap in Turkije. Dat weerhoudt hem er niet van om met een coole zonnebril op zijn snufferd dancestampers te maken.
‘….a rare victory for the European Union and NATO’. (NYT)
Meer achtergrond hier.