Aanvankelijk leek het er even op dat Bangladesh na twee jaar militair bewind helemaal terug bij af was. Gisteren waren er verkiezingen met dezelfde twee hoofdrolspelers als in de afgelopen twintig jaar. Maar de verwijdering van bijna dertien miljoen niet-bestaande kiezers uit de registers heeft wel degelijk iets opgeleverd: een duidelijke uitslag. De seculiere Awami League heeft deze verkiezingen verpletterend gewonnen. De voorlopige uitslagen geven de Awami League van Sheikh Hasina 255 van de 300 zetels in het parlement. Hasina's eeuwige rivale Khaleda Zia van de Bangladesh National Party (BNP) krijgt er 32. De fundamentalisten van de Jemaat-e-Islami, bondgenoten van de BNP, houden twee zetels over. De BNP heeft al geprotesteerd tegen de uitslag, maar volgens de 200.000 lokale en westerse waarnemers is de uitslag geloofwaardig. De BBC rapporteert een opgewekte sfeer bij de verkiezingen, waar twee jaar geleden nog sprake was van geweld. Dat was indertijd de reden voor het leger om in te grijpen, met stilzwijgende steun van de internationale gemeenschap. De militairen hadden gehoopt dat nieuwe gezichten de indertijd meteen aangekondigde verkiezingen van gisteren zouden domineren, maar stuitten op onbreekbare weerstand van Awami en BNP. Met zo'n duidelijke uitslag kan de winnaar zich in elk geval niet meer achter obstructie door de ander verschuilen mocht ze de verwachtingen niet waar kunnen maken.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
6e aflevering in de serie “Polska Revisited”
De dagen voor de Kerst kreeg mijn vriendin alweer de zenuwen. Want volgens goede Poolse traditie zijn die twee dagen exclusief gereserveerd voor drie bezigheden: eten, nog meer eten en drinken. En daar gaan dan dagen aan voorbereidingen aan vooraf in de keuken. Dat ik weiger mij te voegen in die traditie (ik ben geen grote eter) brengt haar in grote verwarring. Want gebruikelijk is dat in familieverband twee dagen lang aan een immer gedekte dis wordt doorgebracht, waar telkens nieuwe gerechten en versnaperingen worden opgediend.
Gebruikelijk is ook dat de flessen Vodka over tafel gaan en dat een hoog promillage wordt aangewend om grappen, grollen en oude vetes al lallend te debiteren/beslechten. Ze kan er smakelijk over vertellen hoe het hier in een modale familiebijeenkomst toegaat. Gelukkig hoef ik niet in die ervaring te delen.
Oud en nieuw is hier ook al een tikje anders. Kruipen we in NL gezellig bij elkaar voor een spelletje, Youp en vuurwerk na afloop; hier is het in de betere kringen usance om silvester buitenshuis door te brengen. Op dansavonden of speciaal georganiseerde feesten in grand cafés. Sluitingstijden worden dan even niet gehanteerd. Ook hier staat weer het eten centraal in de feestelijkheden. Al weken tevoren moet je je inschrijven voor zo’n party, maar dan krijg je ook wat…..
In discussies over het Israëlische optreden in de Gaza-strook is de vraag die gesteld wordt of het Israëlische optreden wel rechtmatig is. Dit is niet de juiste vraag. De werkelijk relevante vraag is of het Israëlische optreden doelmatig is. De Israëli’s geven aan dat ze van zins zijn om de Hamas definitief de nek om te draaien. Israël heeft echter al zeer dikwijls met geweld op geweld geantwoord. Is dit onrechtmatig? In de optiek van deze columnist niet – het probleem blijft echter dat het geweld niets heeft opgelost. Tientallen jaren van gericht terroristen uitschakelen heeft de terreur niet beëindigd. Een vergelijkbare oorlog tegen de Hezbollah in Libanon heeft deze organisatie niet uitgeschakeld. Terroristen zijn moeilijk op te sporen en in te rekenen. De haat en de wanhoop van de Palestijnse bevolking zitten onderhand zo diep, dat Israëlisch geweld geen afschrikkingsfunctie meer heeft.
Maar wat is dan de oplossing? Concessies doen heeft ook niet geholpen. Op momenten dat Israël een grotere bereidheid tot het doen van concessies heeft getoond, zoals bijvoorbeeld in de maanden na de dood van Yitzhak Rabin, of onder het premierschap van Ehud Barak, is het geweld van Palestijnse zijde juist opgelaaid. Israël is niet in staat om de terreur te stoppen. De reactie op zowel meer Israëlisch geweld als op verzoenende gebaren van Israël zal hetzelfde zijn.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“Wat ben je toch een dhimmi!”
PVV-kamerlid Hero Brinkman is het oneens met de kritiek van Harry van Bommel op de milde reactie van het kabinet op het Israelisch ingrijpen in Palestina.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Ghana vreest Keniaanse toestanden
Onregelmatigheden, onduidelijke uitslag en toenemend geweld
“Een journalist in uniform loopt extra risico. Hij kan door de tegenstander als militair doelwit worden gezien. Bovendien kunnen militairen in het heetst van de strijd het overzicht kwijtraken. Ze weten niet of die man in uniform, die daar ergens ligt, wel of geen rugdekking kan geven”. (DePers)
Wim van den Burg van de militaire vakbond AFMP is niet zo gelukkig met de kledingkeuze van stijlloze Rutger in Uruzgan. Uit een artikel van Arnold Karskens in de De Pers blijkt dat er namelijk is afgeweken van de opgestelde regels voor embedded journalisten: sinds 2006 horen die niet meer in uniform. Maar is Rutger in Uruzgan überhaupt wel journalist? Wie op de vrolijke header van GeenStijl klikt, waarop dandy man Rutger op kekke wijze met een legerhelm poseert, vliegt vliegensvlug naar werkenbijdelandmacht.nl. Het is dus eigenlijk een gevalletje embedded advertisement: Loeki de Leeuw met een kogelwerend vest. Asjemenou… zijn daar al regels voor?!
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.