Voorpagina

Zoekresultaten voor

'holocaust'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De jongeren bij Forum zijn het probleem niet

, door

COLUMN - Met enige verbazing kijken we de laatste rel bij Forum voor Democratie aan. De jongeren-afdeling heeft het zwaar: nazistische, racistische, homofobe berichten blijken er veelvuldig rondgestrooid te worden. Het is niet bepaald de eerste keer, dus nu zetten FvD-politici de hakken in het zand. Voor wie de ogen al langer open heeft, kan het gedrag van de jongeren niet verbazen.

Foto uit 2016, rechtsonder Luc Stenekes van Erkenbrand

Al voor de verkiezingscampagne van 2017 was er heel veel kritiek op Thierry Baudet, de man heeft een lange historie van dubieuze uitspraken en contacten. Zo sprak hij bijvoorbeeld op de IJzerwake, waar SS-vlaggen wapperen, op een donateursbijeenkomst van homo-haters organisatie Civitas Christiana, en boodt zijn proefschrift aan aan Frankrijks bekendste Holocaust-ontkenner, Jean-Marie Le Pen.

Later, tijdens de campagne voor het Oekraïne Referendum droeg Baudet al een ‘vote Soros’ t-shirt en had leden van Erkenbrand op bezoek. Erkenbrand heeft er nooit een geheim van gemaakt dat ze Nederland van vreemde smetten vrij wil zien. Veel van de huidige ophef rond JFvD gaat over Erkenbrand figuren die lid zouden zijn. Baudet heeft de oprichter van Erkenbrand in 2015 al eens ontmoet en Erkenbranders zijn fans van hem. Thierry zelf retweet Erkenbrand memes. Alle andere Nederlandse politici weten direct met wat voor lieden ze te maken hebben, Baudet boeit het niet.

Foto: Abhi Sharma (cc)

Het raadsel van Femma

, door

RECENSIE - © Uitgeverij De Geus. Boekomslag Het raadsel van Femma door Els van Diggele‘Ik was een Calmeyer-geval.’ Het schoot Femma ineens te binnen. Haar familie had de naam Calmeyer nooit eerder gehoord. Ze wisten dat hun moeder (of oma) in het concentratiekamp had gezeten maar wat en hoe precies, daarover had ze nooit iets verteld. Het bleef altijd vaag, bij een paar steekwoorden. En natuurlijk was er ook lange tijd nauwelijks aandacht voor de slachtoffers van de Holocaust en hun verhalen. Ook van Femma werd altijd verwacht dat ze daar niet bij stil bleef staan – het leven ging door. En nu zat ze ineens op haar praatstoel. Alle verschrikkingen moésten verteld.

Want het verleden achtervolgde haar. Femma was door haar ervaringen getekend. Haar humeur kon plots omslaan, ze kon vreselijk, onredelijk woedend worden. En dan was er haar schoonmaakwoede. Wel twee keer per week moest alles en iedereen aan de kant, want dan was het tijd voor een rigoureuze schoonmaak. Haar man Henk lag vaak in de vuurlinie maar hij had er altijd begrip voor gehad. Femma’s zonen ‘herontdekten’ hun joodse verleden en wilden meer weten. Nog pas twee jaar geleden hakte zoon Ruud de knoop door. ‘Nu ga ik. Wie mee wil gaat mee, anders ga ik alleen.’ En ze gingen. En Femma ging mee. Naar Auschwitz. Het was een doorbraak. Eenmaal terug in Nederland durfde ze voor het eerst alles te vertellen. Hoe ze opgepakt was, waar ze was geweest, wat ze allemaal had gezien, en doorstaan. Nooit had ze de moed opgegeven. Want haar verblijf in de hel was immers een vergissing. Haar ouders zouden dat aan Calmeyer duidelijk maken. Straks zou ze te horen krijgen dat ze naar huis mocht.

Foto: Peter Tkac (cc)

Sociale media sturen jonge Slowaken naar extreemrechts

, door

ELDERS - Slowakije kiest zaterdag een nieuw parlement. Hoe gaat het land om met de erfenis van de vermoorde onderzoeksjournalist Kuciak?

