Engels is geen echte wereldtaal, dus leert de Bosniër die beter Nederlands dan Bosnisch spreekt het Japans dat vele malen rijker is, en het Koreaans om de vooroordelen van zijn aanstaande schoonouders te bestrijden. De jonge acteur en theatermaker Vanja Rukavina (bijna 30) heeft een ontdekking gedaan: dat taal nauw samenhangt met cultuur, wereldbeeld en identiteit. Hij is er zo verguld mee dat hij z’n publiek bij aanvang van de voorstelling een 20 minuten durend hoorcollege taalkunde bezorgt staande achter een katheder op het toneel. Dat je even denkt: dit weet ik wel als oudere jongere, waar is de uitgang? Tot Vanja ineens vanachter z’n spreekgestoelte stapt voor een onophoudelijke snelle en beeldende stroom aan voorbeelden uit vijf talen vanuit z’n eigen praktijk: met Nederlands als moedertaal vanwege z’n opvoeding in deze cultuur; het Bosnisch dat hij met de nodige fouten spreekt; zijn fascinatie voor het Japans dat hij leert; z’n afkeer van het Engels als onterecht gekwalificeerde wereldtaal; en tenslotte de worsteling om de moedertaal van zijn Koreaanse bruid-in-spe te leren.
Yello is een Zwitsers elektronisch duo dat groot werd tijdens de Neue Deutsche Welle. U heeft hun deuntjes en samples ongetwijfeld vele malen voorbij horen komen zonder zich te realiseren dat u luisterde naar werk van Dieter Meier en Boris Blank.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
ELDERS - Maar betekent dit ook het einde van het Italiaanse populisme?
Zonder verkiezingen kreeg Italië gisteren een nieuwe regering. De gok van Lega’s Matteo Salvini op nieuwe verkiezingen, waarbij hij een grote winst voor zijn partij verwachtte, heeft verkeerd uitgepakt. Lega was na de verkiezingen van maart vorig jaar de kleinste partner in een gespleten regering met de Vijfsterrenbeweging. De coalitie liep steeds verder vast in een opeenhoping van conflicten. Maar in de publieke opinie waren inmiddels de rollen omgedraaid: de Vijfsterrenbeweging van Luigi di Maio verloor en Salvini won. Tijd om te oogsten, dacht Salvini. Een misrekening, want di Maio pacteerde met de oude vijand, de sociaaldemocratische Partito Democratico (PD). En voilà, de partijloze premier Conte (foto) kon gisteren een nieuwe regering presenteren en Salvini staat buiten spel.
De nieuwe centrum-linkse regering zal zich meer pro-EU opstellen, met Europarlementslid voor de PD Roberto Gualtieri als minister van Economie, en ook een minder hard immigratiebeleid voeren onder de niet-partijgebonden minister Luciana Lamorgese, die zich al jaren bezig houdt met de opvang van migranten. Opvallend is de benoeming van Roberto Speranza tot minister voor Gezondheid. Hij is lid van de linkse splinter Liberi e Uguali (LeU, Vrij en Gelijk), die bij de verkiezingen vorig jaar slechts 3,4% van de stemmen behaalde. De geschiedenis van LeU laat zien hoe verdeeld het politieke landschap links van de PD nog steeds is.
Stel dat we het veroorzaken van klimaatverandering en de schade die daaruit volgt criminaliseren, wat voor straffen willen we dat de rechter gaat opleggen? En met criminaliseren bedoel ik het langs democratische weg strafbaar maken met inachtneming van de rechtsstatelijke beginselen. Dat moet ik blijkbaar expliciet zeggen, want op Twitter schijnen sommigen te denken dat ik in mijn serie over klimaatcriminelen opriep tot een volksgericht of een dictatuur. Bij Climategate lijken ze te denken dat mensen die klimaatontkenning willen criminaliseren het normaal vinden dat er bij ‘sceptische’ wetenschappers zeven kogels door de kantoorruit gaan.
