Het kabinet doet amper iets tegen de CO2- en stikstofuitstoot, en denkt te geloven dat we er met pappen en nathouden ook wel zullen komen. In plaats van een platte CO2-belasting – een vast bedrag per ton broeikasgas – is het kabinet van plan een vrije voet in te voeren, waarbij bedrijven pas boven een bepaalde hoeveelheid uitstoot gaan betalen, gekoppeld aan ‘reductiedoelen’, waarbij die vrije voet langzaam word verlaagd. Je ziet de ingewikkelde rekenmodellen al voor je, inclusief opties voor gesjoemel en gemarchandeer, plus allerlei uitzonderingsregelingen voor bedrijven die van eminent belang worden geacht, want: de economie. Oftewel: ruime marges en coulance voor precies die bedrijven die jaar in, jaar uit overmatig veel CO2 uitstoten en die het milieu hebben verruïneerd. Van Shell en tot Tata Steel, van de Botlek tot Pernis, van Schiphol tot Dow Chemical. In de discussie over stikstofemissies gaat het er niet anders aan toe.
Dit is het Sargasso-café van woensdag 16-10-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
ANALYSE - De westerse liberale democratie is het eindpunt van de geschiedenis. Ten minste, als we het boek The End of History and the Last Man (1992) van politicoloog Francis Fukuyama moeten geloven. Het moge duidelijk zijn dat de afgelopen decennia niet altijd een bevestiging hebben gevormd voor de stelling van Fukuyama. Terwijl populistische stemmen in het westen steeds meer gehoor krijgen, maken half-democratieën weer een langzame opmars de goede kant op. Afgelopen zondag toonden de verkiezingen in Polen en Hongarije hoe stukje bij beetje de democratie herleeft.
De twee Oost-Europese landen worden in academische artikelen vaak opgevoerd als het schoolvoorbeeld van “on-democratisering”. Dit proces, in het Engels democratic backsliding genoemd, neemt wereldwijd dezelfde vormen aan. Daar waar vroeger dit open en bloot gebeurde (staatsgreep of revolutie), is de afbrokkeling van de democratie tegenwoordig veel subtieler: in plaats van een leger dat het parlement bestormt, wordt de democratie van binnenuit uitgehold.
De liberale democratie kunnen we als een tempel zien, ondersteund door onmisbare zuilen: een functionerend kiessysteem, burgerparticipatie, het functioneren van de overheid, vrije pers, burgerrechten, het recht van organisatie en een eerlijk en onafhankelijk rechtssysteem. Zodra de zuilen gaan afbrokkelen , loopt de tempel grote risico op instorting. Laat dat nou ook precies de instituties zijn die in Polen en Hongarije de afgelopen tijd zijn verzwakt.
VERSLAG - De Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) heeft op 9 oktober 2019 haar rapport over de situatie in 2018 in de Palestijnse gebieden gepubliceerd. Zoals te verwachten was is dat rapport erg treurigmakend. Hierbij enkele highlights.
Daarvan is de meest in het oog lopende de constatering dat kinderen beneden 1 jaar ruim zes keer zoveel kans hebben om te sterven in het eerste levensjaar als dezelfde leeftijdsgroep in Israel. Onder de vijf jaar is het verschil overigens hetzelfde, ook die kinderen sterven zes keer vaker. In het algemeen is de levensverwachting in de bezette gebieden (Gaza, de Westoever en Oost-Jeruzalem) meer dan 8,5 jaar korter dan voor Israelische staatsburgers.
De rest van het rapport beschrijft de omstandigheden die tot deze cijfers leiden.
Daarbij gaat het halverwege het jaar 2019 om ongeveer 5 miljoen Palestijnen in de bezette gebieden, van wie 3 miljoen op de Westoever en ongeveer 2 miljoen in Gaza, plus nog eens ongeveer 300.000 Palestijnen in Oost-Jeruzalem. (Israel heeft overigens sinds 1967 ruim 14.000 van de Oost-Jeruzalemmers hun recht op inwonerschap ontnomen. Met kinderen erbij is dat aantal nu ongeveer 86.000).