Twee jaar geleden werden in het Slowaakse dorp Velka Maca bij Bratislava de onderzoeksjournalist Jan Kuciak en zijn vriendin Martina Kusnirova vermoord. Kuciak ontdekte dat zakenman Marian Kocner zich schuldig maakte aan illegale praktijken en belastingfraude. Kocner staat nu terecht als opdrachtgever van de moordenaar Miroslav Marcek. Gisteren is hij alvast tot 19 jaar cel veroordeeld vanwege financiële malversaties. Kuciak en vele andere journalisten zijn een tijd lang bespioneerd in opdracht van Kocner. Een van de spionnen die daarover deze week voor de rechtbank getuigde was er van overtuigd dat hij in opdracht van de staat werkte.

De moord op Kuciak zorgde voor een grote beroering in het land, ook vanwege de verbindingen die de journalist wist te leggen met corrupte politici. Het kostte toenmalig premier Robert Fico van de sociaaldemocratische partij SMER de kop. Hij hoopt overigens nu het roer weer over te kunnen nemen van premier Pellegrini. Vorig jaar werd advocaat Zuzana Caputová, een activiste voor burgerrechten en milieubescherming, die ooit ook tegen Kocner had geprocedeerd, gekozen als nieuwe president. Inmiddels is de kracht van die liberale wind behoorlijk afgenomen.

Foto: Abhi Sharma (cc)

Nogmaals Peter Gøtzsche over vaccinaties

, door

RECENSIE - Een gastbijdrage van Pepijn van Erp, eerder verschenen op KloptDatWel.nl

De controversiële Deense arts Peter Gøtzsche kondigde op Twitter de publicatie van zijn nieuwe boek over vaccinaties aan. Door het lezen van zijn vorige boek en wat recente akkefietjes rondom zijn persoon was ik toch wel nieuwsgierig naar het boek en heb het inmiddels gelezen.

Nogmaals Peter Gøtzsche over vaccinaties 1

In zijn vorige boek maakte Gøtzsche al duidelijk waar hij staat in discussies over vaccinaties. Dat werd eigenlijk ook wel tijd aangezien hij vaak door antivaxxers wordt aangehaald als een volkomen onafhankelijke expert, wars van enige BigPharma-invloed, die heel kritisch is over vaccins. Ja, van het griepvaccin en dat tegen HPV is Gøtzsche bepaald geen fan, maar de meeste vaccinaties die bij ons in het Rijksvaccinatieprogramma zitten, vindt hij fantastisch. In zijn net verschenen Vaccines: truth, lies and controversy diept hij het onderwerp verder uit.

Vaccinontkenners

Het eerste hoofdstuk gaat over het vaccindebat en de soms uiterste felle toon waarop dat plaatsvindt. Gøtzsche maakt zich er zorgen over dat uit angst de antivaxxers in de kaart te spelen, zo’n beetje elke kritiek op vaccins al snel als verdacht en ongewenst wordt weggezet.

People who reject all vaccines and are totally resistant to rational arguments and findings from high-quality science going against their beliefs are often called anti-vaxxers. I do not like calling people anti-something. People who criticise the huge consumption of psychiatric drugs for valid scientific reasons are often called anti-psychiatry by psychiatrists, which they are not; they are pro-people. I prefer to use the term vaccine deniers, since they deny the science, just as there are Holocaust deniers and people who deny that man ever set foot on the Moon.
The other camp I shall call vaccine advocates even though this term is too kind for those of them who are similarly unreasonable as the vaccine deniers when they say we should accept all vaccines without asking questions.

Foto: S Pakhrin (cc)

GroenLinks gaat milities bewapenen

, door

SATIRE - GroenLinks is de eerste linkse partij die openlijk aankondigt haar milities te gaan bewapenen. Dat gebeurt zowel om de achterban te beschermen tegen rechts geweld als om de eigen politieke punten door te drukken.

Nadat Farmers Defence Force (FDF), de gewapende tak van Forum voor Democratie, met succes een machtswissel in de provincie Noord-Brabant forceerde, is bij links Nederland een knop omgegaan over de effectiviteit van geweldloos verzet. Bij eerdere boerenprotesten was al duidelijk geworden dat fysiek machtsvertoon in de openbare ruimte op meer begrip bij de politie kon rekenen dan geweldloze sit-ins vóór milieumaatregelen. Vasthouden aan de bestaande actiestrategie was daarom niet langer zinvol.

‘Het was een moeilijk besluit, want onze partij heeft een lange geschiedenis van pacifisme’, zei partijleider Jesse Klaver tijdens een haastig bijeen geroepen persconferentie. ‘Bovendien, zodra wij ons weerbaar opstellen beginnen mensen direct Pim Pim Pim te kwetteren, maar dat is niet het soort maatregelen dat wij voor ogen hebben. Je moet eerder denken aan het meenemen van prikkeldraad naar demonstraties en bezettingen om te zorgen dat onze actievoerders langer standhouden.’

