Het Nationaal Register trekt aan de bel: de commissaris heeft te weinig in huis om het hoofd te kunnen bieden aan de uitdagingen van de digitale transformatie. Bestuurders achten hun toezichthouders eigenlijk volstrekt ongeschikt. Disclaimer: de verwijten gaan beide kanten op. Ernstiger is dat het probleem al jaren bestaat. De digitale transformatie is inmiddels een behoorlijk sleets begrip. Toch zagen het Nationaal Register en Nederland ICT er nog heil in om (samen met VNO-NCW) te onderzoeken “hoe men aankijkt tegen, dan wel omgaat met, actuele vraagstukken ten aanzien van digitalisering”. Volgens het onderzoek ‘Nulmeting digitale transformatie in boardrooms in Nederland’ denkt slechts een kwart van de commissarissen in Nederland dat hun kennis over digitalisering en de digitale transformatie afdoende is. Eén procent van de directeuren denkt dat hun commissarissen ook werkelijk capabel genoeg zijn om over de digitale transformatie te oordelen. Niet onbelangrijk: van de 173 respondenten was 76% ouder dan vijftig jaar en 72% man; ruwweg 2/3 deel is werkzaam in een RvC/RvT, de rest in een RvB- of directiefunctie.
Dit is het Sargasso-café van donderdag 25-07-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
COLUMN - Braaf scheid ik mijn afval in papier, glas en plastic. Schillen gooi ik in de tuin, dode batterijen en kapotte lampen gaan naar de daarvoor bestemde bakken, oude elektronica breng ik persoonlijk naar de afvalverwerking aan de rand van de stad. Thuis trek ik een vest aan en heb ik de verwarming een graadje lager, vliegen doe ik niet meer, vlees koop ik weinig en eten gooi ik zelden weg.
Maar mijn paniek stijgt. Droogte, hittegolven, idiote weerswisselingen zijn tot daar aan toe – tanden op elkaar, beetje doorbijten – maar dat het ijsoppervlak aan de poolkappen sneller afkalft dan voorzien en dat permafrost nu al ontdooit waar die volgens doortimmerde voorspellingen nog zeventig jaar mee zou gaan, maakt dat ik soms naar adem hap.
En dan lees ik een doorwrocht stuk dat beschrijft hoe de gezamenlijke datacenters in Amsterdam nu al meer energie verbruiken dan alle Amsterdamse huishoudens bij elkaar, en raak ik op slag moedeloos. Of ik zie die cruiseschepen bij het Muziekgebouw aan het IJ liggen, sommigen groter dan de torenflat van het aanpalende hotel, andere lager, maar wel drie, vier rijen dik aangemeerd langs de kade, en allemaal varend op diesel – en de moed zakt me prompt in de schoenen. Sta ik, net als andere milieubewuste Amsterdammers, grandioos voor paal met mijn tasje plastic bij het inzamelpunt, terwijl op allerlei vlakken waar we als burger totaal geen greep op hebben, de energieslurperij om ons heen de pan uit rijst.
COLUMN - We hebben geschokt gereageerd op de verkiezing van Trump. Ons plaatsvervangend geschaamd. Vaak gelachen, soms besmuikt. Rare jongens, die Amerikanen. Maar oh, ironie! Vandaag krijgt Europa met Boris Johnson een kloon-clown in een toppositie.
Maar Johnson is wel slimmer dan zijn oranje equivalent. Hij heeft ook meer humor, zij het van de ruwere variant. Als hij een rottige opmerking maakt, zoals die over vrouwen in boerka’s die op wandelende brievenbussen lijken, schiet je vaak in eerste instantie toch in de lach. En waar je bij Trump vermoedt of gewoon overduidelijk ziet dat hij maar wat aan rotzooit, is dat bij Johnson een ander verhaal. Hij liegt er ook op los en waait vaak met de wind mee, maar van domheid kun je hem niet betichten. Al doet hij zich bij gelegenheid wel zo voor.