Meer dan 2,2 miljoen mensen in het bezette gebied (1,4 miljoen in Gaza en 800.000 op de Westoever) zijn geregistreerd als vluchteling. (Buiten Palestina zijn er nog 3,2 miljoen vluchtelingen). De Palestijnse bevolking is grotendeel heel jong: 40% is jonger dan 14 jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Eindeloos repeterende nummers: de een vindt het saai, de ander noemt het hypnotiserend.
RECENSIE - Een boek over islamofobie dat een uitgebreid antwoord verdient.
Wat is islamofobie? Is iemand die ‘de islam’ een ‘achterlijke cultuur’ vindt, islamofoob? En wanneer iemand op straat moslims mijdt, denkend aan aanslagen, is dat angst voor de islam, en is die angst irrationeel, een ‘fobie’? Het begrip is met andere woorden onderwerp van discussie. Dus je zou verwachten dat wanneer iemand een essay schrijft over ‘Het sluipend gif van islamofobie’, hij zijn betoog start met een definitie. Zeker wanneer hij zijn eerste hoofdstuk begint met: ‘Elke tsunami heeft zijn voortekenen. Zo ook de huidige vloedgolf van islamofobie.’ Waar hebben we het over? Wat voor vloedgolf komt er op ons af?
Walter Palm, de auteur van dat essay, doet dat dus niet. Na zijn alarmerende openingszinnen komt hij met een samenvatting van Rushdie-affaire, de wereldwijde woede-uitbarstingen onder moslims naar aanleiding van het verschijnen van ‘De duivelsverzen’. Dat was volgens hem het eerste voorteken. Na afloop van die affaire ‘bleef in de publieke opinie het beeld hangen van de islam als intolerante godsdienst met fanatieke gelovigen.’ Die indruk lag inderdaad voor de hand. Maar is dat ‘islamofobie’? Na wat faits divers (over ons koloniale verleden, de Indische NSB en de Indische roots van Wilders, Bolkestein en Baudet: ‘Het zou zo maar kunnen dat hun afkeer van de islam voortvloeit uit hun familiegeschiedenis’) komt Palm met het tweede ‘voorteken’: de toespraak van Frits Bolkestein in 1991 in Luzern, waarin hij de Westerse cultuur superieur noemde aan andere culturen. Waar of niet, wijs of niet – is neerkijken op de islam ‘islamofobie’?
ANALYSE - Blendle, De Correspondent en De Coöperatie zijn, ook door subsidiegevers, bestempeld als belangrijke strohalmen voor een journalistieke markt in verval. Alle drie trokken ze de Nederlandse grens over. Maken ze hun belofte waar? Een materiële beschouwing, door Peter Olsthoorn, eerder verschenen op Netkwesties.
Alexander Klöpping en Marten Blankesteijn brachten Blendle in 2014 op de markt, na een lange voorbereiding. Geld kwam van ‘angels’. Vervolgens kwamen er bekende aandeelhouders aan boord:
*) In oktober 2014 investeerden The New York Times Co. en Axel Springer samen 3 miljoen euro in Blendle. New York Times meldde er niets over, het jaarverslag 2014 van AS meldde een belang van 21 procent, Dit betekent dat ook New York Times waarschijnlijk ook ongeveer dit aandeel bezit.
*) In april 2017 investeerden het Japanse Nikkei, eigenaar van FT, en het Amsterdamse Inkef Capital van pensioenfondsen ABP en APG. Nikkei meldt in het jaarverslag 2017-2018 Blendle als ‘strategische alliantie’ om jongere lezers te trekken met betaling per artikel. Beide partijen investeerden op grond van 1 miljoen klanten. En ook 80 medewerkers, vermeldt Inkef. Blendle heeft nu 50 medewerkers
*) In mei 2018 investeerde Novamedia-dochter BookSpot (voorheen ECI) van Maarten Poelmann 3 miljoen euro in Blendle. Novamedia zegt dat dit een converteerbare lening is. De Deense nieuwe media-ondernemer Morten Strunge stortte 1 miljoen euro. Alle investeerders doen op een ‘Series A’ basis mee, in de ‘vroegste fase’
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 15-10-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Van Trent Reznor naar Johnny Cash naar Jan Rot in het Nederlands. Of het nu Hurt of Pijn heet, het blijft mooi.
De nog jonge Sebastiaan Wolswinkel zou zich weinig gelegen hebben laten liggen aan besluiten van het bestuur, en privé-opvattingen verkondigen in de media die niet stroken met de partijlijn.