Andere linkse partijen overwegen het voorbeeld van GroenLinks te volgen. Marianne Thieme, de voormalige leider van de Partij voor de Dieren, wordt vaak genoemd als ondergrondse aanvoerder van de milities. Omdat de achterban niet over groot materieel beschikt, kijkt men met name naar guerillatactieken om de infrastructuur van de tegenstanders onklaar te maken. Een belangrijk oogmerk van de milities is het afdwingen van stikstofbeleid waar de overheid dat nalaat. Volgens onbevestigde geruchten zouden de eerste oefeningen binnenkort plaatsvinden tijdens een socialistisch jeugdkamp op het eiland Tiengemeten.

Foto: Åsa-Helene Bergwall (cc)

Kunst op Zondag | Handen

, door

Handen zijn zeer dubbelzinnige lichaamsdelen.  Ze beschermen en slaan, ze verwarmen en wuiven koelte toe, ze gebaren kom en ga weg.

Multifunctioneel ook, zo’n hand. Je kunt er mee in het haar zitten, in eigen boezem steken, over het hart strijken, in de schoot leggen.

Jef Lambeaux – Silvius Brabo, de handwerper van Antwerpen, 1887.
cc Flickr followtheseinstructions photostream hand werpen (throwing hands)

In de Brabofontein in Antwerpen staat de Romeinse legionair Silvius Brabo op het punt de afgehakte hand van de reus Antigoon in de Schelde te werpen. Het gerucht gaat dat de stad haar naam aan het handwerpen heeft te danken.

Er is meer op handen….

Giuseppe Penone – Continuerà a crescere tranne che in quel punto,  1968.
cc Flickr Shannon Badiee photostream It Will Continue to Grow Except that Point, 1968 by Giuseppe Penone

Continuerà a crescere tranne che in quel punto, Italiaans voor ‘het blijft groeien tot aan dat punt’. Penone maakte een afgietsel van zijn arm en bevestigde dat aan een boom die er om heem begon te groeien. Eén worden met de natuur, daar had Penone wel een handje van.

Michael Schwarze – Rhythm of Life, 1988.
cc Flickr Erich Ferdinand photostream touching grabbing holding I

Deze dansende kinderen zijn onderdeel van een driedelige opstelling, voorstellende de kinderjaren, de adolescentie en de dood. De kids staan vlak voor het hoofdpostkantoor in Dortmund.

Foto: Schermafbeelding NOS NPO Live uitzending Intenationale Holocaust Herdenking

Stilte is onze nederlaag

, door

Erger dan vergeten is er wel aan denken en er niet door bewogen worden.

Piotr Cywiński, directeur Auschwitz Memorial, op de Internationale Holocaust Herdenking, 27 januari 2020.

Gisteren was het Holocaust Memorial Day. Van alle bijeenkomsten wereldwijd trok die in Auschwitz-Birkenau zelf de meeste aandacht. De NOS en RTL 4 zonden de bijna 3 uur durende bijeenkomst live uit.

Een aantal sprekers, waaronder enkele overlevenden van de Holocaust, onderstreepten ook hier dat deze herdenking nodig is omdat antisemitisme, nazisme en haat nog lang de wereld niet uit is.

Piotr Cywiński, directeur van het Auschwitz Memorial, vatte dat goed samen:

Maar nu zien we juist gevoelens van haat weer oprijzen. Ook antisemitisme, nazisme, xenofobie. In de donkere dagen van populisme komen al die gevoelens tot leven.

Over de waarde van herdenken zei hij:

Maar vaak zoeken we alleen naar kortstondige ontroering. Dan verliest de herinnering zijn betekenis.

Want Auschwitz is nog lang niet overwonnen als hetzelfde vandaag de dag nog steeds gebeurt. Hij wees daarbij op het lot van de Rohingya’s en de Oeigoeren.

Piotr Cywiński meent dat we er te onverschillig, haast apatisch op reageren: “We zien en we willen niet zien. We praten en we willen niet praten”.

Foto: FaceMePLS (cc)

Nooit meer! Hoe dan?

, door

COLUMN - Vandaag vindt in veel landen de Holocaust Memorial Day plaats. In Nederland wordt die elk jaar op de laatste zondag van januari gehouden en het meest opzienbarende nieuws waren de excuses die premier Rutte aan de nabestaanden maakte voor het nalatige gedrag van overheid en burgers tijdens de vervolging van Nederlandse joden.