Als hij de clown uithangt, dan weet je dat hij probeert de aandacht af te leiden. Want dan gaat het in de media vooral nog over wat voor gekkigheid hij nou weer heeft geblaat of uitgevreten. Dat vinden we prachtig, het is tenslotte veel lolliger én eenvoudiger om grappen te maken over domme (of ranzige, racistische, enz.) uitspraken, dan ons bezig te houden met ingewikkelde vraagstukken zoals Brexit. Nu is die Olifant in de Kamer niet te missen, dus de damage control-functie blijft beperkt. Het is te hopen dat hij zich als prime-minister íets waardiger zal gaan gedragen. Maar ik ben bang van niet.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Vandaag was Sargassoredacteur Steeph te gast bij EenVandaag in een item over het nieuwe hitterecord, mede naar aanleiding van zijn serie wereldtemperatuur. Het item van EenVandaag staat helaas nog niet los op de website, dus we doen het met een tweet waar het item in zit:
OPINIE - De oorspronkelijke droom van internet als een digitale ruimte waar burgers elkaar in alle vrijheid kunnen ontmoeten en waar iedereen toegang heeft tot alle informatie is al lang vervlogen. Het internet wordt gedomineerd door ’tech-reuzen’ die opereren vanuit commerciële belangen en die ons vooral gebruiken als leveranciers van data, het ‘nieuwe goud‘ in de economie.
De positieve beloftes van het internet worden meer en meer overschaduwd door zaken die afschuw oproepen: ‘hatespeech’, kinderporno, discriminatie, bedreigingen, ‘fake’ nieuws, misdaad en bedrog. De roep om overheidsingrijpen wordt dan ook steeds vaker gehoord. En dan gaat het vooral om de sociale media zoals Facebook, Twitter en Youtube. Duitsland heeft inmiddels een Netzwerkdurchsetsungsgesetz. Frankrijk heeft wetgeving ingevoerd tegen haatzaaien.
Donderdag 4 juli vond er in de Rode Hoed in Amsterdam een debat plaats over dit onderwerp met VN-rapporteur David Kaye naar aanleiding van zijn boek Speech Police: the global struggle to govern the internet. Aan het debat namen verder deel het net afgetreden Europarlementslid voor D66 Marietje Schaake en de directeur van het Centrum De Waag, Marleen Stikker. Kunnen we agenten op het internet tolereren zonder schade te berokkenen aan de idealen van het vrije verkeer van informatie en de vrijheid van meningsuiting? Het blijkt geen eenvoudige kwestie.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Voor de tweede dag op rij worden alle warmterecords gebroken. Over straat gaan in de stad bij deze temperaturen is geen doen. In 1966 zong Lovin’ Spoonful er al over. In de aanloop naar de Flower-Power tijd. Hoe onschuldig men toen nog over warmte kon zingen.
Ook eist de prins namens zijn familie schadevergoeding voor onteigeningen. Ze willen in een voormalig paleis kunnen wonen, Cecilienhof, vooral bekend omdat daar na het einde van de Tweede Wereldoorlog Truman, Churchill en Stalin bijeenkwamen voor de Conferentie van Potsdam.
Dit is het Sargasso-café van woensdag 24-07-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
In België hebben ze ook een soort Koningsdag op 21 juli. Of ze dan echt zo los gaan als die gekke Nederlanders weet ik niet, maar een leuk feesie vieren doen ze in elk geval wel. In Brussel vond dit jaar een veel geprezen optreden plaats van Kortrijk Drumt; 150 drummers op een groot plein die synchroon op hun drumstel tekeer gaan. Nu had ik gezien de lovende kritieken wel iets spectaculairders verwacht, ze spelen eigenlijk gewoon mee met bestaande muziek. Niettemin is het best een indrukwekkend gezicht en het klinkt prima. Grappig detail: de burgemeester van Kortrijk drumde zelf ook mee.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.