Ik had toch iets anders in gedachten. Als schade de basis is voor criminalisering, zoals groene criminologen bepleiten, dan lijkt me een goed uitgangspunt dat schade ook de basis is voor de bestraffing. In het huidige Nederlandse strafrecht staat vergelding centraal, waarbinnen ook ruimte kan zijn voor resocialisatie. Maar er zijn meer opties, zoals het herstellen van schade. Nu kan een rechter in het kader van de straf al opleggen dat een veroordeelde (rechts)persoon een schadevergoeding betaalt, maar in plaats van een bijkomstigheid zou dat ook juist centraal kunnen staan in het strafrechtelijk proces.
In de criminologische literatuur wordt gesproken over restorative justice, in Nederland spreken we ook wel over herstelrecht. Kern van deze aanpak is dat dader en slachtoffer met elkaar om de tafel zitten en samen beslissen wat er moet gebeuren na een delict. Het is belangrijk dat de dader schuldbewust is en dat het slachtoffer in staat is tot het accepteren van excuses. Wat er vervolgens moet gebeuren hangt mede af van de mogelijkheden die de dader heeft en de behoeften van het slachtoffer.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Robert Gabriel Mugabe (21 feb. 1924 – 6 sept. 2019) hielp de voormalige Britse kolonie Rhodesië in 1979 bevrijden van een blank minderheidsregime, maar ontpopte zichzelf als meedogenloze en corrupte tiran, die zijn land (Zimbabwe) vrijwel volledig naar de knoppen hielp met wanbestuur, politieke repressie en vriendjespolitiek.
Wat Mugabe’s levensloop vooral leert: de vrijheidsstrijders van vandaag zijn vaak de dictators van morgen.
COLUMN - De historie van drag queens is rijk, ook in Amsterdam. Van restaurant LeTo in de jaren ’70, via Mazzo en de iT in de jaren ’90, tot aan The Queen’s Head; van Hellun Zelluf en Dolly Bellefleur tot aan Jennifer Hopelezzz, die in 2010 eigenlijk nachtburgemeester van de stad had moeten worden.
Drag queens zijn glitter & glamour – en meer dan dat. Ze munten uit in hechte solidariteit. Ze zijn van oudsher hoeders: wijze, brutale, door de wol geverfde, dappere beschermengelen van al het jonge homoseksuele en transgender grut dat elders verstoten en uitgespuugd werd. De film Paris Is Burning uit 1990 en de serie Pose – nu bezig aan zijn tweede seizoen – tonen hoe drag queens altoos een krachtig toevluchtsoord wisten te scheppen voor jongeren die omdat ze queer waren, door hun ouders uit huis waren geschopt, maatschappelijk werden vertrapt, of anderszins met hun ziel onder hun arm liepen.
Wat drag queens doen, is alles uitvergroten, onderwijl heilige huisjes omver schoppend. Ze spotten met noties van mannelijkheid versus vrouwelijkheid, van hetero versus homo. Ook een man kan gerust een vrouw zijn, sterker: een explosiever vrouw. Want een drag queen is niet te beroerd om er in geval van nood op los te timmeren, getuige het feit dat zij, samen met transgenders, degenen waren die het hardst vochten tijdens de Stonewall Riots in 1969. Die rellen waren het keerpunt voor de homobeweging.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De kandidaten van Verenigd Rusland hebben zich verborgen achter de titel ‘onafhankelijk’. De partij is niet langer de populairste. Activisten van de oppositie hebben de verkiezingsposters van de ‘onafhankelijken’ voorzien van een sticker: ‘Pas Op, kandidaat van Verenigd Rusland’.
Dit is het Sargasso-café van donderdag 05-09-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Toepasselijk liedje voor één van de grote nieuwsthema’s van dit moment: de Brexit. Gelardeerd met foto’s van de “Led by donkeys” campagne vraagt een kind zich dit liedje van de Undead Musicians Club af aan welke kant de vader stond in de Brexit burgeroorlog.
Dit is het Sargasso-café van woensdag 04-09-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.