Beter laat dan nooit. Met iets andere woorden beaamde Rutte dat ook:

Nu de laatste overlevenden nog onder ons zijn, bied ik vandaag namens de regering excuses aan voor het overheidshandelen van toen.

Het vernietigingskamp Auschwitz werd 27 januari 1945 bevrijd en voor zover mensen het niet wisten, werden de gruwelijkheden zichtbaar. Sindsdien wordt bij de vele herdenkingen een “dat nooit meer” eindeloos herhaald.

Het is een herdenking, geen brainstormsessie, maar in de talloze toespraken wordt zelden genoemd wat er concreet voor nodig is om een “dat nooit meer” te realiseren.

Want dat is wel nodig. In diezelfde toespraken wordt gewezen op het hedendaagse antisemitisme en andere varianten van discriminatie, racisme en haat.

Van een World Holocaust Forum valt niet meer te verwachten dan obligate uitspraken. Het Forum is meer het toneel van politieke steekspelletjes en het zou een wonder zijn als de diverse deelnemers een eensgezinde strategie op poten kunnen zetten tegen antisemitisme, racisme, discriminatie en haat.

Ongehoord

, door

OPINIE - Ondanks 2 rechts georiënteerde omroepen (Powned en WNL), een eigen lijfblad (De Telegraf), een shitload aan websites (nee, die ga ik niet noemen, laat staan ernaar linken) en zelfs 2 politieke partijen die we gerust op het uiterst rechtse spectrum kunnen plaatsen, zijn er blijkbaar nog hele volksstammen die vinden dat het rechtse geluid niet gehoord wordt. Ongehoord Nederland krijgt er als het mee (of tegen) zit dus een nieuwe omroep bij.

Het linkse smaldeel van ons land krabde zich achter de oren bij dit nieuws. Wij zien al jaren met lede ogen aan dat het hele discours steeds verder naar rechts opschuift. Dat is een waarheid die niemand kan ontkennen, al gebeurt dat nog steeds volop. Ook bij op linkse leest geschoeide media zit tegenwoordig wel een klimaatontkenner, een hele of halve racist en krijgt de “ongehoorde, boze burger” ruimschoots aandacht, op het obsessieve af. Ook ik vroeg me af wat er dan precies ongehoord is gebleven.

Afgelopen weekend werd dat iets duidelijker. Mede-initiatiefnemer Haye van der Heyden gaf te kennen dat wat hem betreft ook een podium geboden moest worden aan holocaustontkenners en pedofielen. Oooowkeeeee.

Nu bleek dat toch niet zo’n hele slimme move, want een storm van kritiek raasde over het medialandschap. Een dag later nam hij zijn woorden terug en werd en passant uit de organisatie gesmeten. Nou ja, hij trad terug als bestuurslid of zoiets, maar zal nog wel aanblijven als adviseur en producent. Duidelijk een manoeuvre voor de bühne dus, want ze moeten natuurlijk wel eerst 50.000 leden zien te bemachtigen. Volgens de berichten ging dat behoorlijk de goede kant op, maar zo’n extreme uitspraak schrikt blijkbaar toch nog mensen af. Maar laten we eerlijk zijn, Joost Niemöller zit er nog gewoon, en die is dol op holocaustonkenners (lees hier meer over Irving).

Foto: George Jisho Robertson (cc)

Klimaatcriminelen (1): inleiding

, door

Wie zijn de klimaatcriminelen? Een korte serie over overheden, bedrijven en individuen.

Klimaatcriminelen komen in soorten en maten. We kunnen, zoals Joost hier laatst schreef, klimaatontkenners beter klimaatcriminelen noemen. En er zijn klimaatcriminelen die klimaatverandering niet ontkennen en ook niet per se de menselijke rol daarin, maar willens en wetens de gevolgen ervan niet serieus nemen en doorgaan met activiteiten waardoor de aarde verder opwarmt. Deze laatste categorie is groot: we weten al sinds 1979 dat de aarde opwarmt door broeikasgassen en dat dit zal uitmonden in enorme schade voor mens, natuur en planeet.

Klimaat en criminaliteit

De term ‘klimaatcriminelen’ horen we vooral van klimaatactivisten en kritische journalisten, maar we vinden de koppeling van klimaat en criminaliteit ook terug bij criminologen. Binnen de stroming ‘groene criminologie’ houden criminologen zich steeds meer bezig met klimaatverandering. In 2012 stelde groene criminoloog Rob White het boek Climate Change from a Criminological Perspective samen en recent schreef hij een boek getiteld Climate Change Criminology (2018) waarin hij de term ‘carbon criminals’ gebruikt.

Andersom gebruiken ook klimaatwetenschappers soms criminologische termen om de problematiek te duiden. In 2014 zei klimaatwetenschapper David Suzuki:

Onze politici moeten in de bak gegooid worden voor opzettelijke blindheid. Ik denk dat we opzettelijk blind zijn voor de consequenties voor onze kinderen en kleinkinderen. Dit is een intergenerationele misdaad.

Foto: David Stanley (cc)

Armeense kwestie of genocide?

, door

OPINIE - Genocide afdoen als een ‘kwestie’ is eigenlijk geschiedvervalsing. Een gastbijdrage van Jan Keuken.

De Armeense kwestie? Of de Armeense genocide? Het is maar net aan wie je het vraagt, en wanneer je het vraagt. Het onsmakelijke woordenspel rondom de volkerenmoord op de Armeense bevolkingsgroep komt elk jaar wel een keer in de media naar voren.

Inmiddels heeft de Nederlandse overheid hier gelukkig duidelijkheid over gegeven. Het is niet helemaal naar de wens van de Tweede Kamer, die wil graag ook de noemer genocide gebruiken, maar er wordt in ieder geval een standpunt ingenomen. Turkije en de Turkse minderheden in de Westerse landen reageren telkens als door een wesp gestoken als het thema aan bod komt.

De vergelijkingen rondom de Holocaust en andere verschrikkelijke gebeurtenissen in de wereldgeschiedenis worden regelmatig getrokken. Is dit terecht, of speelt er iets anders?

Het lijkt me goed, bij alles wat hier al over geschreven is, om er toch nog eens door een historische bril naar te kijken. En dan bedoel ik geen oude versleten blik, maar een feitenrelaas. Meningen kunnen verschillen, gevoeligheden zijn er zeker, maar een genocide ontkennen uit politiek en nationalistisch standpunt is eenvoudigweg geen goed idee.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Luis Buñuel, Thierry Baudet en de terugkeer van het schandaal

, door

COLUMN - In Mijn Laatste Snik vertelt regisseur Luis Buñuel over ‘het schandaal’ als belangrijkste wapen van het surrealisme. Niets was heilig voor het surrealisme, behalve het schandaal. Ik citeer even:

De surrealisten (…) streden tegen een maatschappij die ze verfoeiden, met als voornaamste wapen het schandaal. In de strijd tegen de sociale ongelijkheid, tegen het uitbuiten van de ene mens door de ander, tegen de afstompende greep van de godsdienst, het lompe en kolonialistische militarisme, leek het schandaal hun lange tijd de almachtige onthuller, in staat om de geheime en gehate drijfveren bloot te leggen van een systeem dat omver moest worden geworpen.

Buñuels debuutfilm Un Chien Andalou kon op een schandaal rekenen: het regende klachten bij het politiebureau. In de weken dat zijn tweede film (l’Âge d’Or) draaide, braken er zelfs rellen uit. ‘Terwijl de rechtse kranten tegen de film tekeergingen, voerden de ‘Camelots du roi’ en de Patriottische jeugd een aanval uit op de bioscoop, ze reten de schilderijen van de surrealistische expositie in de hal aan flarden, gooiden bommen naar het scherm, braken stoelen in stukken.’ Daarna werd de film verboden, en dat bleef het vijftig jaar.

Buñuel geeft nog een paar voorbeelden van wat kleinere schandalen. Zo was hij tijdens de kerstdagen in 1930 te gast bij een steenrijk echtpaar in Hollywood, samen met een dozijn andere Spanjaarden. Op een gegeven moment begint een van zijn landgenoten een gedicht te declameren dat Buñuel iets te nationalistisch in de oren klinkt. Hij zegt tegen twee bevriende acteurs dat ze moeten wachten totdat hij zijn neus snuit. Als hij dat doet staan ze op en gaan de kerstboom te lijf: ‘Ongelukkigerwijs is het heel moeilijk een kerstboom stuk te krijgen. Vergeefs schaafden we onze handen. Toen grepen we de cadeaus en gooiden ze op de grond om ze te vertrappen.’ Tot verbijstering van de aanwezige gasten.

Vorige Volgende